​ប្រមាថ

ពីវិគីភីឌា

ប្រមាទ

(ន.) (សំ.),(បា.) (--ម៉ាត) (បមាទ) ការ​ភ្លេច​ស្មារតី, ធ្វេស​ស្មារតី, សេចក្ដី​ប្រហែស, ការ​ប្រហែស​ធ្វេស ។ កិ. ភ្លេច, ធ្វេស, ប្រហែស ស្មារតី : ជន​ណា​ប្រមាទ​ប្រព្រឹត្ត​ឃ្លៀងឃ្លាត ចាក​ធម៌​សុចរិត ជន​នោះ​ទោះបី នៅ​មាន​ជីវិត តាម​ដោយ​ការណ៍​ពិត ថា​ស្លាប់​ស្រេច​ហើយ ។ (ត្រូវ​ត្រង់​គ្នា​នឹង​ព្រះ​ពុទ្ធ​ភាសិត​ថា : ជន​ណា​ប្រមាទ ជន​នោះ​ទុក​ដូច​ជា​បុគ្គល​ស្លាប់ គឺ​ស្លាប់​ប្រយោជន៍​ក្នុង​លោក​នេះ​និង​ក្នុង​បរលោក) ។