រឿងមួយពាន់មួយយប់ ភាគ ៧៩
រឿងមនុស្សឈ្នានីស និង មនុស្សគេឈ្នានីស
នៅទីក្រុងមួយ មានបុរស២នាក់ ដែលមានផ្ទះនៅជាប់ជញ្ជាំងគ្នា។ បុរសម្នាក់ក្នុងចំនោមនេះ ច្រណែនម្នាក់ទៀត ពោរពេញដោយក្រសែភ្នែកច្រណែនឈ្នានីស ក្នុងចិត្តពោរពេញដោយគំនិតអាក្រក់បៀតបៀនបុរសម្នាក់ទៀត។ សេចក្តីច្រណែន ធ្វើអោយដេកមិនលក់បក់មិនល្ហើយ។ តែបុរសដែលត្រូវគេច្រណែនគ្មានគិតធ្វើអ្វី ក្រៅពីប្រកបការងារអោយចំរើនរុងរឿងឡើង។
ថ្ងៃមួយគាត់ដឹងថាបុរសផ្ទះនៅជិតគាត់មានគំនិតមិនល្អចំពោះគាត់ ដូច្នេះគាត់ក៏គិតថា “ឱព្រះជាម្ចាស់អើយ ផែនដីនេះធំទូលាយណាស់” ហើយគាត់ក៏ចាកចេញទៅរស់នៅទីក្រុងមួយនៅឆ្ងាយពីផ្ទះបុរសដែលច្រណែនគាត់នោះ។
គាត់បានទិញដីមួយកន្លែង មានអណ្តូងកញ្ចាស់មួយដែលរីងស្ងួតគ្មានទឹក ដែលខូចខាតស្ទើរតែទាំងស្រុងទៅហើយ។ គាត់ក៏ធ្វើកន្លែងសូត្រធម៌សំរាប់ខ្លួនគាត់ ហើយរៀងចំទុកដាក់ប្រដាប់ប្រដារប្រើប្រាស់គ្រប់បែបយ៉ាង ហើយក៏បួសជាសច្ចំ ស្មោះសចំពោះសាសនា។ ក្រោយមកមានអ្នកបួសអែទៀត និង អ្នកស្រុកក្រីក្រ មកពីគ្រប់ច្រកល្ហក មកគោរពបូជាគាត់ ហើយកិត្តិនាមរបស់គាត់ក៏ល្បីសុះសាយពីទីក្រុងដល់ជនបទ។
នៅពេលនោះដំនឹងនេះបានផ្សាយដល់បុរសដែលច្រណែនគេ។ បុរសនេះកើតទុក្ខមិនសុខចិត្តដែលបុរសនៅផ្ទះជាប់របងគ្នានេះមិនគួរមានកិត្តិយសល្បីល្បាញបែបនេះ ដូច្នេះគាត់ក៏ធ្វើដំនើរទៅកន្លែងដែលបុរសដែលគេច្រណែននោះបួស។ បុរសដែលគេច្រណែន ដែលអីលូវជាសច្ចំ បានទទួលស្វាគមន៍បុរសដែលឈ្នានីស ដោយកិត្តិយស។
បន្ទាប់បុរសឈ្នានីសនិយាយថា “ខ្ញុំមានដំនឹងខ្លះមកប្រាប់អ្នក វាជាដំនឹងល្អ ដូច្នេះ អ្នកមកក្នុងបន្ទប់របស់អ្នកជាមួយខ្ញុំ”។
បន្ទាប់មក អ្នកត្រូវគេឈ្នានីស ក៏ដឹកដៃអ្នកឈ្នានីស ហើយចូលទៅក្នុងអាស្រម នៅពេលនោះបុរសឈ្នានីស និយាយថា “ចូរអ្នកដេញអ្នកអែទៀតទៅអាស្រមរបស់ពួកគេសិនទៅ ព្រោះរឿងដែលខ្ញុំនឹងប្រាប់នោះជារឿងអាថកំបាំងមិនអាចប្រាប់អោយអ្នកអែទៀតដឹងបានទេ”។
ដូច្នេះបុរសគេឈ្នានីសក៏ធ្វើតាម។ បន្ទាប់មកពួកគេទាំង២ក៏ដើររហូតដល់អណ្តូងចាស់។ នៅពេលដែលបុរសគេឈ្នានីសឈរនៅមាត់អណ្តូង បុរសឈ្នានីសក៏រុញគាត់ទំលាក់ក្នុងអណ្តូងទៅ។ រួចរត់ចេញពីទីនោះបាត់ទៅ ដោយគិតបុរសគេឈ្នានីសប្រកដជាស្លាប់។ តែអណ្តូងនោះជាអណ្តូងមានអារក្ខកាន់ អារក្ខអស់នោះដឹងរឿងទាំងអស់ ក៏ជួយបុរសគេឈ្នានីស ជួយទប់បុរសនេះអោយធ្លាក់មកក្រោមយឺតៗ បន្ទាប់មកពួកវាយកគាត់មកដាក់លើថ្មធំមួយ។
អារក្ខម្នាក់សួរម្នាក់ទៀតថា “អែងដឹងថាគាត់ជានរណាទេ?”
ពួកវាតបថា “ទេ”។
អារក្ខមួយនិយាយថា “បុរសម្នាក់នេះ ជាបុរសគេឈ្នានីស ដែលធ្លាក់ចុះមកក្រោមនេះដោយសារបុរសឈ្នានីសគាត់។ បុរសនេះគាត់បានបង្កើតអាស្រមតាំងសីលនៅទីនេះ គាត់បានសូត្រមន្តជួយអោយយើងបានធ្វើអំពើល្អ តែបុរសឈ្នានីស បានតាមឈ្នានីសគាត់ដល់ទីនេះ ដាក់ផែនការរុញគាត់ទំលាក់ចូលក្នុងអណ្តូងនេះ។ តែកេរ្តិ៍ឈ្មោះរបស់បុរសនេះបានល្បីដល់ស្តេចនៅយប់នេះ ហើយស្តេចនឹងមករកគាត់ ដើម្បីអោយជួយកូនស្រីរបស់ទ្រង់”។
“កូនស្រីរបស់ទ្រង់កើតអី?” អារក្ខមួយសួរ។
ម្នាក់ទៀតតបថា “នាងត្រូវខ្មោច ឈ្មោះ ម៉ៃមុន ចូល វាជាកូនរបស់ដាំដាំ។វាស្រលាញ់នាងហ្នឹងខ្លាំងពេក។ តាមពិតរបៀបព្យាបាលគ្មានអីពិបាកសោះ”។
អារក្ខម្នាក់ក៏សួរ “ព្យាបាលយ៉ាងម៉េចជា?”។
អារក្ខនោះក៏តបថា “ឆ្មារខ្មៅនៅអាស្រមរបស់បុរសនេះ នៅកន្ទុយរបស់វាមានចំនុចរោមសមួយកញ្ចុំ ដកយករោមនោះ៧សរសៃ ទៅដេញអាខ្មោចនោះចេញពីរាងកាយនាងបានហើយ ហើយវានឹងមិនអាចវិលមកវិញជារៀងរហូត”។
នៅពេលដែលពួកអារក្ខនិយាយគ្នានោះ បុរសគេឈ្នានីសស្តាប់លឺទាំងអស់។ នៅពេលព្រលឹមស្រាងៗ ពួកសច្ចំអែទៀត តាមរកបុរសគេឈ្នានីស ក៏ឃើញគាត់កំពុងតែតោងឡើងពីបាតអណ្តូង។ បុរសនោះក៏ប្រញាប់ទៅចាប់ឆ្មារខ្មៅនោះដកយករោម៧សរសៃ ដើម្បីទុកព្យាបាលព្រះនាង។ ព្រះអាទិត្យមិនទាន់បានស្រួលបួលផង ក៏ស្រាប់តែព្រះមហាក្សត្រមកដល់អាស្រមរបស់គាត់ភ្លាមដែរ ដោយមានពួកទាហាននៅយាមខាងក្រៅ។
បុរសគេឈ្នានីសទទួលរាក់ទាក់ព្រះរាជា ដោយក្តីគោរព ផ្តល់កន្លែងសំរាប់ស្តេចអង្គុយរួចនិយាយថា “តើទូលបង្គំគួរតែប្រាប់ព្រះអង្គថា ព្រះអង្គមកនេះមានការអីទេ?”។
ស្តេចក៏និយាយថា “លោកនិយាយទៅ”។
គាត់ក៏តបថា “ព្រះអង្គមកនេះ មិនមែនមកលេងទូលបង្គំទេ គឺមកដោយសារព្រះនាង”។
ស្តេចក៏តថា “មែនហើយ លោកតាពិតជាពូកែមែន”។
បុរសគេឈ្នានីសក៏និយាយថា “សូមព្រះអង្គអោយគេនាំព្រះនាងមកទីនេះមក ទូលបង្គំធានាព្យាបាលនាងអោយជា”។
ស្តេចមានសេចក្តីរីករាយជាខ្លាំង ក៏ចេញបញ្ជាអោយគេនាំព្រះនាងមក។ បុរសគេឈ្នានីសអោយព្រះនាងអង្គុយចុះខាងក្រោយវាំងនន រួចគាត់ក៏រោមឆ្មារខ្មៅមករំដោះគ្រោះអោយព្រះនាងតាមសំដីរបស់អារក្ខ។ នៅពេលនោះខ្មោចដែលនៅក្នុងខ្លួននាង ក៏ស្រែកថ្ងូរយ៉ាងខ្លាំងចេញពីក្នុងខ្លួនរបស់ព្រះនាង រួចចេញពីខ្លួននាងបាត់ទៅ។
ព្រះនាងក៏បានជាដូចដើមវិញ នាងក៏និយាយថា “ហេតុដូចម្តេចបានជាខ្ញុំមកនៅទីនេះទៅវិញ?”។
ស្តេចមានសេចក្តីរីករាយជាខ្លាំង គាត់ថើបកូនស្រីរបស់គាត់ ថើបដៃរបស់តាសច្ចំ បន្ទាប់មកក៏បែរមកពួកមន្ត្រីរបស់គាត់ រួចនិយាយថា “អស់លោកឃើញទេ? តើគាត់គួរទទួលរង្វាន់បែបណាទើបសមនឹងគុណដែលគាត់បានជួយកូនស្រីរបស់យើង?”។
មន្ត្រីទាំងអស់តបថា “គាត់សមនឹងបាននាងជាភរិយា”។
ស្តេចក៏និយាយថា “ពួកលោកនិយាយត្រូវ”។
ដូច្នេះគាត់ក៏ផ្សំផ្គំកូនស្រីរបស់គាត់ជាមួយបុរសគេឈ្នានីស ដូច្នេះគាត់ក៏ក្លាយទៅជាកូនប្រសារស្តេច។
ក្រោយមកបន្តិចលោកមហាមន្ត្រីក៏ស្លាប់បាត់ទៅ ហើយស្តេចក៏និយាយថា “តើយើងគួរលើកនរណាមកជំនួសលោកមហាមន្ត្រី?”។
ពួកមន្ត្រីទាំងអស់តបថា “គឺព្រះរាជសន្និសារ”។
បុរសគេឈ្នានីសក៏ក្លាយជាមហាមន្ត្រី ហើយក្រោយមកទៀតព្រះរាជាក៏ស្លាប់បាត់ទៀត ពួកមន្ត្រីទាំងអស់ក៏ជំនុំគ្នាថា “តើពួកយើងគួរលើកនរណាធ្វើស្តេច?”។
ពួកគេក៏ស្រែកឡើងព្រមគ្នាថា “គឺលោកមហាមន្ត្រី!”។
ដូច្នេះលោកមហាមន្ត្រីក៏ក្លាយទៅជាស្តេច គ្រប់គ្រងនគរ។ ថ្ងៃមួយគាត់ជិះសេះដើម្បីពិនិត្យមើលទីក្រុង ជាមួយពួកមន្ត្រីបរិវារ គាត់ក៏ជួបនឹងអតីតអ្នកជិតខាងរបស់គាត់ អ្នកឈ្នានីស ដែលឈរនៅមួយជំហានពីផ្លូវរបស់គាត់ ដូច្នេះបុរសគេឈ្នានីស ក៏បែរទៅមន្ត្រីរបស់គាត់ រួចនិយាយថា “ទៅនាំបុរសនោះមក ហើយកុំអោយគាត់ភ័យខ្លាចអី”។
មន្ត្រីនោះក៏នាំបុរសឈ្នានីសមក ហើយ បុរសគេឈ្នានីសនិយាយថា “អោយមាសគាត់មួយពាន់តំលឹង និងទំនិញដប់អូដ្ឋ រួចជួយជូនគាត់ទៅផ្ទះរបស់គាត់វិញផង”។
បន្ទាប់មកគាត់ក៏អោយសត្រូវរបស់គាត់ចេញទៅ ហើយព្រមទាំងអោយមាសប្រាក់ច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ដល់គាត់ថែមទៀតផង បើទោះជាបុរសនោះធ្លាប់ធ្វើអំពើអាក្រក់បែបណាដល់គាត់ក៏ដោយ។