Jump to content

ពិធី​បូជា​ក្របី

ពីវិគីភីឌា

នៅលើ​ជញ្ជាំង​ប្រាសាទបាយ័ន​ដែល​ព្រះបាទ​ជយ ​វ័រ្មន​ទី ៧ បាន​ស្ថាបនា​ឡើង​ដើម្បី​ឧទ្ទិស​ដល់​ព្រះ​អ​វ​លោ​កេស្វរៈ​ដែលជា​ព្រះ​ ពោធិសត្វ​ដ៏​សំខាន់បំផុត​នៃ​លទ្ធិព្រះពុទ្ធសាសនា​មហាយាន​នៅ​ចុង​ស.វ​ទី ១២នៃ​គ.ស គេ​បានឃើញ​រូបចម្លាក់​បុរាណ​មួយ​យ៉ាង​ល្អ​ប្រណីត​បង្ហាញ​ពី​ការបូជា​ក្របី ។

ការបូជា​ក្របី​ជា​ពិធី ​បូជា​យ៉ាង​ធំ​បំផុត​សម្រាប់​មនុស្ស​ខ្មែរ​ជំនាន់​នោះ ជាពិសេស​សម្រាប់​មេទ័ព​ប្រារព្ធ​ឡើងមុនពេល​ចេញទៅ​សមរភូមិ ឬ​ទៅ​ច្បាំង និង​ឧទ្ទិស​ជូនចំពោះ​វិញ្ញាណ​ក្ខ័​ន្ធ​បុព្វបុរស​ដើម្បី​សុំ​នូវ​សិរី​មង្គល និង​ជ័យជំនះ​ទៅលើ​បច្ចាមិត្ត ។ ដូចនេះ ការបូជា​ក្របី​ក៏​ជា​ពិធី​ពិ​សិ​ដ្ឋិ​មួយ​ដើម្បី​ប្រមូល​កំលាំង​ថាមពល​ ប្រឈមមុខ​នឹង​សត្រូវ​ដែល​គេ​ប្រព្រឹត្ត​មុនពេល​ចេញទៅ​ធ្វើសង្គ្រាម​ដោយមាន​ ការ ប្រជុំ​គ្នា​យ៉ាង​អ​ធឹ​ក​អធម​ជុំវិញ​ការសម្លាប់​ក្របី ។

តាមរយៈ​ទំនៀមទម្លាប់រ​ បស់បង​ប្អូន​ខ្មែរលើ​ដែល​បាន​ត​ពូជពង្ស​ពី​សម័យ​បុរេប្រវត្តិសាស្ត្រ ដូចជា​ពួក​រដែ ស្ទៀង និង​ខ្មុ (ដូច​ពួក​ព្នង) ស្ថិតនៅក្នុង​អម្បូរ​មន-ខ្មែរ បានឱ្យដឹងថា​ក្រោយ​ពិធី​បូជា​ក្របី​រួច គេ​បែងចែក​សាច់​ទៅតាម​មនុស្ស​រួម​អាវុធ ឬរួម​លោហិត​ដើម្បី​យកទៅ​បរិភោគ ហើយ​ជួនកាល​ត្រូវ​ច្រៀង​រាំ​យ៉ាង​សប្បាយ​ ដើម្បី​បង្កើន​សេចក្តី​អង់អាច​ឡើង ។

ទំនៀមទម្លាប់​នេះ ខ្មែរ​យើង​សព្វថ្ងៃ​ឈប់​និយម​ហើយ ព្រោះ​គេ​ចាត់ទុកថា​ហួស​សម័យ​គួបផ្សំ​នឹង​តម្លៃយ៉ាងខ្ពស់​របស់​សត្វ​ដែល​គេ​ ពិបាក​រកបាន​ដោយ​ងាយ ប៉ុន្តែបងប្អូន​តាម​ព្រៃភ្នំ​ខ្ពង់រាប​នៅតែ​និយម​ខ្លះ ។

ម្យ៉ាងវិញទៀត​ការបូជា​ ក្របី​នៅ​សម័យ​បាយ័ន​មានកំណើត​យូរយារ​ណាស់​មកហើយ ដូច​មាន​ចម្លាក់​ប្រាសាទបាយ័ន​ជា​សក្ខីភាព​ស្រាប់ ។ ទំនៀមទម្លាប់​ប្រជាប្រិយ​ខ្មែរ​នេះ និង​ទំនៀមទម្លាប់​ពួក​ខ្មែរលើ បានកើត​ចេញពី​ពុម្ព​វប្បធម៌​តែមួយ​ដែល​បាន​ចាប់ បដិសន្ធិ​ឡើង​នៅ​សម័យ​បុរេប្រវត្តិសាស្ត្រ ។

ហេតុដែល​នាំឱ្យ​ អ្នកស្រាវជ្រាវ​ខ្មែរ​សន្និដ្ឋានថា ជា​សំណង់​វប្បធម៌បុរេប្រវត្តិសាស្ត្រ ព្រោះ​គេ​បាន​ជួបប្រទះ​នូវលលាដ៍ក្បាល និង​ឆ្អឹង​ក្របី​តាម​ស្ថានីយ​បុរេប្រវត្តិសាស្ត្រ​ជាច្រើន ។

ម្យ៉ាងទៀត​ជួនកាល​នៅ​ សម័យ​ប្រវត្តិសាស្ត្រ​នគរ​ភ្នំ​ពីស.វ.ទី ១ ដល់ទី ៦ នៃ​គ.ស គេ​តែងតែ​ឃើញ​នូវ​ស្លាកស្នាម​នៃ​ពិធី​បូជា​នោះ ដូចជា​ឆ្អឹង​ដែល​គេ​ចោល​ក្នុង​អណ្តូង ឬ​កប់​ក្នុង​ដី ឬ​ស្ថានីយ​នានា​នៅក្នុង​ស្រុក​អង្គរបុរី​ជាដើម ។ សរុបសេចក្តី​មក វត្តមាន​នៃ​ពិធី​បូជា​ក្របី​នៅលើ​ជញ្ជាំង​ប្រាសាទខ្មែរ​ ជាវ​ត្ថុ​សញ្ញា​មួយ​បង្ហាញ​នូវ​ចំណាស់ ក៏ដូចជា​ភាព​សំយោគ​វប្បធម៌​-អរិយធម៌​ខ្មែរ ​នា​សម័យអង្គរ (ម.ត្រា​ណេ) ។

ឯកសារ​យោង

[កែប្រែ]