រុទ្រវរ្ម័ន ទី៤

រុទ្រវរ្ម័នទី៤
រាជា-ទិ-រាជ
ស្ដេចចាម
រជ្ជកាល	1145–1147
រាជាភិសេក	មិនមានការឡើងគ្រងរាជ្យជាផ្លូវការទេ
អង្គមុន	ជ័យឥន្ទ្រវរ្ម័នទី៣
អង្គក្រោយ	ជ័យហរិវរ្ម័នទី១
ប្រសូត	?
សុគត	1147 ផានរាង
រាជបច្ឆាញាតិ	ជ័យហរិវរ្ម័នទី១
ព្រះនាម ស្រីរុទ្រវម៌ទេវ បច្ឆាមរណនាម បរមព្រហ្មលោក
វង្ស	រាជវង្សបណ្ឌុរង្គ
សាសនា	ហិណ្ឌូ

រុទ្រវរ្ម័នទី៤ (?–១១៤៧) ជាស្តេច ចាម្ប៉ា ក្នុងកំឡុងពាក់កណ្តាលសតវត្សទី ១២ នៅពាក់កណ្តាលនៃ ការលុកលុយអង្គររបស់ចំប៉ា ។ ព្រះបាទ​រុទ្រវរ្ម័ន​មិន​ដែល​សោយរាជ្យ​ឡើយ ។

នៅឆ្នាំ ១១២៩ ព្រះបាទ សូរ្យវរ្ម័នទី ២ នៃ អាណាចក្រខ្មែរ បានបង្ខំស្តេចចម្ប៉ា ជយឥន្ទ្រវរ្ម័នទី ៣ ឱ្យចូលរួមជាមួយព្រះអង្គក្នុងយុទ្ធនាការប្រឆាំងនឹង ដាយវៀត ។ លទ្ធផល​នៃ​យុទ្ធនាការ​នេះ​ទទួល​បាន​ជោគជ័យ​តិច​តួច​ដោយ​មាន​ការ​ខូច​ខាត។ នៅឆ្នាំ ១១៤៥ នៅពេលដែលព្រះបាទឥន្ទ្រវរ្ម័នទី៣ បានធ្វើសន្តិភាពជាមួយដាយវៀត ហើយបានបដិសេធមិនសហការជាមួយខ្មែរ ព្រះបាទសូរ្យវរ្ម័នបានវាយលុកចម្ប៉ាជំនួសវិញ។ ទ័ពខ្មែរវាយដណ្តើមយករាជធានី វីជ័យ ទម្លាក់ព្រះបាទឥន្ទ្រវរ្ម័នទី៣។

រាជាណាចក្រ​ត្រូវ​បាន​ញាំញី​ក្នុង​ភាព​ចលាចល​ដែល​បណ្តាល​មក​ពី​ការ​ដណ្តើម​យក​របស់​បរទេស និង​ការ​ចលាចល​ក្នុង​សង្គម។ ក្នុងនាមជាជនភៀសខ្លួនដែលបានភៀសខ្លួនចេញពី វិជ័យ ទៅភាគខាងត្បូងទៅកាន់ បណ្ឌុរង្គ ( Phan Rang ) រុទ្រវរ្ម័ន មិនដែលរីករាយនឹងការធ្វើជាស្តេចសូម្បីតែការឡើងសោយរាជ្យរបស់ព្រះអង្គផ្ទាល់។ ព្រះរាជបុត្រព្រះអង្គម្ចាស់ សិវនន្ទន "ដែលត្រូវបានបញ្ជូនឱ្យទៅនិរទេសខ្លួន និងទុក្ខលំបាកនៅបរទេសក្នុងសម័យស្តេចពីរអង្គមុន" បានត្រឡប់មកប្រទេសចម្ប៉ាវិញ ដោយបង្រួបបង្រួមកងទ័ពដើម្បីបះបោរប្រឆាំងនឹងអ្នកកាន់កាប់ខ្មែរ។

រុទ្រវរ្ម័ន​សោយ​ទិវង្គត​នៅ​ឆ្នាំ​១១៤៧ ចំណែក​សិវនន្ទន​ត្រូវ​បាន​មន្ត្រី​កំពូល​ឡើង​គ្រង​រាជ្យ​ជា​ស្តេច ​ជ័យ​ហរិ​វរ្ម័ន​ទី​១ ​នៃ​ចម្ប៉ា។ រុទ្រ​វរ្ម័ន បានទទួលងារជា បរមព្រហ្មលោក។

ឯកសារយោង

មុនដោយ គ្មាន (ការគ្រប់គ្រងខ្មែរ)

ស្ដេចចាម អវត្តមាន

តដោយ ជ័យហរិវរ្ម័នទី១ 1147–1166