មកពីគូឡុំប៊ី

ពានិជ្ជកម្ម នៅក្នុងទីក្រុង មេដែលលិន កូលតេជឺ គឺជាកុ្រមហ៊ុន វាយនភណ្ឌ័ ដ៏សំខាន់មួយនៅប្រទេស កូឡុំប៊ី។ វាត្រូវបានរកឃើញនៅទីក្រុង មេដែលលិនដោយ លោក អាលឺចែនដ្រូ អ៊ីឆាវ៉ារៀ នៅថ្ងៃទី ២២ ខែ តុលា ឆ្នាំ១៩០៧។ របកគំហើញធ្យូងថ្មនៅក្នុងតំបន់អាមាហ្កា ពីររឺបីគីឡូម៉ែត្រពីភាគខាង ត្បូងនៃ អាបូរ៉ា វ៉ាល់ឡេ។ ហើយនិងការបង្កើតគំរោងវារីអគ្គិសនី បានផ្តល់អោយឧស្សាហកម្ម ជាមួយថាមពល។ ហើយកិច្ចការទាំងនេះបានអនុញ្ញាតិអោយមានការបង្កើតក្រុមហ៊ុនតូចៗ ជាច្រើនទៀត។ អង្គទេអូឃ្វី រាលវេ (បានបង្កើតឡើងនៅឆ្នាំ ១៨៧៥)បានច្បាំងដណ្តើមភូមិសាស្រ្តដ៏ស្មុគស្មាញនៃកុលសម្ពន័អាមេរិកខាងត្បូង។ ជាពិសេសជាមួយ ឡា ឃ្វៀប្រា ធូននេល ដែលបានទាក់ទងទៅនិងមជ្ឈមណ្ឌលឧស្សាហកម្ម សមុទ្រម៉ាល់ដេឡាណា។ សារៈសំខាន់បំផុតដែលអាចអោយនាវាបើកបរបាននៅក្នុងប្រទេស កូឡុំប៊ី។ ក្នុងឆ្នាំ១៩៣២ មេដែលីន អាកាសយានដ្ឋានមុនគេផងដែរ គឺអាកាសយានដ្ឋាន អ៊ិនរិកហ្គ៊ី អូឡាយា ហឺរឺយា។ តាមរយៈការសិក្សារបស់លោក ឆាលឡេស អេឆ សេវវាំង ទៅលើផលិតផលឧស្សាហកម្មនៅ អង្គទីអូឃ្វៀ រវាងឆ្នាំ១៩៦០ និង ១៩៧២ បានបង្ហាញអោយឃើញពីសារៈសំខាន់កាប្រែក្លាយឧស្សាហ កម្មទៅក្នុងប្រទេសកូឡុំប៊ី ហើយនិង អាមេរិកខាងត្បូង។គាត់បានសិក្សាពីការប្លាស់ប្តូនៃសង្គម បានបង្កើតដោយការទទួលស្គាល់បច្ចេកវិជ្ជាថ្មី។ សេវវាំងបានក្រលេកមើលក្រុមហ៊ុនចំនួនបីនៅក្នុង អង្គទីអូឃ្វៀ ។ កន្លែងធ្វើចានឆ្នាំងដីពីរកន្លែងនៅក្នុង សានធឿរ៉ួ និង ឡាប្លែនកា ហើយក្រុមហ៊ុនកាត់ដេ មួយនៅក្នុង មេដែលិន ។ សេវវាំងបានសិក្សានការណែនាំនៅក្រុមហ៊ុន អង្គទីអូឃ្វៀន។ ហើយទំនាក់ ទំនងរវាងកម្មករជាមួយនាយោជក។ ការផ្តល់ផលល្អនៃឧស្សាហកម្មដែលគាត់បានហៅថា វប្បធម៏ការ ងារ។ ការបញ្ចប់របស់គាត់បានដាក់បង្ហាញជាសាធារណៈដោយសហសេវិករបស់គាត់ គឺលោក ចឆ អែហ្វ ឡុំបាដៀ ជាកូនម៉ាស៊ីន ។ សេវវាំងបានស្លាប់ក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៣។ សិល្បៈនិងអក្សរសាស្រ្តក្នុងកំឡុងផ្នែកទីមួយនៃស.វទី២០ សកលវិទ្យាល័យ អង្គទីអូឃ្វៀ សកលវិទ្យាល័យជាតិនៃប្រទេសកូឡុំប៊ី ជាមួយនិងសាខា មេដេលិន និង Universidad Pontificia Bolivariana