​សង្សារ

ពីវិគីភីឌា

សង្សារ

(ន.) (សំ.),(បា.) (សង់សា) (សំសារ) ដំណើរ​អន្ទោល​ទៅ​មក, ដំណើរ​អន្ទោល​កើត​ស្លាប់​មិន​ឈប់​មិន​ស្រាក : សង្សារ​របស់​ពួក​ពាល វែង​ឆ្ងាយ​ឥត​អ្វី​ប្រៀប ។ ខ្មែរ​ប្រើ​សំដៅ​សេចក្ដី​ថា “ស្ត្រី​ជា​គូ​កំសត់; ស្ត្រី​ជា​សហាយ​ស្មន់” ក៏​មាន : ស្រី​នុ៎ះ​ជា​សង្សារ​របស់​គេ ។ បើ​រៀង​ភ្ជាប់​ពី​ខាង​ដើម​សព្ទ​ដទៃ អ. ថ. សង់-សារ៉ៈ, ដូច​ជា : សង្សារ​ចក្រ ដំណើរ​អន្ទោល​កើត​ស្លាប់​ៗ កើត​វិញ​ដូច​ជា​កង់ ។ សង្សារ​ទុក្ខ ទុក្ខ​ក្នុង​សង្សារ, ទុក្ខ​ព្រោះ​ដំណើរ​អន្ទោល​កើត​ស្លាប់ ។ សង្សារ​ទោស ទោស​ក្នុង​សង្សារ, ទោស​សម្រាប់​សង្សារ ។ សង្សារ​ព័ន្ធន៍ (--ព័ន) ចំណង​គឺ​សង្សារ, ដំណើរ​អន្ទោល​កើត​ស្លាប់​ដែល​ទុក​ដូច​ជា​ចំណង ។ សង្សារ​ភព ភព​សម្រាប់​អន្ទោល​កើត​ស្លាប់ ។ សង្សារ​ភ័យ ភ័យ​អំពី​ដំណើរ​អន្ទោល​កើត​ស្លាប់ ។ សង្សារ​មោក្ខ ឬ --វិមោក្ខ ការ​រួច​ចាក​ដំណើរ​អន្ទោល​កើត​ស្លាប់ (ការ​បាន​សម្រេច​អរហត្ត​ផល) ។ សង្សារ​លោក លោក​គឺ​សង្សារ, ដំណើរ​អន្ទោល​កើត​ស្លាប់ ទុក​ថា​ជា​លោក (មួយ​យ៉ាង) ។ សង្សារ​វដ្ត ដំណើរ​វិល​កើត​វិល​ស្លាប់ ។ សង្សារ​សមុទ្ទ ឬ--សាគរ ដំណើរ​អន្ទោល​កើត​ស្លាប់​ឆ្ងាយ​ទូលាយ​ធំធេង​ដូច​សមុទ្ទ ។ល។