ស៊ីហ្គេមលើកទី១១

ស៊ីហ្គេមលើកទី១១
	[[Image:\|200pxpx\|ស៊ីហ្គេមលើកទី១១]];
ទីក្រុងនិងប្រទេសម្ចាស់ផ្ទះ	ម៉ានីល , ហ្វីលីពីន
ចំនួនប្រទេសដែលចូលរួម	៧
ចំនួនកីឡាករដែលចូលរួម	ជាង២០០០នាក់ (រួមទាំងមន្ត្រីដឹកនាំ)
ចំនួនព្រឹត្តិការណ៍កីឡា	១៦
ពិធីបើកការប្រកួត	៦ ធ្នូ ១៩៨១
ពិធីបិទការប្រកួត	១៥ ធ្នូ ១៩៨១
បើកការប្រកួតជាផ្លូវការដោយ	ហ្វ៊ែរឌីណាន់ ម៉ាកូស ; ប្រធានាធិបតីហ្វីលីពីន
អ្នកអុជគុបភ្លើង	បេនចាមីន ស៊ីលវ៉ា ណិតតូ
កន្លែងបើកការប្រកួត	ពហុកីឡាដ្ឋានអនុស្សាវរីយ៍រីហ្សាល់

ស៊ីហ្គេមលើកទី១០ ធ្វើឡើងនៅទីក្រុងម៉ានីលប្រទសហ្វីលីពីន ពីថ្ងៃទី៦ដល់ថ្ងៃទី១៥ ធ្នូ១៩៨១។ នេះជាលើកទីមួយហើយដែលហ្វីលីពីនបានធ្វើជាម្ចាស់ផ្ទះព្រឹត្តិការណ៍នេះ តាំងពីខ្លួនបានចូលរួមនៅឆ្នាំ១៩៧៧។ ពិធីបើកនិងបិទការប្រកួតត្រូវបានធ្វើឡើងយ៉ាងឱឡារិកនៅ ពហុកីឡាដ្ឋានអនុស្សាវរីយ៍រីហ្សាល់ នៅរដ្ឋធានីម៉ានីល ក្រោមអធិបតីភាពលោកប្រធានាធិបតីហ្វ៊ែរឌីណាន់ ម៉ាកូស។ គុបភ្លើងត្រូវបានអុជដោយលោកបេនចាមីន ស៊ីលវ៉ា ណិតតូ។ ទីលានបាល់ទាត់ថ្មីនិងទីលានកីឡាក្នុងម្លប់មួយត្រូវបានសាងសង់នៅក្រុងប៉ាស៊ីហ្គ ដោយដាក់ឈ្មោះថា University of Life Track & Field and Arena (ULTRA) ដែលបច្ចុប្បន្នប្ដូរឈ្មោះជា PhilSports Arena។

ចំនួនមេដាយ[កែប្រែ]

(ប្រទេសម្ចាស់ផ្ទះត្រូវបានដាក់ពណ៌)

ចំនាត់ថ្នាក់	ប្រទេស	មាស	ប្រាក់	សំរិទ្ឋ	សរុប
១	ឥណ្ឌូនេស៊ី	៨៥	៧៣	៥៦	២១៤
២	ថៃ	៦២	៤៥	៤១	១៤៨
៣	ហ្វីលីពីន	៥៥	៥៥	៧៧	១៨៧
៤	ម៉ាឡេស៊ី	១៦	២៧	៣១	៧៤
៥	បួគីណាហ្វាសូ	១៥	១៩	២៧	៦១
៦	សិង្ហបុរី	១២	២៦	៣៣	៧១
7	ប្រ៊ុយណេ¹	០	០	០	០