ដើមត្នោត

ពីវិគីភីឌា

ដើមត្នោត
Asian palmyra palm, Sugar palm
Borassus flabellifer
Scientific classification
រជ្ជៈ:
(អឋានន្តរ):
(អឋានន្តរ):
(អឋានន្តរ):
លំដាប់:
អំបូរ:
Genus:
ប្រភេទ:
B. flabellifer
Binomial name
Borassus flabellifer

ដើមត្នោត ជារុក្ខជាតិមួយប្រភេទដែលមានដុះយ៉ាងច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ ដើមត្នោតមានដើមធំ ត្រង់ ខ្ពស់ ដែលមានកម្ពស់អាចលើសពី ១០ ១៥ម៉ែត្រ ហើយស្លឹករបស់វាស្ថិតនៅកំពូលដើម មានរាងដូចជាផ្លិតធំៗ រឹងនិងមានផ្លែជាច្រើន។ រុក្ខជាតិប្រភេទនេះបានផ្ដល់សារៈប្រយោជន៍ជាច្រើន សំរាប់ឲ្យមនុស្ស យកទៅកែច្នៃសំរាប់ធ្វើជាសំភារៈ ប្រើប្រាស់ផ្សេងៗ និង ថែមទាំងអាចយកទៅធ្វើជាអាហារបានទៀតផង។ ខេត្តដែលសំបូរដើមត្នោតជាងគេគឺខេត្តកំពង់ស្ពឺហើយមនុស្សបាន ទទួលយក សារៈប្រយោជន៍ជាច្រើនពីដើមត្នោតដូចជា ៖ ផ្លែត្នោតខ្ចីគេអាចបរិភោគសាច់របស់វាដោយមានរសជាតិ ផ្អែមពិសារនិងថែមទាំងអាចយកទៅធ្វើជាបង្អែមផ្សេងៗបានទៀតផងដែរ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះផ្លែត្នោតខ្ចីគេអាចយកទៅធ្វើជាមុខម្ហូបជាច្រើនមុខទៀត។ ចំណែកឯផ្លែទុំវិញគេអាច យកវាទៅធ្វើជានំយ៉ាងឈ្ងុយឆ្ងាញ់បានផងដែរ។ ហើយចំពោះស្លឹកត្នោតវិញ គេអាចយកទៅត្បាញ ធ្វើជាសំភារៈមួយចំនួនមាន៖ មួក កន្ដ្រក កន្ទេល និងថែមទាំងអាចយកទៅធ្វើជា វត្ថុអនុស្សាវរីយ៍ស្រស់ស្អាតជាច្រើននិងយកទៅវេចខ្ចប់ធ្វើនំផងដែរ។
យ៉ាងណាមិញនៅប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ីនិងប្រទេសឥណ្ឌាបុរាណស្លឹកត្នោតគេប្រើសម្រាប់ធ្វើជាក្រដាស់សរសេរដែលជាប្រភេទមូយនៃpapy បន្ទាប់មកពូកគេយកទៅបម្រុងទុកនៅកន្លែងក្តៅហើយដាក់ក្នុងទឹកអំបិលជាមួយនិងម្សៅរមៀត នៅពេលនោះស្លឹកស្ងូតគ្រប់គ្រាន់ត្រូវបានគេយកទៅដុះខាត់ជាមួយ pumice ថ្ម បន្ទាប់មកទៀតបានកាត់ទំហំជាក្រោយឲ្យល្មមសមរម្យដែលពួកគេអាចយកទៅសរសេរបាន។

សារៈសំខាន់ ៖

- ដើម ៖ ភាគច្រើនប្រជាជនខ្មែរយើងយកទៅធ្វើផ្ទះ ឬ ទូក និងគ្រឿងសង្ហារិមជា ច្រើន។

- ស្លឹក ៖ គេអាចយកវាទៅធ្វើនំ ប្រក់ដំបូលផ្ទះ និង សម្រាប់បិទបាំង របស់ផ្សេងៗ ដើមផ្តល់ម្លប់ដល់មនុស្សជាតិ​។

ដើមត្នោតខ្មែរ

ដើមត្នោតគឺជារុក្ខជាតិមួយដែលមានកំណើតតាំងពីយូរណាស់មកហើយ ដូច្នេះយើងត្រូវចូលរួមថែរក្សាសម្បត្តិទាំងនេះឲ្យបានគង់វង្ស ព្រោះវាជាកេរដំណែលរបស់ប្រទេសខ្មែរយើង។ ដើមត្នោតវាមានសារៈសំខាន់ណាស់ព្រោះវាមានប្រយោជន៍តាំងពីក្បាលរបស់វារហូតដល់ចុងជើងសុទ្ធតែមានផលប្រយោជន៍។ ដូច្នោះយើងត្រូវការពារនិងថែទាំវាដោយ -ចូលរួមដាំដើមត្នោតឲ្យបានច្រើន -មិនត្រូវកាបបំផ្លាញ(ដើមត្នោត) -ចូលរួមថែទាំដើមត្នោតឲ្យបានល្អ។

វិចិត្រសាល[កែប្រែ]

អត្តសញ្ញាណវប្បធម៌[កែប្រែ]

Borassus flabellifer in Cambodia, 1965.

The palmyra tree is the official tree of Tamil Nadu. Highly respected in Tamil culture, it is called "karpaha Veruksham" ("celestial tree") because all its parts without exception have a use. Panaiveriyamman, named after panai, the Tamil name for the Palmyra palm, is an ancient tree deity related to fertility linked to this palm. This deity is also known as Taalavaasini, a name that further relates her to all types of palms.[១]

The Asian palmyra palm is a symbol of Cambodia. It grows near the Angkor Wat temple and is a very common palms, where it found all over the country.[២] Palmyra tree is also symbol of South Sulawesi province (Indonesia).

The palm is also common in Thailand, especially in the northeast or Isaan provinces, where it is a prevailing part of the landscape.

This plant has captured the imagination of Bengalis in the words of Rabindranth Tagore whose nursery rhyme 'Taal Gaach ek Paye daariye' (তাল গাছ এক পায়ে দাড়িয়ে..) in Sahaj Path (সহজ পাঠ) is a staple reading material in most schools in West Bengal

មើលផងដែរ[កែប្រែ]

ឯកសារយោង[កែប្រែ]

  1. Heinrich Zimmer, Myths and Symbols in Indian Art and Civilization. (1946)
  2. The Cambodian palm tree

តំណភ្ជាប់ខាងក្រៅ[កែប្រែ]