ផ្លូវដែកភាគខាងជើង
| ផ្លូវដែកភាគខាងជើង | |
|---|---|
 | |
| ទិដ្ឋភាពទូទៅ | |
| ស្ថានភាព | ប្រតិបត្តិការ |
| គោលដៅ | ភ្នំពេញ ប៉ោយប៉ែត |
| សេវាកម្ម | |
| ប្រតិបត្តិករ | រ៉ូយ៉ាល់ រេលវេ |
| ប្រវត្តិសាស្ត្រ | |
| បើក | 28 មិថុនា 1932 |
| បបញ្ចប់ | 10 មេសា 1942 |
| បច្ចេកទេស | |
| ប្រវែងបន្ទាត់ | ៣៨៦ គ.ម. (២៤០ ម៉ៃ.) |
| ចំនួនផ្លូវរត់ | 1 |
| រង្វាស់តាមដាន | 1000mm |
ផ្លូវដែកភាគខាងជើង ជាផ្លូវរថភ្លើងតភ្ជាប់រាជធានីភ្នំពេញ និងក្រុងប៉ោយប៉ែតក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។[១]
ប្រវត្តិសាស្ត្រ
[កែប្រែ]ចាប់តាំងពីទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1880 មក មានគម្រោងផ្លូវដែកពីសៃហ្គនទៅព្រំដែនសៀមកាត់តាមភ្នំពេញ។
ផ្នែកសៃហ្គន-ភ្នំពេញមិនដំណើរការទេ ហើយគម្រោងនេះត្រូវបានបោះបង់ចោលនៅឆ្នាំ 1929 ដោយសារតែខ្វះថវិកា។
ផ្នែកភ្នំពេញ-ពោធិ៍សាត់ត្រូវបានបើកនៅថ្ងៃទី 28 ខែមិថុនា ឆ្នាំ 1932 ។ ផ្នែកពោធិសាត់-មង្គលបូរី ត្រូវបានបើកនៅខែកក្កដា ឆ្នាំ 1933 ។[២]
ការពង្រីកខ្សែពីមង្គលបូរីឆ្ពោះទៅប៉ោយប៉ែតទៅព្រំដែនមានដំណើរការយឺត។ ក្រោយសង្គ្រាមបារាំង-ថៃ ភាគពាយ័ព្យនៃប្រទេសកម្ពុជាត្រូវបានបញ្ចូលដោយប្រទេសថៃ។ កំណាត់ផ្លូវអារញ្ញ-មង្គលបូរី ឆ្លងកាត់ប៉ោយប៉ែត ត្រូវបានសាងសង់ដោយកងទ័ពជប៉ុន ហើយផ្នែកនេះត្រូវបានបើកនៅថ្ងៃទី ១០ ខែមេសា ឆ្នាំ ១៩៤២។[៣]
ក្រោយការចុះចាញ់របស់ជប៉ុន ភាគពាយ័ព្យនៃប្រទេសកម្ពុជាត្រូវបានត្រឡប់ទៅឥណ្ឌូចិនរបស់បារាំង ថៃបានដកផ្លូវតាមព្រំដែន។ ប្រទេសកម្ពុជាបានទទួលឯករាជ្យជាផ្លូវការនៅឆ្នាំ 1949 ប៉ុន្តែផ្លូវដែកបានបន្តដំណើរការក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់បារាំង។ វាមិនត្រូវបានប្រគល់ឱ្យកម្ពុជាទេរហូតដល់ឆ្នាំ 1952 នៅពេលដែលវាត្រូវបានប្តូរឈ្មោះជាបន្តបន្ទាប់ថា Chemins de Fer Royeaux du Cambodge (CRC) ។ ប្រទេសថៃបានផ្លាស់ប្តូរទីតាំងផ្លូវដែកដែលត្រូវបានដកចេញនៅឆ្នាំ 1947 ហើយចាប់ពីថ្ងៃទី 22 ខែមេសាឆ្នាំ 1955 រថភ្លើងដឹកអ្នកដំណើរបានរត់ពីរដងក្នុងមួយសប្តាហ៍រវាងប៉ោយប៉ែតនិងអារញ្ញប្រាថេត។
នៅឆ្នាំ 1961 ជម្លោះព្រំដែនកម្ពុជា-ថៃបានផ្ទុះឡើងរវាងប្រទេសទាំងពីរជុំវិញប្រាសាទបុរាណប្រាសាទព្រះវិហារ។
វិវាទព្រំដែននេះបាននាំឱ្យមានការបំបែកការទូតមួយទៀតរវាងប្រទេសទាំងពីរនៅថ្ងៃទី 23 ខែតុលា ឆ្នាំ 1961។ បួនថ្ងៃក្រោយមក ចរាចរណ៍ផ្លូវដែកឆ្លងកាត់ព្រំដែនត្រូវបានផ្អាកម្តងទៀត ហើយប្រទេសថៃបានលុបចោលផ្លូវដែកម្តងទៀត។
បន្ទាប់ពីរដ្ឋប្រហារកម្ពុជាឆ្នាំ១៩៧០ កម្ពុជាបានស្វែងរកទំនាក់ទំនងនយោបាយជាមួយប្រទេសថៃម្តងទៀត ហើយសេវារថភ្លើងបានដំណើរការឡើងវិញ 2 ទៅ 3 ដងក្នុងមួយសប្តាហ៍នៅថ្ងៃទី 2 ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ 1970។ ប៉ុន្តែនៅថ្ងៃទី 2 ខែកក្កដា ឆ្នាំ 1974 សេវារថភ្លើងត្រូវបានផ្អាកម្តងទៀត ខណៈដែលខ្មែរក្រហមបានរឹតបន្តឹងការកាន់កាប់ប្រទេសកម្ពុជា។
ក្រោយឆ្នាំ 1974 ខ្មែរក្រហមបានរុះរើផ្លូវដែកខាងកម្ពុជានៅព្រំដែនខាងលិចក្រុងសិរីសោភ័ណ។ ទោះជាយ៉ាងណា នៅពេលនោះ រថភ្លើងបានបន្តដំណើរការរវាងរាជធានីភ្នំពេញ និងក្រុងសិរីសោភ័ណ។
ចាប់ពីទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1980 ដល់ឆ្នាំ 2000 រថភ្លើងភាគច្រើនអសកម្មដោយសារសង្រ្គាមកម្ពុជា-វៀតណាម និងការផ្អាកការឧបត្ថម្ភធនរបស់រដ្ឋាភិបាល។ នៅលើកំណាត់ផ្លូវមួយចំនួន អ្នកស្រុកបានផ្តល់ជូនអ្នកទេសចរនូវសេវាកម្ម "norry" ដោយផ្តល់ការជិះលើយានជំនិះឫស្សីពីរអ័ក្សតូច ដំណើរការដោយម៉ាស៊ីនសាំង។
ក្នុងឆ្នាំ 2009 ធនាគារអភិវឌ្ឍន៍អាស៊ី និងរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាបានយល់ព្រមផ្តល់ហិរញ្ញប្បទានដល់ការស្តារឡើងវិញ ហើយការសាងសង់ខ្សែខាងជើងបានចាប់ផ្តើមនៅថ្ងៃទី ២៥ ខែកក្កដា ឆ្នាំ 2014 ជាមួយនឹងពិធីបើកការដ្ឋានសាងសង់នៅក្រុងប៉ោយប៉ែត។
កំណាត់ក្រុងប៉ោយប៉ែត-សិរីសោភ័ណ ប្រវែង ៤៨ គីឡូម៉ែត្រ បានបើកដំណើរការឡើងវិញនៅថ្ងៃទី ៤ ខែមេសា ឆ្នាំ 2018 កំណាត់ ក្រុងសិរីសោភ័ណ-ព្រះតាបុង ប្រវែង ៦៩ គីឡូម៉ែត្រ បានបើកដំណើរការឡើងវិញនៅថ្ងៃទី ២៩ ខែមេសា ។ កំណាត់ផ្លូវព្រះតាបុង-ព្រះតាបុង ប្រវែង ១០៧ គីឡូម៉ែត្រ បានបើកដំណើរការឡើងវិញនៅថ្ងៃទី ២៩ ឧសភា។ កំណាត់ផ្លូវ ១៦៦ គីឡូម៉ែត្រ ក្រុងភ្នំពេញ នៅថ្ងៃទី ៤ ខែកក្កដា។[៤]
កាលពីថ្ងៃទី ២២ ខែមេសា ឆ្នាំ 2019 ខ្សែរថភ្លើងប៉ោយប៉ែត-បានកុងលូ ប្រវែង ១,៣ គីឡូម៉ែត្រ បានធ្វើការជួសជុល ហើយត្រូវបានបើកដំណើរការឡើងវិញសម្រាប់ការដឹកជញ្ជូនទំនិញឆ្លងកាត់ព្រំដែន។ លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន និងលោក ប្រយុទ្ធ ច័ន្ទ្រ៍ឱជា មកពីប្រទេសទាំងពីរបានចូលរួមក្នុងពិធីនេះ។ [៥]
ឯកសារយោង
[កែប្រែ]
| ||||||||||||||||||||||||