អ្នកប្រើប្រាស់:សុវណ្ណដាវី
សូមស្វាគមន៍មកកាន់វីគីភីឌារបស់នាងខ្ញុំ សុវណ្ណដាវី
1st section[កែប្រែ]
2nd section[កែប្រែ]
sub-section a[កែប្រែ]
sub-section b[កែប្រែ]
3rd section[កែប្រែ]
- 1st star
- 2nd star
- 3rd star
4th section[កែប្រែ]
ភូមិកោះខ្លូត[កែប្រែ]
ភូមិកោះខ្លូតជាស្រុកមួយដែលមានភាព ល្បីល្បាញក្នុង ខេត្តកំពត។ សេដ្ឋកិច្ចក្នុងស្រុកនេះពឹងផ្អែកទៅលើ វិស័យកសិកម្មរបស់ប្រជាជន ដែលមានផ្ទៃដីសរុបប្រមាណ ៣៥៣០០ហិចតា សំរាប់កសិកម្មដាំដុះ ប៉ុន្តែពានិជ្ជកម្មវិញ មានភាពក្លាំងក្លាដោយសារ មានព្រំប្រទល់ជាប់ប្រទេសវៀតណាម។រហូតមកដល់ឥឡូវ វិសយ័ពានិជ្ជកម្មនេះមានភាពក្លាំងក្លាដោយសារមាន ការស្ថាបនានូវផ្លូវថ្មីមួយ។ហើយភូមិរបស់ខ្ញុំសំបូរទៅដោយដំណាំច្រើនដូចជា ដំឡូងនិងបន្លែជាច្រើន។ជាពិសេសនៅភូមិរបស់ច្រើនប្រកបមុខរបរកសិកម្ម ធ្វើអាជីកម្មតាមផ្ទះ ហើយខ្លះទៀតទៅធ្វើការនៅប្រទេសគេព្រោះនៅប្រទេសគេអាចរកលុយបានច្រើនជាង ហើយខ្លះទៀតធ្វើការនៅតាមរោងចក្រ។
ការអភិវឌ្ឍន័[កែប្រែ]
ផ្លូវអន្ដរជាតិ ប្រវែងប្រមាណ ១២គីឡូម៉ែត្រ កំពុងចាប់កសាងឡើង នាចុងឆ្នាំ២០១១នេះ ចាប់ពីព្រំប្រទល់ប្ររទេសវៀតណាម រហូតមកដល់ ស្រុកកំពង់ត្រាច។ ការចាប់កសាងផ្លួវនេះ មានផលប៉ៈពាល់ចំពោះផ្ទះរបស់ប្រជាជន ប៉ុន្ដែដំណោះស្រាយជាច្រើន ត្រូវបានសំរួល ហើយការកសាងចាប់ធ្វើបន្ដ។ គំរោងកសាងជាច្រើន កំពុងតែចាប់ផ្ដើមបន្ដិចម្ដងៗនៅក្នុងសហគមន៍ ដែលជាផ្នែកមួយដែលធ្វើ ឲ្យប្រជាជនមាន ជាភាពធូរធា។ ហើយក៏មានសាងសង់ផ្លូវជាច្រើនខ្សែសម្រាប់អោយប្រជាជនងាយស្រួលធ្វើដំណើរ ហើយបានសាងសង់សាលារៀន មន្ទីពេទ្យ វត្តអារាមជាច្រើន។
ទេសចរណ៏[កែប្រែ]
មានភ្នំកំពង់ត្រាចដែលជាកន្លែងសំរាប់ភ្ញៀវទេសចរណ៏ចូលមកកំសាន្ត។ហើយនៅទីនោះមានល្អាងព្រះអាទិត្យ រូបចម្លាក់ និងកន្លែងគោរពបូជា ហើយមានរមណីដ្ឋានជាច្រើន។ ស្ថិតនៅជើងភ្នំផ្នែកខាងត្បូងមានអារាមមួយឈ្មោះថា វត្ដគិរីសិលា ដែលជាទីស្ថានសម្រាប់ ពុទ្ធបរិស័ទ គោរពប្រតិបត្ដិតាមគន្លងសាសនា ដោយមានយាយជីតាជី និង ព្រះសង្ឃគង់នៅជាច្រើនអង្គ។ សម្រាប់បងប្អូនជាពុទ្ធសាសនិក ក្រោយពីថ្វាយ បង្គំព្រះសង្ឃតាមទំនៀមទម្លាប់រួចរាល់ ដើរសំដៅចូលតាមផ្លូវក្នុងរូងទៅកណ្ដាលភ្នំ ពិតជាបានជួបទីវាលល្ហល្ហេវ ភ្លឺស្រឡះ ពោរ ពេញដោយភាពសុខដុមគ្មានពីរ ព្រោះកាលបើ ចោលភ្នែកសម្លឹងមើល ទៅលើនឹងប្រទះឃើញផ្ទៃមេឃគ្របដណ្ដប់នៅ ជិតបង្កើយ ជារង្វង់មូលដូចបាតខ្ទះ តាមរាងរៅនៃចន្លោះផ្ទាំងថ្មចេញពីបាតភ្នំ ។ ហើយមានរមណីយដ្ឋានប្រវត្ដិសាស្ដ្រពោរពេញដោយភាពរំភើបរីក រាយឥតគណនាដែលមិនមានកន្លែងណា អាចយកមកប្រៀប ផ្ទឹមបាន។នៅអមតាម បណ្ដោយរូងផ្លូវក្រោមបាតភ្នំមានល្អាងជាច្រើន ប្រកបដោយរូបសំណាក សត្វឫុរូបសំណាកឧបករណ៍ ប្រើប្រាស់ដែលកើតឡើងមកអំពី សំណឹកនៃផ្ទាំងថ្មធំៗ យូរលង់ណាស់មកហើយ ហើយភ្ញៀវទេសចរទាំងឡាយ គយគន់មើលសណ្ឋានរបស់វា នឹងអាចកាត់យល់បានតាម ការផ្គូផ្គងពីមគ្គុទេសក៍ដែលនៅរង់ចាំជូនដំ ណើរដើម្បីពន្យល់តាមអ្វីជាការចំណាំតគ្នាទោះបីគ្មានឯកសារណាមួយ យកធ្វើសំអាងក្ដី ។ រមណីយដ្ឋានមួយនេះតែងតែមានភ្ញៀវ មកទស្សនាពុំដាច់មិនថារដូវប្រាំង ឫុ រដូវវស្សាឡើយ ហើយទីតាំងរបស់ ភ្នំនេះទៀតសោតជាកន្លែង ដែលផលិតកម្មភាពយន្ដនានា អាចថតយកទេសភាព សោភ័ណភាពយ៉ាងប្រណីតៗផងដែរ ។
ការអប់រំ[កែប្រែ]
ការអប់រំពុំសូវមានការរីកចំរើននូវឡើងទេ ដោយនៅទីនេះមានការលំបាកច្រើន។ ភូមិរបស់ខ្ញុំមានការសាកសង់សាលារៀន ជាច្រើនតាំងពីថ្នាក់មតេយ្យ រហូតដល់ ថ្នាក់វិទ្យាល័យ និងមានលោកគ្រូអ្នកគ្រូ ចាំបង្ហាត់បង្រៀនដល់សិស្សានុសិស្សា ដោយយកចិត្តទុកដាក់ ។ ហើយដោយសារតែប្រជាជន មានចំណេះដឺង ពួកគេបានបញ្ទូនកូនៗរបស់ពួកគេ មកសាលារៀន ដើម្បីក្រេបជញ្ជក់ចំណេះវិជ្ចា អោយបានខ្ពង់ខ្ពស់ ដើម្បីយកចំណេះដឺងទាំងនេះយកទៅអភិវឌ្ឃន៍ ប្រទេេសជាតិ និង គ្រូសារ អោយការរីនចម្រើន។ បើនិយាយពីវិស័យអប់រំវិញមានការឈានទៅមុខដោយមាន សាលារៀនជាកន្លែងសម្រាប់អបរំពួកគេ ដើម្បីក្រេបជញ្ជក់យកចំណេះ និងក្លាយជាពលរដ្ឋល្អនៅក្នុងសង្គម ហើយក្លាយជាសរសទ្រូងសំរាប់ប្រទេសជាតិផងដែរ ។
| ឈ្មោះសាលា | ឈ្មោះសិស្ស | ភេទ | ឆ្នាំ |
|---|---|---|---|
| សាលាបច្ចេកទេសដុនបូស្គូកែប | ស៊ុន សុវណ្ណដាវី | ស្រី | ឆ្នាំទី១ |
| សាលាបច្ចេកទេសដុនបូស្គូកែប | ចន ដាលីន | ស្រី | ឆ្នាំទី១ |
| សាលាបច្ចេកទេសដុនបូស្គូកែប | នាក់ ចិន្ដា | ស្រី | ឆ្នាំទី១ |