តៃវ៉ាន់៖ ភាពខុសគ្នារវាងកំណែនានា

ពីវិគីភីឌា
ខ្លឹមសារដែលបានលុបចោល ខ្លឹមសារដែលបានសរសេរបន្ថែម
No edit summary
No edit summary
ស្លាក: Reverted កែ​សម្រួល​តាម​ទូរស័ព្ទ កំណែប្រែពីអ៊ីនធើណិតចល័ត
បន្ទាត់ទី១៖ បន្ទាត់ទី១៖
{{redirect|សាធារណរដ្ឋចិន|សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិន|ចិន|ការប្រើប្រាស់ផ្សេងៗ|សាធារណរដ្ឋចិន (អសង្ស័យកម្ម)|និង|តៃវ៉ាន់ (អសង្ស័យកម្ម)}}
|សាធារណរដ្ឋចិន|សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិន|ចិន|ការប្រើប្រាស់ផ្សេងៗ|សាធារណរដ្ឋចិន (អសង្ស័យកម្ម)|និង|តៃវ៉ាន់ (អសង្ស័យកម្ម)}}

{{pp-move-indef}}
{{ប្រអប់ព័ត៌មាន ប្រទេស
{{ប្រអប់ព័ត៌មាន ប្រទេស
|សាធារណរដ្ឋចិន |៣៥.១% [[ព្រះពុទ្ធសាសនានៅតៃវ៉ាន់|ព្រះពុទ្ធសាសនា]]
|conventional_long_name = សាធារណរដ្ឋចិន
|native_name = {{nobold|{{lang|zh-hant|中華民國 ([[ភាសាចិន]])}}}}<br/>{{nobold|{{small|''Zhōnghuá Mínguó'' ([[ភិងអ៊ិង]])}}}}
|common_name = តៃវ៉ាន់
|image_flag = Flag of the Republic of China.svg
|flag_type = [[ទង់ជាតិនៃសាធារណរដ្ឋចិន|ទង់ជាតិ]]
|image_coat = National Emblem of the Republic of China.svg
|symbol_type = [[វរលញ្ឆករជាតិនៃសាធារណរដ្ឋចិន|វរលញ្ឆករជាតិ]]
|alt_coat =
|image_map =Taiwan on the globe (Asia centered).svg
|image_loc_map = អាស៊ីអាគ្នេយ៍
|image_map_alt = ទីតាំងប្រទេសតៃវ៉ាន់នៅលើភូគោល
|national_anthem = {{lang|zh-Hant|中華民國國歌}}<br />''Zhōnghuá Mínguó guógē''<br/>{{small|"[[ភ្លេងជាតិសាធារណរដ្ឋចិន]]"}}<br /><div style="display:inline-block;margin-top:0.4em;">{{center|[[File:National anthem of the Republic of China (Taiwan) 中華民國國歌(演奏版).ogg]]}}</div>
|flag_anthem = {{lang|zh-Hant|中華民國國旗歌}}<br />''Zhōnghuá Míngúo Gúoqígē''<br />{{small|"[[ភ្លេងទង់ជាតិនៃសាធារណរដ្ឋចិន]]"}}<br/><div style="display:inline-block;margin-top:0.4em;">{{center|[[File:中華民國國旗歌 (演奏版).ogg]]}}</div>
|capital_type = រដ្ឋធានី
|capital = [[តៃប៉ិ]]<ref name="capital">{{cite news |title=Interior minister reaffirms Taipei is ROC’s capital |date=5 December 2013 |url=http://www.taipeitimes.com/News/taiwan/archives/2013/12/05/2003578356 |publisher=Taipei Times |accessdate=7 December 2013}}</ref>
|coordinates = {{coord|25|04|N|121|31|E|type:city_region:TW}}
|largest_city = [[ទីក្រុងតៃប៉ិថ្មី|តៃប៉ិថ្មី]]
|official_languages = គ្មាន{{efn|[[ភាសាកុកងឺតៃវ៉ាន់|កុកងឺ]] (''[[ផ្លូវការ]]'')<ref name="推動雙語國家政策問題研析">{{cite web |title=(ភាសាចិន) 推動雙語國家政策問題研析|url=https://www.ly.gov.tw/Pages/Detail.aspx?nodeid=6590&pid=173510 |website=www.ly.gov.tw |access-date=25 ឧសភា 2021 }}</ref><br><br>[[ប្រភេទភាសាចិន|ភាសាចិនក្នុងតំបន់]] (ត្រូវបានប្រើប្រាស់ជារឿយៗ) <br><br>[[ភាសាចិនបុរាណ]] (ត្រូវបានប្រើប្រាស់ជាផ្លូវការឬក្នុងឱកាសពិសេសដូចជាក្នុងសាសនា ឬបុណ្យប្រពៃណី ឯកសារផ្លូវការ និងឯកសារតុលាការជាដើម)<ref>{{cite web |title=(ភាសាចិន) 法律統一用語表-常見公文用語說明|url=http://oga.ncu.edu.tw/ncuoga/dispatch/doc/%E5%B8%B8%E8%A6%8B%E5%85%AC%E6%96%87%E7%94%A8%E8%AA%9E%E8%AA%AA%E6%98%8E1050106.pdf |access-date=2 មិថុនា 2021 }}</ref> }}<ref>{{cite web |title=(ភាសាចិន) 笨蛋,台灣有第一官方語嗎?|url=https://opinion.cw.com.tw/blog/profile/351/article/6632 |website=opinion.cw.com.tw |access-date=11 កក្កដា 2021 }}</ref>
|languages_type = [[អក្សរផ្លូវការ]]
|languages = [[អក្សរចិនបុរាណ]]<ref>{{cite web |title=(ភាសាចិន) 行政院第3251次院會決議 |url=https://www.ey.gov.tw/Page/4EC2394BE4EE9DD0/51cc88a4-2066-44da-964d-18e10468f578|website=www.ey.gov.tw |access-date=25 ឧសភា 2021 }}</ref>
|languages2_type = ភាសាជាតិ
|languages2 = {{unbulleted list
| [[ភាសាហ្វរម៉ូសារ]]
| [[ភាសាហាក់កា (តៃវ៉ាន់)|ភាសាហាក់កា]]
| [[ភាសាហុកគាន (តៃវ៉ាន់)|ភាសាហុកគាន]]
| [[ភាសាតៃវ៉ាន់កុកងឺ|កុកងឺ]]
| [[ភាសាម៉ាតស៊ូ]]
}}
|ethnic_groups =
>៩៥% [[ជនជាតិហាន]]<br>—៧០% [[ជនជាតិហុកគាន]]<br>—១៤% [[ជនជាតិហាក់កា]]<br>—១៤% [[វ៉ៃឆេងរេន]]<br>២% [[ជនជាតិដើមតៃវ៉ាន់|ជនជាតិដើម/ភាគតិច]]<ref>{{cite book |year=2016 |title=The Republic of China Yearbook 2016 |publisher=Executive Yuan, R.O.C.|url=https://issuu.com/eyroc/docs/the_republic_of_china_yearbook_2016|access-date=31 May 2020 |isbn=9789860499490 |page=10|quote=Ethnicity: Over 95 percent Han Chinese (including Holo, Hakka and other groups originating in mainland China); 2 percent indigenous Austronesian peoples}}</ref>
| religion = {{vunblist
|៣៥.១% [[ព្រះពុទ្ធសាសនានៅតៃវ៉ាន់|ព្រះពុទ្ធសាសនា]]
|៣៣.០% [[តាវសាសនា]]
|៣៣.០% [[តាវសាសនា]]
|១៨.៧% [[ការគ្មានសាសនា|គ្មានជំនឿសាសនា]]
|១៨.៧% [[ការគ្មានសាសនា|គ្មានជំនឿសាសនា]]
|៣.៩% [[គ្រិស្តសាសនានៅតៃវ៉ាន់|គ្រិស្តសាសនា]]
|៣.៩% [[គ្រិស្តសាសនានៅតៃវ៉ាន់|គ្រិស្តសាសនា]]
|៩.៣% [[សាសនានៅតៃវ៉ាន់|ផ្សេងៗទៀត]]}}
|៩.៣% [[សាសនានៅតៃវ៉ាន់|ផ្សេងៗទៀត]]}}
|government_type = {{nowrap|[[រដ្ឋឯកភូត]] [[សាធារណរដ្ឋ|សាធារណរដ្ឋអាស្រ័យរដ្ឋធម្មនុញ្ញ]]ប្រកាន់ <br/>[[ប្រព័ន្ធពាក់កណ្តាលប្រធានាធិបតីនិយម]]}}
[[រដ្ឋឯកភូត]] [[សាធារណរដ្ឋ|សាធារណរដ្ឋអាស្រ័យរដ្ឋធម្មនុញ្ញ]]ប្រកាន់ <br/>[[ប្រព័ន្ធពាក់កណ្តាលប្រធានាធិបតីនិយម]]}}
|leader_title1 = [[ប្រធានាធិបតីនៃសាធារណរដ្ឋចិន|ប្រធានាធិបតី]]
= [[ប្រធានាធិបតីនៃសាធារណរដ្ឋចិន|ប្រធានាធិបតី]]
|leader_name1 = [[ត្សៃ អ៊ីងវិន]]
= [[ត្សៃ អ៊ីងវិន]]
|leader_title2 = [[អនុប្រធានាធិបតីនៃសាធារណរដ្ឋចិន|អនុប្រធានាធិបតី]]
= [[អនុប្រធានាធិបតីនៃសាធារណរដ្ឋចិន|អនុប្រធានាធិបតី]]
|leader_name2 = [[ឡាយ ឆីងតេ]]
= [[ឡាយ ឆីងតេ]]
|leader_title3 = [[នាយករដ្ឋមន្ត្រីនៃសាធារណរដ្ឋចិន|នាយករដ្ឋមន្ត្រី]]
= [[នាយករដ្ឋមន្ត្រីនៃសាធារណរដ្ឋចិន|នាយករដ្ឋមន្ត្រី]]
|leader_name3 = [[ស៊ូ ត្សេងឆាង]]
= [[ស៊ូ ត្សេងឆាង]]
|leader_title4 = [[ប្រធានសភាយាន]]
= [[ប្រធានសភាយាន]]
|leader_name4 = [[យូ ស៊ីគុន]]
= [[យូ ស៊ីគុន]]
= [[ប្រវត្តិសាស្ត្រនៃសាធារណរដ្ឋចិន|និម្មិតកម្ម]]
|legislature = [[សភាយាន]]
|sovereignty_type = [[ប្រវត្តិសាស្ត្រនៃសាធារណរដ្ឋចិន|និម្មិតកម្ម]]
= បានបង្កើតឡើង
|sovereignty_note =
= [[សាធារណរដ្ឋចិន (១៩១២–១៩៤៩)|១ មករា ១៩១២]]
|established_event1 = បានបង្កើតឡើង
= ចូលកាន់កាប់កោះតៃវ៉ាន់
|established_date1 = [[សាធារណរដ្ឋចិន (១៩១២–១៩៤៩)|១ មករា ១៩១២]]
= [[ប្រវត្តិសាស្ត្រតៃវ៉ាន់ពីឆ្នាំ១៩៤៥|២៥ តុលា ១៩៤៥]]
|established_event2 = ចូលកាន់កាប់កោះតៃវ៉ាន់
= អនុម័តរដ្ឋធម្មនុញ្ញ
|established_date2 = [[ប្រវត្តិសាស្ត្រតៃវ៉ាន់ពីឆ្នាំ១៩៤៥|២៥ តុលា ១៩៤៥]]
= ២៥ ធ្នូ ១៩៤៧
|established_event3 = អនុម័តរដ្ឋធម្មនុញ្ញ
= [[បដិវត្តន៍កុម្មុយនិស្តចិន|រដ្ឋាភិបាល= ៧ ធ្នូ ១៩៤៩
|established_date3 = ២៥ ធ្នូ ១៩៤៧
[[កិច្ចសម្រេចគ្រប់គ្រងទំនាក់ទំនងរវាងប្រជាជននៃតំបន់តៃវ៉ាន់និងតំបន់ដីគោក|ស្ថានភាពជាតិត្រូវបានកំណត់ដោយច្បាប់]]
|established_event4 = [[បដិវត្តន៍កុម្មុយនិស្តចិន|រដ្ឋាភិបាលត្រូវផ្លាស់មកលើកោះតៃវ៉ាន់]]
ទី ២១]] (គិតជាមធ្យម) ហើយបើគិតជា [[យុគភាពអំណាចនៃការទិញ|យអទ]] គឺមាន[[បញ្ជីរាយប្រទេសតាម ផសស (យអទ)|ទំហំធំជាងគេទី ២០]] ដោយខ្លួនបាននាំចេញនូវផលិតផលដូចជា ដែកថែប គ្រឿងម៉ាស៊ីន គ្រឿងអេឡិចត្រូនិក និងកម្មន្តសាលកម្មគីមីផ្សេងៗ។ តៃវ៉ាន់គឺជា[[ប្រទេសអភិវឌ្ឍន៍]] មេសា 2016}} ដែលជាប់ចំណាត់ថ្នាក់លេខ ១៥ ក្នុង ផសស សម្រាប់មនុស្សម្នាក់ៗ។ ប្រទេសនេះមានចំណាត់ថ្នាក់ខ្ពស់ខ្លាំងខាងសេរីភាពនយោបាយនិងស៊ីវិល
|established_date4 = ៧ ធ្នូ ១៩៤៩
ស្ថានភាពនយោបាយរបស់ប្រទេសតៃវ៉ាន់គឺនូវមានវិវាទច្រើន។ សាធារណរដ្ឋចិនបានបាត់បង់ឈ្មោះជារដ្ឋតំណាងប្រទេសចិននៅអង្គការសហប្រជាជាតិក្នុងឆ្នាំ១៩៧១ បន្ទាប់ពីប្រជាជាតិលើពិភពលោកភាគច្រើនបានបោះឆ្នោតទទួលស្គាល់[[សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិន]] (សបច)។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក សាធារណេរដ្ឋចិនតែងតែអះអាងខ្លួនថាជារដ្ឋាភិបាលស្របច្បាប់នៃប្រជាជាតិចិនទាំងមូល។ ចំណែកឯសាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិនវិញបានអះអាងថាកោះតៃវ៉ាន់គឺជាទឹកដីរបស់ខ្លួនហើយនឹងមិនព្រមបង្កើតទំនាក់ទំនងការទូតជាមួយរដ្ឋប្រទេសណាដែលទទួលស្គាល់តៃវ៉ាន់ឡើយ។ តៃវ៉ាន់បានរក្សាទំនាក់ទំនងការទូតផ្លូវការជាមួយរដ្ឋចំនួន ១៤ នៅក្នុងចំណោមរដ្ឋជាសមាជិកអង្គការសហប្រជាជាតិសរុបចំនួន កញ្ផ្សេងៗទៀតបានរក្សាទំនាក់ទំនងការទូតក្រៅផ្លូវការជាមួយតៃវ៉ាន់តាមរយៈការិយាល័យតំណាងនិងស្ថាប័នដែលដើរតួនាទីជាស្ថានទូតនិងស្ថានកុងស៊ុល។ នៅក្នុងអង្គការអន្តរជាតិដែលមាន សបច ជាសមាជិក តៃវ៉ាន់ត្រូវបានគេបដិសេដសមាជិកភាពជារឿយៗឬអនុញ្ញាតឱ្យខ្លួនចូលរួមតែក្នុងលក្ខខណ្ឌមិនមែនរដ្ឋក្រោមឈ្មោះផ្សេងៗ។ ក្នុងប្រទេសវិញ ជម្លោះនយោបាយដ៏ធំរវាងភាគីទាំងពីរគឺការគាំទ្រការបង្រួបបង្រួមប្រជាជាតិចិនទាំងមូលនិងការលើកកម្ពស់អត្តសញ្ញាណជនជាតិចិនតែមួយផ្ទុយពីអ្នកដែលប្រាថ្នា
|established_event5 = [[កិច្ចសម្រេចគ្រប់គ្រងទំនាក់ទំនងរវាងប្រជាជននៃតំបន់តៃវ៉ាន់និងតំបន់ដីគោក|ស្ថានភាពជាតិត្រូវបានកំណត់ដោយច្បាប់]]
|established_date5 = ១៦ កក្កដា ១៩៩២
|area_size =1 E7
|area_km2 = ៣៦,១៩៣
|area_rank =
|area_footnote = <ref name="taiwansnapshot">{{cite web|url=https://www.taiwan.gov.tw/images/content/ts.JPG|title=TAIWAN SNAPSHOT|access-date=15 មីនា 2020}}</ref><ref name="cia-factbook" />
|population_estimate = ២៣,៥៦៨,៣៧៨ <ref name="Natl Statistics">{{cite web |title=Statistics from Statistical Bureau |url=http://eng.stat.gov.tw/point.asp?index=9 |access-date=15 តុលា 2020 |website=National Statistics, Republic of China (Taiwan)}}</ref>
|population_census = ២៣,១២៣,៨៦៦<ref>{{cite web|title=General Statistical analysis report, Population and Housing Census|url=http://eng.stat.gov.tw/public/Data/5428162113SIDMH93P.pdf|website=National Statistics, ROC (Taiwan)|access-date=26 វិច្ឆិកា 2016|archive-url=https://web.archive.org/web/20161226090918/http://eng.stat.gov.tw/public/Data/5428162113SIDMH93P.pdf|archive-date=26 ធ្នូ 2016}}</ref>
|population_estimate_year = ២០២០
|population_estimate_rank = ទី៥៦
|population_census_year = ២០១០
|population_census_rank =
|population_density_km2 = ៦៥០
|population_density_rank = ទី១០
|GDP_PPP = {{decrease}} ១.២៧៦ សែនកោដិដុល្លារ<ref name="IMFWEOTW">{{cite web |url=https://www.imf.org/en/Publications/WEO/weo-database/2020/October/weo-report?c=528,&s=NGDPD,PPPGDP,NGDPDPC,PPPPC,LUR,LP,&sy=2019&ey=2021&ssm=0&scsm=1&scc=0&ssd=1&ssc=0&sic=0&sort=country&ds=.&br=1 |title=World Economic Outlook Database, October 2020 |publisher=[[International Monetary Fund]] |website=IMF.org |access-date=23 តុលា 2020}}</ref>
|GDP_PPP_rank = ទី២១
|GDP_PPP_year = ២០២០
|GDP_PPP_per_capita = {{decrease}} ៥៤,០១៩ ដុល្លារ<ref name="IMFWEOTW"/>
|GDP_PPP_per_capita_rank = ទី១៥
|GDP_nominal = {{increase}} ៦៣៥.៥៤៧ សែនកោដិដុល្លារ<ref name="IMFWEOTW"/>
|GDP_nominal_rank = ទី២១
|GDP_nominal_year = ២០២០
|GDP_nominal_per_capita = {{increase}} ២៦,៩១០ ដុល្លារ<ref name="IMFWEOTW"/>
|GDP_nominal_per_capita_rank = ទី៣២
|Gini_year = ២០១៧
|Gini_change = increase
|Gini = 34.1 <!--អនុញ្ញាតតែលេខឡាតាំងប៉ុណ្ណោះ-->
|Gini_ref = <ref>{{cite web |title=Percentage share of disposable income by quintile groups of income recipients and measures of income distribution |url=https://win.dgbas.gov.tw/fies/doc/result/106/a11/Year17.ods |website=stat.gov.tw |access-date=26 មិថុនា 2019}}</ref>
|Gini_rank =
|HDI_year = ២០១៩
|HDI_change = increase
|HDI = 0.916 <!--អនុញ្ញាតតែលេខឡាតាំងប៉ុណ្ណោះ-->
|HDI_ref = <ref>{{cite web|url=https://www.dgbas.gov.tw/public/Data/112116036FDX2D8F3.pdf|title=國情統計通報(第 014 號)|publisher= Directorate General of Budget, Accounting and Statistics, Executive Yuan, Taiwan (ROC)|date=21 មករា 2021|access-date=26 មករា 2021}}</ref>
|HDI_rank = ទី២៣
|currency = [[ដុល្លារតៃវ៉ាន់ថ្មី]] (NT$)
|currency_code = TWD
|country_code = TPE
|time_zone = [[ម៉ោងស្តង់តាជាតិ]]
|utc_offset = [[UTC+៨|+៨]]
|time_zone_DST = not observed
|utc_offset_DST = [[UTC+៨|+៨]]
|date_format = {{unbulleted list |yyyy-mm-dd |{{longitem|style=line-height:1.1em; |{{nowrap|yyyy年m月d日<br/>{{small|([[Common Era|CE]]; [[ប្រតិទិនចាស់|CE+២៦៩៧]])}}}}}} |[[Minguo calendar|民國yy年m月d日]]}}
|drives_on = ស្តាំ
|cctld = {{unbulleted list |[[.tw]] |[[.台灣]] |[[.台湾]]<ref>{{cite web |url=http://brussels38.icann.org/meetings/brussels2010/transcript-board-25jun10-en.txt |title=ICANN Board Meeting Minutes |publisher=ICANN |date=25 មិថុនា 2010}}</ref>}}
|calling_code = [[លេខទូរសព្ទនៅតៃវ៉ាន់|+៨៨៦]]
}}
'''តៃវ៉ាន់''' ([[តួអក្សរចិនសម័យ|ចិនសម័យ]]៖ {{linktext|台湾}}; [[តួអក្សរចិនបុរាណ|ចិនបុរាណ]]៖ {{linktext|臺灣/台灣}}; [[ភិងអ៊ិង]]៖ ''Táiwān'') ដោយមានឈ្មោះជាផ្លូវការថា '''សាធារណរដ្ឋចិន'''{{efn|[[តួអក្សរចិនបុរាណ|ចិនបុរាណ]]៖ 中華民國<br/>[[ភាសាតៃវ៉ាន់កុកងឺ|កុកងឺ]][[ភិងអ៊ិង]]៖ ''Zhōnghuá Mínguó''<br/>[[ភាសាហុកគីន (តៃវ៉ាន់)|ភាសាហុកគីន]]៖ ''Tiong-hûa Bîn-kok''}}, គឺជាប្រទេសមួយស្ថិតនៅអនុតំបន់[[អាស៊ីខាងកើត|អាស៊ីបូព៌ា]]។<ref name="fell">{{cite book|last1=Fell|first1=Dafydd|title=Government and Politics in Taiwan|date=2018|publisher=Routledge|location=London|isbn=978-1317285069|page=305|url=https://books.google.com/books?id=i8hHDwAAQBAJ}}</ref><ref>{{cite magazine|last1=Campbell |first1=Matthew |title=China's Next Crisis Brews in Taiwan's Upcoming Election |url=https://www.bloomberg.com/news/features/2020-01-07/china-s-next-crisis-brews-in-taiwan-s-upcoming-election |magazine=[[Bloomberg Businessweek]] |date=7 January 2020 |issue=4642 |pages=34–39 |issn=0007-7135 |access-date=24 កញ្ញា 2020 |quote=Much has changed in Taiwan since Chiang’s day, but this liminal quality has never really gone away. By almost any functional standard, it's a sovereign country}}</ref> ប្រទេសជិតខាងរបស់តៃវ៉ាន់មានដូចជា [[សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិន]]នៅទិសពាយព្យ ប្រទេស[[ជប៉ុន]]នៅទិសឥសាន្ត និងប្រទេស[[ហ្វីលីពីន]]នៅទិសខាងត្បូង។ កោះចម្បងរបស់តៃវ៉ាន់មានក្រឡាផ្ទៃប្រមាណ ៣៥,៨០៨ គីឡូម៉ែត្រការ៉េដោយមានជួរភ្នំគ្របដណ្តប់លើតំបន់ពីរភាគបីនៃទិសខាងកើត និងមានតំបន់ទំនាបនៅទិសខាងលិចដែលជាតំបន់សម្បូរទៅដោយប្រជាជនរស់នៅកុះករ។ រដ្ឋធានីរបស់តៃវ៉ាន់គឺទីក្រុង[[តៃប៉ិ]]ហើយបូករួមជាមួយ[[ទីក្រុងតៃប៉ិថ្មី]]និង[[គីឡុង]]បានបង្កើតចេញជា[[តំបន់មាតុបុរៈតៃវ៉ាន់|ទីក្រុងមាតុបុរៈធំ]]ជាងគេប្រចាំប្រទេសតៃវ៉ាន់។ ដោយមានប្រជាជនចំនួន ២៣,៥៧ លាននាក់ តៃវ៉ាន់គឺស្ថិតនៅក្នុងចំណោមប្រទេសដែលមានបណ្តុំចំនួនប្រជាជនច្រើនបំផុត។

បុព្វបុរសនៃជនជាតិដើមតៃវ៉ាន់បានមកតាំងទីលំនៅលើកោះមួយនេះនៅប្រហែល ៦,០០០ ឆ្នាំមុនមកម្លេះ។ នៅអំឡុងសតវត្សទី១៧ ជនជាតិហានជាច្រើននាក់បាននាំគ្នាធ្វើអន្តោប្រវេសន៍មករស់នៅលើកោះនេះដែលកាលនុះកំពុងស្ថិតនៅក្រោម[[ហ្វរម៉ូសានហុល្លង់|អាណានិគមហុល្លង់]] ហើយដំណើរអន្តោប្រវេសន៍នូវតែបន្តទៀតនៅក្រោម[[រាជាណាចក្រទុងនីង]]។ កោះមួយនេះត្រូវបានធ្លាក់ក្នុងដៃ[[រាជវង្សឆេង]]នៃប្រទេសចិននៅអំឡុងឆ្នាំ១៦៨៣ ហើយបានប្រគល់មកឱ្យ[[ចក្រភពជប៉ុន]]នៅក្នុងឆ្នាំ១៨៩៥។ នៅក្រោយ[[សង្គ្រាមលោកលើកទី២]] ពោលគឺបន្ទាប់ពីជប៉ុនបានទទួលចុះចាញ់ កោះតែវ៉ាន់ត្រូវបានប្រគល់មកឱ្យ[[សាធារណរដ្ឋចិន (១៩២២–១៩៤៩)|សាធារណរដ្ឋចិន]]នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៤៥។ [[សង្គ្រាមផ្ទៃក្នុងចិន|សង្គ្រាមស៊ីវិលចិន]]បានផ្ទុះឡើងបន្តទៀតហើយសាធារណរដ្ឋចិនខណៈកំពុងតែបាត់បង់ទឹកដី[[ចិនដីគោក]]បន្តិចម្តងៗទៅ[[គណបក្សកុម្មុយនិស្តចិន|កងកម្លាំងកុម្មុយនិស្តចិន]] ហើយទីបំផុតរដ្ឋាភិបាលនៃសាធារណរដ្ឋចិនក៏បានដកថយមកលើកោះតៃវ៉ាន់នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៤៩។ ក្រោយសង្គ្រាមស៊ីវិលបានបញ្ចប់ សាធារណរដ្ឋចិនបានកាន់កាប់លើកោះតៃវ៉ាន់និងបណ្តុំកោះតូចៗនៅជុំវិញ។

នៅដើមទស្សវត្តឆ្នាំ១៩៦០ តៃវ៉ាន់បានឈានចូលក្នុងសម័យកាលនៃកំណើនសេដ្ឋកិច្ចនិងឧស្សាហូបនីយកម្មដោយគេបានសម្តៅលើសម័យនេះថា"[[មហស្ចារ្យតៃវ៉ាន់]]"។ នៅចុងទស្សវត្តឆ្នាំ១៩៨០ និងដើមឆ្នាំ១៩៩០ សាធារណរដ្ឋចិនបានផ្លាស់ប្តូររបបនយោបាយពីរដ្ឋដែលប្រកាន់របបសឹកផ្តាច់ការឯកបក្សមករក[[ប្រព័ន្ធពាក់កណ្តាលប្រធានាធិបតីនិយម]]។ សេដ្ឋកិច្ចឧស្សាហកម្មរបស់តៃវ៉ាន់គឺផ្តោតលើការនាំចេញហើយសព្វថ្ងៃតៃវ៉ាន់មានសេដ្ឋកិច្ច[[បញ្ជីរាយប្រទេសតាម ផសស (មធ្យម)|ធំជាងគេទី ២១]] (គិតជាមធ្យម) ហើយបើគិតជា [[យុគភាពអំណាចនៃការទិញ|យអទ]] គឺមាន[[បញ្ជីរាយប្រទេសតាម ផសស (យអទ)|ទំហំធំជាងគេទី ២០]] ដោយខ្លួនបាននាំចេញនូវផលិតផលដូចជា ដែកថែប គ្រឿងម៉ាស៊ីន គ្រឿងអេឡិចត្រូនិក និងកម្មន្តសាលកម្មគីមីផ្សេងៗ។ តៃវ៉ាន់គឺជា[[ប្រទេសអភិវឌ្ឍន៍]]<ref name="wb">[https://datahelpdesk.worldbank.org/knowledgebase/articles/906519 World Bank Country and Lending Groups] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20180111190936/https://datahelpdesk.worldbank.org/knowledgebase/articles/906519 |date=11 January 2018 }}, [[ធនាគារពិភពលោក]]។ ដក់ស្រង់នៅថ្ងៃ 18 កញ្ញា 2021។</ref><ref name="qq">{{cite web|url=http://www.imf.org/external/pubs/ft/weo/2016/01/pdf/text.pdf|archive-url=https://web.archive.org/web/20160421023851/http://www.imf.org/external/pubs/ft/weo/2016/01/pdf/text.pdf|title=IMF Advanced Economies List. World Economic Outlook, April 2016, p. 148|archive-date=21 មេសា 2016}}</ref> ដែលជាប់ចំណាត់ថ្នាក់លេខ ១៥ ក្នុង ផសស សម្រាប់មនុស្សម្នាក់ៗ។ ប្រទេសនេះមានចំណាត់ថ្នាក់ខ្ពស់ខ្លាំងខាងសេរីភាពនយោបាយនិងស៊ីវិល<ref>{{cite web|url=https://freedomhouse.org/report/freedom-world/freedom-world-2019|title=Freedom in the World 2019|date=3 មករា 2019|website=freedomhouse.org|access-date=18 កញ្ញា 2021}}</ref> ការអប់រំ ការថែទាំសុខភាព<ref>{{cite journal|last1=Yao|first1=Grace|last2=Cheng|first2=Yen-Pi|last3=Cheng|first3=Chiao-Pi|date=5 November 2008|title=The Quality of Life in Taiwan|journal=Social Indicators Research|volume=92|issue=2|pages=377–404|doi=10.1007/s11205-008-9353-1}}</ref> និងការអភិវឌ្ឍន៍មនុស្ស។<ref>{{cite web|url=http://www.dgbas.gov.tw/public/Data/11715541971.pdf|year=2010|publisher=Directorate General of Budget, Accounting and Statistics, Executive Yuan, R.O.C.|script-title=zh:(ភាសាចិន) 2010中華民國人類發展指數 (HDI)|access-date=18 កញ្ញា 2021}}</ref>

ស្ថានភាពនយោបាយរបស់ប្រទេសតៃវ៉ាន់គឺនូវមានវិវាទច្រើន។ សាធារណរដ្ឋចិនបានបាត់បង់ឈ្មោះជារដ្ឋតំណាងប្រទេសចិននៅអង្គការសហប្រជាជាតិក្នុងឆ្នាំ១៩៧១ បន្ទាប់ពីប្រជាជាតិលើពិភពលោកភាគច្រើនបានបោះឆ្នោតទទួលស្គាល់[[សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិន]] (សបច)។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក សាធារណេរដ្ឋចិនតែងតែអះអាងខ្លួនថាជារដ្ឋាភិបាលស្របច្បាប់នៃប្រជាជាតិចិនទាំងមូល។ ចំណែកឯសាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិនវិញបានអះអាងថាកោះតៃវ៉ាន់គឺជាទឹកដីរបស់ខ្លួនហើយនឹងមិនព្រមបង្កើតទំនាក់ទំនងការទូតជាមួយរដ្ឋប្រទេសណាដែលទទួលស្គាល់តៃវ៉ាន់ឡើយ។ តៃវ៉ាន់បានរក្សាទំនាក់ទំនងការទូតផ្លូវការជាមួយរដ្ឋចំនួន ១៤ នៅក្នុងចំណោមរដ្ឋជាសមាជិកអង្គការសហប្រជាជាតិសរុបចំនួន ១៩៣<ref name=":0">{{cite news|url=https://www.wsj.com/articles/solomon-islands-ends-diplomatic-ties-with-taiwan-stands-by-china-11568642229|title=Solomon Islands Ends Diplomatic Ties with Taiwan, Stands by China|last=Dou|first=Eva|website=The Wall Street Journal|date=16 កញ្ញា 2019|access-date=19 កញ្ញា 2021}}</ref><ref>{{cite web|url=https://www.abc.net.au/news/2019-09-20/kiribati-to-switch-diplomatic-ties-from-taiwan-to-china/11532192|title=Kiribati cuts ties with Taiwan in diplomatic switch to China days after Solomon Islands pivot|publisher=Australian Broadcasting Corporation|date=20 កញ្ញា 2019|access-date=19 កញ្ញា 2021}}</ref> ខណៈដែលប្រទេសជាច្រើនផ្សេងៗទៀតបានរក្សាទំនាក់ទំនងការទូតក្រៅផ្លូវការជាមួយតៃវ៉ាន់តាមរយៈការិយាល័យតំណាងនិងស្ថាប័នដែលដើរតួនាទីជាស្ថានទូតនិងស្ថានកុងស៊ុល។ នៅក្នុងអង្គការអន្តរជាតិដែលមាន សបច ជាសមាជិក តៃវ៉ាន់ត្រូវបានគេបដិសេដសមាជិកភាពជារឿយៗឬអនុញ្ញាតឱ្យខ្លួនចូលរួមតែក្នុងលក្ខខណ្ឌមិនមែនរដ្ឋក្រោមឈ្មោះផ្សេងៗ។ ក្នុងប្រទេសវិញ ជម្លោះនយោបាយដ៏ធំរវាងភាគីទាំងពីរគឺការគាំទ្រការបង្រួបបង្រួមប្រជាជាតិចិនទាំងមូលនិងការលើកកម្ពស់អត្តសញ្ញាណជនជាតិចិនតែមួយផ្ទុយពីអ្នកដែលប្រាថ្នាចង់បានការទទួលស្គាល់ជាអន្តរជាតិជាផ្លូវការនិងអ្នកដែលលើកកម្ពស់អត្តសញ្ញាណតៃវ៉ាន់។<ref>{{cite book |title=Party Politics in Taiwan |given=Dafydd |surname=Fell |publisher=Routledge |year=2006 |isbn=978-1-134-24021-0 |page=85 }}</ref><ref>{{cite book |given1=Christopher H. |surname1=Achen |given2=T. Y. |surname2=Wang |chapter=The Taiwan Voter: An Introduction |pages=1–25 |editor-given1=Christopher H. |editor-surname1=Achen |editor-given2=T. Y. |editor-surname2=Wang |title=The Taiwan Voter |publisher=University of Michigan Press |year=2017 |doi=10.3998/mpub.9375036 |doi-access=free |isbn=978-0-472-07353-5 }} pp. 1–2.</ref>


==និរុត្តិសាស្ត្រ==
==និរុត្តិសាស្ត្រ==

កំណែនៅ ម៉ោង០៥:៣៨ ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី២៨ ខែតុលា ឆ្នាំ២០២១

|សាធារណរដ្ឋចិន|សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិន|ចិន|ការប្រើប្រាស់ផ្សេងៗ|សាធារណរដ្ឋចិន (អសង្ស័យកម្ម)|និង|តៃវ៉ាន់ (អសង្ស័យកម្ម)}}

រដ្ឋឯកភូត សាធារណរដ្ឋអាស្រ័យរដ្ឋធម្មនុញ្ញប្រកាន់
ប្រព័ន្ធពាក់កណ្តាលប្រធានាធិបតីនិយម}}

= ប្រធានាធិបតី

= ត្សៃ អ៊ីងវិន

= អនុប្រធានាធិបតី

= ឡាយ ឆីងតេ

= នាយករដ្ឋមន្ត្រី

= ស៊ូ ត្សេងឆាង

= ប្រធានសភាយាន

= យូ ស៊ីគុន

= និម្មិតកម្ម

= បានបង្កើតឡើង

= ១ មករា ១៩១២ = ចូលកាន់កាប់កោះតៃវ៉ាន់ = ២៥ តុលា ១៩៤៥ = អនុម័តរដ្ឋធម្មនុញ្ញ

= ២៥ ធ្នូ ១៩៤៧
= [[បដិវត្តន៍កុម្មុយនិស្តចិន|រដ្ឋាភិបាល= ៧ ធ្នូ ១៩៤៩
ស្ថានភាពជាតិត្រូវបានកំណត់ដោយច្បាប់

ទី ២១]] (គិតជាមធ្យម) ហើយបើគិតជា យអទ គឺមានទំហំធំជាងគេទី ២០ ដោយខ្លួនបាននាំចេញនូវផលិតផលដូចជា ដែកថែប គ្រឿងម៉ាស៊ីន គ្រឿងអេឡិចត្រូនិក និងកម្មន្តសាលកម្មគីមីផ្សេងៗ។ តៃវ៉ាន់គឺជាប្រទេសអភិវឌ្ឍន៍ មេសា 2016}} ដែលជាប់ចំណាត់ថ្នាក់លេខ ១៥ ក្នុង ផសស សម្រាប់មនុស្សម្នាក់ៗ។ ប្រទេសនេះមានចំណាត់ថ្នាក់ខ្ពស់ខ្លាំងខាងសេរីភាពនយោបាយនិងស៊ីវិល ស្ថានភាពនយោបាយរបស់ប្រទេសតៃវ៉ាន់គឺនូវមានវិវាទច្រើន។ សាធារណរដ្ឋចិនបានបាត់បង់ឈ្មោះជារដ្ឋតំណាងប្រទេសចិននៅអង្គការសហប្រជាជាតិក្នុងឆ្នាំ១៩៧១ បន្ទាប់ពីប្រជាជាតិលើពិភពលោកភាគច្រើនបានបោះឆ្នោតទទួលស្គាល់សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិន (សបច)។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក សាធារណេរដ្ឋចិនតែងតែអះអាងខ្លួនថាជារដ្ឋាភិបាលស្របច្បាប់នៃប្រជាជាតិចិនទាំងមូល។ ចំណែកឯសាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិនវិញបានអះអាងថាកោះតៃវ៉ាន់គឺជាទឹកដីរបស់ខ្លួនហើយនឹងមិនព្រមបង្កើតទំនាក់ទំនងការទូតជាមួយរដ្ឋប្រទេសណាដែលទទួលស្គាល់តៃវ៉ាន់ឡើយ។ តៃវ៉ាន់បានរក្សាទំនាក់ទំនងការទូតផ្លូវការជាមួយរដ្ឋចំនួន ១៤ នៅក្នុងចំណោមរដ្ឋជាសមាជិកអង្គការសហប្រជាជាតិសរុបចំនួន កញ្ផ្សេងៗទៀតបានរក្សាទំនាក់ទំនងការទូតក្រៅផ្លូវការជាមួយតៃវ៉ាន់តាមរយៈការិយាល័យតំណាងនិងស្ថាប័នដែលដើរតួនាទីជាស្ថានទូតនិងស្ថានកុងស៊ុល។ នៅក្នុងអង្គការអន្តរជាតិដែលមាន សបច ជាសមាជិក តៃវ៉ាន់ត្រូវបានគេបដិសេដសមាជិកភាពជារឿយៗឬអនុញ្ញាតឱ្យខ្លួនចូលរួមតែក្នុងលក្ខខណ្ឌមិនមែនរដ្ឋក្រោមឈ្មោះផ្សេងៗ។ ក្នុងប្រទេសវិញ ជម្លោះនយោបាយដ៏ធំរវាងភាគីទាំងពីរគឺការគាំទ្រការបង្រួបបង្រួមប្រជាជាតិចិនទាំងមូលនិងការលើកកម្ពស់អត្តសញ្ញាណជនជាតិចិនតែមួយផ្ទុយពីអ្នកដែលប្រាថ្នា

និរុត្តិសាស្ត្រ

តៃវ៉ាន់មានឈ្មោះខុសៗពីគ្នាច្រើនទៅតាមភាសានីមួយៗដែលភាគច្រើនត្រូវបានដក់ស្រង់ចេញពីអ្នករុករកឬមេដឹកនាំណាមួយនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ។ ឈ្មោះថា"ហ្វរម៉ូសា" (福爾摩沙) បានលេចឡើងដំបូងនៅក្នុងឆ្នាំ១៥៤២ នៅពេលដែលនាវិកជនជាតិព័រទុយកាល់មួយក្រុមបានប្រទះឃើញដែនកោះមួយនេះជាលើកដំបូងហើយពួកគេបានកត់សម្គាល់វានៅលើផែនទីថា"Iiha Formosa" (ប្រែមកថា'កោះដ៏ស្រោះស្អាត')។[១][២] មិនយូរប៉ុន្មាន ជនជាតិអឺរ៉ុបក៏ចាប់ផ្តើមសម្តៅមកលើកោះនេះថា"ហ្វរម៉ូសា"ហើយវាត្រូវបានគេប្រើប្រាស់ជាទូទៅនៅអំឡុងសតវត្សទី២០។[៣]

ប្រវត្តិសាស្ត្រ

ការចូលមកតាំងទីលំនៅដំបូង

បុរសជនជាតិសូកាលសម័យដើម

ទឹកដីតៃវ៉ាន់ធ្លាប់មានទីតាំងភូមិសាស្ត្រជាប់ទ្វីបអាស៊ីនៅចុងសម័យភ្លៃស្តូសែនហើយត្រូវបែកពីអាស៊ីនៅពេលដែលកម្រិតទឹកសមុទ្របានកើនឡើងប្រហែល ១០,០០០ ឆ្នាំមុន។[៤] សំណល់បំណែកនៃមនុស្សដែលមានអាយុកាលពី ២០,០០០ ទៅ ៣០,០០០ ឆ្នាំមុនត្រូវបានគេរកឃើញនៅលើកោះនេះព្រមទាំងវត្ថុបុរាណៗនៃវប្បធម៌សម័យប៉ាឡេអូលីទិកផង។[៥][៦][៧]

ប្រហែល ៦,០០០ ឆ្នាំមុន កសិករមួយចំនួនមកពីតំបន់ភាគខាងត្បូងប្រទេសចិនបានមកតាំងទីលំនៅលើកោះនេះ។[៨] គេជឿថាកសិករទាំងអស់នោះគឺជាបុព្វបុរសនៃជនជាតិដើមភាគតិចតៃវ៉ាន់សព្វថ្ងៃព្រោះថាភាសារបស់ពួកគេគឺមានដើមកំណើតមកពីអម្បូរភាសាអូស្ត្រូនេស៊ីនិងមានភាពចម្រុះច្រើនជាងអម្បូរភាសាក្នុងតំបន់ដទៃៗទៀតផង។ ដូចនេះ ភាសាវិទូបានស្នើដាក់ឱ្យតៃវ៉ាន់ជាទីកន្លែងកំណើតនៃគ្រាមភាសាភូមិនៃអម្បូររបស់ខ្លួនដែលប្រជាជនរស់នៅសមុទ្រជុំវិញបានចេញទៅផ្សព្វផ្សាយនៅតាមតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ ប៉ាស៊ីហ្វិក និងមហាសមុទ្រឥណ្ឌា។[៩][១០]

អ្នកនេសាទជនជាតិហានបានមកតាំងទីលំនៅលើកោះប៉េងហ៊ូនៅក្នុងសតវត្សទី១៣។[១១] កុលសម្ព័ន្ធអរិភូតនិងកង្វះផលិតផលពាណិជ្ជកម្មមានតម្លៃបានធ្វើឱ្យអ្នកខាងក្រៅតិចតួចប៉ុណ្ណោះបានមកទស្សនាលើកោះនេះ។[១១] នៅក្នុងអំឡុងសតវត្សទី១៦ សកម្មភាពរបស់អ្នកនេសាទនិងពាណិជ្ជករមកពីតំបន់ហ្វូជៀនក៏ដូចជាចោរសមុទ្រចិននិងជប៉ុនបានចាប់ផ្តើមកើនឡើងបន្តិចម្តងៗនៅក្នុងតំបន់កោះនេះ។[១១]

ពួកហុល្លង់បានប៉ងបង្កើតទីស្នាក់ការជួញដូរមួយនៅលើកោះប៉េងហ៊ូនៅក្នុងឆ្នាំ១៦២២ ប៉ុន្តែពួកគេត្រូវបានដេញចេញវិញដោយកងកម្លាំងមិង[១២] នៅក្នុងឆ្នាំ១៦២៤ ពួកហុល្លង់បានបង្កើតបន្ទាយយោធាមួយឈ្មោះថាបន្ទាយហ្ស៊ីឡង់ឌីនៅឆ្នេរកោះតាយួនដែលសព្វថ្ងៃជាផ្នែកនៃទីក្រុងតៃណាន ប្រទេសតៃវ៉ាន់។[១៣][១៤] នៅពេលជនជាតិហុល្លង់មកដល់ ពួកគេបានរកឃើញថាកោះតៃវ៉ាន់ភាគនិរតីត្រូវបានកាន់កាប់ដោយប្រជាជនចិនដើមចំនួនជិត ១,៥០០ នាក់។[១៥] ពួកហុល្លង់បានចេញទៅជំរុញប្រជាកសិករនៅតំបន់ហ្វូជៀនឱ្យផ្លាស់ទីលំនៅមកធ្វើការនៅតំបន់មួយផ្នែកដែលស្ថិតនៅក្រោមការត្រួតត្រារបស់ពួកគេ។[១៦] ត្រឹមទស្សវត្តឆ្នាំ១៦៦០ ជនជាតិចិនប្រមាណពី ៣០,០០០ ទៅ ៥០,០០០ នាក់បានមានវត្តមាននៅលើកោះមួយនេះ។[១៧]

បន្ទាយហ្ស៊ីឡង់ឌី, ជានិវាសដ្ឋានរបស់ទេសាភិបាលនៃហ្វរម៉ូសាហុល្លង់

នៅក្នុងឆ្នាំ១៦២៦ ជនជាតិអេស្ប៉ាញបានឡើងមកលើកោះនេះហើយបានបង្កើតមូលដ្ឋានពាណិជ្ជកម្មពីរនៅឯផ្នែកភាគខាងជើង។[១៨] អាណានិគមអេស្ប៉ាញនៅលើកោះតៃវ៉ាន់មានអត្ថិភាពបាន ១៦ ឆ្នាំមុនពេលត្រូវបានពួកហុល្លង់វាយបណ្តេញចេញនៅក្នុងឆ្នាំ១៦៤២។[១៩] ក្រោយពីបានទទួលជ័យជម្នះលើអេស្ប៉ាញ ពួកហុល្លង់បានពង្រីកឥទ្ធិពលនិងដែនដីអាណានិគមបន្តទៅភាគខាងត្បូងដោយបានវាយត្រួតត្រាលើភូមិម្ចាស់ស្រុកជាងមួយរយភូមិដាក់ក្រោមនឹមគ្រប់គ្រងរបស់ខ្លួន។[១៩]

ក្រោយពីរាជវង្សមិងបានដួលរលំនៅក្នុងឆ្នាំ១៦៤៤ មេដឹកនាំយោធាមិងម្នាក់ឈ្មោះកូស៊ីងហ្គាបានចងសម្ព័ន្ធភាពជាមួយព្រះចៅអធិរាជយ៉ុងឡឺនៃនគរមិងខាងត្បូងរួចបាននាំគ្នាធ្វើការលុកលុយលើរាជវង្សឆេងថ្មីនៅតាមតំបន់ឆ្នេរភាគអាគ្នេយ៍នៃប្រទេសចិន។[២០] នៅក្នុងឆ្នាំ១៦៦១ ដោយសារការដាក់សម្ពាធយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរពីរាជវង្សឆេង លោកកូស៊ីងហ្គាបានផ្លាស់ទីកងកម្លាំងរបស់គាត់ពីមូលដ្ឋានស៊ាមីនមកលើកោះតៃវ៉ាន់ដោយបានទាត់កងកម្លាំងអាណានិគមហុល្លង់ចេញនៅក្នុងដំណើរនេះ។[២១][២២][២៣]

បន្ទាប់ពីបាត់បង់ដែនដីអាណានិគមខ្លួន ជនជាតិហុល្លង់បានទៅចងសម្ព័ន្ធភាពជាមួយរាជវង្សឆេងក្នុងគោលបំណងកម្ចាត់កម្លាំងកូស៊ីងហ្គាចេញពីកោះតៃវ៉ាន់។ បន្ទាប់ពីមានការប៉ះទង្គិចគ្នាបន្តិចបន្តួច ជនជាតិហុល្លង់បានដណ្តើមយកបន្ទាយចាស់របស់ខ្លួនបានវិញនៅក្នុងឆ្នាំ១៦៦៤។[២៤] ពួកហុល្លង់បានខិតខំប្រឹងប្រែងការពារបន្ទាយដែលខ្លួនដណ្តើមបានខណៈដែលកំពុងរងការវាយប្រហារពីកងកម្លាំងបះបោរក្នុងស្រុក។ ទីបំផុតនៅក្នុងឆ្នាំ១៦៦៨[២៥] អាជ្ញាធរអាណានិគមហុល្លង់ក៏បានសម្រេចចិត្តដកទ័ពរបស់ខ្លួនចេញពីតៃវ៉ាន់បន្ទាប់ពីការប៉ះទង្គិចគ្នាអស់រយៈពេលជាងបួនឆ្នាំដោយមិនបានផលអ្វីមកវិញ។[២៦]

ក្រោមរាជវង្សឆេង (១៦៨៣–១៨៩៥)

កំណត់សម្គាល់

ឯកសារយោង

  1. "Chapter 3: History". The Republic of China Yearbook 2011. Government Information Office, Republic of China (Taiwan). 2011. p. 46. http://www.gio.gov.tw/taiwan-website/5-gp/yearbook/docs/ch03.pdf. 
  2. "Ilha Formosa: the Emergence of Taiwan on the World Scene in the 17th Century". npm.gov.tw.
  3. Campbell, William (1915). Sketches from Formosa. London: Marshall Brothers. https://archive.org/stream/sketchesfromtaiw00camprich#page/278/mode/2up. 
  4. Rosemary Gillespie; Rosemary G. Gillespie; D. A. Clague (2009). Encyclopedia of Islands. University of California Press. p. 904. ល.ស.ប.អ. 978-0-520-25649-1. https://books.google.com/books?id=g9ZogGs_fz8C&pg=PA904. 
  5. Bagyo Prasetyo; Titi Surti Nastiti; Truman Simanjuntak (2021). AUSTRONESIAN DIASPORA: A New Perspective. UGM PRESS. p. 125. ល.ស.ប.អ. 978-602-386-202-3. https://books.google.com/books?id=zFwXEAAAQBAJ&pg=PA125. 
  6. (1992). "The Palaeolithic in Southern China". Asian Perspectives 31 (2): 129–160.
  7. Jiao 2007, pp. 89–90.
  8. Jiao 2007, pp. 91–94.
  9. Diamond, Jared M (2000). "Taiwan's gift to the world". Nature 403 (6771): 709–710. DOI:10.1038/35001685.
  10. Fox, James J (2004). "Current Developments in Comparative Austronesian Studies". Universitas Udayana, Bali. https://digitalcollections.anu.edu.au/bitstream/1885/43158/2/Comparative_Austronesian_Studies.pdf. 
  11. ១១,០ ១១,១ ១១,២ Shepherd, John R. (1993). Statecraft and Political Economy on the Taiwan Frontier, 1600–1800. Stanford University Press. pp. 7–8. ល.ស.ប.អ. 978-0-8047-2066-3.  Reprinted Taipei: SMC Publishing, 1995.
  12. Wills 2006, p. 88.
  13. Cite error: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Oosterhoff
  14. Campbell, William (1903). Formosa Under the Dutch: Described from Contemporary Records, with Explanatory Notes and a Bibliography of the Island. Kegan Paul, Trench, Trubner. pp. 6–7. https://archive.org/details/formosaunderdut01campgoog. 
  15. Andrade 2008, Chapter 6 Note 5.
  16. Andrade 2008, Chapter 6.
  17. Wills 2006, p. 98.
  18. "Fort San Domingo". Tamsui Historical Museum. Retrieved 21 កញ្ញា 2021.
  19. ១៩,០ ១៩,១ Wills 2006, p. 91.
  20. Yan Xing. 臺南與鄭成功 [Tainan and Zheng Chenggong (Koxinga)]. Tainan Literature and History Research Database. National Museum of Taiwan History. Retrieved 21 កញ្ញា 2021..
  21. Andrade 2008, Preface Note 1: "Second, this book is also about how Taiwan first came under Chinese political control, thanks to the Ming loyalist regime of Zheng Chenggong."
  22. Wills 2006, pp. 94–95.
  23. Struve, Lynn (1988). "The Southern Ming". ជា Mote, Frederic W.; Twitchett, Denis. Cambridge History of China, Volume 7, The Ming Dynasty, 1368–1644. Cambridge, England: Cambridge University Press. pp. 641–725. ល.ស.ប.អ. 978-0-521-24332-2.  pp. 722–725.
  24. Wills, John E. (2001). The Dutch Reoccupation of Chi-lung, 1664–1668. California: University of California. ល.ស.ប.អ. 9780936127095. 
  25. Shepherd 1993, p. 95.
  26. (1 January 1989)"Pioneers or cattle for the slaughterhouse? A rejoinder to A.R.T. Kemasang". Bijdragen tot de Taal-, Land- en Volkenkunde 145 (2). DOI:10.1163/22134379-90003260.