អ្នកប្រើប្រាស់:Tour sc
ការថតរូបគឺជាសិល្បះ នៃវិទ្យាសាស្រ្ត ក្នុងការវិកហាត់ នៅសមាត្តិភាពនៃការថតរូប អោយមានពន្លឺ និង ពរណ៏ល្អធ្វើអោយមានភាពទាក់ទាញ។ ការប្រើពន្លឺ រឺសារធាតុគឺមឺ ដែលជុំនួយអោយ ហ្វីលរូបថត និង រួបថត មានលក្ខណ:ច្បាស់ស្អាត ជាកស្តែង ការប្រើនៅកញ្ចក់ ទាញចំងាយ ធ្វើអោយើង ចាប់បាននៅចំនុចដែលយើង ចង់ បាននិងមានពន្លឺច្បាស់ នៅពេលដែលមានកម្មរស្មីពន្លឺឆ្លងកាត់ទទឹង ប្លង់ដែលយើងថត យើងត្រូវដឹងអំពីពន្លីខាងក្រៅ របស់ម៉ាស៊ីនថត នៅពេលថត រូប ជាធម្មតាការថត រូបរូបទាមទានៅពន្លីដែលម៉ាស៊ីនថត មានភ្លើង គ្រុបគ្រាន គ្នុងការចំនាំងផ្លាតនៃពន្លឺនៅពេលថតរូប។យើងត្រួវ មើល ភ្លឺដែលនៅជុំវិញ បរិវេននៃការថតរូប អោយបានត្រឹមត្រូវ មុននិងថាប់ផ្តើមយកដៃចុចម៉ាស៊ីនថតជាធម្មតា យើងត្រូវតែគិតអំពីពន្លឺដែលសំរុំក្នុង ការថតរូប ដែលយើង មិនទេនឃើញ នៅព្លឺគ្រុនគាន់ នៅពេលថតរូប។ មានអ្នកថតរូបជាច្រើន បានយកជំនាញនេះធ្វើអីជិពសំរាប់ជញ្ចឹមជីវិត រឺក៍ថត កំសាន្ត ស្រាវជ្រាវ និងសំរាប់ទុកជាឯកសារ ក៍មាន។
[[|thumb|ម៉ាស៊ីនថតទីមួយដែលបង្កើតឡើងក្នុងឆ្នាំ១៩៤៩ ដែលមានឈ្មោះ pentaprism SLR]]
]
ដើមកំណើត[កែប្រែ]
ក្រោយពីការស្រាវជ្រាវអស់ពេលជាយោមក របស់គាត់នៅ ក្នុងទីក្រុង ឡុនដុន នៅថ្ងៃ ទី១៤មេសាឆ្នាំ ១៨៣៩ ដែលធ្វើការជាអ្នកថតរូប ដែលមានចំនេះដឹង និងចែកចាយទូទាំងពិភពលោក ហើយបានបោះពុម្ភនៅថ្ងៃទី២៥ ខែគម្ភះឆ្នាំដ៍ដែល ជាភាសាអាឡេម៉ង នៅក្នុងការសែត វូសាសិច សាតង់(Vossisch Zeitung, )របស់អ្នកស្រី យ៉ួហាបន វូន មាលីរ (Johann von Maedler) ក្នុងការ ធ្វើការ ដែខោអាវ អោយតារាហូលីវ៉ូត ក្នុងការងារជា អ្នកថតរូប រួចហើយ ដែលមានជុំនាញជាភាសារ ក្រឹចក្នុងកាបង្ហាញ ពីរបៀប បង្ហាញអំពីការប្រពន្លឺ ជាគំរូគ្នុងកាបង្ហាញ ជាសាធារណះ។
តួនាទីរបស់ម៉ាស៊ីនថត[កែប្រែ]
ម៉ាស៊ីនថត (camera)គឺជាម៉ាស៊ីនចំឡងរូបដ៍អស្ចារ្យ ហើយនិងថតតាមហ្វីល ដោយពន្លីអគី្គសនីសំរាប់ ចំឡងរូបភាពយ៉ាងល្អ ។សំលេងរឺរូបភាពដែលថតហើយ ជាទូទៅមានលក្ខណះប្រហាក់ប្រហែលនិង សំលេងនិងរូបភាពដើម ដោយប្រើដៃ សំរាប់ចុច ដើម្បីអោយមេដែកអគ្គីសនី ស្រូបយក យ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ត អ្នកកាន់ ម៉ាស៊ីន ថតរូប ដែលល្អ គឺតូ្រវចេះស៊ីរេ នៅកែវ ឡែន ម៉ាស៊ីនថត ទៅតាមភ្លឺង និងសំលេងដែល យើងថតជាក់ស្តែង ដូច្នេះហើយ ផលដែលទទួលបាន ពីហ្វិល ដែលពន្លីថ្តលអោយ មានទ្រុងទ្រាយ និងទំរង់ ស្បាស់ល្អ ដែលរួបភាពបានបង្ហាញនៅក្នុង ហ្វីល ដែលម្រាមដៃបានបញ្ជាម៉ាស៊ីន សំរាប់ អោយហ្វិលចាប់យករូបភាពដែលមើលឃើញជាបន្តបន្ទាប់ក្នុងការផ្លាស់ផ្តូរូបភាពរបស់ម៉ាស៊ីនថត ។នៅពេលដែលយើងថតរូបធ្វើអោយគេដឹងថា ពន្លឺពិតជាមានសរសំខានក្នុងការគូរូប ដោយពន្លឺអគ្គសនី ក្នុងការប្រើប្រស់ បច្ចេកវិជ្ជា(CMOS) ។ជាលទ្ធិផលដែលបានរក្សាទុកដោយខ្លួនឯង វាអាចចំលងទុកក្នុងក្រដាស រី ហ្វីលខ្សែភាពយន្ត។ម៉ាស៊ីនថតមិនត្រូវថតនៅក្នុងបន្ទប់ ដែលងងឹត ធ្វើអោយមើលមិនច្បាស់ រឺថត នៅឆ្ងាយពីថ្លង់ ដែលមិនបានចាប់យកពន្លឺគ្រុបគ្រាន់ លើកលាញតែផ្លង់ដែលយើងត្រូវថតមានពន្លឺគ្រប់គ្រាន់ ។អ្នកគ្រុបគ្រង់ ក្នុងការថតរូប តូ្រវចេះតាំងភ្លឺង សំរាប់ថត ម៉ាស៊ីនថត អាច ធ្វើការបំលាស់ទី នៅក្នុងបន្ទប់ ដែលផ្លង់តូ្រវការ នៅពន្លឺ គ្រុប់គ្រាន ប្រសិនជាក្នុងបន្ទប់ដែលងងឹតយើងត្រូវ ប្រើប្លាស់ ជំនួយ ក្នុងការថត រឺតាំង ភ្លឺង ជំនួយអោយបានសមរម្យ ។ជាធម្មតា នៅពេលដែលយើង ពង្រីក រូបថត អោយ ធំគឺយើងត្រូវយកហ្វីល នៅចំឡងដើម្បីបានរូបថតទៅតាមអ្វីដែលយើងចងបាន ពីតំបូង រូបដែលបានមកពីម៉ាស៊ីនថត មានលក្ខណះទូច និងមិន ទានភ្លឺច្បាស់ ក្រោយពីបានជារូបភាព។ កាលពីមុនការថតរូប មិនសូវ លឿន ទេ ហើយក៍មិន ល្អប៉ុន្មានដែរតែមានលក្ខណះគ្រុបគ្រាន់ អាចអោយអ្នក ប្រើប្រាស់អាចទទួលយកបាន ដូចនេះហើយ ទើបធ្វើអោយ អ្នកថតរួប ប្រើប្រាស់ នៅកែវ ឡែនជំនួយ (lens) ក្នុងការមើល របស់ ម៉ាស៊ីនថត ដើម្បីអោយ វាមានភាពកានតែច្បាស់ សំរាប់ថតនៅផ្លង់ដែលឆ្ងាយ ។ តាមការរកឃើញរូបថត ពីបុរាណ ដែលថតដោយម៉ាស៊ីនថត ដែលមានចុះថ្ងៃខែនៅខ្នងរូបថត នៅប្រទេសចិន ដែលមានពរណ៍ធម្មជាតិមិនសូវច្បាស់ ដោយប្រើពន្លឺព្រះអាទិត្យ តាមរន្ធ ទូចៗដែល ចាំងចូលតាម ចន្លោះ ជញ្ជាំង ដែលធ្វើអោយរូបភាពមានលក្ខណះច្បាស់ នៅពេលដែលយកមក ចំឡង ចូលក្រដាស។តាមការបង្កើតអោយមានម៉ាស៊ីនថតរូបនិងធ្វើអោយយើងលាញក្វាយក្វល អំពីការថតរូបសំរាបប្រើការ។ហេតុការនេះកើតឡើងជាមួយនិងការបណ្តុះបណ្តាលរស់ម៉ាស៊ីនថតដោកយលោក ហ្យសាហ វិដីហ្គេវ៉ូដ (Josiah Wedgewood) ដើលកើតក្នុងគ្រួសារ អ្នកលក់ចានឆ្នាំង គាត់បានគួររូប នៅលើ ស្បែក ដោយទឹក ប្រាក់ ។គាត់ពុមមាលលទ្ធិភាពនិងផ្លូវជ្រើលរើសទេ នោះធ្វើអោយគាត់ គ្មានលទ្ធិភាពដាក់តាំង លក់ ។គេបានដាក់ភ្លឺង នៅក្នុងបន្ទប់ដែលងងឹត និងមានតាំង ពរណ៍ខ្មៅ ហើយគាត់មានគុំនិតថ្មីសំរាប់ចាប់ មុខរប ជាអ្នកគូររូប ជំនួលនៃការប្រើម៉ាស៊ីន ថតរូប សំរាប់ទុកមើល និង កំដ៍ភ្លែក ក្នុងការមើលពរណ៍ នៅក្នុងសិល្បះ របស់ភាគខាងលិច។ម៉ាស៊ីនថត ដែលមានឈ្មោះ អូបស្កូរា តាមភាសាឡាតាំ មានន័យថា បន្ទប់ងងឹត វាជាប្រអប់ ដែលមានប្រហោង ដែកអាចអោយភ្លឺងចេញទៅបំភ្លឺរូបភាពនិងចំឡងទៅក្រដាស់បង្កើតជារូបភាព។ ម៉ាស៊ីនថតវិឌីអូរឺម៉ាស៊ីនថតសន្លឹក គឺយើងអាចដក យកហ្វីល មកក្រៅសំរាប់ ត្រួតពិនិត្យបាន ប៉ុន្តែ ម៉ាស៊ីនថតរូបយើងអាច យករូបថត មកមើល ដោយ ស្ងៀមស្ងាតបាន និងប្រើពេលវេលាទិចទួចសំរាប់ យលនៅហេតុការណនោះ ប៉ុន្តែ ម៉ាស៊ីនថត វិឌិអូ គឺមានលក្ខណះជាទម្រង នេះគឺជាកាបំពេញនៅតាមចន្លោះដែលខ្វាស់ខាត សំរាប់រំលិកម្តងទៀត គេអាច ចាក់ វីឌិអូនោះមើលសាជាថ្មី សាឡើងវិញ តាមម៉ាស៊ីន បញ្ជាំង ពន្លឺ បាន ហើយគេហៅវាថា ការវាយតំលៃ(ការប្រត្តិបត្តទី២) សំរាប់ កំដ៍រឺលំលឹកភ្នែកនិងខួរក្បាល ដើម្បីរួមបញ្ចូល នៅរូបភាព ចូលគ្នាសំរាប់អោយវិញ្ញាណពិចារណា។ក៍ប៉ុន្តែម៉ាស៊ីនថតទាំងអស់ ត្រូវតែទាក់ទងនិង ការប្រើពន្លឺ នៅពេលប្រើប្រាស់ ដោយប្រើដៃ យ៉ាងស្វ័យប្រវត្ត នៅពេលបញ្ជា ឡេន ដែលមិនមានក្រិត ធ្វើអោយរូបភាពមានភាពភ្លឺ ល្អ និងធ្វើអោយរូបភាពកានតែច្បាស់ ។ ឯកសារ:ឧទាហរណ៍.jpg==ការប្រើប្រាស់== ការប្រើប្រាស់ ម៉ាស៊ីន ថតរូប គឺមានលក្ខណៈផ្សេងៗគ្នាទៅតាម ពន្លឺដែល មានសំរាបថតរូប រឺចំឡងរូប ដែលមានក្នុង ហ្វិល ម៉ាស៊ីនថតដែលមាន ហេតុនេះហើយ យើងត្រូវ ប្រើអគ្គនី ជុំនួយនៅពេលថតរូប ហើយ ត្រូវ ចេះមើលផ្លង ក្នុងការថត ដើម្បី ទទួលបានរូបថត ល្អ នៅពេលដែល ចំឡងរូប ទៅក្រដាសរូបថត នៅពេលដែល បញ្ចេញរូបថត មកក្រៅម៉ាស៊ីនថត ។ កាណុង ម៉ាស៊ីនថត ពិតជាមានសរៈសំខាន់ ខ្លាំងណាស់ សំរាប់ អោយដៃយើង ទ្រលំនឹង ជំនួយក្នុងការថតរូប។
រូបផ្សេងទៀតដែលបានពីអ្នកបច្ចេកទេស[កែប្រែ]
ក្រៅពី ម៉ាស៊ីនថតរូប មានវិធីជាច្រើនទៀតសំរាប់ ធ្វើរូបអោយបាន ការកំណត នៅហំរបស់ ម៉ាស៊ីន ថតរូប ទៅលើម៉ាស៊ី ផ្តិត រូប ហើយនិងក្លាយជា រូបថត ដោយធ្វើការចំឡងទុក ដោយម៉ាស៊ីន អគ្គីសនី ដែលថ្លាលផ្តូតាម ហ្វីល ដែលបានកំណតដោយ អគ្គីសនី។តាមរូបដែលទទួកបាន ដែលផ្តល អោយទៅក្រដាស តានម៉ាស៊ីនថតថ្តលអោយ កែវដោលថ្តលអោយដោយត្រង់ៗ ដែលផលក្លាយជារូបភាព។
ច្បាប់[កែប្រែ]
ទំព័រគំរូ:ច្បាប់សំខាន់ៗ សំរាប់អ្នកថតរូប រូបថតគឺជាការកំនត់និងការការពារដោយច្បាប់ជាច្រើនសំរាប់ការពារ ។មានហេតុផលជាច្រើនទៀត សំរាប់អនុញាត អោយ មានសិទ្ធិចំឡងនៅរូបថត ដោយមានការអនុញាតពីម្ចាស់ ដើម។ នៅអងគ្លេសនៅពេលថ្មីៗនេះមានច្បាប់(ប្រឆាំង អំពីឧក្រិដ្ឋអំពីរូបថតនៅឆ្នាំ២០០៨)ដែលមានប៉ូលីស ដើម្បីការពារ អ្នកដែលថត រូប សំរាប់រក្សាជាឯកជន រឺរូបដែលយើងចាប់ចិត្ត មានសិទ្ធិ ចែកចាយ ជាសាធារណ