អ្នកប្រើប្រាស់:Leng Veasna
កិត្តិយសឬស្នេហា[កែប្រែ]
ប្រែចេញពីឡឺ ស៊ីដ(LE CID)
តែងដោយលោក ព.គរណីយ(១៦០១ -១៦៨៤)
អ្នកប្រែនិងរៀបរៀង អាន ឃុន
សៀវភៅនេះ បានផ្ដើមរស់ ព្រោះអាន ឃុន ទុកជាគុណ សងបិតា និងមាតា ទុកជាកេរ្ដិ៍ ចែកដល់មិត្ត គ្រប់សាលា ទុកជាការ ផ្ញើកំសាន្ដ ដល់លោកអ្នក.... អ ឃ
បុព្វកថារបស់អ្នកប្រែ[កែប្រែ]
កាលក្នុងគ.ស ១៦៣៦ លោកព.គរណីយ បានផ្ដើមតែងរឿង ឡឺស៊ីដ ងារសំរាប់អ្នកចំបាំងយ៉ាងក្លាហាន និងមានចិត្តធម៌ ដែលជារឿងល្ខោនមួយដ៏មានខ្លឹមសារដឹងឮសុសសាយក្នុងពពួករឿងកំសត់បារាំង ដោយអ្នកតែងបានទាញចិត្តមនុស្សលោក ឲ្យហ៊ានអាកាត់យកកិត្តិយសមកដាក់ខ្ពស់ជាងសេចក្ដីសេ្នហា។
ដោយបំណងចង់ឲ្យអស់លោកអ្នកមិត្តបានជ្រាបផងទើបខ្ញុំបាទក៏ខំប្រែសម្រួលឲ្យបានជាភាសាជាតិ ប៉ុន្ដែសូមមេត្តាអភ័យទោស ដោយមានពាក្យខ្លះមិនសូវពិរោះ ឬ ប្រែមិនសូវចំពីព្រោះការបកប្រែ កំណាព្យជាភាសាបរទេសរបស់អ្នកជំនាញតាំងពីសតវត្សទី១៧ ឲ្យមកជាកំណាព្យខ្មែរដូច្នេះ គឺជាកិច្ចមួយយ៉ាងពិបាកចំពោះពន្លកវិជ្ជាខ្ចីរបស់ខ្ញុំបាទដែលទើបនឹងហាត់រៀនសរសេរក្នុងលើកដំបូង កាលដែលគ្រូយករឿងនេះមកបង្រៀខ្ញុំបាទនៅថ្នាក់ទី ៣ ក្នុងគ.ស. ១៩៥៣។
ស្ដាយណាស់ ដោយកំណាព្យនេះមានជីវិតរស់ តែក្នុងបាតហឹបជាយូរឆ្នាំមកហើយដែរ ទើបតែក្នុងពេលនេះ បណ្ណាគារភ្នំពេញឹលេខ ៥៩ វិថីបាស្ទ័របានយល់ ព្រមជួយបោះពុម្ពផ្សាយ។ ខ្ញុំបាទមានសេចក្ដីរីករាយជាក្រៃលែង បើអ្នកអានក្រេបរសជាតិរឿងនេះជាមួយផង ហើយនឹងសង្ឃឹមថាអស់លោកអ្នកនឹងជួយជ្រំជ្រែងខ្ញុំបាទឲ្យបានដុះដាល ចំរើនទៅមុខទៀតដើម្បីលើកដំកើងអក្សរសាស្រ្ដខ្មែរ។ អរគុណ អនុសេនីយទោ អាន ឃុន ក្រសួងការពាជាតិ ភ្នំពេញ
រាយតួអ្នកលេង[កែប្រែ]
ដុងហ្វ៊ារណា ស្ដេចនគរកាស្ទីយ
ដុណ្ណាអ៊ុយរ៉ាក់ រាជបុត្រី
ដុងយ៉ែក ឪពុករ៉ូឌ្រិត
ដុងគរម៉ាស ឪពុកនាងស៊ីម៉ែន
ដុងរ៉ូឌ្រិក សង្សារនឹងនាងស៊ីម៉ែន
ដុងសង់ លួចស្នេហានាងស៊ីម៉ែន
ដុងអារីយ៉ាស នាម៉ឺនស្ដេច
ដុងអាឡុង នាម៉ឺនស្ដេច
ស៊ីម៉ែន កូនលោកគរម៉ាស
ឡេអូនរ អ្នកថែរក្សាបុត្រីសេ្ដច
អិលវៀរ អ្នកថែរក្សានាងស៊ីម៉ែន
រាជអាមាត្រ អ្នកបម្រើរាជបុត្រី
ឈុតទី ១[កែប្រែ]
សង្ខេបឈុត[កែប្រែ]
អិលវៀរបាននិយាយប្រាប់នាងស៊ីម៉ែនថា លោកគរម៉ាស ព្រមសុខចិត្តនឹងលោកដុងយ៉ែក ឲ្យនារៀបការនឹងរ៉ូឌ្រិក។ ព្រះអង្គម្ចាស់អ៊ុយរ៉ាក់បានបញ្ចេញសេចក្ដីស្នេហាចំពោះរ៉ូឌ្រិកប្រាប់ដល់ឡេអូនរប៉ុន្ដែដោយមានវណ្ណៈតាមរារាំង។ រាជបុត្រី ក៏បានសះស្បើយពីជម្ងឺ ដោយខំជួយបញ្ចូលចិត្ត រ៉ូឌ្រិក និង នាងស៊ីម៉ែន។ ព្រះមហាក្សត្រទើបនឹងបានរើសយកលោកដុងយ៉ែកឲ្យធ្វើជាអ្នកបង្រៀនរាជបុត្រា។ លោកគរម៉ាស់ច្រណែននឹងរឿងនេះ ក៏បានទះកំផ្លៀងលោកដុងយ៉ែកមួយដៃ។ ដោយខ្លួនចាស់គ្មានកម្លាំង លោកដុងយ៉ែកប្រគល់ឲ្យកូន ចេញសងសឹកជួស។រ៉ូឌ្រិកដែលពិតជាកូនប្រុសក៏បានដាច់ស្រេច យកកិត្ដិយកខ្ពស់ជាងស្នេហា។
ឆាកទី១៖ស៊ីម៉ែន អិលវៀរ[កែប្រែ]
ស៊ីម៉ែន
១- សូមអិលវៀរ មានវាចា ប្រាប់ឱ្យត្រង់
ព្រោះខ្ញុំចង់ ដឹងតើប៉ា គិតយ៉ាងណា
អិលវៀរ
តាមខ្ញុំឮ គឺសឹងស្រេច ដូចប្រាថ្នា
ព្រោះលោកថា ចង់ស្រឡាញ់ រ៉ូឌ្រិកដែរ។
៥- ខ្ញុំចាំណាស់ អាចដឹងច្បាស់ ថាចិត្តគាត់
ចង់បង្ហាត់ ពត់ចិត្តនាង កុំឱ្យបែរ
ឱ្យស្រឡាញ់ រូបរ៉ូឌ្រិក ដូចគាត់ដែរ
ស៊ីម៉ែន
ក៏ប៉ុន្ដែ សូមអិលវៀរ ជួយគិតផង
តើត្រូវគិត រើសពិនិត្យ យកអ្នកណា
១០- សូមអ្នកថា ប្រាប់ឱ្យត្រង់ សមបំណង
កុំសន្យា សង្ឃឹមថា ការបំណង
បានដូចប៉ង ឆ្លងទៅមុខ ធូរដូចចិត្ត។
១៥- សូមអិលវៀរ ជួយសង្កេត ហើយពិនិត្យ
មើលតើចិត្ត អ្នកទាំងពីរ របៀបណា។
អិលវៀរ
តាមពាក្យទៀត សូមអ្នកនាង ជឿខ្ញុំចុះ
នាងមិនខុស ព្រោះចិត្តខ្ញុំ ឥតផ្ដន្ទា
សូមអ្នកនាង ចាំតែស្ដាប់ លោកបិតា
២០- ឱ្យគាត់ថា យើងសមរម្យ អំពីចិត្ត
រឿងរ៉ូឌ្រិក រឿងដុងសង់ អ្នកទាំងពីឬ
ហើយសរសើរ ថាអ្នកនាង សមទាំងទ្វី
ព្រោះជាទី គួរគាប់ចិត្ត ដល់គេហើយ។
២៥- “អ្នកទាំងនោះ ជីវៈរស់ ក្នុងវង្សល្អ
យុត្តិធម៌ ហើយក្លាហាន ឥតខ្លាចឡើយ
គុណធម៌ យ៉ាងអង់អាច មានយូរហើយ
អិលវៀរអើយ ដូចរ៉ូឌ្រិក នេះជាដើម។
ពិតជាមនុស្ស ល្អឥតខ្ចោះ ចិត្តក្លាហាន
៣០- ឈាមគេបាន មានជោគជ័យ គួរឱ្យស្បើម
កើតក្នុងគ្រួ គួរញញើត ឫទ្ធិសម្បើម
កាលពីដើម គ្មានអ្នកណា ស្មើឪគេ។
មើលតែថ្ងាស អាចដឹងច្បាស់ ថាកាលនោះ
គ្មានម្នាក់សោះ យកទៅប្រៀប ធៀបបានទេ
៣៥- កូនបែបហ្នឹង ក្នុងចិត្តខ្ញុំ ស្រឡាញ់ដែរ
ហើយចង់ផ្ទេរ ឱ្យស៊ីម៉ែន ស្រឡាញ់ផង” ។
ថាប៉ុណ្ណឹង គាត់ចេញវឹង ដោយរួសរាន់
ព្រោះបន្ទាន់ ទៅជំនុំ នឹងព្រះអង្គ
តែខ្ញុំអាច កាត់យល់ដឹង ពីចំណង់
៤០- គឺគាត់ចង់ យកទាំងពីរ ទុកស្មើរគ្នា ។
ព្រះករុណា ស្ដេចត្រូវការ យកមនុស្សម្នាក់
ជាអនុរក្ស ទុកបង្រៀន រាជបុត្រា
តាមខ្ញុំស្មាន គឺថាគ្មាន អ្នកឯណា
ហួសបិតា របស់នាង នោះបានឡើយ។
៤៥- កិច្ចក្លាហាន ដែលគាត់បាន ធ្វើមកនោះ
សង្ឃឹមជួស ច្បាស់ជាគាត់ ប្រាកដហើយ
រកមិនបាន កិច្ចឯណា ស្មើគ្មានឡើយ
អ្នកនាងអើយ ចាំមើលតែ រួចជំនុំ។
ឯរ៉ូឌ្រិក កំពុងគិត តែសព្វថ្ងៃ
៥០- រឿងនាងស្រី មុខនឹងឃើញ ផុតប្រជុំ
ត្រូវនាងគិត ឱ្យដាច់ស្រេច ព្រោះរឿងធំ
គិតឱ្យសម តើត្រូវរើស យកអ្នកណា ។
ស៊ីម៉ែន
ហ៊ឹអិលវៀរ! ចិត្តសាវា មិនទៀងសោះ
រើសខាងណោះ ក្រែងតែខុស ចិត្តបិតា
៥៥- រើសខាងណេះ ក្រែងតែមាន វិវាទ
អិលវៀរ
ត្រូវតែថា ឱ្យប្រាកដ កុំច្រឡំ ។
ឆាកទី ២៖ រាជបុត្រី ឡេអូនរ អ្នកបំរើ[កែប្រែ]
រាជបុត្រី
ឯងប្រញាប់ រត់ទៅប្រាប់ ដល់ស៊ីម៉ែន
ឱ្យមកលេង ព្រោះខ្ញុំចាំ មិនឃើញឡើយ
ខិលយ៉ាងនេះ នាំចិត្តខ្ញុំ ខឹងខ្លះហើយ
ឡេអូនរ
៦០- អ្នកម្ចាស់អើយ ចិត្តអ្នកម្ចាស់ ក៏ខ្វល់ម្ល៉េះ?
ព្រួយជួយគេ ឱ្យគេស្នេហ៍ បានជាគូ
រាជបុត្រី
ខ្ញុំនឹងស៊ូ ខំប្រឹងប្រែង ពីរឿងនេះ
ជួយស៊ីម៉ែន ដែលកំពុង មានភ្លើងឆេះ
សុខចិត្តបេះ ឱ្យរ៉ូឌ្រិក ពីដៃខ្ញុំ។
៦៥- ខ្ញុំខិតខំ ជួយផ្សំផ្គុំ ឱ្យគេបាន
ទាំងពីរប្រាណ រួមស្នេហា ដោយសុខុម
ឡេអូនរ
តាមខ្ញុំស្មាន បើគេបាន ម្ចាស់ទុក្ខធំ
ទុក្ខពូនផ្ដុំ ព្រួយព្រោះតែ ក្ដីស្នេហា។
ឯស៊ីម៉ែន ដែលគេបាន រូបរ៉ូឌ្រិក
៧០- សប្បាយចិត្ត ធ្វើឱ្យទ្រូង ម្ចាស់ខ្លោចផ្សា
ខំជួយគេ ឱ្យគេបាន សមប្រាថ្នា
ម្ចាស់សោកា គេសប្បាយ ឥតព្រួយអ្វី។
រាជបុត្រី
ទុក្ខខ្ញុំទ្វេ ខំទប់ដែរ តែមិនបាត់
ខំកម្ចាត់ តាមកម្លាំង ខ្ញុំជាស្រី
៧៥- តែស្នេហា ធំអស្ចារ្យ លើលោកកីយ
ចុះកម្មអ្វី ឱ្យស្រឡាញ់ រ៉ូឌ្រិកនេះ?
យកដៃស្ទាប ទ្រូងខ្ញុំប្រាប់ ជាមិនខាន
ញ័រឥតស្រាន្ដ ក្ដៅរោលរាល ដូចភ្លើងឆេះ
ឡេអូនរ
សូមទោសម្ចាស់ ចុះស្នេហា ធំអ្វីម្លេះ
៨០- គ្មានត្រិះរិះ នឹកថាខ្លួន បុត្រីស្ដេច
ស៊ូកាត់ចិត្ត តាមផ្ដេកផ្ដិត រាស្រ្ដប្រជា
ចុះក្សត្រា នឹងកាស្ទីយ ជាដូចម្ដេច?
ធ្វើយ៉ាងនេះ មិនសមសោះ បុត្រីស្ដេច
រាជបុត្រី
ខ្ញុំដឹងស្រេច មិនបាច់អ្នក មកស្រដី។
៨៥- ទោះយសសក្ដិ សាច់ឈាមធ្លាក់ ថោកម្ដេចម្ដា
ត្រូវដឹងថា មានតែមួយ លើលោកកីយ
ចិត្តស្នេហា ខ្ញុំអាចមាន ឥតខុសអ្វី
រឿងពេញដី អាចបើកច្បាប់ ឱ្យខ្ញុំបាន។
តាមខ្ញុំយល់ ខ្ញុំមិនខ្វល់ នឹងយសសក្តិ
៩០- ទោះជាធ្លាក់ តែនៅមាន ចិត្តក្លាហាន
ពិតតែខ្ញុំ ជាកូនស្ដេច ធំថ្កើងថ្កាន
តែក្សត្រក្សាន្ដ ក៏មិនសម ប្រាណខ្ញុំទេ ។
ឯរឿងនេះ ខ្ញុំទុកស្លេះ ឱ្យស៊ីម៉ែន
ជួយបន្ថែម បង្ករភ្លើង បង្កើតស្នេហ៍
៩៥- កុំងឿងឆ្ងល់ ព្រោះចិត្តខ្ញុំ កំពុងរេ
ចាំមើលតែ គូទាំងពីរ រៀបអាពាហ៍។
បើរ៉ូឌ្រិក បានស៊ីម៉ែន ជាគូគាប់
ទើបខ្ញុំឆាប់ រលត់ទុក្ខ ផុតស្នេហា
តែបើគេ ប្រែក្រឡះ ផ្លាស់យ៉ាងណា
១០០- នោះអាត្មា អស់សង្ឃឹម រំពឹងហើយ។
ទោះម្ដេចម្ដា ស៊ូឈឺផ្សា ពិបាកចិត្ត
ចាំរ៉ូឌ្រិក បានស៊ីម៉ែន ទើបបានស្បើយ ខ្ញុំធ្វើការ ស៊ូទាំងខាត ឥតគិតឡើយ
ខាតនេះហើយ ឱ្យខ្ញុំស្ដាយ ខ្លះៗដែរ ។
១០៥- ទោះយ៉ាងណា ក៏ស្នេហា មកបង្ខំ
លើទុក្ខធំ ឱ្យចិត្តខ្ញុំ បែកកែប្រែ
គិតកិត្តិយស ច្បាស់ជាខ្ញុំ ព្រួយគ្មានល្ហែ
ពិបាករេ ចិត្តមួយខ្លាច ចិត្តមួយអរ ។
អស់សង្ឃឹម នឹកថាបាន ជួបសប្បាយ
១១០- ព្រួយខ្វល់ខ្វាយ ដោយស្នេហា មកបន្ដ
តែកិត្តិយល មកប្រដៅ ទៅផ្លូវល្អ
ឡេអូនរ
ខ្ញុំនឹករក៍ និយាយអ្វី ក៏មិនបាន។
ខ្ញុំព្រួយណាស់ ជាមួយម្ចាស់ កំពុងទុក្ខ
តទៅមុខ ខ្ញុំឈប់ធ្វើ ឱ្យរំខាន
១១៥- ចិត្តអ្នកម្ចាស់ ខំតយុទ្ធ ឥតស្រាកស្រាន្ដ
សុខចិត្តខាន ស៊ូមិនបាន គូវាសនា ។
ណ្ហើយទៅចុះ ស៊ូទ្រាំរស់ ទៅតាមកម្ម
ទ្រាំនៅចាំ យុត្តិធម៌ នៃទេវតា
បើកព្រះនេត្រ មើលមកម្ចាស់ ដែលទុក្ខា
រាជបុត្រី
១២០- ឱ! ស្នេហា អស់សង្ឃឹម តទៀតហើយ។
អ្នកបម្រើ
នាងស៊ីម៉ែន គេមកលេង ចាំខាងក្រៅ
រាជបុត្រី
ប្រញាប់ទៅ ឡេអូនរ កុំយូរឡើយ
ឡេអូនរ
ចុះអ្នកម្ចាស់ ទ្រាំនៅព្រួយ អ្វីពុំស្បើយ
រាជបុត្រី
ចាំឱ្យល្ហើយ រៀបរយមុខ ឱ្យសមរម្យ
(រាជបុត្រីម្នាក់ឯង)
១២៥- ចាំថ្ងៃណា ទើបទេពតា បើកនេត្រ
ចុះប្រាប់ហេតុ ជួយរារាំង រាំងទុក្ខខ្ញុំ
ឱ្យខ្ញុំរស់ ដោយកិត្តយស នឹងសុខុម
ឱ្យខ្ញុំសុំ វឌ្ឍភាព រស់ដូចគេ។
ឱ្យរ៉ឌ្រិក បានផ្ដេកផ្ដិត ស៊ីម៉ែនទៅ
១៣០- ទើបបាត់ក្ដៅ អស់ទុក្ខព្រួយ កំពុងទ្វេ
ណ្ហើយទៅរក មើលស៊ីម៉ែន នឹងគេដែរ
ក្រែងបានល្ហែ ជួយសម្រាល ទុក្ខខ្ញុំនេះ។
ឆាកទី៣[កែប្រែ]
ដុងគរម៉ាស
អ្នកឡើយយស ក៏ពីព្រោះ តែក្សត្រា
ឱ្យរក្សា បុត្រាស្ដេច បានសមរម្យ
១៣៥- ឯសក្តិនេះ គឺគេទុក សម្រាប់ខ្ញុំ
ដុងយ៉ែក
រើសនេះសម ចំត្រូវហើយ ណា៎គរម៉ាស។
ព្រះក្សត្រក្សាន្ដ ស្តេចទ្រង់បាន ឈ្វេងយល់ហើយ
កាលដើមឡើយ ខ្ញុំធ្វើការ បម្រើម្ចាស់
គរម៉ាស
ទោះយ៉ាងណា ខ្ញុំយល់ថា ខុសស្រឡះ
១៤០- ខ្ញុំដឹងច្បាស់ ថាស្ដេចចេះ ច្រឡំដែរ ។
ការជ្រើសនេះ ត្រូវត្រិះរិះ កិច្ចសព្វថ្ងៃ
ចុះក្សេត្យថ្លៃ ហើយនឹងអ្នក ឃើញខ្ញុំទេ។
ដុងយ៉ែត
កុំនិយាយ ពីរឿងជ្រើស ក្រែងខ្មាស់គេ
ងារទុកតែ អ្នកណាមាន សមត្ថភាព ។
១៤៥- កុំចង់រក ចាប់កំហុស ព្រះក្សត្រា
ត្រូវដឹងថា យើងត្រូវខ្លាច អានុភាព
ម្យ៉ាងទៀតលោក កុំឱ្យខូច ការប្រុងប្រៀប
ដែលខ្ញុំរៀប គិតនឹងចង ស្ពានមេត្រី ។
កូនប្រុសខ្ញុំ រូបរាងធំ ពេញជំទង់
១៥០- ចិត្តវាចង់ តែស្រឡាញ់ ស៊ីម៉ែនស្រី
ល្មមហើយលោក សូមទទួល ដោយភក្ដី
គរម៉ាស
អូរ សមក្រៃ! កូនប្រសា ឫកបែបហ្នឹង ។
លោកដុងយ៉ែក សូមអ្នកលើក ឈ្មោះឱ្យភ្លឺ
ខ្ទ័រលេចឮ ដល់បុត្រស្ដេច បានចេះដឹង
១៥៥- គេធ្វើម្ដេច នឹងត្រួតខេត្ត ឱ្យរឹងប៉ឹង
គឺត្រូវប្រឹង បង្រ្កាបរាស្រ្ដ ដោយអំណាច។
អាក្រក់ផង លាយល្អម្ដង ចែកដល់រាស្រ្ដ ឱ្យវិនាស ភ័យរន្ធត់ ញ័រខ្លបខ្លាច
យើងត្រូវប្រាប់ តើយ៉ាងណា មនុស្សកំណាច
១៦០- សមស្បែកដាច ដើរបង្រ្កាប អស់សត្រូវ ។
ត្រូវធ្វើម្ដេច ឱ្យកូនស្ដេច បានពូកែ
ដូចអ្នកដែរ កុំឱ្យមាន ក្ដីល្ងង់ខ្លៅ
ដុងយ៉ែក
ពិបាកអ្វី ពង្សាវតារ មានទុកនៅ តសត្រូវ កាលដែលខ្ញុំ នៅកម្លាំង ។
១៦៥- ខ្ញុំបានធ្វើ នូវអំពើ ល្អជានិច្ច
បំពេញកិច្ច គ្របកន្លែង ក្នងចម្បាំង
ខ្ញុំបង្រៀន ឱ្យបុត្រស្ដេច ធ្វើម្ដេចខ្លាំង
ហ៊ានតតាំង ច្បាំងយកនាម ទុកជាកេរ្ដិ៍។
គរម៉ាស
ឧទាហរណ៍ ទោះជាល្អ ខ្ញុំឥតកោត
១៧០- មកបញ្ឆោត ឱ្យបុត្រស្ដេច ធ្លាក់ខ្មាសគេ
កិច្ចរាប់ឆ្នាំ មិនស្មើខ្ញុំ មួយថ្ងៃទេ
អ្នកដឹងទេ គ្រាសព្វថ្ងៃ មានតែខ្ញុំ ។
អារ៉ាកុង និងក្រឺណាដ ខ្លាចកោតក្រែង
ដៃនេះឯង ល្បីសុសសាយ ភូមិតូចធំ
១៧៥- ហើយកាស្ទីយ មានរំពឹង បាត់ស្រែកយំ
អត់ពីខ្ញុំ រូបអ្នកឯង ធ្លាក់ខ្ញុំគេ ។
ត្រូវដឹងថា បើសិនណា គ្មានរូបខ្ញុំ
កាស្ទីយសម គ្មានក្សត្រា រក្សាទេ
ជ័យជំនះ ឈ្នះសត្រូវ ទុកជាកេរ្ដិ៍
១៨០- កិច្ចពូកែ របស់ខ្ញុំ រាប់មិនអស់ ។
ឯកូនស្ដេច តែងអែបជិត យកតម្រាប់
រៀនធ្វើត្រាប់ តាមកិច្ចខ្ញុំ ឥតមានខ្ចោះ
ដុងយ៉ែក
តែកិច្ចអ្នក ក្រោមបង្គាប់ ខ្ញុំទាំងអស់
ហើយកិច្ចនោះ លុះយូរៗ គេឃើញម្ដង ។
១៨៥- កុំនិយាយ នាំវែងឆ្ងាយ ឥតឈប់ឈរ
គេគោរព ឫទ្ធិនៃលោក ខ្លាំងកន្លង
សូម្បីស្ដេច ក៏មិនដល់ អ្នកឯងផង
គរម៉ាស
ពិតមែនហោង ម្ដេចក៏អ្នក យកងារនោះ។
ដុងយ៉ែក
តាមខ្ញុំស្មាន អ្នកណាបាន គេគ្រាន់បើ
គរម៉ាស
១៩០- ឥតសរសើរ ព្រោះសម្រាប់ អ្នកណាខ្ពស់
ដុងយ៉ែក
ដូចមិនសម បើខ្ញុំមិន ទទួលយស
គរម៉ាស
ងារឯងនោះ ស្ដេចប្រទាន ដោយអាណិត។
ដុងយ៉ែក
ដោយស្នាដៃ កិច្ចអ្វីៗ សឹងថ្លៃថ្នូរ
គរម៉ាស
ធ្វើការយូរ ស្ដេចប្រទាន ដោយគ្មានគិត
ដុងយ៉ែក
១៩៥- មិនមែនទេ ស្ដេចប្រទាន ចំត្រូវពិត
គរម៉ាស
តាមខ្ញុំគិត បុណ្យសក្ដិនោះ សមតែខ្ញុំ ។
ដុងយ៉ែក
អ្នកណាខ្សោយ ស្ដេចមិនឱ្យ សក្ដិនោះទេ
គរម៉ាស
ចេះតែគេ អន់ជាងឯង មិនសមរម្យ
( លើកដៃទះកំផ្លៀង )
តាកញ្ចាស់ ទះមួយដៃ ទើបបានសម
ដុងយ៉ែក
២០០- យីចិត្តធំ ហ៊ានមើលងាយ ដល់ជីវិត ។
ធ្លាប់ពូពពង្ស មានក្នុងវង្ស ល្អថ្លៃថ្លា
ម្ដេចហ៊ានក្លា តបទះអញ ឥតបើគិត
គរម៉ាស
បើគ្រាន់បើ ត្រូវបញ្ចេញ ឱ្យឃើញពិត
ដុងយ៉ែក
ឱស្ដាយឫទ្ធិ នឹងកម្លាំង ធ្លាក់អន់ហើយ ។
២១៥- តាកញ្ចាស់ ដាវឯងនេះ ធ្លាក់លើអញ
ឆាប់ទៅទូល ដល់បុត្រស្ដេច កុំកន្ដើយ
ថាហ្នឹងហើយ ជាចំណេះ កម្លាំងឯង