បាញ់ឆែវ

នំ Bánh xèoដែលពេញនិយមនៅវៀតណាម។ ឈ្មោះនេះសំដៅលើសំឡេង (ពី ស៊ែវ – 'ញាក់') ស្រទាប់ស្តើងនៃ ម្សៅ ធ្វើនៅពេលដែលវាត្រូវបានចាក់ចូលទៅក្នុងខ្ទះក្តៅ។ វា​ជា​នំ​​ដែល​ផ្សំ​ពី​ម្សៅ​អង្ករ ទឹក និង​ម្សៅ ​រមៀត ។ វាក៏អាចត្រូវបានគេហៅថា crêpe វៀតណាមផងដែរ។ គ្រឿង​ផ្សំ​ទូទៅ​មួយ​ចំនួន​រួម​មាន សាច់​ជ្រូក បង្គា ខ្ទឹម​បារាំង សណ្ដែក​បណ្ដុះ និង​សណ្តែក​បណ្តុះ។ បាញ់ឆែវ ជារឿយៗត្រូវបានបម្រើជាមួយភាគី។ ជាធម្មតា គ្រឿងផ្សំដែលត្រូវបានបន្ថែមជាទូទៅមួយចំនួនរួមមាន ស្លឹកបៃតងដូចជា សាឡាត់ ឬស្លឹក វីងវង ឱសថផ្សេងទៀតជាសារធាតុបន្ថែមរសជាតិដូចជា ស្លឹក ជីអង្កាម និង basil ថៃ ត្រសក់ និងបន្លែ pickled ជាធម្មតាការ៉ុត និង radishes ។ ចុង​ក្រោយ​នេះ ទឹក​ត្រី​របស់​វា​គឺ nước chấm (ទឹក​ត្រី​ខ្ទឹម​ជូរ​ផ្អែម)។ ធាតុផ្សំនៃផ្នែកនីមួយៗ និងទឹកជ្រលក់បន្ថែមទៅ បាញ់ឆែវ ចៀនដែលមានរសជាតិស្រស់។

ប្រវត្តិសាស្ត្រ

បាញ់ឆែវ គឺជាអាហារតាមចិញ្ចើមផ្លូវប្រពៃណីនៅប្រទេសវៀតណាម។ វណ្ណៈកម្មករភាគច្រើនបានញ៉ាំវាព្រោះវាមានតម្លៃថោក និងងាយស្រួល។ ប្រភពដើមរបស់វាមិនស្គាល់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រជាជនវៀតណាម បានយល់ស្របថា ការបង្កើតមុខម្ហូបនេះអាចជាកន្លែងណាមួយនៅ វៀតណាមកណ្តាល តាមរយៈការលាយបញ្ចូលគ្នានៃវប្បធម៌បារាំងពី សម័យអាណានិគមបារាំង ឬវៀតណាមខាងត្បូង ដោយការធ្វើចំណាកស្រុកដែលផ្លាស់ទៅប្រទេសវៀតណាម និងលាយឡំជាមួយវប្បធម៌ជុំវិញ។ អ្នក​ខ្លះ​ទៀត​ជឿ​ថា បាញ់ឆែវ មក​ពី​ការ​លាយ​បញ្ចូល​វប្បធម៌ ​ចាម និង​ម្ហូប​វៀតណាម។

ប៉ុន្មានឆ្នាំមកនេះ បាញ់ឆែវ បានពង្រីកខ្លួនទៅកាន់ប្រទេសក្នុងតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ផ្សេងទៀត ដូចជាប្រទេសកម្ពុជា និងប្រទេសថៃ។ Saigoneers បាននិយាយកាលពីឆ្នាំ ២០១៦ ថា បាញ់ឆែវ កាន់តែមានប្រជាប្រិយភាព ខណៈដែលអ្នកមានកាន់តែច្រើនបានចាប់ផ្តើមដឹងពីរសជាតិដ៏ឈ្ងុយឆ្ងាញ់របស់វា និងភោជនីយដ្ឋានថ្មីៗដែលបើកដូចជា "Banh Xeo Muoi Xiem និង An La Ghien" Saigoneers បាននិយាយកាលពីឆ្នាំ ២០១៦

ប្រជាប្រិយភាព

ម្ហូប​នេះ​ក៏​មាន​ការ​ពេញ​និយម​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា​ដែរ ដែល​ម្ហូប​នោះ​មាន​ឈ្មោះ​ថា បាញ់ឆែវ យើងគួរហៅនំ "នំចាក់អំបែងស្នូល" វិញ។

ក៏មានភាសាថៃនៃ បាញ់ឆែវ ហៅថា Khanom bueang Yuan ( អាហារសម្រន់វៀតណាម) វាត្រូវបានផ្តល់ជូនដោយអ្នកលក់តាមចិញ្ចើមផ្លូវមួយចំនួន ហើយមាននៅភោជនីយដ្ឋានបាងកកជាច្រើនដែលបម្រើម្ហូប ថៃ ឬរាជ។ ការបំពេញដែលពេញនិយមបំផុតនៅក្នុងប្រទេសថៃគឺការលាយបញ្ចូលគ្នានៃខ្ទិះដូង សណ្តែកដីដុត បង្គា រ៉ាឌីអំបិល និងតៅហ៊ូចៀន ហើយបម្រើជាមួយសណ្តែកបណ្តុះ និងត្រសក់ផ្អែម។