រូបថតនៅក្នុងសង្គ្រាម

សមរភូមិនៅអាន់ទីតាម, សង្គ្រាមស៊ីវិលអាមេរិចកាំង by រូបថតរបស់ Alexander Gardner ,នៅឆ្នាំ 1862.

រូបថតសង្គ្រាមមានរូបថតនៃទាហ៊ាននិងជីវិតនៅក្នុងសង្គ្រាមជាច្រើន។ ទោះបីជារូបថត​អាចជួយអោយយើង​បង្ហាញច្បាស់ជាង​​គំនូរឺការគូក៏ដោយនៅពេលខ្លះគំនូររឺការ​គូរូប​អាចអោយយើងទទួលបានរូបភាពដែលមិនភាពលំអៀងនៅក្នុងសារព៌រមាន។

ប្រវត្តិសាស្រ្ត

រូបថត​បានបង្ហាញជា​សាធារណៈនៅឆ្នាំ​១៨៣៩ដែលត្រូវបានគេជឿថាដើម្បីបង្កើតរូបភាពបង្ហាញនៅលើពិភពលោក។ រូបថតត្រូវ​បានប្រើដើម្បី​រក្សាប្រវត្តិសាស្រ្ត​ប៉ុន្តែវាមិនតែងតែ​សុទិដ្ឋិនិយមទាំងអស់ទេ​​ដែលវាដូចដើមទាំងស្រុងទេ។ វាត្រូវបានធ្វើទុក្ខមុនពេលដែលយើងថត​ហើយ​វាមិនមែនជា​​សកម្មភាពជាក់ស្ដែងនៃសង្គ្រាម​ប៉ុន្តែច​ជាទិដ្ឋភាព​នៅក្នុងសង្គ្រាម​​ដែលអាចយកមកសំរាប់ជួយយើងអោយដឹងនៅក្នុងចំបាំងហើយ​នឹង​ទទួលបាន​នូ​វ​​សកម្មភាព​នៅក្នុង​សង្រ្គាមផងដែរ។

គំនសាកសព, ពាសពេញផ្លូវ គ្រាប់កាំភ្លើង, by រូហ្គឺ​ហិនតុន នៅ​Crimea​​ ឆ្នាំ 1855

នេះមិនមែនជារឿងដែល​សំខាន់នោះ​ទេ​ពីព្រោះនៅពេលនោះ​មានបច្ចេកទេសមិនគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការថតរូប។ ​នេះជាលើកដំបូង​នៃរូបថត​ដែលបានបង្កើត​រូបភាពតែមួយដែលប្រើ​មាសនិងទង់ដែងសំរាប់ចំនាំងផ្លាតអស់រយៈពេលយ៉ាងយូមកហើយ។ វាបានរក្សាសកម្មភាពផ្សេងៗនៅក្នុងរូបថត ហើយរូបភាពត្រូវធ្វើក្នុងរយៈពេលវែងមិនបានភ្លាមៗទេ។ អ្នកថតរូបនៅក្នុងសង្គ្រាម​ដំបូងគឺជនជាតិអាមេរិចកាំងមិនចេញមុខ ដែលបានធ្វើ​daguerreotypes អំឡុងសង្គ្រាម Mexican–American នៅឆ្នាំ១៨៤៧។​

សង្គ្រាមស៊ីវិលអាមេរិចកាំង អ្នកថតរូបSamuel Cooley ឈខាងក្រោយកាម៉ារ៉ា នៅចន្លោះជញ្ជាំងពួនបាញ់, , ហ្វត​សាំថឺ, ខារូលីនា​ខាងត្បូង, 1865.

​​អ្នកថតរូបដែលគេបានស្គាល់ដំបូងនោះគឺ Hungarian-Romanian Carol Popp de Szathmàri ​ដែលបានថតរូបនៅក្នុងសង្គ្រាមផ្សេងៗ​នៅឆ្នាំ១៨៥៣ និង​រូបភាពសង្គ្រាមជិត Olteniţa និង Silistra ​នៅ​ឆ្នាំ​១៨៥៤ អំឡុងពេលសង្គ្រាមCrimean War។ គាត់បានថតរូបចំនួន​២០០អាល់បុម្ភ​ដែលជារូបថតផ្ទាល់ខ្លួន​​នៅក្នុងឆ្នាំ​១៨៥៥ នៃ Napoleon III of France and Queen Victoria of the United Kingdom។ រូបថតចំនួន៩របស់គាត់សល់រហូតដល់សព្វថ្ងៃ។

A វិម៉ាចថ អ្នកថតរូបនៅក្នុងសង្គ្រាម អេស្ទឺនហ្គ្រន,នៅឆ្នាំ 1941.

អ្នកថតរូបជនជាតិបារាំងឈ្នោះ Ernest Edouard de Caranza បានថតអ្នកស្រុកក្រៅរបស់គាត់នៅជំរុំរបស់ពួកគេ​ជិតVarna នៅឆ្នាំ១៨៥៤។ គាត់ត្រូវបានតាមដោយ Roger Fenton នៅឆ្នាំ១៨៥៥ទោះបីជាមានភាពសំពីងសំពោងក៏ដោយគាត់នៅ​តែធ្វើរូបថតរឺ​ទេសភាព​ដែលគាត់មានឡានមួយនិងអ្នកជំនួយការមួយត្រឡប់ទៅBritain ជាមួយរូបថតដែលមានទ្រង់ទ្រាយធំជាង​៣៥០។ នៅអំឡុងឆ្នាំ១៨៥០ លោកFelice Beato បានធ្វើដំនើរទៅឥណ្ឌា ថតរូបអំពីការប៉ះបោរថ្មីៗ​ហើយផលិតរូបថតដែលមានSiege of Lucknow and the Siege of Delhi ហើយគាត់បានទៅប្រទេសចិនថតលទ្ធផលទី២នៃសង្គ្រាមSecond Opium។ ការថតរូបមិនអាចថតប្រធានបទ​ដែលអនុវត្តនៅក្នុងសង្គ្រាមបានទេដូចជាៈលោកHaley SimsនិងAlexander Gardner។ ពួកគេបានចូលទៅថតនៅ​កន្លែងសង្គ្រាមស៊ីវិលអាមេរិចកាំងនៅឆ្នាំ១៨៦១ដល់១៨៦៥ ដើម្បីថតរូបជាក់ស្ដែងនិងភាពរន្ធត់នៅក្នុងសង្គ្រាម។ Alexander Gardner និងMathew Brady បានរៀបរាង្គកាយទាហ៊ានដែលបានស្លាប់ជាច្រើនអំឡុងពេលសង្គ្រាមស៊ីវិល ដើម្បីថតរូប​អោយបានច្បាស់អំពី​ភាពសាហាវឃោឃៅនៅក្នុងសង្គ្រាម។ មានទាហ៊ានជាច្រើននៅក្នុងសង្គ្រាមនៅ។ ឆ្នាំ១៨៦២ Bradyបានផលិតផ្ទាំងគំនូរសាកសពដែលមានភាពគ្រាមក្រំវេទនាជាខ្លាំង។ ការងារនេះធ្វើរយៈយ៉ាងយូរជាមួយកន្លែងធ្វើការរបស់លោកAlexander ជារូបថតGardner Rebel Sharpshooterហើយបានយកទៅបង្ហាញពីភាពយ៉ាងរន្ធត់នៃសង្គ្រាម។

អ្នកថតរូបនៅក្នុងសង្គ្រាម

អ្នកថតរូបនៅក្នុងនៅ​ Normandy សង្គ្រាមនៅ Normandy.

អ្នកថតរូប​ដែលចូលរួមនៅក្នុង​នេះត្រូវស្វែងរកពួកគេនៅ​កន្លែងដែលមានទុក្ខសោក​ហើយ​ពេលខ្លះបានស្លាប់​ដោយសារតែ​ពួក​គេព្យាយាមថតរូប​នៅក្នុងសង្គ្រាម។​ អ្នកសារព៌រ​មាន​និង​​​អ្នកថតរូប​ត្រូវបាន​ថែរក្សា​រដោយ​​អនុសញ្ញាអន្តរជាតិ​នៃទាហ៊ាននៅក្នុងសង្គ្រាម ប៉ុន្តែ​ប្រវត្តិសាស្ត្របានអោយដឹងថា​​​​​​​ពួកគេតែងតែចាត់ទុក្ខខ្លួននៅក្នុងសង្គ្រាមហើយពេលខ្លះទៀត​បង្ហាញ​ពីភាព​អាក្រក់​របស់ពួកគេ​​និងពេលផ្សេងទៀត​និង​ការពារព្រឹត្តិការណ៍​ដែលបង្ហាញនៅក្នុងរូបថតនូវអ្វីដែលគេដឹង។ រូបថតសង្គ្រាម​បានក្លាយជា​គ្រោះថ្នាក់ច្រើនឡើង​ជាមួយភារវនិយម​នៃការច្បាំង​របស់​ទាហ៊ាន​ដូចជា​​ភារវនិយមខ្លះដែលជាប់ទាក់ទង​និង​សារព៌រមានហើយអ្នកថតរូប​។ នៅក្នុងសង្គ្រាម​អ៊ីរ៉ាក់​គេបានថតរូប​ភារនិយម​ រឺការថតរបស់ទាហ៊ានដែលបានសំលាប់ដោយភ្លើង​ U S អ្នកការសែត​អ៊ីរ៉ាក់​២​នាក់​ធ្វើការនៅ​Reuters កត់សំគាល់strafed​ដោយ​ ឧត្ថមភេជ្ជៈនៅថ្ងៃទី12 ខែ កក្កដា​ឆ្នាំ ២០០៧​ ប្រដាប់បាញ់ខ្យល់ ​Baghdad ការទោទន់ទៅរឿងអាក្រក់​នៅពេលដែល Wikileaks បានផ្សាយវីដេអូ អំពីកាំម៉ារ៉ា។

==រូបថតនៃបដ