វ៉ែនតា
ទោះបីពាក្យ«វ៉ែនតា»មាននៅក្នុងវចនានុក្រមខ្មែរពិតមែនក្តី តែក៏មិនមែនជាពាក្យខ្មែរដែរ។ ហើយពលរដ្ឋខ្មែរស្ទើរតែប្រើពាក្យ «វ៉ែនតា» នេះជាពាក្យខ្មែរទៅហើយ។ តាមការពិតពាក្យនេះ ជាកម្ចីពីសៀម។ មែនទែនទៅពាក្យ«វ៉ែនតា» ខ្មែរពីបុរាណ ហៅថា «កែវស្នងភ្នែក» ជាកែវសម្រាប់ពាក់ជាជំនួយភ្នែក ដែលស្រវាំងឲ្យឃើញច្បាស់។
កែវស្នងភ្នែក គឺកែវសម្រាប់ពាក់ជាជំនួយភ្នែក ដែលស្រវាំងឲ្យភ្លឺច្បាស់ឬជាជំនួយឲ្យស្រួលភ្នែក : ភ្នែកស៊ីវ៉ែនតា ភ្នែកដែលទទួលពន្លឺវ៉ែនតា ។ រ. ស. ហៅ ស្នងព្រះនេត្រ ។
- វ៉ែនតាស្រទំ វ៉ែនតាព័ណ៌មានពន្លឺស្រទំសម្រាប់ពាក់ឲ្យត្រជាក់ភ្នែក ។ ខ្មែរបុរាណហៅ ស្នងភ្នែក; សម្រាប់ភិក្ខុសង្ឃហៅ ស្នងនេត្រា; រ. ស. ហៅ ស្នងព្រះនេត្រ (គួរធ្វើទម្លាប់ហៅតាមនេះ ឲ្យត្រូវនឹងខ្មែរក្នុងបុរាណសម័យវិញ ហៅយូរៗទៅគង់នឹងថ្នឹកមាត់ពុំខាន; ហៅជាបាលីថា ចក្ខុបត្ថម្ភក(ច័ក-ខុ-ប៉ាត់-ថ័ម-ភក់) “កែវជាជំនួយភ្នែក”) ។
វ៉ែនតាគឺជាឧបករណ៍ដែលមានកែវឬកែវប្លាស្ទិចរឹងដែលដាក់ក្នុងស៊ុមដែលដាក់វានៅពីមុខភ្នែកមនុស្សម្នាក់ជាធម្មតាប្រើស្ពានលើច្រមុះនិងដៃដែលសម្រាកនៅលើត្រចៀក។