បញ្ញា

នាម (បាលី), (សំស្ក្រឹត) (អានថា ប៉័ញ-ញ៉ា) (ប្រជ្ញា) សេចក្ដី​ដឹង​ទួទៅ; សេចក្ដី​ដឹង​កើត​អំពី​ការ​រៀន, ស្ដាប់, គិត, សួរ; ការ​ដឹង​ច្បាស់​នូវ​សេចក្ដី​ពិត : មាន​បញ្ញា, ឥត​បញ្ញា ។