តន្ត្រី

តកម្មរូបជ្កាយបញ្ចសាខា។

តន្ត្រី (ចក្រភពអង់គ្លេស៖ តន្រ្តី) គឺជាសិល្បៈបែបសិល្បៈនិងវប្បធម៌ដែលមាយ [មជ្ឈិមសម័យជាលក្ខណៈដែលបានរៀបចំឡើងតាមពេលវេលាកំណត់។ ធាតុរួមនៃតន្ត្រីអរូបិយ (ដែលគ្រប់គ្រងបទភ្លេងនិងភាពសុខដុម) ចង្វាក់ (និងទ្រឹស្តីសង្វាក់ម៉ែត្រនិងការបញ្ចូលគ្នា) ឌីណាមិក (សំលេងខ្លាំងនិងទន់) និងគុណសម្បតិ្ត sonic នៃ timbre និងវាយនភាព (ដែលពេលខ្លះត្រូវបានគេហៅថា "ពណ៌" នៃសម្លេងតន្ត្រី) ។ ស្ទីលឬប្រភេទតន្ត្រីខុសគ្នាអាចសង្កត់ធ្ងន់សង្កត់ធ្ងន់ឬលុបចោលធាតុមួយចំនួន។ តន្ត្រីត្រូវបានអនុវត្តជាមួយនឹងឧបករណ៍និងបច្ចេកទេសសំលេងជាច្រើនរាប់ចាប់ពីការច្រៀងរហូតដល់ការចាប់រំលោភ។ មានបំណែកឧបករណ៍តែមួយគត់ដែលជាបំណែកសំលេងតែម្នាក់ឯង (ដូចជាបទចំរៀងដែលមិនមានភ្ជាប់ជាមួយឧបករណ៍) និងបំណែកដែលរួមបញ្ចូលគ្នារវាងការច្រៀងនិងឧបករណ៍។ ពាក្យនេះកើតចេញពីភាសាក្រិកμουσική (mousike; "សិល្បៈរបស់មូស៊ាស") ។

ការសិក្សា

បណ្តាខ្សែភ្ជាប់ក្រៅ

http://en.wikipedia.org/wiki/Music

តន្ត្រី​គឺ​ជា​សិល្បៈ​មួយ​ សម្លេង​ដែលមានវិញ្ញាណ ដែល​គេហៅ​ភាព​ត្រូ​វគ្នា​នៃ​ចង្វាក់។ល។ តន្រី្ត​ជា​របស់​យើង​គ្រប់​គ្នា ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​យើង​បាន​លើក​យក​ឧទាហរណ៍​អំពី តន្ត្រី​ខ្មែរ មក​បក​ស្រាយ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​ងាយ​ស្រួល​យល់។

ធាតុរបស់តន្រីគឺ

សម្លេងដែលមាន៤ជារូបមន្ត

• 1. ខ្ពស់ឮសូរសម្លេង
  2. សុពលភាព
  3. គុណភាពនៃសូរ
  4. ថេរវេលា