ច្បាប់ស្តីពីការគ្រប់គ្រងឱសថ
ច្បាប់ស្ដីពីការគ្រប់គ្រងឱសថ
- បានឃើញរដ្ឋធម្មនុញ្ញនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា
- បានឃើញព្រះរាជក្រឹត្យ ចុះថ្ងៃទី២៤ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៩៩៣ ស្ដីពីការតែងតាំងនាយករដ្ឋមន្ត្រីទី១ និង នាយករដ្ឋមន្ត្រីទី២
- បានឃើញព្រះរាជក្រឹត្យចុះថ្ងៃទី០១ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៩៣ ស្ដីពីការតែងតាំងរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា
- បានឃើញព្រះរាជក្រមលេខ០២ នស.៩៤ចុះថ្ងៃទី២០ ខែកក្កដា ឆ្នាំ ១៩៩៤ ស្ដីពីការរៀបចំនិងការប្រព្រឹត្តទៅនៃគណៈរដ្ឋមន្ត្រី
- បានឃើញព្រះរាជក្រឹត្យលេខ នស.រកត.១០៩៤.៨៣ ចុះថ្ងៃទី ២៤ ខែតុលា ឆ្នាំ ១៩៩៤ស្ដីពីការកែសំរួលសមាសភាពរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា
- បានឃើញព្រះរាជក្រឹត្យលេខ នស.រកត.១០៩៤.៩០ ចុះថ្ងៃទី ៣១ ខែតុលា ឆ្នាំ ១៩៩៤ ស្ដីពីការកែសំរួលសមាសភាពរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា
- បានឃើញព្រះរាជក្រមលេខ នស.រកម.០១៩៦.០៦ ចុះថ្ងៃទី២៤ ខែមករា ឆ្នាំ ១៩៩៦ ស្ដីពីការបង្កើតក្រសួងសុខាភិបាល
- តាមសេចក្ដីក្រាបបង្គំទូលស្នើសុំអំពីសម្ដេចនាយករដ្ឋមន្ត្រីទាំងពីរ និង អំពីរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងសុខាភិបាល
ប្រកាសអោយប្រើច្បាប់ស្ដីពីការគ្រប់គ្រងឱសថ ដែលរដ្ឋសភាបានអនុម័តកាលពីថ្ងៃទី៩ ខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៩៦
នាសម័យប្រជុំ លើកទី៦ នីតិកាល១ ដែលមានសេចក្ដីទាំងស្រុងដូចតទៅ :
ជំពូកទី ១[កែប្រែ]
បទបញ្ញត្តិទូទៅ
មាត្រា ១.-
ច្បាប់នេះមានគោលដៅគ្រប់គ្រងឱសថក្នុងព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ។
មាត្រា ២.-
ឱសថគឺជាសារជាតិមួយមុខ ឬច្រើនមុខដែលមានប្រភេទជាអាទិ៍ពី ជាតិគីមី ជីវផលិតផល ជាតិអតិសុខុមប្រាណ រុក្ខជាតិ លាយផ្សំឡើងសម្រាប់ :
-ប្រើប្រាស់ក្នុងការបង្ការឬព្យាបាលជម្ងឺមនុស្ស សត្វ
-ការស្រាវជ្រាវវេជ្ជសាស្ត្រ ឱសថសាស្ត្រ ឬធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ
-កែប្រែឬទ្រទ្រង់មុខងារនៃសរីរាង្គ ។
មាត្រា ៣.-
ត្រូវបានចាត់ទុកជាឱសថដែរ :
១- សេរ៉ូម ឬវ៉ាក់សាំង
២- ឈាម ឬផលិតផលដែលបានមកពីឈាម
៣- ឱសថបូរាណ
៤- ផលិតផលដែលផ្សំឡើងដោយមានជាតិពុល ដែលមានក្នុងបញ្ជីកំណត់ដោយអនុក្រឹត្យ។
មាត្រា ៤.-
អាចមានសិទ្ធិធ្វើផលិតកម្ម អាហរ័ណនីហរ័ណកម្ម និងពាណិជ្ជកម្មឱសថបានចំពោះឱសថការីដែលមានលក្ខណៈសម្បត្តិដូចខាងក្រោមនេះ :
-មានសញ្ជាតិខ្មែរ
-មានសញ្ញាប័ត្រជាឱសថការីទទួលស្គាល់ដោយក្រសួងសុខាភិបាល
-មិនដែលមានទោសបទល្មើសព្រហ្មទណ្ឌណាមួយ
-មានសុខភាពគ្រប់គ្រាន់អាចបំពេញការងារបាន ។
ចំពោះការផលិត អាហរ័ណនីហរ័ណកម្ម និងពាណិជ្ជកម្មឱសថបូរាណ ត្រូវកំណត់ដោយអនុក្រឹត្យ ។
ជំពូកទី ២[កែប្រែ]
ការគ្រប់គ្រងជាតិពុលសម្រាប់វិស័យសុខាភិបាល
មាត្រា ៥.-
ជាតិពុលសំដៅលើឱសថ ឬសារជាតិ ឬសមាសធាតុនៃសារជាតិ ឬរុក្ខជាតិដែលអាចបង្កឱ្យ គ្រោះថ្នាក់ដល់សុខភាព ឬឱ្យ ញៀនដល់មនុស្ស សត្វ ។
ជាតិពុលនេះត្រូវកំណត់ដោយអនុក្រឹត្យ ។
មាត្រា ៦.-
បែបបទនិងលក្ខ័ខ័ណ្ឌក្នុងផលិតកម្ម អាហរ័ណ នីហរ័ណកម្ម និងពាណិជ្ជកម្មជាតិពុលត្រូវកំណត់ដោយអនុក្រឹត្យ ។
ជំពូកទី ៣[កែប្រែ]
ផលិតកម្ម អាហរ័ណ នីហរ័ណកម្ម និងពាណិជ្ជកម្មឱសថ
មាត្រា ៧.-
បែបបទនិងល័ក្ខខ័ណ្ឌបច្ចេកទេសផលិតកម្មនិងការប្រព្រឹត្តទៅនៃគ្រឹះស្ថានផលិតឱសថត្រូវកំណត់ដោយអនុក្រឹត្យ ។
ត្រូវកំណត់ដោយប្រកាសរបស់ក្រសួងសុខាភិបាលនូវ :
-បែបបទនិងល័ក្ខខ័ណ្ឌក្នុងការសុំបើក ឬបិទ ឬប្ដូរទីតាំងនៃគ្រឹះស្ថានលក់ឱសថ គ្រឹះស្ថានផលិតឱសថ និងគ្រឹះស្ថានអាហរ័ណនិហរ័ណឱសថ
-បែបបទនិងល័ក្ខខ័ណ្ឌក្នុងការសុំទិដ្ឋាការ បញ្ជីការឱសថ
-បែបបទនិងល័ក្ខខ័ណ្ឌបច្ចេកទេសគ្រប់គ្រងនិងថែរក្សាឱសថ
-បែបបទនិងល័ក្ខខ័ណ្ឌក្នុងការផ្សព្វផ្សាយឱសថ
-ព្រមទាំងបែបបទផលិតកម្ម អាហរ័ណ នីហរ័ណកម្ម និងពាណិជ្ជកម្មឱសថ ។
ការកំណត់ចំនួនគ្រឹះស្ថានលក់ឱសថត្រូវធ្វើឡើងដោយក្រសួងសុខាភិបាលដោយផ្អែកលើចំនួនប្រជាពលរដ្ឋក្នុងសង្កាត់ ឃុំ ជាមូលដ្ឋាន ។
មាត្រា ៨.-
១- ត្រូវមានការអនុញ្ញាតពីក្រសួងសុខាភិបាលចំពោះ :
-ការបើក បិទ ឬប្ដូរទីតាំងនៃគ្រឹះស្ថានលក់ឱសថ គ្រឹះស្ថានអាហរ័ណនីហរ័ណឱសថ និងគ្រឹះស្ថានផលិតឱសថ
-ការធ្វើអាជីវកម្ម អាហរ័ណ នីហរ័ណកម្មឱសថ
-ការនាំចូល នាំចេញ ស្ដុកឱសថ និងវត្ថុធាតុដើមសម្រាប់ផលិតឱសថ
-ការផ្សព្វផ្សាយឱសថ ។
២- ផលិតកម្ម អាហរ័ណ នីហរ័ណកម្មនិងពាណិជ្ជកម្មឱសថសម្រាប់ផ្នែកបសុពេទ្យត្រូវកំណត់ដោយប្រកាសរួមរបស់ក្រសួងសុខាភិបាល និងក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទ ។
៣- ក្នុងគ្រឹះស្ថានលក់ឱសថ ត្រូវមានវត្តមានរបស់ឱសថការី ។ ក្នុងករណីអវត្តមានត្រូវមានអ្នកជំនួស ដែលមានលក្ខណៈសម្បត្តិសមស្របកំណត់ដោយក្រសួងសុខាភិបាល ។
ជំពូកទី ៤[កែប្រែ]
សមត្ថកិច្ចក្នុងការគ្រប់គ្រង
មាត្រា ៩.-
ការណែនាំ និងការត្រួតពិនិត្យដែលពាក់ព័ន្ធនឹងសកម្មភាពឱសថ ជាសមត្ថកិច្ចរបស់ក្រសួងសុខាភិបាល ។
ចំពោះការណែនាំ និងការត្រួតពិនិត្យប្រភេទឱសថសម្រាប់ផ្នែកបសុព្យាបាល ជាសមត្ថកិច្ចរបស់ក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទ ។
ជំពូកទី ៥[កែប្រែ]
ទោសបញ្ញត្តិ
មាត្រា ១០.-
ត្រូវផ្ដន្ទាទោសពិន័យជាប្រាក់ពី ១.០០០.០០០រៀល ( មួយលានរៀល ) ដល់ ១០.០០០.០០០រៀល ( ដប់លានរៀល ) និងផ្អាកផលិតកម្ម អាហរ័ណនីហរ័ណកម្ម និងពាណិជ្ជកម្មឱសថពី ០១ខែ ដល់ ០៣ខែ ឬទោសណាមួយក្នុងចំណោមទោសទាំងពីរខាងលើដោយពុំទាន់គិតដល់ការផ្ដន្ទាទោសពីបទល្មើសផ្សេងៗទៀតចំពោះបុគ្គលណាដែលបាន :
១- ផ្សព្វផ្សាយឱសថដោយគ្មានការអនុញ្ញាតពីក្រសួងសុខាភិបាល ។
២- ប្រព្រឹត្តល្មើសនឹងបែបបទ ឬល័ក្ខខ័ណ្ឌ ផលិតកម្ម អាហរ័ណនីហរ័ណកម្មនិងពាណិជ្ជកម្មឱសថ ។
៣- បើក ឬប្ដូរទីតាំង គ្រឹះស្ថានលក់ឱសថ គ្រឹះស្ថានផលិតឱសថ ឬធ្វើអាជីវកម្មអាហរ័ណនីហរ័ណកម្មឱសថ ដោយគ្មានការអនុញ្ញាតពីក្រសួងសុខាភិបាល ។
៤- ផលិត ឬនាំចូល ឬនាំចេញ ឬស្ដុកឱសថ វត្ថុធាតុដើមឱសថ ដោយគ្មានការអនុញ្ញាតពីក្រសួងសុខាភិបាល ។
៥- លក់ឱសថគ្មានទិដ្ឋាការ ឬបញ្ជីការ ឬឱសថដែលក្រសួងសុខាភិបាលបានហាមឃាត់ ។
ក្នុងករណីមិនរាងចាល ត្រូវផ្ដន្ទាទោសពិន័យជាប្រាក់ និងផ្អាកផលិតកម្ម អាហរ័ណនីហរ័ណកម្ម និងពាណិជ្ជកម្មឱសថទ្វេឡើងមួយជាពីរ ឬទោសណាមួយក្នុងចំណោមទោសទាំងពីរខាងលើ ។
ឱសថ វត្ថុធាតុដើម សម្ភារៈ ឧបករណ៍ផ្សេងៗដែលទាក់ទងនឹងបទល្មើសដែលមានចែងក្នុងចំណុច ៤និង៥ ត្រូវរឹបអូសទុកជាសម្បត្តិរដ្ឋ ឬបំផ្លាញចោល ។
ក្រសួងសុខាភិបាលមានសិទ្ធិផ្អាកជាបណ្ដោះអាសន្នភ្លាមនូវ ការផ្សព្វផ្សាយឱសថផលិតកម្ម អាហរ័ណនីហរ័ណកម្ម និងពាណិជ្ជកម្មឱសថដែលល្មើស រួចរៀបចំសំណុំរឿងបញ្ជូនទៅតុលាការ ។
មាត្រា ១១.-
ត្រូវផ្ដន្ទាទោស ពិន័យជាប្រាក់ពី ១.០០០.០០០រៀល ( មួយលានរៀល ) ដល់ ៥.០០០.០០០រៀល ( ប្រាំលានរៀល ) ឬផ្ដន្ទាទោសដាក់ពន្ធនាគារពី ០៦ថ្ងៃ ដល់ ០១ខែ ឬទោសទាំងពីរនេះ ចំពោះជនណាដែលរារាំងមិនឱ្យ ភ្នាក់ងារមានសមត្ថកិច្ចដែលមានចែងក្នុងមាត្រា៩ខាងលើបំពេញភារកិច្ចអធិការកិច្ចរបស់ខ្លួន ។
មាត្រា ១២.-
ត្រូវផ្ដន្ទាទោសពិន័យជាប្រាក់ពី ២០.០០០.០០០រៀល ( ម្ភៃលានរៀល ) ដល់ ៥០.០០០.០០០រៀល ( ហាសិបលានរៀល ) ឬផ្ដន្ទាទោសដាក់ពន្ធនាគារពី ០៥ឆ្នាំ ដល់ ១០ឆ្នាំ ឬទោសទាំងពីរនេះ ចំពោះជនណាដែលបានធ្វើផលិតកម្ម អាហរ័ណនីហរ័ណកម្ម និងពាណិជ្ជកម្ម ដោយចេតនាឱសថមានសារជាតិញៀនដោយគ្មានការអនុញ្ញាត ឱសថក្លែងក្លាយ ឱសថគ្មានគុណភាព ឱសថហួសរយៈពេលប្រើ ដែលប៉ះពាល់ដល់សុខភាព អាយុជីវិតរបស់អ្នកប្រើប្រាស់ ។
មាត្រា ១៣.-
ត្រូវផ្ដន្ទាទោសដូចមានចែងក្នុងមាត្រា ១០,១១ និង ១២ ដែរ ចំពោះមន្ត្រីរាជការណាដែលឃុបឃិត ឬប្រព្រឹត្តរំលោភលើភារកិច្ចរបស់ខ្លួនក្នុងការអនុវត្តមាត្រា ១០,១១ និង ១២ ។
ជំពូកទី ៦[កែប្រែ]
អន្តរបញ្ញត្តិ
មាត្រា ១៤.-
ក្រោយពេលច្បាប់នេះចូលជាធរមានរហូតដល់ឆ្នាំ២០០៥ ក្រសួងសុខាភិបាលមានសិទ្ធិចេញប្រកាសអនុញ្ញាតឱ្យ មន្ត្រីសុខាភិបាលចូលនិវត្តន៍ដែលមានសមត្ថភាពបើកគ្រឹះស្ថានលក់ឱសថនៅតាមឃុំ សង្កាត់ណាដែលពុំទាន់មានគ្រឹះស្ថានលក់ឱសថត្រឹមត្រូវតាមការកំណត់ក្នុងមាត្រា ៤ និងមាត្រា ៧ នៃច្បាប់នេះ ។
ជំពូកទី ៧[កែប្រែ]
អវសានប្បញ្ញត្តិ
មាត្រា ១៥.-
បទប្បញ្ញត្តិទាំងឡាយណា ដែលផ្ទុយនឹងច្បាប់នេះ ត្រូវទុកជានិរាករណ៍ ។