អភិជ្ឈា
អភិជ្ឈា (នាម) (បាលី),(សំស្ក្រឹត)(អៈភិច-ឈា)(អភិធ្យា) គំនិតសម្លឹងរំពៃរកទំនងឲ្យបានទ្រព្យអ្នកដទៃមកជារបស់ខ្លួន; ការចង់បានហួសហេតុហួសទំនង; តណ្ហា; អភិលាស : អភិជ្ឈាជាទុច្ចរិតមួយខាងផ្លូវចិត្ត រាប់ចូលជាមនោទុច្ចរិត មួយក្នុងមនោទុច្ចរិត ៣ យ៉ាង ។
អភិជ្ឈាភិភូត (បាលី < អភិជ្ឈា + អភិ-ភូត “គ្របសង្កត់”) ដែលត្រូវអភិជ្ឈាគ្របសង្កត់ឬជិះជាន់ស៊ប់ (ឥត្ថីលិង្គ អភិជ្ឈាភិភូតា) ។
ពាក្យកាព្យ ថា : រីជនចិត្តស្លូត អភិជ្ឈាភិភូត បែរជាកាចល្មោភ ឥតអៀនឥតខ្មាស ព្រោះតែក្តីលោភ នាំឲ្យក្រសោប ប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ។ ទោះគេហិនហោច ឈឺចិត្តផ្សាខ្លោច ក៏ដោយឥតស្ងួន កៀរយកប្រយោជន៍ ឲ្យតែបានខ្លួន កាចល្មោភផ្ទួនៗ ឥតក្តីអៀនខ្មាស ។
อภิชฌา [อะ-พิด-ชา] (มค. อภิชฺฌา) น. ความโลภ, ความอยากได้, ตัณหา.
[កែប្រែ]abhijjhā : (f.) covetousness; 'of covetousness'; One of the four Ganthas; 'covetousness' is a synonym of lobha (s. mūla) and tanhā and is the 8th link of the unwholesome courses of action (s. kamma-patha, I).