(១) អក្ខរាដែលចារនារាត្រីស្ងាត់
|
ព្រោះមានវិបត្តហាស្ដីមិនចេញ
|
តឹងណែនឪរ៉ាឈឺផ្សាទោម្នេញ
|
នេត្រារលីងរលោងឥតល្ហែ។
|
(២) សោកស្ដាយអតីតកិត្យានុភាព
|
ល្បីគ្មានគូប្រៀបកិត្តិនាមជាតិខ្មែរ
|
ពេលក្រោយប្តូរផ្លាស់ក្រឡាស់កែប្រែ
|
ប្រជាលង់ហែក្នុងសមុទ្រកម្ម។
|
(៣) យប់កាន់តែជ្រៅខ្ញុំនៅនិពន្ធ
|
ជូនមហាជនរំលឹកចងចាំ
|
សំនេរវាចាអក្ខរាបណ្ដាំ
|
សំរាប់ជាថ្នាំជំនួយស្មារតី។
|
(៤) កើតមកមួយជាតិសល់ធាតុមួយចាន
|
មិនគួរខកខានរៀបរាប់សេចក្ដី
|
ចំណេះដែលមានជូនញាតិប្រុសស្រី
|
មិនទុកក្នុងដីជាមួយរូបកាយ។
|
(៥) ពូជខ្មែរជាពូជប្រពៃកន្លង
|
នគរចម្បងអស់ដែនទាំងឡាយ
|
ប្រជាសុខសាន្ដរស់នៅសប្បាយ
|
ភោគទ្រព្យនាយអាយសំបូរឥតខ្វះ។
|
(៦) សម្បត្តិមច្ឆាបឹងទន្លេសាប
|
ពពួកសត្វស្លាបហោះហើរស្អេកស្កះ
|
ព្រឹក្សព្រៃធម្មជាតិជំរកល្អល្អះ
|
ត្បូងពេជ្រដេរដាស់នៅបរបៃលិន។
|
(៧) ថ្មធ្យូងរ៉ែប្រេងមានច្រើនសន្ធឹក
|
វស្សាផ្ដល់ទឹកដកស្ទូងច្រូតកិន
|
ដីមានជីជាតិបើពូកែប៉ិន
|
កុំនៅចាំសិនដុតជើងដុតដៃ។
|
(៨) បន្លែបង្កាធ្វើច្បារដំណាំ
|
រុក្ខជាតិដើមថ្នាំរួមផ្សំកែច្នៃ
|
ស្រាវជា្រវពេលយប់ធ្វើការពេលថ្ងៃ
|
នាំក្ដីស្រម៉ៃក្លាយជាការពិត។
|
(៩) ធនធានដែលបានរៀបរាប់អន្លើ
|
ហាក់ដូចនៅស្ទើរបើតាមការគិត
|
ផ្ដល់ផលអនេកសំរាប់ញាតិមិត្ត
|
នេះជាទឹកចិត្តរបស់ដូនតា។
|
(១០) ដូចនេះក្នុងនាមអ្នកទទួលផល
|
ដឹងគុណនឹកដល់អ្នកផ្ដល់សង្ខារ
|
ស្វែងយល់អោយច្បាស់ខ្មែរជានរណា
|
ខិតខំរក្សាអភិវឌ្ឍកេរ្តិ៍។
|
(១១) តាមការស្រាវជា្រវសិលាចារិក
|
តែងប្រទះញឹកពាក្យពេជ្រថាក្មេរ
|
ដើមហេតុនៃពាក្យនោះគឺគេមេ
|
មរតកឋិតថេរដែលមេផ្ដល់ជាក់។
|
(១២) ប្រទេសយើងពិតមាតាធិប្បតេយ្យ
|
ព្រោះហេតុអាស្រ័យមានស្រ្ដីម្នាក់
|
គឺព្រះនាងនាគបារមីវង់ភក្រ្ដ័
|
គឺទ្រង់ជាអ្នកគ្រប់គ្រងដែនដី។
|
(១៣) ហេតុនេះខ្មែរយើងសន្មត់ពាក្យមេ
|
ជាពាក្យមុខគេគ្រប់ន័យសេចក្តី
|
មេដៃមេស្រុកមេទ័ពមេព្រៃ
|
មេធាវីក្ដីមេលេខមេទឹក។
|
(១៤) មេកាព្យមេថ្នាំមេជាមេរយ
|
គឺស្ដែងបញ្ជាក់ថែមក្រើនរំលឹក
|
មរតកដូនតាមានច្រើនសន្ធឹក
|
ទំាងនេះជាទឹកព្រះទ័យបព្វជន។
|
(១៥) កុលបុត្រកុលធីតាថ្លាថ្លៃអើយ
|
ចូរកុំព្រងើយតបស្នងសងគុណ
|
បង្កើនចំណេះរៀនលេខនព្វន្ដ
|
ប្រែក្លាយជាជនប្រសើរឧត្ដម។
|
និពន្ធដោយ រដ្ឋា ចាន់ថន
|
១១ កញ្ញា ២០២០
|