ខេត្តនគរភ្នំ
| នគរភ្នំ นครพนม | |||
|---|---|---|---|
| ចង្វាត | |||
 | |||
| |||
 | |||
| ប្រទេស |  ថៃ | ||
| រាជធានី | ទីក្រុងនគរភ្នំ | ||
| រដ្ឋាភិបាល | |||
| • អភិបាល | ជាធិប រុចនសេរី (ចាប់តាំងពីខែតុលាឆ្នាំ 2021) | ||
| ផ្ទៃក្រឡា[១] | |||
| • សរុប | ៥៦៣៧ គម2 (២.១៧៦ ម៉ាយ ការ) | ||
| ចំណាត់ថ្នាក់ផ្ទៃក្រឡា | ចំណាត់ថ្នាក់ទី 38 | ||
| ប្រជាជន (2019)[២] | |||
| • សរុប | ៧១៩,១៣៦ | ||
| • ចំណាត់ថ្នាក់ | ចំណាត់ថ្នាក់ទី 38 | ||
| • សន្ទភាព | ១២៧/km2 (៣៣០/sq mi) | ||
| • ចំណាត់ថ្នាក់សន្ទភាព | ចំណាត់ថ្នាក់ទី 36 | ||
| សន្ទស្សន៍សមិទ្ធិផលរបស់មនុស្ស[៣] | |||
| • HAI (2017) | 0.5742 "somewhat low" Ranked 49th | ||
| ល្វែងម៉ោង | ICT (ម.ស.ស.+7) | ||
| លេខកូដប្រៃសណីយ | 48xx | ||
| លេខកូដហៅទូរសព្ទ | 042 | ||
| ក្រមអ.ម.អ. ៣១៦៦ | TH-48 | ||
| គេហទំព័រ | nakhonphanom.go.th | ||
.svg)
ខេត្តនគរភ្នំ (ថៃ: นครพนม, ត្រូវបញ្ចេញសំឡេង [ná(ʔ).kʰɔ̄ːn pʰā.nōm] អានថា: ណៈ-ខន-ផៈ-ណុំ) គឺជាខេត្ត (ចង្វាត) មួយក្នុងចំណោមខេត្តចិតសិបប្រាំមួយរបស់ប្រទេសថៃ ស្ថិតនៅភាគឦសាន (ហៅថាឥសាន ឬ អ៊ីសានដែរ) ខាងលើប្រទេសថៃ ខេត្តជាប់គ្នាដោយផ្ទាល់គឺ (ពីខាងត្បូងតាមទ្រនិចនាឡិកា): ខេត្តមុក្តាហារ ខេត្តសកលនគរ និងខេត្តបឹងកាល ភាគឦសានជាប់នឹងខេត្តខាំមួននៅប្រទេសឡាវ
ភូមិសាស្ត្រ[កែប្រែ]
ខេត្តនៅជ្រលងទន្លេមេគង្គ ភាគច្រើនជាវាលទំនាប ផ្នែកខាងជើងនៃខេត្តមានតំបន់ខ្ពង់រាបជាង ធម្មជាតិគ្របដណ្តប់ដោយព្រៃឈើ ទន្លេសំខាន់នៅភាគខាងជើងគឺទន្លេសង្គ្រាមជាមួយនឹងទន្លេអ៊ុនតូចជាង ផ្នែកខាងត្បូងមានទឹកទន្លេគុំជាផ្លូវទឹកគួរឱ្យកត់សម្គាល់តែមួយគត់ ទីរួមខេត្ត គឺទីក្រុងនគរភ្នំ ស្ថិតនៅមាត់ទន្លេមេគង្គ
ឧទ្យានជាតិភូលង្កាគ្របដណ្តប់ 50 គ.ម 2 របស់ព្រៃនិងភ្នំ និងរួមបញ្ចូលទឹកជ្រោះតាតខាមនិងទឹកជ្រោះតាតពោធិ៍ដែលជាកន្លែងទាក់ទាញដ៏ពេញនិយមបំផុតវ ផ្កាដូចជា Lady Slipper Orchid និងសត្វព្រៃចម្រុះត្រូវបានរកឃើញនៅក្នុងឧទ្យាន ផ្ទៃដីព្រៃឈើសរុបមាន 789 គ.ម 2 (305 គីឡូម៉ែត្រក្រឡា) ឬ 14 ភាគរយរបស់ផ្ទៃដីខេត្ត[១]
ប្រវត្តិ[កែប្រែ]
ឈ្មោះ "នគរភ្នំ" មានន័យថា "ទីក្រុងភ្នំ" ត្រូវបានប្រគល់ឱ្យទីក្រុងដោយស្តេចព្រះពុទ្ធយ៉តហ្វាចុឡាលោកមហារាជ (រាមាទី ១) មិនមានភ្នំនៅក្នុងនគរភ្នំខ្លួនឯងទេ ភ្នំថ្មកំបោរដែលប្រមូលផ្តុំនៅក្នុងទីក្រុងថាខែកនៅប្រទេសឡាវនៅម្ខាងទៀតរបស់ទន្លេមេគង្គ ខេត្តនគរភ្នំត្រូវបានពិពណ៌នាយ៉ាងច្បាស់ថាជាទីក្រុងដែលអាចមើលឃើញភ្នំ។
តំបន់នេះត្រូវបានជនជាតិលាវតាំងទីលំនៅជាយូរមកហើយ ហើយជាកម្មសិទ្ធិរបស់អាណាចក្រឡានសាង ក្រោយមកបានស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់អាណាចក្រអយុធ្យា ប្រជាជននៅតែនិយាយភាសាឡាវច្រើនជាងគេ ដំបូងវាត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា "ស៊ីគោត្តបូរណ៍ (ศรีโคตรบูรณ์)" និងក្នុងរជ្ជកាលស្តេចព្រះពុទ្ធយ៉តហ្វាចុឡាលោកមហារាជ (រាមាទី ១) បានហៅថា "មរុក្ខនគរ (มรุกขนคร)"
ក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមអាមេរិក (ឬសង្គ្រាមវៀតណាម) នគរភ្នំបានឃើញការប្រយុទ្ធគ្នារវាងក្រុមបះបោរវៀតណាមខាងជើង និងកងកម្លាំងអាមេរិក ក្នុងអំឡុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1960 សង្កាត់ (តាំបល់) ចំនួន 73 ក្នុងចំណោមសង្កាត់ 131 ត្រូវបានចោទប្រកាន់ថាបានជ្រៀតចូលដោយពួកកុម្មុយនិស្តវៀតណាមនិងឡាវ ហើយខេត្តនេះត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា "បេះដូងនៃការបះបោរ"[ត្រូវការអំណះអំណាង] កងកម្លាំងអាមេរិកនិងថៃបានបង្កើតមូលដ្ឋាននៅនគរភ្នំ ដែលជាកន្លែងដែលយោធាថៃធ្វើជាម្ចាស់ផ្ទះរបស់កងបញ្ជាការយន្តហោះទី 56 ដែលធ្វើប្រតិបត្តិការពិសេសប្រឆាំងទាំងផ្លូវលំហូជីមិញក្នុងប្រទេសឡាវនិងប្រតិបត្តិការប្រឆាំងបះបោរប្រឆាំងនឹងកម្លាំងកុម្មុយនិស្តថៃខណៈកំពុងធ្វើការស្រាវជ្រាវ និងប្រតិបត្តិការជួយសង្គ្រោះជាចម្បងនៅក្នុងប្រទេសឡាវ និងវៀតណាមខាងជើង
ថ្ងៃទី 7 ខែសីហាឆ្នាំ 1965 ភូមិជនជាតិភាគតិចភូថៃក្នុងខេត្ត ធ្វើជាចំណងជើងនៅពេលការប្រឈមមុខដាក់គ្នាជាលើកដំបូងរបស់ថៃរវាងអ្នកប្រយុទ្ធកុម្មុយនិស្តនិងកម្លាំងសន្តិសុខថៃបានកើតឡើង អ្នកភូមិកុម្មុយនិស្ត 8 នាក់បានចូលរួម ម្នាក់ក្នុងចំណោមនោះត្រូវបានគេបាញ់សម្លាប់នៅក្នុងឧបទ្ទវហេតុបន្ទាប់ពីទីក្រុងត្រូវបានឡោមព័ទ្ធដោយកងកម្លាំងរដ្ឋ[៤]
ចន្លោះឆ្នាំ 1967 និង 1971 ភាគច្រើននៃពួកបះបោរកុម្មុយនិស្តត្រូវបានកម្ចាត់ ឆ្ពោះទៅចុងបញ្ចប់នៃសង្គ្រាមវៀតណាម កងកម្លាំងអាមេរិកបានចល័តប្រតិបត្តិការយោធាឥណ្ឌូចិនរបស់ខ្លួនទៅកាន់ខេត្តនគរភ្នំ[ត្រូវការអំណះអំណាង]
មេដឹកនាំកុម្មុយនិស្តវៀតណាម ហូ ជីមិញ បានរស់នៅពីឆ្នាំ 1928 និង 1931 នៅបានណាចក (บ้านนาจอก) ភូមិតូចមួយនៅលើផ្លូវរវាងអ្វីដែលឥឡូវនេះជាមូលដ្ឋានទ័ពអាកាសនិងខេត្តនគរភ្នំ អតីតផ្ទះរបស់គាត់និងសារមន្ទីរមួយត្រូវបានបើកជាសាធារណៈ[៥]
រដ្ឋបាលខេត្ត[កែប្រែ]
ខេត្តចែកចេញជា 12 ស្រុក (អាំភើ) ស្រុកត្រូវបានបែងចែកបន្ថែមទៀតជា 97 សង្កាត់ (តាំបល់) និង 1,040 ភូមិ
| ឈ្មោះភាសាថៃ | ឈ្មោះភាសាខ្មែរ (ប្រតិចារិក) | ឈ្មោះតួរ៉ូម៉ាំង | អានថា |
|---|---|---|---|
| เมืองนครพนม | មឿងនគរភ្នំ | Mueang Nakhon Phanom | មឿងណៈខនផៈណុំ |
| ปลาปาก | ប៉្លាប៉ាក | Pla Pak | ប៉្លាប៉ាក |
| ท่าอุเทน | ថាឧទេន | Tha Uthen | ថាអ៊ុធេន |
| บ้านแพง | បានភែង | Ban Phaeng | បានភែង |
| ธาตุพนม | ធាតុភ្នំ | That Phanom | ថាតផៈណុំ |
| เรณูนคร | រេណូនគរ | Renu Nakhon | រេនូណៈខន |
| นาแก | ណាកែ | Na Kae | ណាកែ |
| ศรีสงคราม | ស្រីសង្គ្រាម / ស៊ីសង្គ្រាម | Si Songkhram | ស៊ីសុងខ្រាម |
| นาหว้า | ណាវ៉ា | Na Wa | ណាវ៉ា |
| โพนสวรรค์ | ពោនសួគ៌ | Phon Sawan | ផូនសៈវ៉ាន់ |
| นาทม | ណាទម | Na Thom | ណាថុំ |
| วังยาง | វាំងយ៉ាង | Wang Yang | វ៉ាំងយ៉ាង |
ឯកសារយោង[កែប្រែ]
- ↑ ១,០ ១,១ "ตารางที่ 2 พี้นที่ป่าไม้ แยกรายจังหวัด พ.ศ.2562" [Table 2 Forest area Separate province year 2019]. Royal Forest Department (in Thai). 2019. Retrieved 6 April 2021, information, Forest statistics Year 2019, Thailand boundary from Department of Provincial Administration in 2013
{{cite web}}: CS1 maint: postscript (link) CS1 maint: unrecognized language (link) - ↑ รายงานสถิติจำนวนประชากรและบ้านประจำปี พ.ส.2562 [Statistics, population and house statistics for the year 2019]. Registration Office Department of the Interior, Ministry of the Interior. stat.bora.dopa.go.th (in ថៃ). 31 December 2019. Archived from the original on 14 មិថុនា 2019. Retrieved 26 February 2020.
- ↑ Human achievement index 2017 by National Economic and Social Development Board (NESDB), pages 1-40, maps 1-9, retrieved 14 September 2019, ISBN 978-974-9769-33-1
- ↑ Drahmoune, Fabian (2015-08-13). "Northeasterners Mark 50th Anniversary of the Communist Armed Struggle". The Isaan Record. Archived from the original on 2016-08-09. Retrieved 24 August 2015.
- ↑ Brocheux, Pierre (2007) (Hardcover). Ho Chi Minh: A Biography. Cambridge University Press. ល.ស.ប.អ. 9780521850629. https://archive.org/details/hochiminhbiograp00broc។ បានយកមក 24 May 2018.
- Pages with non-numeric formatnum arguments
- អត្ថបទទាំងអស់ជាមួយការថ្លែងគ្មានប្រភព
- អត្ថបទជាមួយការថ្លែងគ្មានប្រភពពីMarch 2008
- អត្ថបទដែលមានបរាមាត្រកាលបរិច្ឆេទអសុពលភាពក្នុងទំព័រគំរូ
- អត្ថបទជាមួយការថ្លែងគ្មានប្រភពពីSeptember 2014
- ខេត្តនៅប្រទេសថៃ
- CS1 maint: postscript
- CS1 maint: unrecognized language
- CS1 uses ថៃ-language script (th)
- CS1 ថៃ-language sources (th)