ប្រវត្តិគ្រុឌស្អប់នាគ

ដកស្រង់ពីខ្សែររឿង រាមាយាណៈ

ប្រវត្តិសត្វគ្រុឌ

សត្វគ្រុឌមានប្រវត្តិតាំងពីយូរលង់មកហើយ ដែលសត្វនេះមានពាក់ព័ន្ធ នៅក្នុងទេវកថានៃព្រហ្មញ្ញសាសនា។ សត្វគ្រុឌនេះដែរ ក៏ត្រូវបានគេចាត់ ទុកដូចជាសត្វអច្ឆរិយៈផ្សេងៗទៀត ដែលខ្មែរបុរាណបានឲ្យតម្លៃ តាំងពី ប្រមាណជាង ២ ០០០ឆ្នាំមកហើយ។ នៅក្នុងទេវកថាឥណ្ឌា មានសត្វជា ច្រើនត្រូវបានចាត់ទុកថាជាទេព ឬក៏ជាពាក់កណ្តាលទេព ឧទាហរណ៍ដូច ពស់ ឬនាគ អណ្តើក ខ្លាឃ្មុំ ស្វា គោ ដំរី ក្ងោក ខ្លាជាដើម។ ដូចគ្នានេះដែរ សត្វគ្រុឌ ក៏មានតួនាទីសំខាន់ក្នុងទេវកថាឥណ្ឌា ហើយត្រូវបានគេ ចាត់ ទុកថា បក្សីរាជា។ សត្វគ្រុឌ គឺជាយានជំនិះរបស់ព្រះវិស្ណុ ហើយសត្រូវ សួរពូជរបស់គ្រុឌគឺសត្វនាគ។ នៅឥណ្ឌាមានពិធីបុណ្យគោរពបូជា ដល់ គ្រុឌដែលតែងតែប្រារព្ធធ្វើឡើងនៅថ្ងៃ៥ កើត ខែស្រាពណ៍រៀងរាល់ឆ្នាំ។

រឿងនិទានទាក់ទងនឹងគ្រុឌ

មហាឥស្សី កស្សបៈ មានភរិយាពីររូបគឺនាងកាឌ្រុ និងនាងវីនីតា។ នាងកាឌ្រុបានផ្តល់កំណើតកូនជាសត្វពស់មានចំនួនរាប់សិបពាន់ក្បាល ហើយត្រូវបានចាត់ទុកថាបុព្វការីនៃសត្វពស់នៅលើផែនដីនេះ។ ចំណែក ឯនាងវីនីតាបានផ្តល់កំណើតឲ្យសត្វគ្រុឌដ៏មានអំណាចឬទ្ធានុភាព។ ថ្ងៃមួយនាងកាឌ្រុ និងនាងវីនីតា បានលេងល្បែងភ្នាល់គ្នាដោយទាយ ពណ៌កន្ទុយសេះក្បាល៧អាចហោះបានដែលកើតចេញពីការកូរសមុទ្រ ទឹកដោះ។ នាងកាឌ្រុបានទាយថាកន្ទុយសេះមានពណ៌ខ្មៅ រីឯនាងវីនីតា ថាពណ៌ស។ ពួកគេបានភ្នាល់គ្នាថានរណាក៏ដោយឲ្យតែចាញ់ គឺត្រូវតែ បម្រើអ្នកឈ្នះ។ នាងកាឌ្រុបានប្រើល្បិចបោកប្រាស់នាងវីនីតាដោយប្រើ ឲ្យកូនរបស់ខ្លួនដែលជាសត្វនាគក្លែងខ្លួនធ្វើជាកន្ទុយសេះ។ ដូច្នេះហើយ នាងវីនីតាត្រូវបម្រើនាងកាឌ្រុ និងកូន។ នាងកាឌ្រុ បានធ្វើបាបនាង វីនីតាយ៉ាងខ្លាំងក្លា។

ប៉ុន្តែក្រោយមកពពួកនាគថានឹងយល់ព្រមដោះលែងគ្រុឌ និងម្តាយ ប្រសិនជាគ្រុឌអាចទៅយកទឹកអម្រឹតរបស់ព្រះឥន្ទបាន។ គ្រុឌបាន ប្រឹងប្រែងយ៉ាងខ្លាំង ហើយទីបំផុតទទួលបានទឹកអម្រឹត ហើយបានរំ ដោះខ្លួន និងម្តាយពីទាសភាពរបស់នាគ និងនាងកាឌ្រុ។ ក្រោយមកគ្រុឌ និងម្តាយបានដឹងពីល្បិចនេះ ហើយបានដាក់បណ្តាសាដល់នាង កាឌ្ រុថារាល់កូនរបស់នាងកាឌ្រុទាំងអស់គឺត្រូវតែក្លាយទៅជាចំណីរបស់កូន ខ្លួន។

និយាយកាលដែលគ្រុឌទៅលួចយកទឹកអម្រឹតពីព្រះឥន្ទ គ្រុឌបាន សំដែងឬទ្ធីចេស្តារយ៉ាងអស្ចារ្យ និងមានភាពស្មោះត្រង់ រហូតបាន ដឹង ដល់ព្រះវិស្ណុ ហើយព្រះវិស្ណុបានផ្តល់ពរជ័យ ព្រមទាំងយកគ្រុឌធ្វើ ជាយានជំនិះរបស់ព្រះអង្គ។ អនុភាពហោះហើររបស់គ្រុឌគឺលឿនជារន្ទះ ហើយកំលាំងខ្យល់ពីស្លាបរបស់គ្រុឌគឺខ្លាំងលើព្យុះសង្ឃរានានា។ ព្រះឥន្ទបានមកស្កាត់ផ្លូវគ្រុឌ ប៉ុន្តែអ្នកទាំងពីរមិនប្រយុទ្ធគ្នានោះទេ ដោយ គ្រុឌសន្យាថានឹងប្រគល់ទឹកអម្រឹតដល់ព្រះឥន្ទវិញ ក្រោយពេល ប្រគល់ឲ្យនាគហើយនោះ ហើយព្រះឥន្ទសន្យាថានឹងធ្វើឲ្យបណ្តាសា របស់គ្រុឌ និងម្តាយក្លាយជាការពិត។ នៅពេលយកទឹកអម្រឹតមកដល់ មុខនាគហើយនោះ គ្រុឌបានប្រើល្បិចប្រាប់ដល់នាគថាចាំបាច់ ត្រូវធ្វើពិធី សិនមុនពេលផឹកទឹកអម្រឹតនេះ ហើយនៅពេលដែលពួកនាគកំពុងធ្វើ ពិធីនោះព្រះឥន្ទបានមកយកទឹកអម្រឹតទៅវិញតែកំពប់ទឹកខ្លះនៅលើស្មៅ។ នៅពេលដែលឃើញទឹកកំពប់នៅលើស្មៅហើយ ពួកនាគទាំងឡាយខំ ប្រឹងលិទ្ធទឹកអម្រិតទាំងនោះរហូតដល់អណ្តាតប្រេះជាពីរដោយសារស្មៅ រហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ ព្រះវិស្ណុបានផ្តល់វេហារទាំងមូលជាទីលំនៅរបស់គ្រុឌ ហើយរៀបការគ្រុឌ ជាមួយនាងឧណាតី។ គ្រុឌនិងនាងឧណាតីមានកូនពីរនាក់គឺសម្ប៉ាទិ និងជតាយុ ដែលកូនទាំងពីរនេះមានតួនាទីផងដែរនៅ ក្នុង រឿង រាមាយាណៈ។

ដកស្រង់ពីខ្សែររឿង មហាភារតៈយុទ្ធ

ក្នុងរឿងទេវកថាមួយតំណាល ថា គ្រុឌ គឺជាមនុស្សដែលមានក្បាលជាបក្សី ក្រុម គ្រឌ មួយចំនួនមានអំណាចវេទមន្តនៃការក្រលាខ្លួនទៅជាមនុស្សនៅពេលដែលពួកគេមានបំណង ចង់មានទំនាក់ទំនងជាមួយមនុស្ស។លំនៅដ្ឋានរបស់ពួកគ្រុឌ គឺមាននៅក្នុងព្រៃនៃ simbalī ឬដើមឈើសូត្រ-កប្បាស។ នៅថ្ងៃមួយ ស្ដេច គ្រុឌ មានស្នេហាជាមួយនឹងស្ត្រីមនុស្សលោក តំណាលគ្នា ទៅនិង ស្ដេចនាគ ដែលមានអំណាចវេទមន្តនៃការក្រលាខ្លួនទៅជាមនុស្សដូចគ្នា។ គួបផ្សំនិងការប្រណាំងប្រជែង ក្នុងរឿងនេះ ស្ដេច គ្រុឌបានប្រកាសសង្គ្រាមប្រយុទ្ធនិង ស្ដេចនាគ យ៉ាងខ្លាំងក្លា តែភាព ឆ្លាតវៃរបស់ស្ដេចនាគបានធ្វើឲ្យសង្គ្រាមមួយនេះ មិនអាចដឹងចាញ់ឈ្នះ។ ក្រោយមក មានក្រុម តាបស ការ៉ាប៊ី ដែលគាំទ្រ ពួកគ្រុឌ បានបង្ហើបឱ្យដឹងដោយសារសម្ងាត់ទៅពួកគ្រុឌ ដែលបានបង្រៀនពួកគ្រុឌពីរបៀបដើម្បីចាប់យកស្ដេចភុជង្គនាគ ដោយកន្ទុយហើយបង្ខំឱ្យក្អួតចេញនៅដុំថ្មភ្លើងនោះ ធ្វើឲ្យពួកនាគ ហត់នឿយ និង អស់អំណាចនៃដុំភ្លើងនោះ ពួកគ្រុឌ បានចាប់ក្បាល ពួកនាគ និង សម្លាប់ចោល ។ ក្រោយ ពីពួកនាគដឹងខ្លួនថាមិនអាចប្រយុទ្ធឈ្នះ ពួកគ្រុឌ ពួកនាគ ក៏ទៅ សុំឲ្យមានការជួយ ពី ព្រះវិស្ណុ ព្រះ វិស្ណុ ក៏ស្នើឲ្យមានការផ្អាកប្រយុទ្ធ និង ព្រមព្រៀងរវាង ស្ដេច គ្រុឌ និង ស្ដេច ភុជង្គនាគ ។ ក្រោយមក ព្រះវិស្ណុ សន្យាថា និងឲ្យមនុស្សលោក ដាក់ ស្ដេចគ្រុឌ នៅក្នុងស្ថានភាពល្អគ្មានគូប្រៀបមួយ គឺ នៅតាមផ្នែកខាងលើសសរស្តម្ភ នៃ ដំណាក់ ឬ ព្រះវិហារ ឬ នៅពីលើលំនៅដ្ឋាន ទោះជាយ៉ាងណា ព្រះ វិស្ណុះ ក៏ ចង់ឲ្យស្ដេច គ្រុឌ ធ្វើជាយាន្តជំនិះ ក្នុងការព្រមព្រៀងនេះ។

ចុង ក្រោយ ពួកគ្រុឌ ស្ថិតក្នុងចំណោមដែលត្រូវបានតែងតាំងដោយ Śakraដើម្បីការពារភ្នំ ព្រះសុមេរុ និងលំហ ពីការវាយប្រហាររបស់ពួកអសុរា។ ចំនែក ស្ដេចនាគ ត្រូវបានព្រមព្រៀង ដើម្បីបង្អុលទឹកភ្លៀងដល់មនុស្សលោក ។

រៀបរៀងដោយ សុខគឹមហេង

Why Garuda hates Naga?

Kashyap, Garuda's father, had two wives: Kadru, the elder, and Vinata, Garuda's mother, the younger. There was great rivalry between the two wives. They could not stand each other. Once, they had an argument over the color of the horse Uchchaisravas, produced during the Churning of the Ocean just after the time of creation. Each chose a color and laid a wager on her own choice. The one who lost would become the other's slave. Kadru proved to be right and, as part of the agreement, imprisoned Vinata in the nether regions, Patala, where she was guarded by serpents. The serpents are, according to another myth, the sons of Kadru herself.

Garuda, on hearing of his mother's imprisonment, descended to Patala and asked the serpents to release Vinata. They agreed to do so and demanded as ransom a cup of amrita (ambrosia). So Garuda set off for the celestial mountain where the amrita was kept. Before he could get to the amrita he had to overcome three hazards set up by the gods to guard the celestial drink. First, Garuda came upon a ring of flames fanned by high winds. They roared and leapt up to the sky but Garuda drank up several rivers and extinguished the flames. Next, Garuda came upon a circular doorway. A very rapidly spinning wheel with sharp spikes on the spokes guarded it. Garuda made himself very small and slipped through the turning spokes. Lastly, Garuda had to defeat two fire-spitting serpents guarding the amrita. He flapped his wings rapidly and blew dust into the eyes of the monsters and blinded them. Then he cut them to pieces with his sharp beak. So Garuda finally reached the amrita and started to fly back with it to the nether regions but the gods anticipated his purpose and gave chase. Indra, king of the gods, struck him with his thunderbolt but Garuda proved a superior warrior and defeated the gods and continued unscathed on his journey to Patala.

When the serpents got the amrita they were overjoyed and released Vinata. Garuda got his mother back but he became an inveterate enemy of the serpents, the sons of his mother's rival Kadru. Also the serpents, the Nagas, symbolized evil and that automatically invoked Garuda's hatred.

Share by: SOK Kimheng សុខគឹមហេង