សមុទ្រប៊ែរីង
សមុទ្រប៊ែរីង (អង់គ្លេស:Bering Sea , រុស្ស៊ី:Бе́рингово мо́ре) គឺជាសមុទ្រតូចមួយនៃមហាសមុទ្រប៉ាស៊ីហ្វិកខាងជើង។ វាបង្កើតបានរួមជាមួយនឹងច្រកសមុទ្រប៊ែរីង ដែលជាការបែងចែករវាងដីគោកដ៏ធំបំផុតពីរនៅលើផែនដី៖ អឺរ៉ាស៊ី និងអាមេរិក។ វាមានអាងទឹកជ្រៅមួយ ដែលបន្ទាប់មកឡើងតាមជម្រាលតូចចង្អៀតចូលទៅក្នុងទឹករាក់នៅពីលើជ្រលងទ្វីប។ សមុទ្រប៊ែរីង ត្រូវបានគេដាក់ឈ្មោះតាម វីតាស ប៊ែរីង (Vitus Bering) ដែលជាអ្នករុករកជនជាតិដាណឺម៉ាកនៅក្នុងទីស្ដីការរុស្ស៊ី ដែលក្នុងឆ្នាំ១៧២៨ គឺជាជនជាតិអឺរ៉ុបដំបូងគេដែលរុករកវាដោយប្រព័ន្ធ ដោយជិះទូកពីមហាសមុទ្រប៉ាស៊ីហ្វិកខាងជើងឆ្ពោះទៅមហាសមុទ្រអាកទិក។[១][២][៣]
សមុទ្រប៊ែរីង ត្រូវបានបំបែកចេញពីឈូងសមុទ្រអាឡាស្កាដោយឧបទ្វីបអាឡាស្កា។ វាគ្របដណ្តប់លើផ្ទៃដីជាង ២,០០០,០០០ គីឡូម៉ែត្រការ៉េ[៤] និងមានព្រំប្រទល់នៅភាគខាងកើត និងឦសានដោយអាឡាស្កា នៅខាងលិចដោយចុងបូព៌ារុស្ស៊ី និងឧបទ្វីបខេមឆាតកា (Kamchatka) នៅភាគខាងត្បូងដោយឧបទ្វីបអាឡាស្កា និងកោះអាលូហ្សឹន (Aleutian) និងនៅឆ្ងាយ។ ខាងជើងជាប់ច្រកសមុទ្រប៊ែរីង ដែលតភ្ជាប់សមុទ្រប៊ែរីង ទៅសមុទ្រឆុកជី (Chukchi) នៃមហាសមុទ្រអាកទិក។ ឆ្នេរសមុទ្រប្រីស្តូល គឺជាផ្នែកនៃសមុទ្រប៊ែរីង រវាងឧបទ្វីបអាឡាស្កា និង ជ្រោយញូវេនហាំ (Cape Newenham) នៅលើដីគោកភាគនិរតីអាឡាស្កា។ ប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ីសមុទ្រ Bering រួមមានធនធាននៅក្នុងដែនសមត្ថកិច្ចរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក និងរុស្ស៊ី ក៏ដូចជាទឹកអន្តរជាតិនៅកណ្តាលសមុទ្រ (ដែលគេស្គាល់ថាជា "ប្រហោងដូណាត់") ។ អន្តរកម្មរវាងចរន្តទឹក ទឹកកកសមុទ្រ និងអាកាសធាតុ ធ្វើឱ្យប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ីរឹងមាំ និងផលិតភាព។[៥]
សូមមើលផងដែរ[កែប្រែ]
- ↑ Fasham, M. J. R. (2003). Ocean biogeochemistry: the role of the ocean carbon cycle in global change. Springer. p. 79. ISBN 978-3-540-42398-0.
- ↑ McColl, R.W. (2005). Encyclopedia of World Geography. Infobase Publishing. p. 697. ISBN 978-0-8160-5786-3. Retrieved 26 November 2010.
- ↑ Lauridsen, Peter; Olson, Julius E., CHAPTER III, Cambridge University Press, pp. 12–18, http://dx.doi.org/10.1017/cbo9781139151627.006, បានយកមក 2024-05-14
- ↑ "Area of Bering sea". Encyclopaedia Britannica. Retrieved 2018-12-21.
- ↑ Abbreviations, UN, ២៩ ខែសីហា ២០១១, pp. 13–15, ល.ស.ប.អ. 978-92-1-054986-8, http://dx.doi.org/10.18356/39e3f5c5-en, បានយកមក 2024-05-14