ចេតិយ

ចេតិយ គឺជាទីដែលគេគោរពបូជាដែលជាតំណាងសច្ច:ភាពឧត្ដុង្គឧត្ដមរបស់ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ គឺមិនខុសពីអង្គខ្លួនមនុស្សយើង ហើយហ៊ុមពទ្ធ័ដោយចក្រវាទ្ប ឬលោកធាតុនោះទេ ពីព្រោះមានកំពូល ដងខ្លួនតាមសណ្នានផ្សេងៗ ដោយតុបតែងរចនាទៅតាមប្រភេទ សម្រាប់បញ្ចុះធាតុអ្នកស្លាប់ ឬតម្កល់វត្ថុសក្ការ:បូជា។ ចេតិយមានតួនាទីសំខាន់ ចំពោះជាទីគោរពសក្ការបូជាមួយក្នុងចំណោមទីសក្ការបូជានានា ដែលមានប្រជាប្រិយភាព និងជាទីតំណាងព្រះពុទ្ធ។

ចេតិយព្រះបាទពញាយ៉ាត ព្រះមហាក្សត្រនៃអាណាចក្រខ្មែរនាសម័យក្រោយអង្គរសតវត្សទី១៤

ចេតិយរបស់ព្រះបាទអង្គដួងនៅភ្នំឧដុង្ត

ចេតិយគន្ធបុប្ផាដែលកសាងតាមបែបរចនាខ្មែរទំនើបនាសម័យទសវត្សទី៦០

ចេតិយមានតួនាទី និងអត្ថន័យមិនខុសពីប្រាង្គប្រាសាទបុរាណ ក្នុងទស្សន:បង្រួមលោកធាតុនោះទេ គឺគេចាត់ទុកដូចជាភ្នំព្រះសុមេរុ ដែលជាទីឋានទេពនៅកណ្ដាលចក្រវាទ្ប ឬលោកធាតុ ជានិមិត្ដរូបនៃការបង្រួបលោកធាតុ សម្រាប់ឧទ្ទិសឲ្យអ្នកស្លាប់ ដើម្បីបញ្ចុះធាតុបានទៅដល់ សុគតិភព ពីព្រោះកំពូលស្រួចទៅលើវេហា គឺជាទីឋានទេវៈ ឬទេវលោកទៅលើជំនឿសាសនានេះឯង។ នៅក្នុងប្រទេសយើងសព្វថ្ងៃនេះ ចំពោះតែគារវវត្ថុ ដែលគេកដោយឥដ្ឋជាដើម សម្រាប់តម្កល់ព្រះសារីរិកធាតុនៃព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធជាដើម នោះទើបហៅថា ចេតិយ ។