វត្តស្រីវិចិត្រកិរ្តិ៍កល្យារាម

វត្តស្រីវិចិត្រកិរ្តិ៍កល្យារាម

វត្តស្រីវិចិត្រកិរ្តិ៍កល្យារាម ឬ ទីតាំងប្រវត្តិសាស្ត្រដែលគេបោះបង់ចោល ទី ២៩ មានទីតាំងនៅខាងក្រៅកំពែងក្រុងសុខោទ័យ ភាគអាគ្នេយ៍ ក្នុង ឧទ្យានប្រវត្តិសាស្ត្រសុខោទ័យ។ ស្រុកមឿងកៅ ស្រុកមឿងសុខោទ័យ ខេត្តសុខោទ័យ

ដើមឡើយ អ្នកភូមិបានហៅថា វត្តតាភេរឃឹងណ័ង ចំណែក​ឈ្មោះ​វត្តស្រីវិចិត្រកិរ្តិ៍កល្យារាម គឺ​មក​ពី​សិលាចារឹក​វត្ត​តា​ភេរឃឹងណ័ង ដែល​គេ​រក​ឃើញ​នៅ​ប្រាសាទ​នេះ ។ ខ្លឹមសារនៃសិលាចារឹកចុះកាលបរិច្ឆេទឆ្នាំ 1293 រៀបរាប់អំពីព្រះនាងម្ចាស់ក្សត្រីស្រីធម្មរាជមាតា និងព្រះរាជបុត្ររបស់ព្រះអង្គម្ចាស់ក្សត្រីមហាធម្មរាជាធិបតី បានទទួលព្រះពរពី សម្ដេចព្រះមហាស្រីកិរតិ ព្រះសង្ឃ​មកពី ​ក្រុង​កំពែងពេជ្រ ​បាន​មក​ដឹកនាំ​ការ​សាងសង់​វត្តនេះ​ក្នុង​ ឆ្នាំ 1279 និង​ក្រោយ​មក​នៅ ឆ្នាំ 1292 ព្រះស្រីមហាពោធិ ត្រូវបានធ្វើ។ ខ្លឹមសារនៃសិលាចារឹកត្រូវបានកត់ត្រាជាអក្សរខ្មែរសុខោទ័យ-ថៃសុខោទ័យ។

ស្នាដៃ​សិល្បៈ​ក្នុង​ប្រាសាទ​រួម​មាន ចេតិយ កៅអី​រាង​កណ្ដឹង​មូល​ធ្វើ​ពី​ឥដ្ឋ តាំង​នៅ​លើ​ជើង​ការ៉េ​ខ្ពស់។ ទទឹង ១៧ ម៉ែត្រ នៅសងខាងនៅមូលដ្ឋានខាងកើត និងខាងលិច។ ធ្វើ​ជា​ក្លោង​ទ្វារ​សម្រាប់​ដាក់​តាំង​ព្រះ​ពុទ្ធរូប​អង្គុយ។ ក្លោង​ទ្វារ​ខាង​កើត​បង្ហាញ​ពី​ដាន​នៃ​ការ​បង្កើត​ក្លោង​ទ្វារ​ខ្ពស់​ស្រដៀង​នឹង​កោណ​ចង្អុល។ មូលដ្ឋាន​ប្រាសាទ​ធ្វើ​អំពី​ឥដ្ឋ ទទឹង​១២​ម៉ែត្រ បណ្តោយ​២៣​ម៉ែត្រ នៅ​ខាង​មុខ​វត្ត​ធំ មាន​ចំនួន​៤ រៀបចំ​នៅ​ជុំវិញ​មូលដ្ឋាន​វត្ត​ធំ ។ មាន​ប្រឡាយ​ព័ទ្ធ​ជុំវិញ​ទឹកដី​ប្រាសាទ។ ប្រឡាយ​ទទឹង​ប្រហែល ១៥​ម៉ែត្រ ព័ទ្ធជុំវិញ​ប្រាសាទ​ដែល​មាន​ទទឹង ៤០​ម៉ែត្រ បណ្តោយ ៨០​ម៉ែត្រ