ប្រាក់ដួង

ប្រាក់ដួង (អង់គ្លេស:Bullet money; ថៃ:พดด้วง, ផតដួង )គឺជាប្រភេទកាក់ដែលប្រើជាប្រវត្តិសាស្ត្រក្នុងប្រទេសសៀម (បច្ចុប្បន្នប្រទេសថៃ) និងអាណាចក្រជំនាន់មុនរបស់វា។ ពួកវាស្ទើរតែទាំងស្រុងធ្វើពីប្រាក់ ជាទម្រង់របារបត់ទៅជារាងមូល ហើយបោះត្រាដោយសញ្ញាជាក់លាក់។ ប្រាក់ដួងត្រូវបានចេញដោយយោងតាមប្រព័ន្ធទម្ងន់បាត ដែលគេស្គាល់ក្នុងចំណោមជនជាតិលោកខាងលិចថាជាទីកាល់ ដែលជាមូលដ្ឋាននៃរូបិយប័ណ្ណថៃទំនើប។ ការប្រើប្រាស់ទូទៅដំបូងបំផុតរបស់ពួកគេគឺមកពីព្រះរាជាណាចក្រសុខោទ័យ (សតវត្សទី 13-15) ហើយពួកគេត្រូវបានប្រើប្រាស់ដោយអយុធ្យា និងអាណាចក្រស្នងរាជ្យរបស់ធនបុរី និងរតនៈកូស៊ីនរហូតដល់ថ្ងៃទី 27 ខែតុលា ឆ្នាំ 1904 នៅពេលដែលការប្រើប្រាស់របស់ពួកគេត្រូវបានបញ្ឈប់ក្នុងការពេញចិត្តចំពោះកាក់សំប៉ែត។[1]