កីឡាជើងឯកចុងបូព៌ា

ការប្រកួតកីឡាជើងឯកចុងបូព៌ា ឬ កីឡាចុងបូព៌ា (ជាភាសាអង់គ្លេស Far Eastern Championship Games ឬ Far East Games) គឺជាព្រឹត្តិការណ៍កីឡាតូចមួយ​នៅអាស៊ី​ដែល​ត្រូវបានគេជឿថាជាឫសគល់​របស់អាស៊ីហ្គេម។

នៅឆ្នាំ១៩១២ លោក E.S. Brown ប្រធានសមាគមអត្តពលិកហ្វីលីពីន បានស្នើ​ទៅចិន និងជប៉ុនដើម្បី​អោយមានការបង្កើត​ កីឡាអូឡាំពិកចុងបូព៌ា នេះឡើង។ កីឡាអូឡាំពិកចុងបូព៌ាលើកទី១​ត្រូវបានធ្វើឡើងនៅទីលានខារនីវល (បច្ចុប្បន្ន ពហុកីឡាដ្ឋានអនុស្សាវរីយ៍រីហ្សាល់) នៅទីក្រុងម៉ានីល ប្រទេសហ្វីលីពីន នៅថ្ងៃទី៤ កុម្ភៈ ១៩១៣។ ប្រទេសចំនួន៦​ (កំរងកោះហ្វីលីពីន សាធារណរដ្ឋចិន ចក្រភពជប៉ុន ម៉ាឡេស៊ី ថៃ និង ហុងកុង) បានចូលរួមក្នុងព្រឹត្តការណ៍៨ថ្ងៃនេះ។ នៅឆ្នាំ១៩១៥ វាបានផ្លាស់ប្ដូរឈ្មោះជា កីឡាជើងឯកចុងបូព៌ា ពេលដែលព្រឹត្តិការណ៍នេះត្រូវបានប្រារព្ឋធ្វើនៅ​សៀងហៃ។ ព្រឹត្តិការណ៍នេះត្រូវបានរៀប​ចំធ្វើឡើងរៀងរាល់​២ឆ្នាំម្ដង លើកលែងឆ្នាំ១៩២៩ ពេលដែលជប៉ុនង​សំរេចចិត្ត​ពន្យាពេលទៅធ្វើនៅឆ្នាំ១៩៣០​វិញ។ ក្រោយមកទៀត គេក៏សំរេចចិត្តប្ដូរទៅធ្វើរៀងរាល់​៤ឆ្នាំម្ដងវិញ ហើយហ្វីលីពីនបានធ្វើជាម្ចាស់ផ្ទះ​នៅឆ្នាំ១៩៣៤។ ឥណ្ឌូនេស៊ី​បានចូលរួម​នៅឆ្នាំ១៩៣៤នេះដែរ។ នៅខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៩៣៧ ជប៉ុនវានឈ្លានពានចិន នៅក្នុងហេតុការណ៍ដែលគេហៅថា ឧប្បត្តិហេតុស្ពានម៉ារកូប៉ូឡូ និងបង្កជាសង្គ្រាមចិន-ជប៉ុនលើកទី២ (ដែលក្រោយមកទៀតក្លាយជាសង្គ្រាមលោកលើកទី២)។ ហេតុនេះព្រឹត្តិការណ៍កីឡាដែលគ្រោងធ្វើនៅឆ្នាំ១៩៣៨​​ត្រូវអាក់ខានវិញ។

ព្រឹត្តិការណ៍កីឡា

• អត្តពលកម្ម
• ហែលទឹក
• បេសបល
• តិននីស
• បាល់ទាត់
• បាល់បោះ
• បាល់ទះ
• ប្រណាំងកង់ (១៩១៣ ដល់ ១៩១៧)
• ប្រដាល់

តំនភ្ជាប់ក្រៅ

• កីឡាជើងឯកចុងបូព៌ា
• រូបថត
• ជប៉ុន ចិន និង កីឡាជើងឯកចុងបូព៌ា
• ប្រវត្តិសង្ខេប