រឿង ក្បូនជីវិត
រឿង ក្បូនជីវិត គឺជាស្នាដៃរបស់លោក ទី ជីហួត ចុងក្រោយ
រឿង
[កែប្រែ]មាលាជាក្មេងកំព្រាម្តាយតាំងពីតូច។ ឪពុកនាងឈ្មោះ តេជ័យ ជាមន្ត្រីបម្រើការក្នុងវាំង។ គាត់មានភរិយាក្រោយឈ្មោះ ចន្ទី និងមានកូនស្រីម្នាក់ ឈ្មោះ ពិសី។ ចន្ទីជាម្តាយចុងដែលមានចិត្តកំណាចឫស្យា គ្មានមេត្តាចំពោះនាង មាលាឡើយ។ ពេលដែលលោកតេជ័យទៅបំពេញការងារនៅរាជវាំង នាងចន្ទី តែងធ្វើទារុណកម្មលើរាងកាយមាលាឥតល្ហែល្ហើយ។ ដោយមិនអាចរស់នៅក្នុង ស្ថានភាពដ៏លំបាកឥតស្រាកស្រាន្តនេះបាន នាងមាលាក៏លួចរត់ទៅរស់នៅជា មួយលោកតាលោកយាយរបស់នាងនៅឯជនបទ។ ត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ពុំឃើញ កូនសំណព្វ លោកតេជ័យភ័យស្លន់ស្លោរបញ្ជាឲ្យកូនចៅដើររកកូនសព្វទីកន្លែង តែរកពុំឃើញ។ លុះទទួលបានដំណឹងថាមាលានៅផ្ទះឪពុកម្តាយ លោកតេជ័យ ក៏តាមទៅយក ប៉ុន្តែត្រូវនាងបដិសេធ។ ដោយមានការពន្យល់ពីលោកឪពុកអ្នក ម្តាយផង លោកតេជ័យក៏យល់ព្រមឲ្យនាងមាលារស់នៅជាមួយលោកតាលោកយាយ។
ដប់ឆ្នាំកន្លងផុតទៅ នាងមាលារស់នៅក្នុងទ្រនំដ៏សែនកក់ក្តៅ ក្រោមការចិញ្ចឹមបីបាច់ថែរក្សាយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ពីលោកតាលោកយាយ។ ក្នុងវ័យ១៨ឆ្នាំ មាលាជាស្រីក្រមុំប្រកបចរិយាសម្បត្តិល្អប្រពៃ គួបផ្សំនឹងសម្រស់ដ៏ស្រស់ស្អាតពីធម្មជាតិ ផង នាងក៏ក្លាយជាទីចាប់អារម្មណ៍នៃយុវជនទាំងឡាយ។
ថ្ងៃមួយ ចំរុង ជាវិចិត្រករដៃឯក ទើបនឹងត្រឡប់មកពីសិក្សារៀនសូត្រក្នុងសំណាក់លោកគ្រូអាចារ្យទិសាបាមោក្ខ បានធ្វើដំណើរទៅផ្ទះលោកតាទេព សិលាក្នុងបំណងឲ្យលោកតាឆ្លាក់រូបឲ្យ។ លោកតាទេពសិលាបានណែនាំរូបចម្លាក់ជាច្រើនដល់ចំរុង ប៉ុន្តែយុវកំលោះពុំពេញចិត្តនឹងចម្លាក់មួយណាសោះ ក៏ស្នើសុំឲ្យលោកតាជួយឆ្លាក់រូបតាមរូបគំនូរដែលខ្លួនគូរដោយផ្ទាល់ដៃ ដែលរូបនោះគឺជារូបរបស់មាលា។ លោកតាខឹងនឹងចំរុងយ៉ាងខ្លាំងដែលគាត់គិតថាចំរុងមើលងាយគាត់។ ក្នុងខណៈដែលចំរុងទៅផ្ទះលោកតា ចំរុងបានជួបជំពាក់នឹងសម្រស់ដ៏ស្រស់សោភារបស់មាលា ហើយក៏បានលេបខាយសំដីក្នុងស្នេហា។
ថ្ងៃមួយ ពេលនាងមាលាទៅបេះផ្កាតែម្នាក់ឯង នាយអួងដែលជាមនុស្សខិលខូច មានបំណងអាក្រក់លើរាងកាយនាង តែបានចំរុងទៅជួយទាន់ហើយប្រដៅជននោះទៅ។ ចាប់តាំងពីថ្ងៃនោះមក អ្នកទាំងពីរក៏បានយល់ចិត្ត យល់ថ្លើមគ្នាកាន់តែខ្លាំង។ ក្នុងវ័យពេញក្រមុំនេះ នាងមាលាក៏ត្រូវបានលោកតេជ័យតាមមកយកនាងទៅរស់នៅជាមួយវិញ។ នាងមាលាមិនចង់ ទៅទេ ព្រោះត្រូវឃ្លាតឆ្ងាយពីទ្រនំដែលផ្តល់សុភមង្គលផង ម្យ៉ាងត្រូវឃ្លាតពីសង្សារផង។
ថ្ងៃមួយព្រះមហា្សត្របានរៀបចំពិធីចម្រើនព្រះជន្មព្រះរាជបុត្រព្រះនាម ឆាយ៉ា ក៏បានប្រកាសឲ្យមន្ត្រីទាំងអស់នាំកូនស្រីក្រមុំទៅថ្វាយព្រះពរព្រះអង្គក្នុងបំណងស្វែងរកស្រីម្នាក់ធ្វើជាមហេសី។ ព្រះរាជបុត្រឆាយាសព្វព្រះទ័យនឹងសម្រស់របស់មាលា ក៏បញ្ជាអាមាត្យនាំសារមកដល់គេហដ្ឋានលោកតេជ័យតែម្តង។ លោកតេជ័យមន្ត្រីសប្បាយចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ប៉ុន្តែត្រូវរលាយទៅវិញដោយសារមាលាបដិសេធដាច់អហង្ការមិនរៀបអភិសេកជាមួយព្រះរាជបុត្រាឡើយ គឺ នាងស្មោះស្ម័គ្រតែជាមួយចំរុងម្នាក់គត់។ លោកតេជ័យខឹងយ៉ាងខ្លាំងក៏បណ្តេញមាលាចេញពីផ្ទះដោយគ្មានអាឡោះអាល័យ។ ចំរុងបានដឹងរឿងហើយក៏នាំមាលាទៅរស់នៅផ្ទះរបស់ខ្លួន។ ឪពុកចំរុងបដិសេធជាដាច់ខាត គឺចំរុងត្រូវបានឪពុកម្តាយភ្ជាប់ពាក្យជាមួយនាងសុខារីកូនស្រីរបស់សេដ្ឋីម្នាក់រួចទៅហើយ។ នាងមាលាក៏ត្រូវគេបណ្តេញចេញពីផ្ទះម្តងទៀត។ ចំរុងក៏ចុះចេញពីផ្ទះទៅតាមមាលាបណ្តូលចិត្ត ដោយមានប្រាក់កាសខ្លះដែលម្តាយលួចផ្តល់ឲ្យសម្រាប់ចាយវាយតាមផ្លូវ។ ចំរុង និងមាលា ត្រាច់ចរលីលារហូតទឹកដីឧត្តរបុរី ហើយរស់នៅកសាងជីវិតនៅទីនោះ។
រួមរស់លើទឹកដីថ្មីនៃឧត្តរបុរីបានជាងមួយឆ្នាំ ចំរុងជួញដូរបានប្រាក់ ធូរធារគ្រាន់បើរហូតមានឈ្មោះជានាយពាណិជ្ជវ័យក្មេង។ ថ្ងៃមួយ ចំរុងក៏លា ប្រពន្ធទៅរកស៊ីផ្លូវឆ្ងាយជាមួយភូរិន្ទជាសម្លាញ់និងជាសិស្សរួមគ្រូទិសាបាមោក្ខជាមួយគ្នា។ ចំរុង និង ភូរិន្ទធ្វើដំណើរតាមសំពៅនាំយកទំនិញទៅលក់នៅស្រុកក្រៅដោយបន្សល់ទុកនូវក្តីអាឡោះអាល័យដល់មាលា។ សំពៅបាននាំនាយពាណិជ្ជជាច្រើននៅលើផ្ទៃសាគរអស់រយៈ៧ថ្ងៃ ស្រាប់តែជួបនឹងព្យុះសង្ឃរា កំណាចមួយយ៉ាងសាហាវ បណ្តាលឲ្យនាយភេត្រា និងនាយពាណិជ្ជទាំងឡាយបានស្លាប់បាត់បង់ជីវិតអស់លើកលែងតែភូរិន្ទម្នាក់គត់ដែលរួចជីវិត ដោយសារបានតោងបន្ទះក្តារជាប់ ហើយត្រូវបានសំពៅមួយទៀតជួយសង្គ្រោះ។ ភូរិន្ទរូតរះបន្តដំណើរមកប្រាប់ដំណឹងអកុសលនេះដល់មាលា។ មាលាកើតទុក្ខក្តុកក្តួលជាពន់ពេក នឹកអាល័យស្វាមីកម្សត់កម្រជាមួយគ្នារហូតសន្លប់បាត់ស្មារតី និងធ្លាក់ខ្លួនឈឺជាច្រើនថ្ងៃ តែបានភូរិន្ទ និងអ្នកភូមិជួយយកអាសាហូតជាសះស្បើយ។ ចាប់តាំងពីថ្ងៃនោះមក ភូរិន្ទតែងតែជួយមើលការខុសត្រូវសុខទុក្ខនាងមាលាជាប្រចាំរហូតក្លាយទៅជាសេចក្តីស្នេហា ហើយអ្នកទាំងពីរក៏ទទួលយកគ្នា រៀបការជាប្តីប្រពន្ធ។
ពីរឆ្នាំក្រោយមក ចំរុងដែលគេយល់ថាស្លាប់ទៅហើយនោះ ក៏ត្រឡប់មកផ្ទះវិញដោយក្តីនឹករលឹកប្រពន្ធជាពន់ពេក។ ចំរុងរៀបរាប់ពីហេតុការណ៍ក្រោយពេលលិចសំពៅដែលធ្វើឲ្យខ្លួនឃ្លាតពីភរិយា គឺចំរុងបានតោងបន្ទះក្តារមួយ ហើយរសាត់អណ្តែតទៅទើលើកោះខ្មោច។ នៅលើកោះខ្មោចនោះ ពួកកុលសម្ព័ន្ធមិនឲ្យចំរុងត្រឡប់មកផ្ទះវិញទេ។ ច្រើនខែក្រោយមក ចំរុងរកល្បិចធ្វើក្បូនលាក់ទុកក្នុងព្រៃ ហើយមានឱកាសល្អក៏លួចទម្លាក់ក្បូនចូលសមុទ្រ គេចខ្លួនមកផ្ទះវិញបានសម្រេច។
ក្តីសប្បាយរីករាយពេលបានជួបមុខប្តីមិនបានប៉ុន្មានផង មាលាក៏កើតទុក្ខក្តុកក្តួលឡើងវិញ ព្រោះនាងបានរៀបការ ជាថ្មីជាមួយភូរិន្ទរហូតមានផ្ទៃ ពោះជាងប្រាំខែទៅហើយ។ ក្រោយពីដឹងការពិត ចំរុងខឹងក្រោធយ៉ាងខ្លាំង ក៏ ប្រុងប្រហារជីវិតភូរិន្ទ តែមាលាយំអង្វរយកខ្លួនទៅពាំង។ ចំរុងក៏ស្នើឲ្យមាលាលែងលះពីភូរិន្ទវិញ ខ្លួននៅតែស្រឡាញ់ប្រពន្ធដូចដើម។ សំណើនេះ នាងមាលា បដិសេធ ព្រោះនាងផ្ទៃពោះជាមួយភូរិន្ទទៅហើយ ធ្វើឲ្យចំរុងផ្ទុះកំហឹងឡើង វិញ ហើយក៏បណ្តេញមាលា និងភូរិន្ទចេញពីផ្ទះដោយពាក្យសំដីដ៏គ្រោកគ្រាត។ មាលា និងភូរិន្ទក៏ដឹកដៃគ្នាចុះចេញពីផ្ទះទាំងក្តីសោកសង្រេងសង្រៃ ក្រោមក្រសែភ្នែកដ៏សែនឈឺចាប់របស់ចំរុង។ [១] [២]