ប្រជាមតិជាតិសិង្ហបុរីឆ្នាំ១៩៦២

ប្រជាមតិជាតិសិង្ហបុរីឆ្នាំ១៩៦២ ជាប្រជាមតិដំបូងគេបំផុតនៅសិង្ហបុរី ដែលត្រូវបានធ្វើឡើងនៅថ្ងៃទី១ កញ្ញា ១៩៦២ ដើម្បីសំរេចពីការបញ្ជូលសិង្ហបុរីទៅក្នុងប្រទេសម៉ាឡេស៊ី។ ប្រជាជនត្រូវបានគេផ្ដល់នូវ៣ជំរើស ដែលក្នុងនោះមិនមានជំរើសប្រឆាំងការបញ្ជូលនេះទេ។

ជំរើសទី១ ៖ ពលរដ្ឋសិង្ហបុរីទាំងអស់នឹងក្លាយជាពលរដ្ឋម៉ាឡេស៊ីដោយស្វ័យប្រវត្តិ ហើយសិង្ហបុរីនឹងនៅតែមានស្វ័យភាពនិងអំនាចជារដ្ឋមួយលើបញ្ហាពលកម្មការងារនិងការអប់រំ។ សិង្ហបុរីនឹងនៅតែរក្សាគោលនយោបាយស្ដីពីភាសារបស់ខ្លួន ដោយទុកអោយមានការប្រើភាសាទាំង៤ដដែល (ភាសាអង់គ្លេស ភាសាចិន ភាសាម៉ាឡេ និង ភាសាតាមិល)
ជំរើសទី២ ៖ សិង្ហបុរីនឹងក្លាយជារដ្ឋសហព័ន្ឋមួយដូចរដ្ឋ១១ផ្សេងទៀតដែរ ដោយគ្មានស្វ័យភាពជាងរដ្ឋដទៃទៀតទេ។ ហេតុនេះសិង្ហបុរីត្រូវបោះបង់អំនាចដឹកនាំលើគោលនយោបាយពលកម្មការងារនិងការអប់រំទៅអោយរដ្ឋាភិបាលសហព័ន្ឋនៅកូឡាឡាំពួរ។ នេះមានន័យផងដែរថា នឹងមានការប្រើប្រាស់តែភាសាអង់គ្លេសនិងភាសាម៉ាឡេ ក្នុងការងារផ្លូវការផ្សេងៗ និងការអប់រំផងដែរ។ មានតែអ្នកដែលកើតនៅសិង្ហបុរីនិងកូនចៅរបស់អ្នកទាំងនោះទេដែលអាចក្លាយជាពលរដ្ឋម៉ាឡេស៊ី។ ចំនួនប្រជាជនទាំងនេះនឹងសំរេចពីភាគរយតំណាងសិង្ហបុរីនៅសភា។
ជំរើសទី៣ ៖ សិង្ហបុរីនឹងចូលក្នុងលក្ខខណ្ឌអនុគ្រោះមិនតិចជាងដែនដីបរនេអូ (សាបា និង សារ៉ាវ៉ាក់)ដែលកំពុងពិភាក្សាពីការបញ្ជូលខ្លួននេះដែរ។ ការណ៍នេះដើម្បីអោយម៉ាឡេស៊ីមិនមានការរើសអើងពីពូជសាសន៍។

ជំរើសទី១ បានទទួលសំលេងគាំទ្រច្រើនជាងគេ (៧៣%)។

យោងតាមការធ្វើប្រជាមតិនេះ សិង្ហបុរីបានរំលាយខ្លួនចូលទៅក្នុងសហព័ន្ឋម៉ាឡេស៊ីនៅថ្ងៃទី ១៦ កញ្ញា ១៩៦៣។