ភិក្ខុសោម

ព្រះបទុវមត្ថេរ សោម (១៨៥៣-១៩៣២)

ជីវប្រវត្តិ[កែប្រែ]

កវី សោម កើតឆ្នាំ ១៨៥២ នៅឃុំកំព្រៅ ស្រុកស៊ីធរកណ្ដាល ខេត្តព្រៃវែង។
បិតានាម ងួន មាតានាម យិន ជាកសិករ។
អាយុ ១៥ ឆ្នាំ បានរៀនអក្សរ-លេខនព្វន្តនៅក្នុងស្រុកកំណើត ហើយបានបួសជាសាមណេរពីវស្សា ក៏សឹកមកជួយធ្វើការងាររកស៊ី។
អាយុ ២១ ឆ្នាំ បានឧបសម្បទាជាភិក្ខុ ក្នុងសំណាក់ឧបជ្ឈាយ៍នាម រស់ មាននាមបញ្ញត្តិថា បទុមត្ថេរ និងបានបន្តការសិក្សានៅក្នុងក្រុងភ្នំពេញអស់ជាច្រើនឆ្នាំ ហើយវិលទៅធ្វើជាចៅអធិការនៅវត្តកំព្រៅវិញ។
មាននិស្ស័យស្លូតបូត ចូលចិត្តអានសាស្ត្រាគម្ពីរ ស្ដាប់ចម្រៀង ចាប៉ី រហូតចេះតែងកាព្យដ៏ប៉ិនប្រសប់។
លោកសុគតនៅ គ.ស. ១៩៣២ ក្នុងកំណត់ជន្មាយុ ៨០ ឆ្នាំ។

...កាលនោះនាងនោជាពិលៀង

នាងទាវបានឆៀងចរយាត្រា

កាន់ក្អមថ្និតថ្នមនឹកប្រាថ្នា

ចូលទៅស្ដាប់ការណ៍ដឹងសេចក្ដី។

ឈរទ្រឹងខ្លួនពួនចាំស្ដាប់

ពីរឿងហាក់ផ្កាប់មុខដល់ដី។

ស្រងាកស្រងោចស្រងល់ស្រី

នោនឹងបេតីមិនស្ដីសោះ។

ចាំទៅដល់ផ្ទះប្រាប់ទាវគ្រប់

ទាវនៅក្នុងម្លប់សមស្រណោះ

នាងជាម្ដាយទាវមានរបស់

កូនស្រស់រូបស្រេចដាច់ស្រីផង។

នោនឹងក្នុងចិត្តគិតស្រេចស្រាប់

ដងទឹកងូតឆាប់ដើរផ្អៀងផ្អង

ដល់ផ្ទះនោឡើងទៅជាម្ដង

សាសងរ៉ាយរាប់ប្រាប់ទៅថា។

ទាវអើយទាវស្រីសេចក្ដីនេះ

នេនមួយនោះចេះមើលសាស្ត្រា។

ពីរោះស្រួយស្រាប់សព្វភាសា

ដូចសត្វសារិកាពិសាចេក។