ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង (ក្រុង)
អត្ថបទនេះ អាចស្របតាមលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យនៃការលុបជាបន្ទាន់របស់វិគីភីឌាពីព្រោះជា ទំព័រសាកល្បង។ លក្ខណៈវិនិច្ឆ័យនេះអនុវត្តទាំងប្រអប់ខ្សាច់ ឬទំព័រក្នុងចន្លោះឈ្មោះអ្នកប្រើប្រាស់។ សូមមើល លក្ខណៈវិនិច្ឆ័យនៃការលុបជាបន្ទាន់#G2|CSD G2។
ប្រសិនបើអត្ថបទនេះ មិនបំពេញតាមលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យសម្រាប់ការលុបជាបន្ទាន់ទេ ឬអ្នកមានបំណងកែសម្រួល សូមលុបការជូនដំណឹងនេះចេញ ប៉ុន្តែកុំលុបការជូនដំណឹងនេះចេញពី ទំព័រដែលអ្នកបានបង្កើតដោយខ្លួនឯង។ ប្រសិនបើអ្នកបង្កើតទំព័រនេះ ហើយអ្នកមិនយល់ស្របនឹងហេតុផលសម្រាប់ការលុបដែលបានផ្តល់ឱ្យ អ្នកអាចធ្វើការជំទាស់ដោយចុចប៊ូតុងខាងក្រោម ហើយទុកសារពន្យល់ពីមូលហេតុដែលអ្នកជឿថាវាគួរតែមិនត្រូវបានលុប។ អ្នកអាចចូលឆែកមើលទំព័រពិភាក្សាផងដែរ ប្រសិនបើអ្នកបានទទួលការឆ្លើយតបចំពោះសាររបស់អ្នក។ សូមបញ្ជាក់ថា អត្ថបទនេះ អាចត្រូវបានលុបនៅពេលណាក៏បាន ប្រសិនបើវាបំពេញតាមលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យនៃការលុបជាបន្ទាន់ដោយគ្មានការសង្ស័យ ឬរកឃើញថាការពន្យល់នៅក្នុងទំព័រពិភាក្សាមិនគ្រប់គ្រាន់។
If you have already posted to the talk page but this message is still showing up, try purging the page cache. ទំព័រនេះត្រូវបានកែសម្រួលចុងក្រោយ ដោយ Tiamichaelnuksu1994 (contribs| logs) at ១៥:០៥, ២៧ ខែមករា ២០២២ (UTC) (68773311 វិនាទីកន្លងទៅ) |
១.ចៅ ពុំ (ស្លាប់ ជំនាន់ ប៉ុល ពត) ២.ចៅ ហ៊ាន (បច្ចុប្បន្នរស់នៅបារាំង) ៣.ចៅ ញ៉ (បច្ចុប្បន្នរស់នៅសហរដ្ឋ) ៤.ប៉ាក់ សុម៉ាលី (ជាកូនចិញ្ចឹម បច្ចុប្បន្នអ្នកស្រីសុម៉ាលីរស់នៅ អ្នកលឿង ខេត្តព្រៃវែង មានអាយុ ៧២ ឆ្នាំហើយ)។ លុះមកឆ្នាំ១៩៧៥ នាង សារ៉ាំប៉ាក់ក៏ដូចជា ប្រជាពលរដ្ឋ ដទៃ ត្រូវបានគេជម្លៀសចេញពីក្រុងភ្នំពេញ ។ នាង សារ៉ាំប៉ាក់ បានទៅរស់នៅ ក្នុងស្រុក បារាយណ៍ ខេត្តកំពង់ធំ ។នៅឆ្នាំ១៩៧៨អ្នកស្រីសារាំប៉ាក់ត្រូវបានខ្មែរក្រហមសម្លាប់គាត់ដោយហេតុថាគាត់បានជិះរទេះទោស្រុកចំការលើ ហើយអ្នកស្រុកអ្នកភូមិកាលបើឃើញអ្នកស្រីរួចក៏បានយកអង្ករ ពោត សណ្ដែក ព្រមទាំងសម្ភារៈហូបចុកផ្សេងៗ។ពួកខ្មែរក្រហមកាលបើដឹងដំណឹងនេះហើយបាននាំគាត់ទៅកូនៗគ្រាន់តែឮក៏អង្វរថាកុំយកម៉ែខ្ញុំទៅអីគាត់ចាស់ហើយ ពួកគេក៏តបមកវិញដោយនិយាយថា ខ្ញុំមិនយកគាត់ទៅសម្លាប់ទេ គ្រាន់តែយកគាត់ទៅសាកសួរដ្បិតអីគេប្រាប់ថាគាត់ជាអ្នកនយោបាយធំ ។ រួចហើយអ្នកស្រីសារាំប៉ាក់ក៏ទាញស្លឹកចេកក្រៀមមកមូរជាបារីជក់រួចដោះក្រវិល ខ្សែកទទូរក្រម៉ា បាក់អាវសារូ ស្លៀកខោកាំទឺ រួចប្រគលក្រវិលនោះទុកឱ្យកូនរយចក៏ដើរចេញទៅ ។ ដើរមិនឆ្ងាយពីផ្ទះពួកគេបានសម្លាប់អ្នកស្រីសារាំប៉ាក់នៅទីនោះឯងនៅក្នុងឆ្នាំ១៩៧៨។ ក្រោយថ្ងៃដែលគេសម្លាប់អ្នកស្រីសារាំប៉ាក់បាន៧ថ្ងៃក្រុមរណសិរ្យសង្គ្រោះជាតិកម្ពុជាបានរំដោះប្រជាជនឱ្យបានរស់រានមានជីវិតឡើងវិញ និងរួចរំដោះពីការត្រួតត្រាប្រើនិងធ្វើទារុណកម្មយ៉ាងសាហវឃោរឃៅ...។(នេះបើតាមការបញ្ជាក់របស់អ្នកស្រីសុម៉ាលី)