គីម អ៊ីលស៊ុង

ពីវិគីភីឌា
គីម អ៊ីលស៊ុង
김일성
金日成
គីម អ៊ីលស៊ុង ក្នុងឆ្នាំ ១៩៥១
អគ្គ​លេខា​ធិ​ការនៃគណបក្សពលករកូរ៉េ
ក្នុងការិយាល័យ
12 តុលា 1966 – 8 កក្កដា 1994
លេខាធិការ
មុនខ្លួនលោក (ជាប្រធាន)
បន្ទាប់គីម ចុងអ៊ីល
ប្រធានាធិបតីកូរ៉េខាងជើង
ក្នុងការិយាល័យ
28 ធ្នូ 1972 – 8 កក្កដា 1994
ប្រធានរដ្ឋាភិបាល
អនុប្រធាន
មុនការិយាល័យត្រូវបានបង្កើតឡើង[lower-alpha ១]
បន្ទាប់ការិយាល័យត្រូវបានលុបចោល[lower-alpha ២]
ព័ត៌មានលម្អិតផ្ទាល់ខ្លួន
កើត
គីម ស៊ុងជូ

(1912-04-15)15 April 1912

(បច្ចុប្បន្នគឺ ព្យុងយ៉ាង, [[កូរ៉េខាងជើង])
ស្លាប់8 July 1994(1994-07-08) (អាយុ 82 ឆ្នាំ)
លំនៅដ្ឋានហ្យាងសាន់, ស្រុកហ្យាងសាន់, ខេត្តព្យុងអានខាងជើង, កូរ៉េខាងជើង
កន្លែងបញ្ចុះសព
សញ្ជាតិកូរ៉េខាងជើង
គណបក្ស​នយោបាយគណបក្សពលករកូរ៉េ
ទំនាក់ទំនងនយោបាយ
ផ្សេងទៀត
គណបក្សកម្មករកូរ៉េខាងជើង (1946–1949)
គណបក្សកុម្មុយនីស្តចិន (1931–1946)
ពន្ធភាព
កូន
ឪពុកម្តាយ(s)គីម ហ្យុងជីក
កាំង ផានសុក
លំនៅដ្ឋានព្យុងយ៉ាង, កូរ៉េខាងជើង
វិជ្ជាជីវៈអ្នកនយោបាយ
ហត្ថលេខា
សេវា​យោធា
ភក្ដីភាព
សាខា/សេវាកម្ម កងទ័ពជើងគោកនៃកងទ័ពប្រជាជនកូរ៉េ
កងទ័ពក្រហម
កងទ័ពរួបរួមប្រឆាំងជប៉ុនភាគឦសាន
ឆ្នាំកាន់តំណែង
  • 1941–1945
  • 1948–1994
ឋានៈ ថែវ៉ុនស៊ូ (대원수)
ឯកតាកងពលតូចកាំភ្លើងវែងទី ៨៨, កងទ័ពក្រហម
ពាក្យបញ្ជាAll (អគ្គមេបញ្ជាការ)
សមរភូមិ/សង្គ្រាម

គីម អ៊ីលស៊ុង (កូរ៉េ김일성  ; ឈ្មោះកើត គីម ស៊ុងជូ (김성주); កើតថ្ងៃទី ១៥ ខែមេសា ឆ្នាំ ១៩១២ - ស្លាប់ថ្ងៃទី៨ ខែកក្កដា ឆ្នាំ១៩៩៤) ឬប្រកបថា គីម អ៊ីលសង គឺជាអ្នកនយោបាយកូរ៉េខាងជើង និងជា ស្ថាបនិកប្រទេសកូរ៉េខាងជើង ដែលលោកបានគ្រប់គ្រងតាំងពីការ បង្កើតឡើងរបស់ប្រទេស ក្នុងឆ្នាំ១៩៤៨ រហូតដល់គាត់ បានទទួលមរណភាព នៅឆ្នាំ១៩៩៤ ។ លោកកាន់តំណែងជា នាយករដ្ឋមន្ត្រី ពីឆ្នាំ១៩៤៨ ដល់ឆ្នាំ១៩៧២ និង ជាប្រធានាធិបតី ពីឆ្នាំ១៩៧២ ដល់ឆ្នាំ១៩៩៤ ។ គាត់ក៏ជា មេដឹកនាំគណបក្សពលករកូរ៉េ (WPK) ពីឆ្នាំ១៩៤៩ ដល់ឆ្នាំ១៩៩៤ (មានឋានៈជាប្រធានពីឆ្នាំ១៩៤៩ ដល់ឆ្នាំ១៩៦៦ និងជាអគ្គលេខាធិការបន្ទាប់ពីឆ្នាំ១៩៦៦)។ ការឡើងកាន់អំណាចបន្ទាប់ពីការបញ្ចប់ ការគ្រប់គ្រងរបស់ជប៉ុន នៅឆ្នាំ១៩៤៥ លោកបានអនុញ្ញាតឱ្យមានការឈ្លានពានពី កូរ៉េខាងត្បូង នៅឆ្នាំ១៩៥០ ដែលបង្កឱ្យមានការអន្តរាគមន៍ក្នុងការការពារប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូងដោយអង្គការសហប្រជាជាតិ ដែលដឹកនាំដោយសហរដ្ឋអាមេរិក ។ បន្ទាប់ពីការជាប់គាំងយោធានៅក្នុងសង្គ្រាមកូរ៉េ បទឈប់បាញ់មួយត្រូវបានចុះហត្ថលេខានៅថ្ងៃទី២៧ ខែកក្កដា ឆ្នាំ១៩៥៣ ។ លោកគឺជាប្រមុខរដ្ឋ/រដ្ឋាភិបាលដែលមិនកាន់តំណែងយូរជាងគេទីបីក្នុងសតវត្សទី២០ ដែលកាន់តំណែងអស់រយៈពេលជាង៤៥ឆ្នាំ។

ក្រោមការដឹកនាំរបស់លោក កូរ៉េខាងជើងត្រូវបានបង្កើតឡើងជារដ្ឋកុម្មុយនិស្តមួយដែល មានសេដ្ឋកិច្ចផែនការកណ្តាល ដែលត្រូវបានចាត់ទុកដោយអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រនយោបាយថាជារបបផ្តាច់ការផ្ទាល់ខ្លួន ។ វាមានទំនាក់ទំនងនយោបាយ និងសេដ្ឋកិច្ចជិតស្និទ្ធជាមួយសហភាពសូវៀត ។ នៅចុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៥០ និងក្នុងអំឡុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៦០ និងឆ្នាំ១៩៧០ ប្រទេសកូរ៉េខាងជើងមានកម្រិតជីវភាពរស់នៅខ្ពស់ជាងប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូង ដែលទទួលរងពីភាពវឹកវរផ្នែកនយោបាយនិងវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ច ។ ស្ថានភាពនេះត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៨០ ដោយសារតែកូរ៉េខាងត្បូងដែលមានស្ថិរភាពថ្មីបានក្លាយជាមហាអំណាចសេដ្ឋកិច្ចដែលត្រូវបានជំរុញដោយការវិនិយោគរបស់ជប៉ុននិងអាមេរិក ជំនួយយោធានិងការអភិវឌ្ឍន៍សេដ្ឋកិច្ចផ្ទៃក្នុង ខណៈដែលកូរ៉េខាងជើង នៅទ្រឹង ហើយបន្ទាប់មកបានធ្លាក់ចុះក្នុងអំឡុងពេលដូចគ្នា។ ភាពខុសគ្នាបានលេចឡើងរវាងកូរ៉េខាងជើង និងសហភាពសូវៀត ដែលសំខាន់ក្នុងចំណោមពួកគេ គឺទស្សនវិជ្ជារបស់គីម អ៊ីលស៊ុង អំពី ជូឆេ ដែលផ្តោតលើ ជាតិនិយមកូរ៉េ ការពឹងផ្អែកលើខ្លួនឯង និង សង្គមនិយម ។ ទោះបីជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ ប្រទេសនេះបានទទួលមូលនិធិ ឧបត្ថម្ភធន និងជំនួយពីសហភាពសូវៀត និង ប្លុកបូព៌ា រហូតដល់ការ រំលាយសហភាពសូវៀត ក្នុងឆ្នាំ ១៩៩១។ ការបាត់បង់ជំនួយសេដ្ឋកិច្ចជាលទ្ធផលបានប៉ះពាល់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរដល់សេដ្ឋកិច្ចរបស់កូរ៉េខាងជើង ដែលបណ្តាលឱ្យ មានទុរ្ភិក្សរីករាលដាល នៅឆ្នាំ១៩៩៤ ។ ក្នុងអំឡុងពេលនេះ ប្រទេសកូរ៉េខាងជើងក៏នៅតែរិះគន់ចំពោះវត្តមានរបស់ កងកម្លាំងការពារសហរដ្ឋអាមេរិក នៅក្នុងតំបន់ ដែលខ្លួនចាត់ទុកថាជា ចក្រពត្តិនិយម ដោយបានរឹបអូសយកនាវា អាមេរិក USS Pueblo ក្នុងឆ្នាំ១៩៦៨ ដែលជាផ្នែកនៃ យុទ្ធនាការជ្រៀតចូល និងវិទ្ធង្សនា ដើម្បីបង្រួបបង្រួមឧបទ្វីប ។ នៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់កូរ៉េខាងជើង។ លោក គីម បានរស់រានមានជីវិតពីសម្ព័ន្ធមិត្តរបស់លោកគឺ ហ្សូសែហ្វ ស្តាលីន បួនទសវត្សរ៍ និង ម៉ៅ សេទុង ជិតពីរទស្សវត្សរ៍ ហើយនៅតែកាន់អំណាចក្នុងអាណត្តិរបស់ ប្រធានាធិបតីកូរ៉េខាងត្បូងប្រាំមួយរូប និងប្រធានាធិបតី អាមេរិក ចំនួនដប់។ ត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា មេដឹកនាំដ៏អស្ចារ្យ ( ស៊ូរីយ៉ុង ) គាត់បានបង្កើត ការគោរពបុគ្គលិកលក្ខណៈ ដែលគ្រប់គ្រង នយោបាយក្នុងស្រុកនៅក្នុងប្រទេសកូរ៉េខាងជើង ។

ឯកសារយោង[កែប្រែ]

  1. ឆេ យុងគុន ពីមុនជាប្រមុខរដ្ឋរបស់ប្រធាននៃគណៈប្រធាននៃសភាប្រជាជនកំពូល
  2. គីម យ៉ុងណាំ ក្រោយមកបានក្លាយជាប្រមុខរដ្ឋរបស់ប្រធានគណៈសភានៃសភាប្រជាជនកំពូល