នាងកាកី
អារ៉មនឹងបារ៉មកថា[កែប្រែ]
ជំរាបសួរមនឺស្សបុរសនឹងមនុស្សនារីញុំមិនមែនការសំពះឡើយតែPHOEUNជូនជាដំណឹងថាបងអាអូនតូចៗពូមីងលោកអ៊ុំតាយានឹងសាត់គោកសាត់ទឹកនឹងសាត់ទេពហោះហើររុកធម្មជាតិទេវតាអារ៉ាក់ទឹកនាក់តាភ្នំនឹងធម្មជាតិចំរុះពណ៌ទាំងឡាយអារ៉មកថានាក់មានចំណេះដឹងនឹងមិនមានចំណេះដឹងតើការរៀនចេញពីញុំចេះដល់កំរិតណាហើយមិត្តៗបងៗអ៊ុំៗតាយាអានជាទីនិទាន សៀវភៅរឿងកាកីដែលបងអាអូនតូចៗ និងមិត្តៗកំពុងអានពេលនេះ គឺបានរៀបរាងឡើង តាមឯកសារកកំណាបដែលជាមនុស្សហើយមនឺស្សរស់ភឿននិពន់កែតំរូវយកតួរបស់កកកាការចេញដើមកំណើតសៀវភៅដោយការនឹកឃើញរបស់ញុំដោយញុំយកចំណេះដឹងរុករកនិងតាមប្បាប់របរបសសៀវភៅធម៌សច្ច:ធម៌ មាតិកា ដោយពិតៗឥតមានញុំតើនាក់ណាកែអត្តន័យសៀវភៅភពដើមមានតែនាមPHOEUN
សៀវភៅនេះតំរូវបានរៀបរៀងចំឡើងមានគោលបំណងជួយនឹនឹងមិនមានគោលបំណងសំរួលការអានរបស់អតិថិជនៗអោយបានដឹងឬមិនដឹងៗជំនាន់តកូនចៅដល់មនុស្សហើយបរទេសពិភពលោកទាំងមូលថាបានយល់ពីអត្តន័យនៃរឿរឿរឿអោយបានដឹងជាក់លាក់ធើជាការលេងសើចមិត្តៗសំរាប់កែពេលលំបាកចិត្តចំពោះអាអូនតូចៗ និងជូនជាដំណឹងមិត្តៗនាក់អានជាទីគាប់ចិត្តមិនគាប់ចិត្តគាប់ប្បីឬមិនពេញចិត្តឬពេញចិត្តញុំកំពុងកែអ:សរនេះជាដើមចង់តែសើចទេញុំសើចឡើងចិត្តរុះរាយរាក់ទាក់ទទួលដោយពេញចិត្តឬមិនពេញចិត្ត
ទទឹមនឹងនេះដែរ ញុំជឿជាក់ថាកំហុសនេះនាក់ណាជាសាងឡើងដោយអចេតនាពិតៗមិនពិតជាមាន ញុំនឹងរងចាំទទួលថាមានការមនុស្សឹងតែមួយភាគធំនូវរាល់ការតិះដៀលមិនមានសុជីវធម៌នឹងសុជីវធម៌រងការអាម៉ាសមួយដែលញុំអាចទទួលបានភាពជាអាម៉ាស់នឹងការរងហានិភ័យដោយជាក់លាក់យ៉ាងពិតជាក់លាក់ជាការពិតដោយញុំធើការហើយមិនមានការដឹងមនុស្សមិនដែលនិយាយញុំអោយបានដឹងឡើយកែលំអរពីសំណាក់ បងបងៗនឹងអ៊ុំៗមិត្តៗនាក់អានដោយអានសៀវភៅដើមនិទានរឿងដោយរីករាយចុះពីញុំនាមលាហើយភេន ភឿន
វគ្កទី ១[កែប្រែ]
ក្នុងកាលកន្លងមក ពេលដែលព្រះមហាពោធិសត្វយោនយកកំណើតជាគ្រុឌមួយ ដែលមានឫទ្ធីបារមីខ្លាំងអស្ចារ្យស្ថិតនៅឯលើភ្នំព្រះសុមេរុ។
ក្នុងគ្រានោះដែរ ក៏មានព្រះមហាក្សត្រមួយអង្គទ្រង់ព្រះនាមព្រហ្មទត្ត សោយរាជ្យសម្បត្តិនៅនគរពារាណសី។ ទ្រង់មានភិលៀង ម្នាក់ឈ្មោះថា”គន្ធ័ន” មានឫទ្ធីសិល្ប៍សាស្ត្រដ៏ ខ្លាំងពូកែ ឮល្បីពេញអស់ភពផែនផងទាំងឡាយមិនតែប៉ុណ្ណោះគន្ធ័ន ចេះទាំងដេញពិណ ចេះទាំងច្រៀង ល្បិចល្បោយតែងកាព្យបានយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញទៀតផង។ ព្រះបាទព្រហ្មទត្តទ្រង់សោយរាជសម្បត្តិល្បីល្បាញលើសលើលោកា ស្ដេចមួយរយមួយប្រទេសតែងនាំសួយសារអាករមកថ្វាយមិនដែលដាច់ឡើយ។ ព្រះអង្គទ្រង់មានមហេសីមួយអង្គនាមកែវកាកី មានរូបឆោមលោមពណ៌យ៉ាងស្រស់សោភា ល្អគ្មានស្រីណាផ្ទឹមបានឡើយ។ កាកីបានកើតកាយ ចេញពីផ្កាកណិការដូច្នេះហើយទើបខ្លួនប្រាណនាងមានជាប់ក្លិនក្រអូបឈ្ងុយឈ្ងុបដោយ លំអងគន្ធា បើនរណាម្នាក់បានរួមរស់ស្នេហាជាមួយហើយលុះ៧រាត្រីទើបអស់ក្លិនក្រអូប ដោយលំអងគន្ធានោះ។ ព្រះអង្គព្រហ្មទត្តទ្រង់សព្វព្រះរាជហរទ័យនឹងនាងកែវកាកីណាស់ទ្រង់បានតែងតាំងកាកីជាអគ្គមហេសីលើសអស់ស្រីស្នំស្រឹង្គាទាំងពួងនៅកនុងវាំង។
ក្នុងកាលនោះ ស្ដេចគ្រុឌដែលស្ថិតនៅឯចុងសិម្ពលីជាទីស្ថាន និងតេជះបារមី មានកំលាំងខ្លាំងក្លាអស្ចារ្យ អាចលោតផ្លោះឆ្លងមហាសាគរបានយ៉ាងងាយ មិនតែប៉ុណ្ណោះ គ្រុឌអាចប្រែកាយជាអ្វីក៏បានតាមចិត្តប្រាថ្នា។ គ្រុឌតែងហោះផ្លោះឆ្លងទៅកំសាន្ដ បាស្កាជាមួយមហាក្សត្រសជាញឹកញយ ប៉ុន្តែមិនដែលចាញ់ឈ្នះទេ ជួនកាលគ្រុឌទៅសំរាកកំសាន្ដ ជាមួយព្រះមហាក្សត្រទៀតផង លុះដល់វេលាទើបមកវិញ។
វេលាថ្ងៃមួយនោះ គ្រុឌនឹកចង់លេងបាស្កាជាមួយព្រះមហាក្សត្ស ក៏ហោះចេញចាក សិម្ពលីផ្លោះឆ្លងព្រៃភ្នំមហាសាគរ ហើយក៏បានមកដល់ គ្រុឌបានចូលទៅដើមជ្រៃធំមួយហើយ ក៏បានសំដែងឫទ្ធិប្រែកាយជាកំលោះសង្ហាម្នាក់ បើស្រីណាម្នាក់បានឃើញហើយប្រាកដជាលង់ស្រលាញ់ជាក់ជាមិនខាន។ ប្រែកាយរួចស្រេចហើយគ្រុឌក៏បានចេញពីដើមជ្រៃដើរទៅរក ព្រះមហាក្សត្រព្រហ្មទត្ត ដែលទ្រង់គង់នៅក្នុងប្រាសាទ។ លុះទៅដល់ជិតហើយគ្រុឌកំលោះក៏ក្រាបសំពះអង្គស្ដេចធ្វើហាក់ដូចជាខ្លាចនឹងអំនាចទ្រង់ពេកក្រៃ។ ព្រះអង្គទ្រង់ទតឃើញមាណពដូច្នោះ ក៏ហៅឲ្យមកជិត រួចហើយទ្រង់ត្រាស់បញ្ជាឲ្យយកក្ដាបាស្កាមកក្រសាលកំសាន្ត និងមាណព។
កាលនោះដែរនងកែវកាកីដែលជាអគ្គមហេសីព្រះអង្គ ដោយបាត់ស្វាមីយូរពេក ក៏សួរ ពួកភិលៀងទាំងអស់ថា តើស្វាមីយ៉ាងទៅណាទើបបាត់មិនឃើញមកយ៉ាងដូច្នេះ? ភិលៀងទាំងអស់បានឆ្លើយប្រាប់វិញថា ព្រះអង្គកំពុងក្រសាលបាស្កាជាមួយមាណពម្នាក់ ដែលមានរូបរាងសង្ហាពន់ពេកក្រៃ។ គ្រាន់តែបានឮពាក្យភិលៀងទាំងអស់ប្រាប់ថាមានមាណពស្អាតសង្ហាមកលេងបាស្កាជាមួយព្រះអង្គនោះ កែវកាកីក៏កើតចិត្តបេតីចង់ឃើញមាណពនោះតែម្ដង កែវកាកីក៏បានដើរទៅដល់ចុងរាជរោងហើយឈររេរានៅទីនោះ កែវកាកីគយគន់សព្វប្រាណ របស់គ្រុឌហើយក៏ពេញចិត្តពេកក្រៃថែមទាំងចង់បានគ្រុឌជាស្វាមីទៀតផង។ គាប់ជួនពេលនោះមាណពរូបសង្ហាងើបភ័ក្រឡើងត្រង់ក៏ប្រទះឃើញនាងកែវកាកី ហើយក៏កើតចិត្តគុំគួចលួចបេតី ក្នុងចិត្តគិតថាៈ ស្រីនេះល្អអីល្អយ៉ាងនេះគ្មានទាស់ត្រង់ណាសោះឡើយ សូម្បីតែស្រី ក៏នៅមានទាស់ខ្លះដែរ តែនេះរកកន្លែងទាស់គ្មានទាល់តែសោះនេះបើយើងស្មានមិនខុសទេ នាងប្រហែលជាអគ្គមហេសីអង្គក្សត្រនេះហើយមើលទើបហ៊ានមកឈរដោយមិនខ្លាចញញើតយ៉ាងនេះនោះ។ គ្រុឌបក្សាសំលឹងកាកីមិនដាក់ភ្នែក សំលឹងកាន់តែយូរកាន់តែមាន ចិត្តស្រលាញ់ខ្លាំងឡើងៗចំនែកឯកាកីដឹងថាគ្រុឌសំលឹងមកខ្លួនហើយ ក៏ញញឹមដៀងភ្នែកមើលចំហៀងផង ចំផង លុះខ្សែភ្នែកប៉ះចំគ្នាក៏ញញឹមដាក់ប៉ប្រៃធ្វើឲ្យគ្រុឌញាប់ញ័រអស់ហឫទ័យកើតសេចក្ដីស្នេហាចំពោះនាងជាពន្ធពេក។ លុះឃើញថាគ្រុឌឈ្លក់វង្វេងសំលឹងនាងមិនឈប់ហើយ កាកីក៏ធ្វើជាធ្លាក់ស្បៃដែលគ្របដណ្ដប់លើរាងកាយធ្វើឲ្យសុដន់ទាំងគូរបស់នាងបានបង្អួតបង្ហាញចំពោះភ្នែកគ្រុឌដែលតាមសំលឹងគ្មានឈប់នោះ។ គ្រុឌបក្សាឃើញហើយស្ទើតែស្ទុះទៅចាប់បីទៅតែម្ដងក្នុងពេលនោះទេ ប៉ុន្តែចិត្តមួយនៅនឹកគិតដល់កេរ្តិ៍ខ្មាស់ ដូច្នេះហើយទើបគ្រុឌខំសង្កត់ចិត្តលេងបាស្កាជាមួយមហាក្សត្រ ដោយធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីកុំឲ្យអង្គក្សត្រព្រហ្មទត្តចាប់អារម្មពីរឿងហ្នឹងឡើយ។ ចំនែកអង្គក្សត្រព្រហ្មទត្តទ្រង់ក្រសាលបាស្កាយ៉ាងសប្បាយពុំបានចាប់អារម្មណ៍និងមហេសីដែលលបលួចប្រើខ្សែភ្នែកដាក់មាណពរូបសង្ហានៅចំពោះមុខព្រះអង្គឡើយ។ លុះព្រះសូរិយាទន់ទេរបន្ទាបខ្លួនចុះបន្តិច កែវកាកីក៏វិលត្រលប់ទៅរាជដំនាក់វិញដោយទុកឲ្យមាណពនៅខ្វល់ខ្វាយក្នុងចិត្តម្នាក់ឯងយ៉ាងក្រៃលែងក្នុងចិត្តគិតថាៈ
ត្រូវតែយកអគ្គមហេសីនេះទៅឲ្យបានក្នុងពេលនេះ។
គិតស្រេចមាណព ក៏ក្រាបបង្គុំលាព្រះមហាក្សត្រចរចេញទៅយ៉ាងឆាប់ទៅដល់ដើមជ្រៃភ្លាមមាណពក៏សែកមន្តវិជ្ជាប្រែក្រលាទៅជាគ្រុឌយ៉ាងធំសំបើម ហើយហោះឡើងទៅលើមេឃបង្កខ្យល់ព្យុះយ៉ាងខ្លាំងងងិតអស់ភពផែនពសុធា។
ព្រះអង្គព្រហ្មទត្តទ្រង់យល់ហេតុការណ៍ចំលែកពេកអស្ចារ្យទ្រង់យាងទៅគង់មុខនាម៉ឺនសព្វមុខមន្ត្រីនិងសេនាបតីយទាំងឡាយ ដែលកំពុងផ្អើលនឹងហេតុការណ៍ដ៏ចំលែកនេះ។ ចំនែកគ្រុឌហោះផ្លោះផ្លោងរំលងអស់ភពផែនដី រួចហើយក៏ចុះចូលទៅដល់កន្លែងរបស់កែវកាកី ឃើញហើយគ្រុឌក៏បាននិយាយលួងលោមថាៈ
ហៃប្អូនមាសស្ងួនមាសបងអើយ ប្អូនដឹងទេថាបងនេះហើយជាមាណពពីថ្ងៃនោះ ចាប់តាំងពីពេលដែលបានឃើញប្អូនមក ចិត្តបងមិនមានស្ងប់ឡើយ ចង់បានប្អូនជាគូគាប់ភ្ចាប់និស្ស័យពីពេលនេះឥឡូវនេះទៅ ប្អូនអើយបងខំប្រឹងហិចហោះផ្លោះស្កាត់មករកប្អូនហេតុអ្វីក៏ ប្អូនធ្វើមិនដឹងផ្ទុំលក់ធ្វើព្រងើយយ៉ាងនេះ។ បងនេះនឹងនាំប្អូនទៅទីស្ថានរបស់បងដែលជាស្ថានសុខសួគ៌ាមានសម្បត្តិមហាសាល គ្មានទ្រព្យសម្បត្តិមនុស្សណានឹងប្រៀបបានឡើយ បងនឹងនាំប្អូនហោះផ្លោះដែនមហាសាគរ ដែនគិរីបុព្វតាទៅមើលម្រឹគីម្រឹគាបក្សាកប្សីហិចហើរច្រៀងបំពេរនៅទីស្ថានព្រះឥសូ។ លួងលោមរួចស្រេចហើយគ្រុឌក៏លើកត្រកងអង្គប្រាណកែវកាកីថែថើបដោយក្ដីស្រលាញ់ពន់ពេកពុំចេះឆ្អែតឆ្អន់ឡើយ។ ចំនែកកាកីនាងបានស្ដាប់ឮអស់ស័ព្ទសំដីដែលគ្រុឌបាននិយាយទាំងអស់ តែនាងមិនហ៊ានឆ្លើយតបទេ ព្រោះថាបើនឹងឆ្លើយថាព្រមនោះដូចជាអៀនមាត់ទើបនាងសំងំធ្វើជាកំពុងលង់លក់ដោយមិនដឹងខ្លួន។
វគ្កទី ២[កែប្រែ]
ដោយឃើញឱកាសល្អក៏ហោះនាំកែវកាកីទៅដល់ទីស្ថានរបស់ខ្លួន ដោយគ្មាននរណាម្នាក់បានដឹងដានសោះឡើយ។
ដល់ហើយគ្រុឌបានដាក់កែវកាកីលើទីទែនសយនា ហើយក៏ប្រែប្រាណជាទេវបុត្រមួយរូបដ៏ស្រស់សង្ហា ចូលទៅបបោសអង្អែលថែថើបកាកីដោយក្ដីស្រលាញ់ពេកកន្លង។ ចំនែកកាកីប្រើកិរិយាធ្វើជារុញច្រាន រូបអង្គទេវបុត្ររួចនិយាយថាៈ
ឱព្រះអង្គអើយ ខ្ញុំម្ចាស់នេះមានស្វាមីរួចទៅហើយ មិនគួរឡើយព្រះអង្គមកស្នេហាចំពោះខ្ញុំមចាស់ដូចនេះទៀតទេម្យ៉ាងទៀតព្រះអង្គមិនគួរឡើយមានព្រះទ័យមិនស្មោះត្រង់នឹងក្សត្រាទៅលបលួចយកខ្ញុំម្ចាស់ដោយមិនគិតអាណិតដល់ព្រះទ័យព្រះអង្គតិចតួចឡើយ ហើយនេះបើខ្ញុំមចាស់ព្រមស្រលាញ់ ព្រះអង្គខ្លាច ក្រែងថ្ងៃក្រោយទៅ ព្រះអង្គណាយចិត្តឈប់ស្រលាញ់ខ្ញុំម្ចាស់ទៅយកស្រីសួរមកវិញនោះ ខ្ញុំមចាស់នឹងទៅជាយ៉ាងណា អ្នកផងនឹងដៀលថាជាស្រីស្រើបមានស្វាមីហើយឆ្លៀតទៅយកប្ដីជាគ្រុឌទៀត ចំនែកព្រះអង្គក៏មានឈ្មោះថាជាអ្នកលួចភរិយាគេមកដែរ។
គ្រុឌស្ដាប់ឮសំដីកាកីនិយាយត្អូញត្អែរសព្វគ្រប់ហើយ ក៏ឆ្លើយវិញថាៈ
បងនេះដឹងហើយថាប្អូនមានស្វាមីរួច ចំណែកព្រះអង្គទ្រង់ក៏ស្រលាញ់ទុកព្រះទ័យចុះពោះបងខ្លាំងណាស់ដែរ តែបងមិនខ្លាចទ្រង់ឡើយបើសិនជាទ្រង់សណ្ដាប់រឿងនេះនោះ។ ប្អូនដឹងទេកាលពីព្រឹកមិញនេះ បើតាមចិត្តដែលស្រលាញ់ប្អូននោះ បងស្ទើរតែស្ទុះទៅកន្ត្រាក់ចាប់បីប្អូនហោះមកតែម្ដងទៅហើយ តែនេះបងការកេរ្តិ៍ទាំងប្អូនទាំងបង ដូច្នេះហើយទើបបងទ្រាំដល់យប់ទើបបានយកប្អូនមកទីនេះ ប្អូនអើយប្អូនគិតក្រែងគេនិន្ទាដៀលបងថាលួចភរិយាគេ តែប្អូនកុំភ័យថ្វីព្រោះកាលដែលបងយកប្អូនមកនេះ មិនមាននរណាមួយស្គាល់ដឹងថាបងនេះជាអ្នកនាំប្អូនមកទីនេះឡើយ។
កែវកាកីស្ដាប់គ្រុឌហើយសេនពេញចិត្តពេកក្រៃក្នុងចិត្តជ្រួលច្របល់ស្មានមិនត្រូវ តែសង្កត់ចិត្តធ្វើជានិយាយថាៈ
នេះព្រះអង្គពោលពាក្យបែបនេះនាំឲ្យខ្ញុំម្ចាស់រឹងរឹតតែសង្ស័យថា ស្រីសួរគគោកម្ដេចក៏ព្រះអង្គមិន សព្វព្រះទ័យ បែជាមកសព្វព្រះទ័យអ្វីលើរូបខ្ញុំម្ចាស់ដែលជាស្រីនៅផែនដីនោះ ឬមួយក៏ព្រះអង្គពោលថា ស្រលាញ់តែព្រះឱស្ឋព្រះអង្គទេ បើដូច្នោះមែនខ្ញុំម្ចាស់នឹងសោកសង្រេងអស់មួយជីវិតហើយ។
គ្រុឌបានស្ដាប់កាកីនិយាយរួចហើយក៏ឆ្លើយលួងលោមវិញថាៈ
ឱកែវកាកីប្អូនសំលាញ់អើយ ពិតមែនតែស្រីសួគ៌សែនស្រស់ល្អ ស្អាតមានគគោកក៏ពិតមែន តែបងនេះមិនត្រូវហរទ័យសោះ ប្អូនកុំភ័យថាបងនេះនឹងដោះដៃចោលប្អូននោះ ចូរប្អូនជឿបងចុះថា ពាក្យដែលបងនិយាយហើយជាពាក្យពិត។
ស្ដេចគ្រុឌមាត់ចេះតែនិយាយ ដៃចេះតែបបោសអង្អែលកែវកាកី ឲ្យលង់ក្នុងអារម្មនណ៍រកស្មានមិនត្រូវតែមាត់ចេះតែនិយាយថាអាណិត ខ្លួនដែលត្រូវមកបង្ខំប្រតិព័ទ្ធ ដោយមិនអាចជួយ ឬតវាបានព្រោះខ្លួនជាស្រីហើយមានតែមួយអង្គឯង។
ទោះជាកែវកាកីខំនិយាយយ៉ាងណាក៏គ្រុឌមិនបានគិតឬស្ដាប់អ្វីទាំងអស់ គេគិតតែបីក្រសោបឱបប្រាណកែវកាកីហើយក៏ស្រង់ក្លិនខ្លួនកែវកាកីដែលជាក្លិនពិដោរយ៉ាងពិសេសលើសអស់ស្រីនានាលើភពផែនដីហើយក្លិនយ៉ាងពិសេសដែលគ្រុឌបានទទួលហើយនោះ ធ្វើឲ្យគ្រុឌភ្លេចអស់ព្រៃព្រឹក្សា ភ្លេចអស់អាហារដែលធ្លាប់តែបរិភោគក្ដាជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ចំនែកកាកីពេលនេះនាងក៏ភ្លេចអស់នូវអ្វីៗ ដែលធ្លាប់មានពីមុនមកដែរ ដូចជាល្បែងកំសាន្តផ្សេងៗ ទាំងឧទ្យានដែលធ្លាប់លេងកំសាន្តជាពិសេសនាងភ្លេចទាំងព្រះមហាក្សត្រព្រហ្មទត្តដែលជាស្វាមីនាងទៀតផង។
យើងឈប់ស្លេះរឿងកែវកាកីនិងស្ដេចគ្រុឌតែត្រឹមនេះសិន សូមបែមកមើលឯព្រះរាជវាំងវិញម្ដង ក្រោយពេលដែលមេឃងងិតព្យុះភ្លៀងត្រូវបានស្ងប់ស្ងាត់ហើយនោះ ព្រះរាជាព្រហ្មទត្តយាងចូលក្រឡាបន្ទំដើម្បីរកព្រះមហេសីកែវកាកីស្រាប់តែស្ងាត់ឈឹងទ្រង់ស្លុតអស់អង្គព្រះកាយ ទ្រង់ដណ្ដឹងសួរអស់ស្រីស្នំភិលៀងទាំងឡាយ គ្មាននរណាម្នាក់បានដឹងឡើយ។ ព្រះអង្គទ្រង់ចាត់ឲ្យរត់រកគ្រប់ទីកន្លែងដែនមណ្ឌលនៅតែមិនបានជួប ទីបំផុតព្រះអង្គព្រហ្មទត្តទ្រង់ព្រះកន្សែងនឹកស្ដាយកែវកាកីជាពន់ពេកទ្រង់ព្រះចិន្តាថាៈ
ឱមាសមិត្តរបស់បងអើយពេលនេះតើឲ្យបងទៅរកប្អូននៅឯណា? ប្អូនអើយបងនេះសែនស្ដាយប្អូនពេកកន្លងព្រោះថាប្អូនជាស្រី ដែលដឹងអស់ការរាក់ជ្រៅដឹងទាបដឹងខ្ពស់សមជាឯកក្សត្រីស្រីកល្យាណមែន។ បងស្ដាយប្អូនមានប្រាជ្ញា ចេះចាត់ចែងចរចារពុំចេះឆ្ងល់ដល់អ្វីឡើយ។ ប្អូនចេះដឹងសុខទុក្ខដល់ស្រីស្នំទាំងឡាយ ប្អូនអើយបើគិតដល់ក្លិនខ្លួននួនស្រីដែលធ្លាប់ផ្ទុំផ្ទឹមខ្នើយនិងបងនោះបងគិតថានឹងគ្មានស្រី ណានឹងប្រដូចបានទេ បងធ្លាប់យល់ភ័ក្រប្អូនគង់ក្រសាលជិតបង ធ្លាប់ស្រង់គង្គារ និងរាំលេងកំសាន្ដ នាំឲ្យទុក្ខសោកទាំងប៉ុន្មាននិរាសចេញបានហើយយល់តែសេចក្ដីសុខស្កប់ស្កល់ពេញទាំអកាយ ប៉ុន្តែប្អូនអើយពេលនេះតើប្អូនព្រាត់ទៅឯណា? តើបានសុខឬ ក៏ជាទុក្ខ? ប្អូនអើយបើពេលនេះបងដឹងថាប្អូននៅស្ថានណានោះ បងនឹងតាមទៅយកប្អូនមកវិញជាក់ជាមិនខាន តែពេលនេះព្រលឹងមាសបងអើយ បងបានតែគិត និងរងចាំប្អូនតែប៉ុណ្ណោះ។
ស្ដេចព្រហ្មទត្តទ្រង់សោកសង្រេងនឹកជាយាគ្រប់ទិវារាត្រី ទ្រង់ភ្លេចទាំងស្រង់គង្គារ ភ្លេចអស់ទាំងល្បែងដែលទ្រង់ធ្លាប់ក្រសាលកំសាន្ត ភ្លេចអស់ស្រីស្នំនិម្មលទាំងឡាយ ពេលសោយក្រយាស្ងោយទ្រង់សោយ
ទាំងទុកសោកគ្រាមក្រំពេកកន្លង។ ទីបំផុតព្រះអង្គទ្រង់ក៏ត្រាស់បញ្ជាឲ្យហៅគន្ធ័ន មកចូលគាល់ព្រះអង្គហើយទ្រង់បានប្រាប់រឿងដែលជាយាបានបាត់ពីប្រាសាទ។ គន្ធ័នបានស្ដាប់ហើយក៏ក្រាបសម្ដេចព្រហ្មទត្តហើយទូលថាៈ
សូមទ្រង់ព្រះមេត្តាប្រោស កាលដែលព្រះអង្គទ្រង់ក្រសាលបាស្កានិងចៅមាណពនោះ ទូលបង្គុំជាខ្ញុំបានឃើញព្រះមហេសីទ្រង់យាងឆ្ពោះទៅទ្វារហើយមើលទៅចៅមាណព ចំនែកចៅមាណពក៏បានមើលទៅ ព្រះមហេសីវិញដែរ ហើយក៏បានញញឹមដាក់គ្នាទៀតផង។ ទូលបង្គំជាខ្ញុំឃើញហើយមានសេចក្ដីក្រោធ យ៉ាងខ្លាំងជំនួសព្រះអង្គ ទូលបង្គំស្ទើរតែស្ទុះទៅស៊ីសាចើទាំងរស់ទេ ប៉ុន្តែទូលបង្គំខំទប់កំហឹងហើយសញ្ជឹងគិតថា បើសិនណាចៅមាណពជាមនុស្សធម្មតានៅស្រុកអាយហេតុម្ដេចក៏ឃើញហើយមិនថ្វាយ បង្គំយ៉ាងនេះ ម្យ៉ាងទៀតបើអ្នកមកពីឆ្ងាយវិញនោះហេតុម្ដេចក៏ទៅមកបានឆាប់យ៉ាងនេះ? ទូលបង្គំគិតមើលទៅឃើញថាប្លែកណាស់ ឬមួយក៏ចៅមាណពជាក្រុងគ្រុឌក្លែងរូបកាយបំភ័នភ្នែកដើម្បីលេងបាស្កា និងព្រះអង្គ ហើយលបលួចយកអគ្គទេពីទៅសោយសុខនៅសិម្ពលី ហើយមើលទៅទូលបង្គំយល់ដូច្នេះ ប៉ុន្តែយ៉ាងណានោះសូមទានល្អងធូលីព្រះបាទរង់ចាំ៧ថ្ងៃសិន ទូលបង្គំគិតថាគេប្រាកដជានឹងមកជាមិនខានពេលនោះយើងនឹងតាមដានឲ្យបានដឹងការពិត ហើយបើបានដឹងប្រាកដហើយយើងនឹងប្រើកលយ៉ាងណាដើម្បីឲ្យគេជូនព្រះមហេសីត្រឡបើមកវិញ។
អង្គក្សត្រព្រហ្មទត្តទ្រង់ស្ដាប់គន្ធ័នហើយ ហាក់បានធូស្បើយក្នុងអារម្មណ៍ខ្លះទើបមានព្រះបន្ទូលថាៈ
ហៃគន្ធ័នបងសំលាញ់អើយ បើពិតដូច្នោះមែនអង្គអញសែនត្រេកអរក្រៃហើយដូច្នេះចូរបងរៀបចំប្រុងប្រៀបផងចុះហើយកាលដែលធ្វើដំនើរក្នុងផ្លូវឆ្ងាយនោះ ចូរបងប្រយ័ត្នប្រយែងខ្លួនប្រាណផង ហើយយ៉ាងណាៗនោះសូមបងឆាបើត្រឡបើមកវិញ។
គន្ធ័នស្ដាប់ហើយក៏ក្រាបបង្គំលាព្រះមហាក្សត្រត្រលប់ទៅទីស្ថានរបស់ខ្លួនវិញ ចំណែកអង្គក្សត្រទ្រង់ក៏យាងចូលក្រឡាបន្ទំដែរតែទ្រង់ចេះតែមានការសោកសៅនឹករលឹកកែវកាកីជានិច្ច។
វគ្កទី ៣[កែប្រែ]
យើងឈប់ស្លេះរឿងស្ដេចសោយសោកត្រឹមនេះសិន យើងបែមកមើលស្ដេចគ្រុឌនិងកែវកាកីវិញ ម្ដង នៅពេលដែលគ្រុឌនិងកាកីបានតើនពីផ្ទំមកនោះ ស្ដេចគ្រុឌបានលោមកាកីថាៈ
ឱប្អូនស្ងួនមាសមៃស្រីសោភា បងនឹងនាំប្អូនទៅកំសាន្ដដល់ជ្រុងជ្រោយព្រៃជ្រៅរួចហើយ និងហួសទៅដល់ស្រះជលស័យទៀតផង។
និយាយរួច ស្ដេចបក្សាក៏លើកបីត្រកងកាកីហើយហោះផ្លោះគិរីសុមេរុជាទីកំសាន្ដទ័យាគ្រុឌរៀបរាប់ប្រាប់កាកីថាៈ
- ប្អូនអើយប្អូនមើលបុព្វតាសុមេរុវង្កូលនេះ គួរស្ងប់ស្ងែងណាស់គឺថាកំពូលដ៏ខ្ពស់របស់វាមានពន្លឺចិញ្ចែងចិញ្ចាចសឹងជាមណីរង្សី និងប្រៀបបានដូចជាសែងសូរិយាសន្ធោសន្ធៅក្រហមច្រាលឆ្អិនឆ្អៅ ដូចជាត្បូង ទទឹមដែលចាំងឆ្លុះនឹងថ្មនិល ប្អូនអើយសឹងមានពន្លឺភ្លឺផ្លេកទាំងអស់ ចំណែកព្រៃដ៏ខៀវស្រងាត់នេះវិញ ប្អូន មើលត្រង់កន្លែងនោះជាទីកន្លែងទឹកធ្លាក់ដ៏ខ្ពស់ដែលមានទឹកហូរស្រោចស្រពទៅសមុទ្រ ហើយចំនែកនៅសមុទ្រវិញ ប្អូនមើលចុះមានមច្ឆាតូចធំ ហែបហែលគាងគូប្រដេញគ្នាយ៉ាងសប្បាយ ខ្លះទៀតលោតទៅពាំ ចាប់ចំណីទន្ទាំទន្ទេងបង្កឲ្យមានរលកទឹកខ្ចរខ្ចាយមើលទៅគួរឲ្យសប្បាតណាស់។
បន្ទាប់ពីបានររៀបរាប់សុមេរុវង្កូល និងសមុទ្រមកស្ដេចបក្សាក៏ហោះហើរនាំកែវកាកីទៅមើលដល់ព្រះហេម ពាន្ត មើលគិរីបុព្វតា សត្វបក្សាបក្សីម្រឹគីម្រឹគាតូចធំ ដេញប្រឡែងគ្នាពេញព្រៃព្រឹក្សាមើលទៅគួរអោយ សប្បាយរីករាយណាស់។ លុះមើលចប់សព្វគ្រប់ហើយគ្រុឌក៏នាំកែវកាកីត្រឡប់ទៅក្រុងសិម្ពលីវិញ។
ធ្មេចបើកៗដល់គំរប់៧ថ្ងៃស្ដេចគ្រុឌគិតថាៈ
- ឱកាសអង្គអញលបលួចកែវកាកីមកសិម្ពលីនេះដលើគំរប់៧ថ្ងៃហើយ គឺដល់ពេលដែលអញត្រូវទៅលេង បាស្កាជាមួយស្ដេចព្រហ្មទត្តទៀតហើយ នេះបើអញមិនទៅទេនោះគេនឹងសង្ស័យមកលើរូបអញថាលួច ពង្រត់នាងកែវកាកីជាក់ជាមិនខាន។
គិតស្រេចហើយទើបគ្រុឌសំរេចចិត្តប្រាប់កែវកាកីដោយលួងលោមថាៈ
- ហៃកែវកាកីថ្លើមរបស់បងអើយ ពេលនេះគឺដល់ពេលកំនត់៧ថ្ងៃដែលបងត្រូវទៅលេងបាស្កាហើយ ចូរប្អូន នៅទីនេះចុះណា៎ បងសូមលាប្អូនទៅតែមួយថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ លុះរសៀលព្រះសូរិយាបងនឹងត្រលប់មកជួបប្អូន វិញជាក់ជាមិនខាន។
កាកីស្ដាប់គ្រុឌនិយាយរួចហើយ ក៏បង្គំទូលវិញថាៈ
- បពិតព្រះអង្គដ៏មានគុណអើយ សូមព្រះអង្គគន់គិតប្រណីដល់រូបកាកីជាស្រី បើទុកនៅកន្លែងតែអង់ឯង ដូច្នេះប្អូនពិតជាខ្លាចណាស់ រាល់ថ្ងៃកាកីនិត្យនៅក្រាន់បានព្រះអង្គជាទីពំនាក់ ឥឡូវបើព្រះអង្គយាងទៅ ប្អូនពិតជាខ្លាចណាស់ ខ្លាចខ្មោចព្រៃស្ថិតនៅទីស្ថាននេះ ឬមូយក៏មានយក្សសាមាន្យមកប៉ងព្យាបាទលើរូប ប្អូននោះប្អូនពិតជាមិនអាចតឫទ្ធិនិងគេបានទេនេះម្យ៉ាង ម្យ៉ាងទៀតប្អូននេះធ្លាប់មានប្រុសមួយហើយលែងលះបង់មករួមរស់និងប្រុសដទៃ ឃើញថាវាពុំប្រពៃរួចទៅហើយ នេះបើថែមប្រុសថ្មីមួយទៀតនោះ វាប្រាកដ ជាខុសនិងច្បាប់ពេកណាស់ណា៎ដូច្នេះសូមព្រះអង្គកុំយាងទៅចោលខ្ញុំម្ចាស់ថ្វី។
គ្រុឌបក្សាស្ដាប់ឮកែវកាកីនិយាយអង្វរដូច្នេះ ហាក់មានចិត្តទោរទន់អាណិតក៏លួងលោមវិញថាៈ
ហៃកែវកាកីថ្លើមថ្លៃមាសបងអើយ ពេលនេះណាបើបងមិនទៅទេ ម្លេះសមគេនឹងគិតថា បងនេះបានលប លួចយកប្អូនមកមិនខាន ប្អូនអើយចូរប្អូនកុំសោកាថ្វី ព្រោះថាបងទៅមិនយូរឡើយ ត្រឹមសូរិយាទន់ទេបងនឹងវិលវៃរកប្អូនជាក់ជាមិនខាន មួយទៀតបងនឹងសែកមន្តចងទ្វារប្រាសាទហើយទោះបីជាខ្មោច ព្រាយ បីសាចឯណាក៏ដោយមិនអាចស្រាយបានឡើយ។
លួងលោមរួចហើយ គ្រុឌបក្សាបានត្រកងកែវកាកីយកដាក់លើក្រឡាបន្ទំ រួចក៏ចេញមកសែកមន្តចងទ្វារ ប្រាសាទហើយ ក៏ហោះផ្លោះរំលងជលសារគិរីបុព្វតារួចហើយក៏មកដល់គោលដៅដើមជ្រៃដូចបំណង គ្រុឌក៏បានប្រែប្រាណជាមាណពកាលណាក៏ប្រញាប់យាត្រាទៅរកប្រាសាទដែលអង្គព្រហ្មទត្តគង់នៅ។
ព្រះមហាក្សត្រទ្រង់ទតឃើញមកដល់ដូច្នោះមានសេចក្ដីក្រោធយ៉ាងខ្លាំង ប៉ុន្តែទ្រង់ខំរំងាប់សេចក្ដីក្រោធធ្វើ ជាមិនដឹង ទ្រង់ត្រាស់បញ្ជាឲ្យរៀបក្ដារបាស្កាមាណពគ្រុឌហាក់រអៀសខ្លួនដែរ តែធ្វើពើជាមិនដឹងអ្វីទាំង អស់អង្គុយលេងធម្មតា។ លុះដល់សូរិយាទន់ទេរជ្រេបន្តិច មាណពក៏ក្រាបសមពះលាស្ដេចត្រលប់ទៅទី ស្ថានរបស់ខ្លួនវិញ មាណពធ្វើដំនើរសំដៅទៅដើមជ្រៃដោយមិនដឹងខ្លួនថា មានគន្ធ័នដើរតាមពីក្រោយទេ។
ដល់ដើមជ្រៃហើយមាណពក៏ប្រែប្រាណជាគ្រុឌភ្លៀម ចំណែកគន្ធ័នវិញ ក៏ប្រែប្រាណជាស្រម៉ើលដ៏តូចមួយទុំលើរោមរបស់គ្រុឌ។ ដោយក្នុងចិត្តនឹកទៅដល់កាកី ហើយប្រញាប់ត្រលប់ទៅវិញនោះ គ្រុឌមិនបានចាប់ អារម្មណ៍ដឹងថាមានអ្វីតោងខ្លួននោះឡើយ គេបានហោះផ្លោះជលសារសំដៅសិម្ពលីភ្លាម ដល់ហើយក៏ស្រាយមន្តបើកទ្វារប្រាសាទហើយចូលទៅរកកែវកាកីដោយក្ដីសប្បាយរីករាយក្នុងចិត្តឥតឧបមា ទាំងពីរកាយាសេពសុខសោតនិន្ទ្រាឥតមានអំពល់ខ្វល់អ្វីឡើយ។
ព្រឹកព្រាងភ្លឺស្វាងព្រះសូរិយាចាំងឆ្លុះរស្មីភ្លឺត្រចះឯមណ្ឌលសិម្ពលីក្រុងគ្រុឌតើនពីក្រលាបន្ទំ ហើយក៏សំណេះសំណាលនិងកែវកាកីមហេសីសំណពព្រមទាំងលានាងឧត្តម ដើម្បីចេញទៅរកចំណីអាហារនៅឯព្រៃព្រឹក្សាលុះលារួចហើយក៏ចេញចាកមកក្រៅហើយសែកមន្តចងទ្វារប្រាសាទហើយក៏ហោះផ្លោះផ្លោងចេញទៅបាត់។
ក្រោយពេលដែលគ្រុឌចេញទៅផុតបន្តិចគន្ធ័នក៏ប្រែប្រាណមកវិញ កាកីបានឃើញគន្ធ័នដូច្នោះក៏គិតថាៈ
- នេះមុខជាព្រះមហាក្សត្រត្រាណត្រើយប្រើឲ្យមករកអញហើយ គួរអញប្រើកលដើម្បីឲ្យគន្ធ័នយល់ថាអញនេះព្រួយចិត្ត។
គិតរួចស្រេចហើយកាកីក៏និយាយទៅកាន់គន្ធ័នថាៈ
- ឱថ្ងៃនេះជាភព្វល្អរបស់ខ្ញុំពេកក្ដាត់ ដែលបានជួបបងគន្ធ័ន ធ្វើឲ្យប្អូនបានធូស្បើយក្នុងចិត្តខ្លះ បងអើយប្អូនសព្វថ្ងៃកើតទុក្ខអ្វីម្លេះទេ គិតថានឹងមិនបានត្រលប់ទៅវិញទេ តែពេលប្អូនបានធូរចិត្តហើយ ប្អូនចង់ដឹងថាបងមកដោយវិធីណាទៅ? ព្រះអង្គប្រើឲ្យបងមក ឬមួយក៏បងដឹងហើយមកដោយចិត្តឯង?
គន្ធ័នស្ដាប់កាកីហើយក៏ឆ្លើយទៅវិញថាៈ
- ខ្ញុំបាទមកទីនេះដោយចិត្តឯងទេ មិនមាននរណាម្នាក់ដឹងឡើយ។ ខ្ញុំបាននិម្មិតកាយអោយតូចហើយជ្រែកតោងរោមគ្រុឌមកទេ ចំនែកព្រះអង្គទ្រង់ពុំបានព្រួយព្រះទ័យគិតដល់អ្នកឡើយ តែចំពោះខ្ញុំវិញកាល ដែលខ្ញុំខំប្រឹងស្វះស្វែងមកនេះគឺខ្ញុំនឹកអាណិតដល់អ្នកទេ ឥលូវព្រេងវាសនាគឺបាននាំខ្ញុំអោយមកជួបអ្នកពិតមែន។
កាកីឮពាក្យគន្ធ័ននិយាយពាក្យបញ្ចូលចិត្តប៉ងលើរូបខ្លួនដូច្នោះ ក្នុងចិត្តគិតអរដែរ តែធ្វើជាស្មោះចំពោះព្រះមហាក្សត្រទើបឆ្លើយវិញថាៈ
- នេះពិតជាបុណ្យព្រេងសំណាងមែនហើយ ដែលបាននាំបងអោយមកដល់ទីនេះ ខ្ញុំគិតថាវាជាផ្លូវដ៏ល្អដែលបងនាំដំណឹងទៅទូលព្រះអង្គ ទ្រង់ប្រាកដជាសប្បាយព្រះទ័យ ហើយនិងសងបងយ៉ាងពេញចិត្តជាក់ជាមិនខាន។
- ខំស្កាត់ពីនាយដល់អាយសង្វាតស្វែងរកស្ទើស្លាប់ខ្លួន បានមកដល់ហើយគ្មានបានទទួលគុណអ្វីសូម្បីតែ បន្តិច បែជាអោយព្រះមហាក្សត្រសងគុណជំនួសឯនាយឯណោះទៅវិញ ទ្រង់ប្រាកដជាមិនបានដឹងពីការដែលខំស្វះស្វែងនោះទេ គួរណាស់តែអ្នកនៅឯនេះដឹងគុណខ្លះទើបគួរសម (គន្ធ័នធ្វើឆ្លើយបែបអន់ចិត្ត)
កាកីស្ដាប់ហើយធ្វើជាសើចហើយនិយាយថាៈ
- តើខ្ញុំមានអ្វីថ្លៃថ្លាទៅដែលធ្វើអោយបងគន្ធ័នអរនោះ?
- មានគឹពិតជាមាន តែអ្នកពុំនឹកដល់សោះ
- បងថាប្អូនមានអ្វីនោះប្អូនមិនដឹងទេ តែប្អូនមានតែខ្លួនប៉ុណ្ណោះ នឹងធ្វើជាខ្ញុំបំរើក្រែងមិនទទួល ហេតុនេះ ហើយទើបប្អូនថាមិនមាននោះ។
គន្ធ័នស្ដាប់កាកីហើយក៏ញញឹមសងវិញហើយនិយាយថាៈ
ខ្ញុំនេះសង្វាតមកពីនាយដល់អាយ គ្មានគិតប្រាថ្នាអ្វីគិតតែម្យ៉ាងតែប៉ុណ្ណោះ ថាបើបាននោះអរលើសអ្វីៗទាំងអស់។
- តើអ្វីទៅដែលអ្នកប្រាថ្នានោះ? (កាកីធ្វើពើសួរគន្ធ័ន)
វគ្កទី ៤[កែប្រែ]
-គឺរូបអ្នកនឹងហើយដែលខ្ញុំប្រាថ្នា បើអ្នកព្រមស្រលាញ់ខ្ញុំនោះ ខ្ញុំពិតជាអរលើសអ្វីទាំងអស់មែន។
កាកីស្ដាប់គន្ធ័នហើយ នាងក៏មានចិត្តត្រេកអរដែរតែធ្វើជាស្មោះចំពោះស្ដេចព្រហ្មទត្ត ក៏ឆ្លើយទៅវិញថាៈ
នោះមិនបានទេណា៎បង ប្អូននេះខ្លាចថាបងនឹងបង់ទ្រព្យ នឹងរកដោះខ្លួនមិនរួចណាបង។
គន្ធ័នឮកាកីនិយាយដូច្នោះ ក្នុងចិត្តកើតក្ដីប្រតិព័ទ្ធយ៉ាងខ្លាំងក៏ខិតចូលជិតនែបនិត្យកាយ លូកដៃអោបកាកូនែបនិត្យដោយក្ដីស្រលាញ់ពេញចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ ចំនែកកាកីក៏ពេញចិត្តចំពោះគន្ធ័នដែរ ប៉ុន្តែកាកេរ្ដិ៍ជាស្រីនាងធ្វើជានិយាយថាៈ
អញស្មាញជាស្មោះ ថាទៅប៉ុណ្ណោះស្រាប់តែវិលវេះ ប្រលោមប្រលែង អញឯងអញនេះ ហ៊ាមហួសម្ដេចម្លេះ អញពុំដែលយល់។
មាត់ចេះតែប្រកែកដោយកលមាយា ចំនែកខ្លួនប្រាណបណ្ដោយអោយគន្ធ័នកៀកកើយតាមអំពើចិត្ត។ គន្ធ័នយល់ថានាងមិនប្រកែកអ្វីទេ នោះក៏រួមរស់យ៉ាងសុខក្សេមក្សាន្ដនឹងគ្នាបំភ្លេចចោលនូវអ្វីទាំងអស់ សូម្បីតែសង្សារថ្មោងថ្មីរបស់កាកីក៏ត្រូវភ្លេចដែរ។
លុះព្រះសូរិយាបន្ទាបខ្លួនចុះបន្តិចម្ដងៗបាំងបាត់ និងគិរីទើបគន្ធ័នប្រែកាយជាសភាពដើមវិញ។ ដើម្បីកុំអោយគ្រុឌសង្ស័យ។ ចំនែកគ្រុឌបេះបានផ្លែផល្លាគ្រប់មុខហើយ ចរចូលមណ្ឌលវិញដោយពុំបានដឹងថា គន្ធ័នមកលួចរួមរស់នឹងកែវកាកីទេ។ ធ្មេចបើកៗរយៈពេល៦ថ្ងៃបានកន្លងផុតទៅយ៉ាងឆាប់រហ័សថ្ងៃទី៧ក៏បានចូលមកដល់គ្រុឌបានរៀបចំប្រាណហើយផ្ដែផ្ដាំលាកែវកាកីសង្សាថ្មោងថ្មីបណ្ដូលចិត្តដើម្បីទៅលេងបាស្កាជាមួយនឹងព្រះអង្គព្រហ្មទត្តចំនែកគន្ធ័នដឹងការដូច្នោះក៏មកក្បែរហើយតោងរោមគ្រុឌបានយ៉ាងងាយ ដោយគ្រុឌមិនចាប់អារម្មណ៍សូម្បីតែបន្តិចឡើយ។ លុះផ្ដែផ្ដាំរួចហើយគ្រុឌក៏ហោះផ្លោះមហាសាគរហើយក៏បានចូលដល់មណ្ឌលទីដើមជ្រៃរបស់ខ្លួន។
បន្ទាប់ពីបានប្រែកាយជាមាណពដ៏ស្រស់ស្អាតរួចហើយក៏ប្រញាប់ចរចូលទៅរកព្រះមហាក្សត្រភ្លាម … ព្រះអង្គព្រហ្មទត្តយល់ជាក់ជាមាណពមកដូច្នោះ ក៏ត្រាស់បង្គាប់អោយរៀបក្ដារអោយទ្រង់ក្រសាលបាស្កាជាមួយមាណព។
មាណពសង្ហារនៅលេងបាស្កាជាមួយស្ដេចព្រហ្មទត្តរហូតដល់ថ្ងៃរសៀលជ្រាលជ្រេរបន្តិចទើបថ្វាយបង្គំលាត្រលប់ទៅទីស្ថានរបស់ខ្លួនវិញ។មាណពចេញផុតទៅព្រះអង្គព្រហ្មទត្តទ្រង់ក៏យល់ឃើញគន្ធ័នមកដល់ដែរ ទ្រង់ត្រាស់សួរគន្ធ័នថាៈ
-ហៃបងគន្ធ័ន បងចរលីលាទៅរកកាកីនោះ តើបានដំណឹងយ៉ាងណាដែរ?
គន្ធ័នស្ដាប់ឮព្រះអង្គត្រាស់សួរដូច្នោះក៏ប្រញាប់ឆ្លើយថាៈ
-បពិតព្រះករុណាជាម្ចាស់ទូលបង្គំជាខ្ញុំបានត្រេចរកគ្រប់ទិសទីមិនបានជួបបែជាទៅជួបឯមណ្ឌលសិម្ពលីឯណោះទៅវិញឃើញថា គ្រុឌវាបានពង្រត់ក្សត្រីយកទៅរួមរស់ជាមួយនឹងគ្នាមែន។ ចំនែកទូលបង្គំរង់ចាំមើលពេលគ្រុឌមិននៅល៏បង្ហាញខ្លួនភ្លាម កាកីឃើញហើយដណ្ដឹងសួរទូលបង្គំ ប៉ុន្តែទូលបង្គំធ្វើជាស្រដីរឿងផ្សេងទៅវិញ ព្រោះចង់ដឹងការពិតថាតើកាកីនៅបារម្ភពីសុខទូក្ខព្រះអង្គដែរឬទេ? ប៉ុន្តែគ្មានទេ កាកីបែជាមានកិរិយាមិនគប្បីគឺចូលជិតនិយាយដោយស្និទ្ធស្នាល និងប្រើកលមាយាដាក់ទូលបង្គំទៅវិញ គ្មានទុក្ខបន្តិចសោះឡើយ ទូលបង្គំគិតក្នុងចិត្តថាយើៈ
“អ្នកនេះដល់ម្លេះមិញតើ ឯម្លេះថាបើ វិលមកបូរី។ ទំនងជាល្អងធូលី ព្រះបាទពុំភី- រម្យរួមស្នេហ៍ស្នង។
ត្បិតគ្រុឌពង្រត់ទៅគ្រងរួមរសកន្លងជាពីអង្គហើយ។ ហើយច្បាប់ទំលាប់មុនឡើយ មហេសីត្រាណត្រើយពុំដែលដូច្នេះ។
ទូលបង្គំគិតឃើញដូច្នេះហើយ ទើបហ៊ានលរលេងតទល់ និងនាងវិញដោយពុំបានទូលព្រះអង្គជាមុន។
ព្រះមហាក្សត្រព្រះបាទព្រហ្មទត្តទ្រង់សណ្ដាប់គន្ធ័ននិយាយដូច្នេះហើយទើបព្រះអង្គត្រាស់ទៅកាន់គន្ធ័នវិញថាៈ
-ហៃបងគន្ធ័ន បងកុំសង្ស័យភិតភ័យថ្វីព្រោះថាអញនេះពុំយកទោសអ្វីពីបងឡើយ ចូរបងកុំបារម្ភខ្លាចថ្វី។ សោកថ្វីមេស្រីចិត្តងាយនោះ បើវាដល់ម្លេះអស់ហើយ តើនរណានឹងរាប់បានទៀត។ ហើយបើធ្វើខ្លាំងជាងនេះទៀតក៏អញមិនខឹងដែរអញនឹងពុំយកគុណជាទោសឡើយ។ឥឡូវនេះចូរបងគិតរកឧបាយកលយ៉ាងណា ដើម្បីយកវាឲ្យបានមកវិញគ្រាន់នឹងមើលមុខលេងកុំឲ្យវាពង្រត់គ្នាទៅនៅដោយបានសុខសប្បាយតាមចិត្តវានោះ។ គន្ធ័នស្ដាប់អង្គមហាក្សត្រមានបន្ទូលរួចទើបក្រាបបង្គំទូលថាៈ
-ទូលបង្គំគិតថា យើងត្រូវរងចាំ៧ទិវាសិន ទំរាំគ្រុឌមកទូលបង្គំនឹងយកពិនមកដេញ ហើយច្រៀងជាទំនុកទំនងដែលទាក់ទងនិងពាក្យសំរើបសំរាលក្នុងតណ្ហាដែលទូលបង្គំបាននិត្យនៅនិងគ្នានោះ ទូលបង្គំជឿជាក់ថា បើគ្រុឌបានស្ដាប់នូវពាក្យអធិប្បាយយ៉ាងនេះហើយប្រាកដជានឹងទ្រាំធ្មេចភ្នែកយកតទៅទៀតមិនរួចឡើយ មុខជានឹងនាំយកកាកីមកវិញមិនខាន។ អង្គក្សត្រព្រហ្មទត្តទ្រង់សណ្ដាប់ឮគន្ធ័ននិយាយដូច្នោះហើយ ទ្រង់មានព្រះទ័យសោមនស្សពេកក្រៃទ្រងើមានបន្ទូលថាៈ
-ហៃគន្ធ័នបងអើយ បងនេះចេះត្រិះរិះត្រូវទំនង បើបានដូចប៉ងនោះយើងនឹងសប្បាយព្រះហរទ័យណាស់។
ទ្រង់មានបន្ទូលរួចហើយក៏យាងចូលក្រលាបន្ទំដោយព្រះទ័យសុខសប្បាយជាពន់ពេក។
វគ្កទី ៥[កែប្រែ]
លុះដល់គំរប់៧ថ្ងៃ ក៏បានឈានចូលមកយ៉ាឆាប់រហ័សនៅសិម្ពលីគ្រុឌបក្សាបន្ទាប់ពីបានលាកាកីសំណប់ចិត្តរួចហើយក៏ស្ទុះហោះផ្លេកផ្លោះកាត់មហាសាគរធ្វើព្រងើយ មិនបានខ្វល់ដឹងឮថានឹងមានរឿងអ្វីកើតឡើងឡើយ។ មួយសន្ទុះក្រោយមកគ្រុឌក៏បានមកដល់មណ្ឌលដើមជ្រៃហើយក៏ចូលទៅប្រែខ្លួនជាមាណពយ៉ាងឆាប់មួយរំពេច។ បន្ទាប់ពីរៀបច្លួនប្រាណរួចហើយ មាណពក៏ប្រញាប់ធ្វើដំណើរទៅរាជវាំងភ្លាម។ ស្ដេចព្រហ្មទត្តកាលបើឃើញមាណពហើយក៏ប្រញាប់រៀបចំក្ដារដើម្បីឲ្យព្រះអង្គក្រសាលបាស្កាជាមួយនិងមាណពព្រះអង្គទ្រង់ទតមើលចំគន្ធ័ន គន្ធ័នយល់ការក៏ប្រញាប់ចាប់ពិនមកដេញលេងជាភ្លេងយ៉ាងពិរោះរណ្ដំ ហើយក៏ស្រែកច្រៀងថាៈ
ឱះឱព្រះពាយ រំភើយរំភាយ ផាត់ក្លិនគន្ធា
រសរូបក្លិនស្រី កាកីស្ងួនភ្ងា បងចាំជាក់ជា
ក្លិនប្អូនមិញទេ។
ឱក្លិនកាកី មិនដូចអស់ស្រី នឹងស្រីអស់គេ
រែងតែអប់អស់ គន្ធរសវិលេប្ន៍ កាកីមាសមេ
ក្រអូបអង្គឯង។
ឱក្លិនកាកី ត្រកាលកលអ្វី ពិដោរល្វើយល្វែង
ដិតដោយអង្គា កាលគ្រារៀមរែង ប្រលោមប្រលែង
ព្រលឹងប្អូនតន់។
ឱស្ថានសិម្ពលី ជាសុខឥតបី ឥបើមានម-
ន្ទិលទាល់តែបាត់ លះលាកតំបន់ ប្អូនអើយបងគន់
បងគិតដល់ស្រី។
ប្រាសប្រាំពីថ្ងៃ បាត់ក្លិនប្អូនថ្លៃ ថ្ងៃនេះហេតុអ្វី
ពិដោរកក្លិនខ្លួន ប្អូនស្ងួនពិសី ដោយគេបេតី
តន់តូចពុំងារ។
ទើបជាប់ក្លិនមេ ក្លិនដិតដោយគេ ឈ្ងុយឈ្ងុបមហិមា
ឱម្លេះសមស្រី កាកីកល្យា- ណីនៅកំព្រា
ត្រមោចម្នាក់ឯង។
ចំនែកគ្រុឌ កាលបើបានស្ដាប់គន្ធ័នស្រែកច្រៀងក្ដែងៗដោយឥតមានក្រែងរអែងចិត្តសោះនោះ ក្នុងចិត្តនឹកក្រេវក្រោធយ៉ាងខ្លាំងគិតថា ”អាដែងនេះច្រៀងជាទំនុកសរសើរពីកែវកន្និដ្ឋាហើយ…” គិតដូច្នោះហើយខំអត់សង្កត់ចិត្ត ធ្វើហាកមិនដឹងរឿងអ្វី ដើម្បីកុំអោយគេដឹងពិសេចក្ដីពិត។
ឯគន្ធ័នសោត ដឹងដើមគ្រុឌក្រោធ រែងរឹតចាប៉ី
ផ្សំស័ព្ទសូរសៀង ច្រួចច្រៀងស្រដី ថាឱស្រស់ស្រី
កែវកន្និដ្ឋា។
ម្លេះសមនាងនឹក នាងនឹកសន្ធឹក សន្ធៃផ្សាយផ្សា
បើបានបងនៅ ថ្នមពៅឥឲ្យជា សោះប្អូនរងា
រំងាប់ចិត្តចៅ។
ស្ដាយអើយមកប្រាស ព្រាត់វរមិត្រមាស ពុំបាននែបនៅ
ថ្នាក់ថ្នមផ្ដេកផ្ដិត ក្នុងចិត្តចង់ទៅ ទៀតតាមថ្នមពៅ
នៅស្ថានសិម្ពលី។
វគ្កទី ៦[កែប្រែ]
គ្រុឌបក្សា កាលបើបានឮគន្ធ័នច្រៀងរាលដាលដល់ស្ថានសិម្ពលីនោះក្នុងចិត្តរែងខឹងក្ដួលក្ដៅតានតឹងដូចកលព្រះអគ្គីឆាបឆេះពេញក្នុងឱរ៉ាស្ទើតែទ្រាំមិនបាន ប៉ុន្តែខំសង្កត់ចិត្តសួរទៅគន្ធ័នទាំងទើសទាល់ថាៈ
-នែអ្នកចំរៀង អ្នកច្រៀងរៀបរាប់ដឹងដល់សិម្ពលី អ្នកដឹងថាជាទីស្ថានរបស់គ្រុឌដែរឬទេ? យើងស្ដាប់ហាក់ប្លែកណាស់ ព្រោះថាយើងមើលទៅអ្នកគឺជាមនុស្សដែលដើរដោយដីធម្មតាទេ ហេតុអ្វីក៏អ្នកបានដឹងពីទីស្ថានគ្រុឌដែលស្ថិតនៅទីទាល់ភ្នំសត្តបរិភ័ណ្ឌឯណោះទៅវិញ។
អ្នកដឹងថាទីនោះមានព័ទ្ធទៅដោយជលធីគិរីឈ្មោះថាសត្តសីទន្តរមានទ្វីប៧ជាន់មានទាំងសមុទ្រខ័ណ្ឌធំធេងពេកក្រៃ។ ក្នុងសមុទ្រមានមច្ឆានិករកុម្ភា មានទាំងនាគកាចពេកកន្លង បើសិនមនុស្សសត្វធ្លាក់ចូលទៅក្នុងទឹកហើយគឺ មិនអាចមានជីវិតរស់បានឡើយ។ ចំនែកគ្រុឌគឺហោះផ្លោះផ្លោងរំលងអស់គិរីបុព្វតាមហាសមុទ្រនោះ ទើបបានទៅដល់មណ្ឌលទិព្ធជាទីស្ថានសិម្ពលីនោះឯង។ យើងឆ្ងល់ថាហេតុម្ដេចក៏អ្នកច្រៀងរៀបរាប់ពីស្ថាននោះបាន អ្នកច្រៀងលេងទំនងដំនើរទីស្ថានដោយព្រេងនិទាន និងល្បើកអ្វីផ្សេងៗ ឬមួយក៏អ្នកចេះសិល្បិ៍សាស្ត្រអាចហោះផ្លោះរំលងទៅបាន? ត្រង់ថាអ្នកបានទៅដល់នោះយើងសែនឆ្ងល់ពេកកន្លងបើអ្នកចេះរបៀនតើបានរៀនពីគ្រូណាយើងសុំរៀនផងបានទេ? គន្ធ័នបានស្ដាប់គ្រុឌចប់ហើយក៏សើចញញឹហើយឆ្លើយប្រាប់គ្រុឌវិញ
-យើងនេះមិនបានហ៊ានផ្សងហោះផ្លោះផ្លោងទៅនោះទេ កាលដែលយើងបានទៅនោះគឺយើងហ៊ានដោយសារគ្រុឌ យើងបានជ្រែករោមទៅឯស្ថានសិម្ពលី យើងបានជួបកែវកាកី គ្រុឌនែបនិត្យស្នេហានាងនៅពេលរាត្រីលុះដល់ពេលថ្ងៃគ្រុឌតែងតែចេញទៅរកចំណីអាហារបេះផ្លែផល្លាផ្សេងៗដោយមិនដឹងថាយើងនេះនៅនែបនិត្យស្នេហាកែវកាកីនាពេលថ្ងៃនៅទេ គិតទៅយើងនៅនឹកស្រណោះក្លិនខ្លួនស្ងួនពិដោរកែវកាកីណាស់ព្រោះធ្លាប់ថ្នាក់ថ្នមស្នេហាពេលគ្រុឌមិននៅធ្លាប់គេងកើយរួមខ្នើយតែមួយជាមួយគ្នារយៈពេល៧ថ្ងៃដែលយើងនៅជាមួយគ្នា។ ឱកែវកាកីស្ងួនមាសបងអើយពេលនេះសមព្រលឹងនៅស្ងាត់តែឯងហើយ មាសបងអើយបើសិនជាពុំមានគ្រុឌនោះ យើងនឹងរួមរស់ជាមួយគ្នាលុះអស់ជីពជន តែបងគិតថាបងនឹងយកប្អូនមកឲ្យបានថ្វីត្បិតតែបងដើរដោយដី ហើយធ្វើដំនើរហោះឆ្លងមហាសាគរដោយសារគ្រុឌក៏ពិតមែននោះ។ គន្ធ័នគិតតែច្រៀងថ្វាយព្រះមហាក្សត្រចំនែកគ្រុឌវិញស្ដាប់កាន់តែយូរកាន់តែមានអារម្មណ៍ហាក់គេយកកាំបិតមកចាក់ឆ្កៀលក្នុងបេះដូងឲ្យឈឺផ្សារពេញអង្គប្រាណ គ្រុឌអោនមុខនិងពាក្យកាព្យទំនុករបស់គន្ធ័នក្នុងចិត្តនឹកខឹងផងស្ដាយផង ស្ដាយក្លិនក្រអូប ស្ដាយទាំងរូបកាយ ស្ដាយចិត្តដែលខំស្រលាញ់អស់ពីឱរ៉ា ខឹងព្រោះខ្លួនខ្លៅ គេពុំកោតក្រែង ចាញ់ល្បិចគេ គេលបលួចទៅហើយគេយកច្រៀងថ្លែងកាលគេស្នេហាទៀត។ ឱខ្លួនអញអើយ អញនេះបំណាច់មានរិទ្ធិចេះប្រែក្រឡា ហោះផ្លោះរំលងជលសារ មិនគួរណាមកអាស្រូវកេរ្ដិ៍ ដោយសារការប្រមាថប្រុសដូចគ្នា “ លោកថាឲ្យមាន គំនិតគិតធ្យាន កលកង់រាជរថ” ។ អញនេះបាត់សំលាញ់ក៏ព្រោះតែស្រី ស្រីស្រើបស្រាលពុំចេះស្កប់ ពុតស្រីដូច្នេះអញនិងចាំទុកអស់មួយជីវិត។ គ្រុឌគិតស្រេចហើយក៏ស្រដីទៅកាន់គន្ធ័នវិញថាៈ
-អើអ្នកប្រុសប្រាណ អ្នកពិតជាមានប្រាជ្ញាវៀងវៃពិតណាស់ ផ្សំសូរសមស័ព្ទនិងពិណពិរោះពេកក្រៃ ទុកដាក់សំដីជួបជួនឥតបី ទញ់ទាល់ទំនង។
និយាយចប់កាលណា គ្រុឌមាណពបានលាស្ដេចព្រហ្មទត្តចរចេញទៅភ្លាមទៅដល់ដើមជ្រៃហើយ ក៏ប្រែក្រឡាជាគ្រុឌហើយហោះផ្លោះផ្លោងទៅដល់ស្ថានសិម្ពលីភ្លាម។ គ្រុឌបានសែកមន្តបើកទ្វារប្រាសាទចរចូលទៅយល់អង្គកាកីក្នុងចិត្តក្នុងចិត្តក្រោធពេកក្រៃ ដូចកលអគ្គីឆេះពេញឱរ៉ា ប៉ុន្តែគ្រុឌខំប្រឹងអត់សង្កត់ចិត្តខឹងទាំងប៉ុន្មានសិន គ្រុឌឡើងគង់លើអាសានៈ ហើយស្រដីសួរកាកីដោយស័ព្ទវាចារធម្មតាថាៈ
ហៃកាកីស្ងួនមាសបង កាលដែលយើងយាត្រាចាកចេញពីនគរពារាណសីមកនៅស្ថានសិម្ពលីនេះ គិតទៅ ២២រាត្រីហើយ យល់ថាប្រាកដប្រកបដោយបានសុខសាន្តតែយើងចង់សួរថា តើមាននរណាអាចប្លែងបន្លំខ្លួនចូលមកក្នុងប្រាសាទនែបនិត្យជិតកាយនាងដែររឺទេ?
កាកីស្ដាប់ឮគ្រុឌសួរហើយក៏ឆ្លើយដោះសារថាៈ
-ព្រះអង្គអើយ តើនរណាឡើយនឹងទំលុះទ្វារនេះចូលបាន ខ្ញុំនៅតែម្នាក់ឯងសោះទេ មិនដែលយល់ដល់នរណាម្នាក់សោះឡើយ។
គ្រុឌស្ដាប់កាកីហើយ ក្នុងចិត្តក្ដួលក្ដៅឆួលឆេះពេកកន្លង នឹកក្នាញ់នឹងស្រដីឆ្លើយដោះសាររបស់កាកី គ្រុឌឆ្លើយតបវិញថាៈ
-ជើនេះនាងចេះធ្វើពើបានល្អណាស់ទេតើ ប៉ុន្តែការពិតនោះអញបានដឹងអស់ហើយ អញនេះខំស្រលាញ់អស់ពីចិត្តពីកាយមិនគិតពីរឿងបាបបុណ្យ មិនគិតពីកេរ្ដិ៍ឈ្មោះត្រូវបាត់បង់ខំយកនាងមកគិតថានឹងនែបនិត្យដូចកលជីវិតមូលអង្គតែមួយមិនដឹងអីចិត្តនាសាធារណ៍សោះនៅជាមួយគ្នារាល់ថ្ងៃហើយនៅឆ្លៀតមានសាហាយទៀត ឥលូវវាជិនណាយ វាត្រលប់ទៅស្ថានរបស់វាវិញហើយ ហើយនាងដឹងថាវាជានរណាទេ? គឺជាគន្ធ័នភិលៀងរបស់ស្ដេចព្រហ្មទត្តជាស្វាមីរបស់នាងនឹងហើយ។
វគ្កទី ៧[កែប្រែ]
កាកីស្ដាប់ឮជាក់ក្នុងចិត្តភិតភ័យស្ទើលោះព្រលឹងពេកណាស់តែខំប្រឹងធ្វើពើ ហើយនិយាយថាៈ
-នេះខ្ញុំចង់តែសើចទេ ហេតុម្ដេចក៏ព្រះអង្គពោលដូច្នេះ? គឺអោយអាស្រូវពេកណាស់ ថាបើមាននរណាបានឃើញខ្ញុំនេះសាហាយ និងគន្ធ័ន សូមយកមកផ្ទាន់មកផ្ទឹមប្រទល់មុខ និងគ្នាមកហើយបើជាការពិតនោះ សូមកាត់សិរសារចុះសូមតែព្រះអង្គកុំថាខ្ញុំម្ចាស់នេះពុំត្រូវពុំត្រង់នោះ។ ព្រះអង្គគិតមើលថាស្ដានសិម្ពលីនេះស្ថិតនៅខ្ពស់ក្រៃពេករហូតជិតជើងភ្នំព្រះសុមេរុឯណោះ តើមនុស្សឯណានឹងហ៊ានហោះផ្លោះផ្លោងឰសត្ដសីទន្តរបាន។ ចំនែកទ្វារទៀតក៏ចងដោយសាស្ត្រគមកុំថាឡើយមនុស្សទោះទេវតា ឥន្ទព្រហ្មឯណាក៏មិនអាចស្រាយបានដែរ។ គន្ធ័នក៏ដូច្នេះដែរ ទោះមានចិត្តប៉ុនប៉ងយ៉ាងណា ក៏មិនអាចហោះផ្លោះផ្លោងមកបានដែរ ហើយខ្ញុំម្ចាស់ទៀតនេះក៏ជាក្សត្រក្សាន្ដពូជពង្សសណ្ដានជាហង្សដែលត្រូវជាគូ និងហង្សខ្ញុំម្ចាស់នេះមិនដែលភ្លេចខ្លួនបោះបង់ចិត្តចោរចចើកចង់រហូតដល់ខ្លួនជាហង្សបែរជាទៅគប់គូរ និងក្អែកទៅវិញនោះដូចនេះសូមព្រះអង្គមេត្តាគិតរំលែកប្រណីព្រះទ័យប្រោសប្រាណដល់ខ្ញុំម្ចាស់ផងចុះព្រះអង្គ។ ខ្ញុំម្ចាស់ស្មោះស្ម័គ្ររួមស្ថាន និងព្រះអង្គហើយមិនទាន់បានប៉ុន្មានផង តើឲ្យខ្ញុំម្ចាស់នេះនឹងធ្វើម្ដេចទៅកើត សូមព្រះអង្គគិតមើលផងចុះកុំជឿពាក្យញុះញង់របស់គេ នាំអោយឆ្ងល់វិលវល់កង្វល់ក្នុងប្រាណអីព្រះអង្គ។
គ្រុឌស្ដាប់កាកីហើយ ក្នុងចិត្តរិតតែក្នាញ់ពេកកន្លង ទើបវាចារទៅថាៈ
-អញនេះដឹងអស់ហើយ ស្រីពាលអប្រិយនេះ បើមិនដឹងពុតទេប្រាកដជាជឿនាងដោយកលដោយល្បិចក្បាច់ក្បូរដោះសាររបស់នាងហើយ តែពេលនេះនាងមិនបាច់បង្វេះបង្វែងសេចក្ដីទេ គន្ធ័នវាបានដេញចាប៉ីច្រៀងថាវាបានមកដល់ទីនេះ ហើយបានរួមរស់ជាមួយនាងអស់រយៈពេល៧ថ្ងៃទៀតផង វាដេញចាប៉ីឌឺដងដោយពាក្យពាលចំពោះមុខធ្វើអោយអញខ្មាស់អស់មនុស្សាស្ទើតែប្រែក្រលាជ្រែកមហាប្រឹថពីតែម្ដងទេ។ យើងនេះគិតស្មានថានាងស្មោះស្មានថាជាហង្សតែងស្រង់ស្រះស្រីដឹងអីនាងជាស្រីស្រើបស្រាលមានប្រុសដោះដូរមិនចេះចប់ជាហង្សអប្រិយមកផឹកទឹកថ្លុកល្អក់។ ចិត្តនាងប្រៀបដូចជាជលធី ដែលហូរគ្រប់ទិសទីមិនរើសព្រែក នាងជាស្រីដែលល្អតែរូប ប៉ុន្តែចិត្តស្អុយក្រៃប្រៀបនឹងលាមកយើងនឹងនាំនាងត្រឡប់ទៅក្នុងរាត្រីនេះហើយ។
កាកីស្ដាប់ឮដូច្នោះហើយ លើកដៃទាំងពីប្រណមហើយក្រាបទូលដោយអង្វរថាៈ
-សូមទានព្រះអង្គមេត្តាករុណា សូមទ្រង់មេត្តាឆ្វេងយល់ផង ពេលនេះម្ដេចឡើយក៏ព្រះអង្គជឿពាក្យគេថា ដោយកលប្រាជ្ញាដោយល្បិចសំដី នេះបើគេច្រៀងថាព្រះអង្គមានកែវភ្នែកព្រះឧទុរានោះ តើព្រះអង្គនឹងវះចិន្តាដោយពាក្យគេថាដែរឬអ្វី សូមព្រះអង្គសូមទ្រង់ព្រះចិន្ដាផងចុះ។ បើព្រះអង្គស្ដាប់តែម្ខាង ហើយទ្រង់ក្រេវក្រោធយ៉ាងនេះ ខ្ញុំម្ចាស់នឹងសូមពិសោធថ្វាយ បើពិតដូចជាគេថានោះខ្ញុំម្ចាស់ហ៊ានបូជាជីវិតមិនស្ដាយឡើយនេះម្យ៉ាង។ ម្យ៉ាងទៀតបើព្រះអង្គនាំខ្ញុំម្ចាស់ត្រលប់ទៅនគរវិញខ្ញុំម្ចាស់សុខចិត្តស្លាប់នៅទីនេះជាមួយព្រះអង្គប្រសើរជាងត្រលប់ទៅ។
គ្រុឌស្ដាប់ឮកាកីពោលពាក្យដោះសារធ្វើពើយ៉ាងនេះ រឹតតែខឹងទ្វេឡើមួយកំរិតទៀត គ្រុឌឡើងញ័រអស់អង្គប្រាណភក្ត្រាឡើងក្រហមទុំកែវភ្នែកស្ទើរស្រក់ឈាម ចំនែកក្នុងប្រាណស្ទើររលេះរលួយថ្លើមប្រមាត់សាច់សួតគ្មានសល់អ្វីឡើយ។ គ្រុឌតបទៅវិញដោយសំដីមុតមាំថាៈ
-នែមេចោរច្រើនប្រួត អញឯងមិនឆ្កួត និងពាក្យនៃមេមាយា។ បើអញរួមរក្សស្នេហា និងមេលុះអនាគត គេដៀលចំហុត។ ថាអញជាស្ដេចក្រុងគ្រុឌ ជាអ្នកពាលពុត អង្គុយជឿពាក្យមាយា។ វាផិតទុកចិត្តថាជា ធ្មេចភ្នែកស្នេហា ល្ងើល្ងង់វង្វេងខ្លៅខ្លោះ។
ថាស្រេចគ្រុឌក៏ចាប់បីពរកាកីហោះផ្លោះគីរីបុព្វតា មហាសាគរឆ្ពោះដល់ដែនដីពារាណសីភ្លាម។ បន្ទាប់មកក៏ដាក់កាកីនៅមុខទីព្រលានព្រហ្មទត្ត ហើយក៏ថាៈ
-នែហង កាលដែលនៅនិងអញមានប្រុសតែម្នាក់ នាងពុំស្កប់ពុំស្កល់ចិត្តល្បែង ឥលូវនេះហងប្រលែងនិងប្រុសឲ្យស្កប់ចុះ ទាំងថ្ងៃទាំងយប់កុំឲ្យស្ងប់ស្ងួតស្រាកស្រាន្ដ។ ហើយតាំងពីពេលនេះរហូតដល់ទៅនិពាន្ដ កុំឲ្យអញបានប្រសព្វដូច្នេះទៀតឡើយ។ ថាហើយគ្រុឌក៏ហោះផ្លោះផ្លោងធ្វើព្រងើយ សំដៅទីស្ថានសិម្ពលី ដោយទុកកាកីឲ្យនៅកណ្ដោចកណ្ដែងម្នាក់ឯងមុខព្រះទីលានព្រះបាទព្រហ្មទត្ត។
ព្រឹកព្រាងព្រះសូរិយារះ បញ្ចេញរស្មីក្រហមច្រាលពេញផ្ទៃមេឃឯទិសបូព៌ មនុស្សម្នាទាំងឡាយក្រោកពីដំណេកចេញបំពេញការងាររៀងៗខ្លួន ចំនែកស្ដេចព្រហ្មទត្ត ព្រះអង្គទ្រង់តើនឡើងហើយ ទ្រង់ជំរះព្រះកាយលាបលាយគន្ធារសរួចទ្រង់អប់ព្រះពស្ត្រភូសា ព្រះទំរង់ ព្រះខ័ន រួចហើយទ្រង់ចរយាត្រាចេញមកក្រៅ ទ្រង់យល់អង្គកាកីអង្គុយនៅទីព្រះលានមួយអង្គឯង។ ទ្រង់យល់ឃើញដូច្នោះហើយ ក្នុងព្រះទ័យព្រះអង្គសែនក្រេវក្រោធពេកក្រៃ អួលអាក់ក្នុងឱរ៉ាស្ទើរទ្រាំមិនបាន។ ព្រះអង្គខំអត់សង្កត់ព្រះចិន្ដា ព្រោះចង់ជ្រាបដឹងពីល្បិចកិច្ចកលរបស់កាកី ទើបទ្រង់មានបន្ទូលចំអកចំអន់ទៅថាៈ
-ឱកាកីស្រស់ស្រីពន្លកមាសបងអើយ ពេលដែលប្អូនបានទៅនៅនាស្ដានសួគ៌សោយសុខនោះ បងតែងតែទន្ទឹងមើលផ្លូវប្អូនសញ្ជប់សញ្ជឹងទាំងយប់ទាំងថ្ងៃស្ទើរផ្ទំមិនលក់ ឥលូវនេះប្អូនបានមកព្រះលានហើយ ហេតុអ្វីក៏នៅធ្វើព្រងើយអង្គុយជ្រប់យ៉ាងនេះ អញ្ជើញប្អូនស្ងួនឡើងមកប្រាសាទសួស្ដី។ បងអរពេកពិតដែលប្អូនមកដល់នេះបងនឹកមិនភ្លេចទេកាលដែលបងផ្ចុងផ្ដើមប្អូនពីមុនមកដល់ពេលនេះ បងតែងតំកើងប្អូនឲ្យខ្ពស់ជាងឯកឥតគូប្រៀបបានមានភិលៀងឆ្វេងស្ដាំចាំបំរើ មិនដឹងសោះថាប្អូនមានចិត្តគេចកែទៅស្នេហ៍ និងគ្រុឌ ប្រាសចាកពីប្រាសាទបរិពារទៅនៅដល់ស្ថានសិម្ពលី។ ប៉ុន្តែកាលដែលស្នេហ៍ស្និទ្ធ និងគ្រុឌបានតែប្រាំពីរាត្រីក៏ក្រឡាប់ក្រឡាស់ប្រែចិត្តទៅព័ទ្ធព័ន្ធ និងគន្ធ័នវិញ។ គិតទៅប្រុសមួយហើយទៅស្រវ៉ាចាប់ប្រុសមួយទៀត ថែមរហូតដល់ទៅបីនាក់ ពេលនេះតើស្កប់ឬនៅ? ឬមួយក៏ចងថែមដល់បួនប្រាំព្រួតទៀត? នាងធ្វើនេះមិនគួររាប់រកសោះ យើងខំលើកតំកើងនាងជាឆ្នើមលើនគរ តែនាងបែជាប្រព្រិត្តខ្លួនយ៉ាងនេះ លើជម្ពូទ្វីបទោះខំស្វែងរកពីតូចលុះមរណា ក៏មិនបានដូចនាងដែរ គិតមើលតើឲ្យយើងយកនាងទុកម្ដេចបាន? កាកីបន្ទាប់ពីបានស្ដាប់បន្ទូលព្រះព្រហ្មទត្តរួចហើយ ក៏លុតជង្គង់លើកដៃសំពះហើយទួញទូលដោះប្រាណថាៈ
-បពិត្រព្រះអង្គក្សត្រក្សាន្ដ ខ្ញុំម្ចាស់មានចិត្តស្រលាញ់ព្រះអង្គឥតមានធ្វេសធ្វេសអាករេឡើយ សូមព្រះអង្គទ្រង់ព្រះចិន្ដាផងចុះ… កាលដែលកើតព្យុះខ្យល់ងងិតសូនសុងនោះ ក៏លេចគ្រុឌតិរិច្ឆានចូលក្នុងទីស្ថានរាជដំណាក់របស់ខ្ញុំម្ចាស់ខ្ញុំម្ចាស់ខំប្រឹងស្រែកហៅព្រះអង្គ តែមិនឃើញព្រះអង្គទៅឡើយ ពេលនោះគ្រុឌក៏ចាប់ ពរបីខ្ញុំម្ចាស់ហោះចេញទៅ។
វគ្កទី ៨[កែប្រែ]
ខ្ញុំម្ចាស់ពុំគិត ពុំចូលចាប់ចិត្ត ស្នេហ៍និងគ្រុឌា
ដៃក្ដិចខ្វារខ្ញាំ ជេរខាំដៀលថា ឲ្យលែងចោលនា
កណ្ដាលនភី។
ឲ្យធ្លាក់ចូលក្នុង សមុទ្រលិចលង់ ក្សិណក្ស័យជីវី
ត្បិតឃ្លាតបង់បោះ នឹងអង្គចក្រី គ្រុឌជាបក្សី
ពុំលែងពុំស្ដាប់។
គ្រុឌពុំស្ដាប់ខ្ញុំម្ចាស់ឡើយ គិតតែខំហោះផ្លោះផ្លោងរហូតដល់ទីស្ថានរបស់គ្រុឌ ខ្ញុំម្ចាស់សោយសោកស្ទើស្លាប់ខ្លួនទឹកភ្នែកស្រក់ហូរមិនដាច់បីដូចលោហិត ខ្ញុំម្ចាស់ពុំមានចិត្តប្រែពីព្រះអង្គបែស្រលាញ់គ្រុឌឡើយ។ ប៉ុន្តែដោយរិទ្ធិអំនាចរបស់គ្រុឌ ឯខ្ញុំម្ចាស់ជាស្រី និងមានកំលាំងអ្វីទៅតបតមានតែកើតទុកពុំស្រាកស្រាន្ដ គិតថាបើគ្រុឌមកបៀតបៀនខ្លួនប្រាណនោះខ្ញុំម្ចាស់នឹងស៊ូក្ស័យហើយព្រោះតែចិត្តគិតតែព្រះអង្គមួយគត់ ព្រោះគិតថាក្រែងថ្ងៃណាមួយខ្ញុំម្ចាស់នឹងបានត្រឡប់មកជួបព្រះអង្គវិញ តែបើមិនបានមកទេនោះ ខ្ញុំម្ចាស់សូមក្ស័យទៅវិញប្រសើជាង។ ប៉ុន្តែពេលនេះខ្ញុំម្ចាស់និយាយតើមាននរណានឹងជឿពីចិត្តស្មោះរបស់ខ្ញុំម្ចាស់ចំពោះព្រះអង្គ ជារៀងរាល់ថ្ងៃខ្ញុំម្ចាស់តែងអង្វរករគ្រុឌសូមអោយគ្រុឌជិនណាយ និងជូនខ្ញុំម្ចាស់មកព្រះអង្គវិញ។ ជាសំណាងល្អ បាន៧ថ្ងៃគន្ធ័នវាងវៃក៏បានទៅដល់ស្ថានសិម្ពលី ប្រាប់ថាព្រះអង្គកើតទុក្ខពុំស្បើយ ខ្ញុំម្ចាស់ដឹងហើយក៏ស្លុតចិត្តស្ទើរក្ស័យ ញាប់ញ័រក្នុងចិត្តងងិតមុខដួលសន្លប់បាត់ស្មារតី ដោយមិនដឹងថាគន្ធ័នបានធ្វើអ្វីចំពោះខ្ញុំម្ចាស់នោះទេ ខ្ញុំម្ចាស់ក៏មិនបានដឹងសោះថាចិត្តគាត់ដូច្នោះដែរ នេះខ្ញុំម្ចាស់ទូលព្រះអង្គសុទ្ធតែជាពាក្យពិតពុំបានមុសាអ្វីឡើយ។ អង្គក្សត្រព្រះបាទព្រហ្មទត្តទ្រង់សណ្ដាប់នូវពាក្យទួញទូលចញ្ចូលព្រះចិន្ដារបស់កាកីហើយទ្រង់ក្ដៅក្នុងឱរ៉ាប្រៀបដូចភ្លើងឆេះព្រះកាយ ទ្រង់មានព្រះរាជឱង្ការដោយអាជ្ញាដែលមានព្រះសូរខ្លាំងៗថាៈ
អញជាចមក្សត្រ ឥសូររាស្ត្ររដ្ឋ គ្រប់គ្រងនគរា
ខ្សត់អ្វីខ្មោចស្រី ចំណីរាគា ស្រីអញមានជា
រាប់រយសែនសល់។
រីខ្លួនមេមួយ កុំបីមេព្រួយ ដោះសារវិលវល់
នឹងយកមេទុក ធ្ងន់ស្រុកអំពល់ នឹងឮដឹងដល់
ប្រទេសនានា។
បើគេដឹងរឿង ដឹងរ៉ាវក្បួនក្បឿង គេនឹងនិន្ទា
រីមាយាមេ សមតែដាក់នា ពោងពាយឲ្យវា
អណ្ដែតទឹកទៅ។
នេះហើយទើបសមគំនិតស្រីចិត្តចើក។ ព្រះអង្គព្រហ្មទត្តមានបន្ទូលរួចហើយក៏ត្រាស់បង្គាប់ទៅអាមាត្រថា “ឲ្យយកកាកីទៅដាក់ពោងពាយទៅ”បានដូចព្រះចិន្ដាអាមាត្រក៏ម្នីម្នាទៅនាំកាកីចេញទៅកំពង់ទឹកភ្លាម ទៅដល់ហើយក៏ដាក់កាកីបណ្ដែតក្នុងពោងពាយ ហើយច្រានចេញទៅយ៉ាងលឿនស្លៅផុតពីកំពង់ទឹកសមដូចព្រះរាជអាជ្ញារួចស្រេចហើយក៏នាំគ្នាត្រលប់ទៅទូលព្រះមហាក្សត្រព្រហ្មទត្តរាជាតាមដំនើររឿងក្សត្រទ្រង់សណ្ដាប់ហើយមានព្រះរាជ ឱង្កាថាៈ “ នេះហើយទើបសមមុខវា”
វគ្កទី ៩[កែប្រែ]
ឈប់ស្លេះត្រឹមនេះរឿស្ដេចព្រហ្មទត្ត យើងបែរមកមើលកាកីត្រូវបណ្ដែតពោងពាយត្រូវខ្យល់បក់រសាត់ផាត់កណ្ដោចកណ្ដែងតែឯកឯងសែនសង្វេកចិត្តខ្សឹកខ្សួលអួលអាក់ នាងសោយសោកទឹកភ្នែកហូរឥតឈប់បែរមកក្រោយមើលស្រុកនឹកស្ដាយសព្វសារពើ ស្ដាយកេរ្ដិ៍ឈ្មោះដែលធ្លាប់ជាធំលើសអស់ស្នំទាំងឡាយ ធ្លាប់រស់នៅសុខសប្បាយមានខ្ញុំកំដរឆ្វេងស្ដាំ ស្ដាយតូរតន្ត្រី ភ្លេងមហោរីធ្លាប់រេរាំកំសាន្ដកាយ ស្ដាយទែនសយនាជាកន្លែងសុខសម្រាន្ដ ស្ដាយស្រះស្រង់ឧទ្យានតែងក្រសាលឥតឯឃ្លាត ស្ដាយបុណ្យដែលបានទៅនៅប្រាង្គប្រាសាទដ៏ល្អប្រណីតមិនគួរកម្មអ្វី ប្រាស់ព្រាត់មកនៅលើពោងពាងតែឯកឯងទៅវិញ។ កាកីអង្គុយមើលទៅមុខទៅក្រោយ ឆ្វេងស្ដាំគឹសុទ្ធតែទឹកទាំងអស់គ្មានកោះគ្មានត្រើយគឺមានតែទឹក និងមេឃតែប៉ុណ្ណោះ ទឹករលកបោកផ្ទប់បែកខ្ចាយ មច្ឆាតូចធំហែលមកបង្កើយហាមាត់សឹងត្របាត់បរិភោគ នាងភិតភ័យជាពន្ធពេកទួញយំរៀបរាប់ថាៈ
-ឱពីថ្ងៃនេះតទៅ ខ្ញុំប្រាសព្រាត់អស់ហើយទីលំនៅធ្លាប់សុខសប្បាយស្រីស្នំខ្ញុំកំដរទាំងឡាយ ព្រាត់ទាំងព្រះរាមដ៏ឧត្តមទៀតផង តើពេលនេះបាននរណាជាទីពំនាក់។
នាងយំរៀបរាប់មិនឈប់ឱរ៉ាស្ទើរប្រេះធ្លាយនាងប្រះខ្លួនននៀលក៏បាត់ស្មារតីទៅ។ លុះភ្ញាក់ស្មារតីឡើងវិញនាងនឹកឃើញកាលព្រះអង្គព្រហ្មទត្តស្វែងរកឥសីដើម្បីទៅនមស្សកានាងគិតថាៈ
-ឱពេលនោះអញយកកំណើតក្នុងផ្កាកណិកា ដែលមានរសកលិនក្រអូបក្រអែបលើសផ្កាទាំងពួង តាបសឥសីមានព្រះគុណបានយាត្រាទៅយកអញចេញពីក្នុងផ្កា ហើយសន្មត់នាមតាមឈ្មោះផ្កាថា”កាកី។ កាលណោះតាបសបានប្រទានខ្ញុំឲ្យទៅព្រះអង្គ ហើយទ្រង់ក៏នាំខ្ញុំទៅដល់ទីស្ថានមណ្ឌល ហើយក៏បានអភិសេកខ្ញុំជាមហេសី ឱម្ដេចពេលនេះព្រះអង្គពុំគិត ពុំអាណិតនឹកប្រណីអាសូរខ្ញុំជាស្រី ត្បិតឥសីបានផ្ដាំថាៈ
ទោះទោសខ្ញុំឆ្គាំឆ្គង គួរព្រះបងជូនប្អូនរ៉ា
ទៅឯឥសីលា ឬក្សត្រានឹងឥឲ្យក្ស័យ។
គួរស្ដេចនឹងសម្លាប់ ឲ្យខ្ញុំស្លាប់នៅក្រុងក្រៃ
ម្ចាស់អើយប្អូនមហាភ័យ ភិតរឹតស្លាំងស្លុតពន់ពេក។
ឱយប់យូរទៅហើយ ខ្ញុំសំលឹងទៅមេឃឃើញតារារះរាយព្រោងព្រាតភ្លឺត្រចះត្រចង់ពពករសាត់កាត់ផ្ទៃមេឃស្រឡះមើលចុះព្រះច័ន្ទរះភ្លឺថ្លាប្រៀបបាននឹងព្រះអង្គដែលមានតារារះព័ទ្ធជុំវិញប្រៀបដូចជាស្នំ ចាំគាល់នៅជាប្រក្រតី
ឱប្អូនធ្លាប់រែងនៅ នឹងព្រះចៅជាមហេសី
គឹកម្មកាយប្អូនស្រី នានាំនែបនឹងគ្រុឌា។
កម្មម្ដេចនាំប្រសព្វ នឹងគន្ធព្វទៀតពីរគ្រា
ទាំងនេះហេតុវេរា នឹងនិរាសរៀមទៀតទៅ។
ឱពាក្យចាស់បុរាណលោកតែពោលថា “អ្នកណាលូកភ្លើង អ្នកនោះនឹងក្ដៅ” “អ្នកណាសាងកម្ម កម្មនោះនឹងតាមសងវិញមិនខាន” ដូចរូបខ្ញុំនាពេលនេះ គឺកម្មតាមដោយដានប្រៀបបាននឹងស្រមោល អន្ទោលតាមប្រាណកម្មនេះគឺកម្មក្រាស់ក្រៃកន្លង នឹងរកអ្វីមកប្រៀបពុំបាននេះគឺកម្មពីព្រេងនាយនាំឲ្យវង្វេងចិត្តគិតអ្វីមិនយល់ឡើយ។ ស្រណោះធ្លាប់ផ្ទំផ្ទឹមព្រះចៅចមចក្រី ធ្លាប់មហេសីដែលព្រះអង្គនែបនិត្យជិតប្រក្រតីមិនដែលឃ្លាត។ ស្រណោះកាលមួយនៅស្ថានសិម្ពលី សែនសប្បាយជាពន់ពេកមិនគួរគន្ធ័នទៅលែបខាយឲ្យអន្តរាយដល់រូបកាយយ៉ាងនេះទេ។ ឥលូវនេះខ្ញុំមករងទុក្ខតែម្នាក់ឯងកណ្ដាលគង្គា ពីថ្ងៃនេះតទៅមានតែសេចក្ដីស្លាប់តែប៉ុណ្ណោះនេះបើស្លាប់នៅលើគោកគ្រាន់បានតាបសឥសីព្យបាលឲ្យរួចជីវិត តែពេលនេះមកស្លាប់ក្នុងទឹកសមជាចំណីត្រីជាក់ជាមិនខាន។ ឱខ្លួនខ្ញុំអើយកើតមកកំព្រាម្នាក់ឯងកណ្ដាលផ្កា តើនឹងបាននរណាមកជួយស្រោចពីគង្គាទៅលាក់បំពួនបានសង្ឃឹមព្រះសិទ្ធាលោកនៅឯព្រៃស្មសាន តើនឹបាននរណានាំពត៌មានទៅប្រាប់គាត់ពេលនេះខ្ញុំមានតែសេចក្ដីទុក្ខទួញយំតែប៉ុណ្ណោះមើលចុះណាខ្លាចត្រីធំៗហែលមកក្បែរផង ណាខ្លាចរលកបោកបក់ម្ដងសឹងប៉ុនភ្នំ។
ឱគួរឲ្យអាណិតកែវកាកីណាស់ កើតទុកកណ្ដោចកណ្ដែងសោកសង្រេងលើពោងពាយ ដែលអណ្ដែតលោតប៉ប្លឹម ប៉ប្លុងកណ្ដាលជលសារតាមកំលាំងខ្យល់បក់លុះគម្រប់៧ទិវាពោងពាយកំសត់ក៏ត្រូវរលកបោកបែកខ្ចាត់ខ្ចាយពីគ្នានាំយករូបកាកីឲ្យលិចលង់ក្ស័យជនជីវីក្នុងមហាសាគរដ៏សែនជ្រៅនោះទៅ។
រឿងកាកីសន្មត់ថាចប់ត្រឹមប៉ុណ្ណេះ រឿងនេះព្រះករុណាព្រះបាទសម្ដេចព្រះហរិរក្សរាមាឥស្សរាធិបតី (ព្រះបរមកោដ្ឋ) ព្រះអង្គបានរៀបចំចងក្រងរឿងនេះឡើង ទុកជាគំរូដល់យុវត្តីក៏ដូចជាស្ត្រីខ្មែរគ្រប់រូបកុំឲ្យយកតំរាប់តាម កែវ កាកី គឺថាទីបំផុតបានត្រឹមអន្តរាយខ្លួនឯងតែប៉ុណ្ណោះ។
សរសេរដោយ ព្រះបាទ អង្គ ឌួង