ឃុំបឹងសាលាខាងជើង

ពីវិគីភីឌា

ប្រវត្តិឃុំបឹងសាលាខាងជើង

១. ស្ថានភាពភូមិសាស្រ្ត

          ឃុំបឹងសាលាខាងជើង ជាឃុំមួយក្នុងចំណោមឃុំទាំងអស់នៅស្រុកកំពង់ត្រាច​ ខេត្តកំពត​ ដោយមានផ្ទៃដីសរុប ១៥ ៩៣៧ ៤០០ ម៉ែត្រការេ ( ឬ ស្មើនឹង ១៥៩៣.៧៤ ហិចតា) មានចំងាយ៧ គីឡូម៉ែត្រ ពីទីរួមស្រុកកំពង់ត្រាច មានព្រំប្រទល់ ៖

·        ខាងជើងជាប់នឹង ឃុំអង្គសុរភី និង ឃុំភ្នំប្រាសាទ,

·        ខាងត្បូងជាប់នឹង ឃុំបឹងសាលាខាងត្បូង

·        ខាងកើតជាប់នឹង ឃុំភ្នំប្រាសាទ និងឃុំព្រែកក្រឹស

·         ខាងលិចជាប់នឹងឃុំកំពង់ត្រាចខាងកើត ។

បច្ចុប្បន្នរដ្ឋបាលឃុំបឹងសាលាខាងជើង មានភូមិចំណុះចំនួន ៤ រួមមានៈ ភូមិកោះទ្រមូង ភូមិកោះម៉ាក់ប្រាំង ភូមិព្រៃទប់ និង ភូមិដាសស្គរ ដោយភូមិនីមួយៗមានវត្តអារាមមួយ និងសាលាឆទានមួយសំរាប់ប្រជាជនប្រារពពីធីបុណ្យតាមប្រពៃណីជាតិ ។ ចំណែកផ្ទៃដីនិងសណ្ឋានដីនៃឃុំនេះ ជាតំបន់វាលរាប មានបឹង និង មានប្រឡាយគ្រប់ដណ្ដប់គ្រប់ភូមិ ។

    ២. អំពីប្រវត្តិ នៃការកកើតឃុំបឹងសាលាខាងជើង

តាមដឹងពីជីដូន ជីតា លោកបានប្រាប់ថា ពីដើមភូមិសាស្ត្រឃុំនេះមានបឹង និងអូរច្រើន ពុំសូវមានផ្លូវគោកច្រើនសម្រាប់ធ្វើដំណើរនោះទេ ដោយប្រជាពលរដ្ឋភាគច្រើនធ្វើដំណើរដោយទូក ពីតំបន់មួយ ទៅតំបន់មួយដើម្បីដោះដូរផលិតផលនានា តាមផ្លូវទឹក ។ ដោយមានការលំបាកក្នុងការឈប់សម្រាក់ពេល ធ្វើដំណើរ ប្រជាពលរដ្ឋបាននាំគ្នាសង់សាលាដំណាក់មួយនៅប្របមាត់បឹងទុកសម្រាប់ឈប់សម្រាក ។ សាលាដំណាក់មាត់បឹងត្រូវបានប្រជាពលរដ្ឋហៅឈ្មោះថា បឹងសាលា ហើយតំបន់នេះត្រូវបានរាជការ បង្កើតទៅជាឃុំបឹងសាលា ដែលមានលោក តា ច្រឹង ជាមេឃុំ ក្រោមការត្រួតត្រាដោយអាណានិគម និយមបារាំង (១៩៥៣) ក្រោយពីសម្តេចព្រះនរោត្តមសីហនុទាមទារ ឯករាជ្យពីអាណានិគមនិយម បារាំង នៅឆ្នាំ១៩៥៣ ដល់ឆ្នាំ១៩៦៧ (សម័យសង្គមរាស្ត្រនិយម) មេឃុំឈ្មោះ ហែម ហ៊ុន ការអភិវឌ្ឈន៍ក្នុងឃុំបឹងសាលាមិនសូវរីកចម្រើនទេ។ ឆ្នាំ១៩៦៧ ដល់ឆ្នាំ ១៩៧០ មេឃុំឈ្មោះ សឺង ទឹម ពេលនោះការអភិវឌ្ឍន៍ក្នុងឃុំមានការរីកចម្រើនខ្លះៗ ដូចជាមានផ្លូវថ្នល់សម្រាប់ធ្វើដំណើរ ។ នៅថ្ងៃទី១៨ ខែមីនា ឆ្នាំ១៩៧០ លន់ នល់ បានធ្វើរដ្ឋប្រហាទម្លាក់សម្ដេចព្រះនរោត្តមសីហនុ ហើយ បានប្តូរទៅជា របបសាធារណៈរដ្ឋខ្មែរ ក្រោមការគ្រប់គ្រងដោយ លន់ នល់ ពេលនោះហើយដែល ប្រទេសជាតិមានភាពវឹកវរដោយភ្លើងសង្គ្រាមរវាងខ្មែរនិងខ្មែរ ក្នុងរបបសាធាណៈរដ្ឋខ្មែរ  ឃុំបឹងសាលា មានមេឃុំឈ្មោះ តា ស៊ឹម ។    ថ្ងៃទី១៧ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៥ របបសាធារណៈរដ្ឋខ្មែរត្រូវបានដួលរលំ ពេលនោះប្រទេសកម្ពុជាបានប្ដូររបបទៅជា កម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ ដឹកនាំដោយ ប៉ុលពត ឃុំនេះនៅ មានឈ្មោះ ឃុំបឹងសាលា ដដែល ដោយមានមេឃុំឈ្មោះ តា ហ៊ន ពេលនោះប្រជាជនបានជួបការ លំបាកខ្លាំងអាហារមិនគ្រប់គ្រាន់ បិទសិទ្ធសេរីភាពគ្រប់បែបយ៉ាង មិនអាចបំភ្លេចរបបដ៏ខ្មៅងងឹតមួយនេះបានទេ  ។

លុះដល់ថ្ងៃទី៧ ខែមករា ឆ្នាំ១៩៧៩ ប្រទេសត្រូវបានរំដោះ ដោយរណៈសេរ្សសាមគ្គីសង្គ្រោះជាតិ របបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ ត្រូវបានបញ្ចប់ របបសាធារណៈរដ្ឋប្រជាមានិតកម្ពុជា ត្រូវបានបង្កើត ឡើងដោយឥស្សរៈជនស្នេហាជាតិ ពេលនោះហើយដោយឃើញផ្ទៃដីឃុំបឹងសាលាធំពិបាកគ្រប់គ្រង រដ្ឋាភិបាលក៏បានបែងចែក រដ្ឋបាលឃុំបឹងសាលា ជាពីរ ទី១ឈ្មោះឃុំបឹងសាលាខាងជើង និងទី២ឈ្មោះឃុំបឹងសាលាខាងត្បូង ៖

·        ឃុំបឹងសាលាខាងជើងលោក ស្រី អេង ជាមេឃុំ (១៩៧៩-១៩៨៩)

·        ឃុំបឹងសាលាខាងជើង លោក ឃ្លោក សាម៉េត ជាមេឃុំ (១៩៨៩-២០០២)

·        ឃុំបឹងសាលាខាងជើង លោក ភូ យៀន ជាមេឃុំ (២០០២-២០១២)

·        ឃុំបឹងសាលាខាងជើង លោក ចាន់ សាម៉ន ជាមេឃុំ (២០១២-២០១៧)

·        ឃុំបឹងសាលាខាងជើង លោក ស្រី អាន់ ជាមេឃុំ ឆ្នាំ២០១៧ ដល់ បច្ចុប្បន្ន

ការអភិវឌ្ឍន៍ក្នុងឃុំមានការរីកចម្រើនគ្រប់វិស័យឃុំ មានប្រព័ន្ធហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ ប្រព័ន្ធធារាសាស្ត្រ ខ្វាត់ខ្វែងប្រទាក់ក្រឡាគ្នាពីភូមិមួយ ទៅភូមិមួយ និង ទៅឃុំមួយ ទៀត ដែលបង្កលក្ខណៈងាយស្រួលដល់ប្រជាពលរដ្ឋក្នុងការធ្វើដំណើរ និងដឹកជញ្ជូនកសិផល ទៅកាន់គ្រប់ទីកន្លែងក្នុងឃុំ និងក្រៅឃុំ ក៏ដូចជាក្រៅស្រុក ។

ឯកសារ:Maname.jpg
ប្រជាកសិករកំពុងច្រូតកាត់នៅក្នុងវាលស្រែ

រដ្ឋបាលឃុំបច្ចុប្បន្ន[កែប្រែ]

ឃុំបឹងសាលាខាងជើង (អង់គ្លេស: $ Commune) ជាដែនរដ្ឋបាលស្ថិតនៅក្នុង ស្រុកកំពង់ត្រាច ខេត្តកំពត មាន ភូមិ

ឃុំបឹងសាលាខាងជើង
លេខកូដភូមិ ឈ្មោះភូមិជាអក្សរខ្មែរ ឈ្មោះភូមិជាអក្សរអង់គ្លេស
07060101 ភូមិ កោះទ្រមូង Koh Tro Mung Village
07060103 ភូមិ កោះម៉ាក់ប្រាំង Koh Mak Prang Village
07060104 ភូមិ ព្រៃទប់ Prey Toub Village
07060102 ភូមិ ដាសស្គរ Das Skor Village
ភូមិ Village
ភូមិ Village
ភូមិ Village
ភូមិ Village
ភូមិ Village
ភូមិ Village


ព្រំប្រទល់នៃឃុំបឹងសាលាខាងជើង

ឃុំបឹងសាលាខាងជើង ទិស
ខាងកើត (E) ខាងលិច (W) ខាងត្បូង (S) ខាងជើង (N)

ឃុំបឹងសាលាខាងជើង (អង់គ្លេស: Boeng Sala Khang Cheung) ស្ថិតនៅ ស្រុកកំពង់ត្រាច ខេត្តកំពត មាន ០៤ភូមិ÷

លេខកូដភូមិ ឈ្មោះភូមិជាអក្សរខ្មែរ ឈ្មោះភូមិជាអក្សរឡាតាំង
7060101 ភូមិកោះទ្រមូង Koh Tromung
7060102 ភូមិដាសស្គរ Das Skor
7060103 ភូមិកោះម៉ាក់ប្រាំង Koh Makprang
7060104 ភូមិព្រៃទប់ Prey Toub

Boundary

 East 	ឃុំព្រែកក្រឹស ឃុំកន្ថោរខាងកើត ស្រុកកំពង់ត្រាច
 West 	កំពង់ត្រាចខាងកើត ស្រុកកំពង់ត្រាច
 South 	បឹងសាលាខាងត្បូង ស្រុកកំពង់ត្រាច
 North 	ឃុំកន្ថោរខាងលិច​ ឃុំកន្ថោរខាងកើត ស្រុកកំពង់ត្រាច

រដ្ឋបាលឃុំចាស់[កែប្រែ]

វប្បធម៏[កែប្រែ]

ប្រជាជននៅទីនេះមានចំរុះជាតិសាសន៏ ហើយកាន់សាសនាផ្សេងៗគ្នា តែភាគច្រើនគឺកាន់សាសនាព្រះពុទ្ធ​ តែពួកគាត់ចេះជួយគ្នាទៅវិញទៅមកពេលមានអាសន្នម្ដងៗ​​​ រឺបុណ្យទាន ពិធីរៀបអាពាពិពាហ៏ ។

សេដ្ឋកិច្ច[កែប្រែ]

ប្រជាជនប្រកបររបរ​ជាកសិករ និង ធ្វើចំការមួយចំនួនតូច ពុំបានទទួលប្រាក់កំរៃច្រើននោះទេ។​​ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ននេះមានការរីចម្រើនច្រើន គឺ មានអគ្គីសនី និង ទឹកស្អាត ប្រើគ្រប់គ្រាន់។ ប្រជាជនមិនសូវជាមានជីវភាពគ្រប់គ្រាន់ទេ ព្រោះពួកគាត់ភាគច្រើនពុំសូវបានរៀនសូត្រគ្រប់គ្រាន់ដូចគេ។ហើយពួកគាត់ប្រកបរបរជាកម្មករ ធ្វើការអោយគេ ដូចជា ប្រកបរបរអាជីកម្មផ្សេងៗ កម្មករច្រូតកាត់ សំណង់ ​​ កម្មករ រោងចក្រ ដើម្បើចិញ្ចិមជីវិត ។សេដ្ធកិច្ចនៅក្នុងស្រុកកំពុងត្រាចប្រជាជនប្រកបររបរ​ជាកសិករ និង ធ្វើចំការមួយចំនួនតូច ពុំបានទទួលប្រាក់កំរៃច្រើននោះទេ។​​

ការអភិវឌ្ឍន៏[កែប្រែ]

ចំពោះការអភិវឌ្ឈន៍វិញបើនិយាយពីផ្លូវគឹពុំមានភាពងាយស្រួលធ្វើដំណើរនោះទេជាពិសេសនៅតាមភូមិ ដោយមានផ្លូវលំ​ មន្ទីរពេទ្យ សាលារៀន អណ្ដូង អណ្ដូងលូ ​​ ។ ចំពោះផ្នែកអសន្ដិសុខវិញគឹពុំមានសណ្ដាប់ធ្នាប់ល្អ​​ខ្លាំនោះទ ដែលប៉ះពាល់ដល់ការប្រកបរបរប្រជាជនឡើយ ​។

វិស័យសុខាភិបាល[កែប្រែ]

ចំពោះវិស័យសុខាភិបាលគឺមានការរីកចម្រើនជាខ្លាំងព្រោះគ្រូពេទ្យនៅទីនោះមានការបណ្តុំបណ្តាលវិជ្ជាជីវះដូចនេះធ្វើមានភាពងាយស្រួលដល់ប្រជាពលរដ្ឋដើម្បីព្យាបាលជំងឺ។ទោះបីនៅទីនោះមានមន្ទីរពេទ្យតែមួយក៏ដោយ។ប៉ុន្តែមានពេទ្យឯកជនចំនួនច្រើន។

រមនីយដ្ឋានឃុំកំពង់ត្រាច[កែប្រែ]

ស្ថិតនៅ​ជើងភ្នំ​ផ្នែក​ខាងត្បូង​មាន​អារាម​មួយ​ឈ្មោះថាវត្ដ​គិរី​សិលាដែល​ជាទី​ស្ថាន​សម្រាប់​ពុទ្ធបរិស័ទ​គោរព​ប្រតិ ប​ត្ដិ​តាម​គន្លង​សាសនា​ ដោយមាន​យាយជី​តាជី និង ព្រះសង្ឃ​គង់នៅ​ជាច្រើន​អង្គ​។ សម្រាប់​បងប្អូន​ជា​ពុទ្ធសាសនិក ក្រោយពី​ថ្វាយ បង្គំ​ព្រះសង្ឃ​តាម​ទំនៀមទម្លាប់​រួចរាល់ ដើរ​សំដៅ​ចូល​តាមផ្លូវ​ក្នុង​រូង​ទៅ​កណ្ដាល​ភ្នំ ពិតជា​បាន​ជួប​ទីវាល​ល្ហល្ហេវ ភ្លឺ​ស្រឡះ ពោរ ពេញ​ដោយ​ភាព​សុខដុម​គ្មាន​ពីរ ព្រោះ​កាលបើ​ ចោល​ភ្នែក​សម្លឹងមើល​ ទៅលើ​នឹង​ប្រទះឃើញ​ផ្ទៃមេឃ​គ្របដណ្ដប់​នៅ​ ជិតបង្កើយ ជា​រង្វង់​មូល​ដូច​បាតខ្ទះ ​តាម​រាងរៅ​នៃ​ចន្លោះ​ផ្ទាំង​ថ្ម​ចេញពី​បាត​ភ្នំ។ នេះ​ជា​រមណីយដ្ឋាន​ប្រ​វ​ត្ដិ​សាស្ដ្រ​ពោរពេញ​ដោយ​ភាព​រំភើប​រីក រាយ​ឥត​គណនា​ដែល​មិនមាន​កន្លែង​ណា​ អាច​យកមក​ប្រៀបផ្ទឹម​បាន​។​នៅ​អម​តាម​ បណ្ដោយ​រូង​ផ្លូវ​ក្រោម​បាត​ភ្នំ​មាន​ល្អាង​ជាច្រើន ប្រកបដោយ​រូបសំណាក​​ សត្វ​ឫុ​រូបសំណាក​ឧបករណ៍ ប្រើប្រាស់​ដែល​កើត​ឡើងមក​អំពី​ សំណឹក​នៃ​ផ្ទាំង​ថ្ម​ធំៗ ​យូរលង់​ណាស់​មកហើយ ហើយ​ភ្ញៀវទេសចរ​ទាំងឡាយ​ គយ​គន់មើល​សណ្ឋាន​របស់​វា ​នឹង​អាច​កាត់​យល់បាន​តាម​ កា​រ​ផ្គូផ្គង​ពី​មគ្គុទេសក៍​ដែល​នៅ​រង់ចាំ​ជូន​ដំ ណើ​រ​ដើម្បី​ពន្យល់​តាម​អ្វី​ជាការ​ចំណាំ​ត​គ្នា​ទោះបី​គ្មាន​ឯកសារ​ណាមួយ​ យក​ធ្វើ​សំអាង​ក្ដី ។ រមណីយដ្ឋាន​មួយ​នេះ​តែងតែមាន​ភ្ញៀវ មក​ទស្សនា​ពុំ​ដាច់​មិន​ថា​រដូវប្រាំង ឫុ រដូវវស្សា​ឡើយ ហើយ​ទីតាំង​របស់ ភ្នំ​នេះ​ទៀតសោត​ជា​កន្លែង​ ដែល​ផលិតកម្ម​ភាពយន្ដ​នានា អាច​ថត​យក​ទេសភាព សោភ័ណភាព​យ៉ាង​ប្រណីតៗ​ផងដែរ ។កន្លែងទេសចរណ៏សំរាប់ភ្ញៀវមកពីគ្រប់ទិសទីចូលកំសាន្តមានដូចជា ល្អាង ចម្លាក់ និងកន្លែងគោរពបូជាយ៉ាងច្រើន។ទេសចរណ៍ គ្មាន​ទេនៅក្នុងភូមិត្រពាំងធំ ព្រោះមិនមានកន្លែងអភិវឌ្ឍន៏ដែលជាទីចាប់អារម្មណ៏។ប៉ុន្ដែមានតំបន់ទេសចរណ៏នៅក្នុងខេត្តកំពតជាច្រើនកន្លែងដូចជា ភ្នំ​បូកគោ​ ភ្នំ​បូកគោ​មាន​ទីតាំង​ស្ថិតនៅ​ប្រមាណ​៤២​គីឡូម៉ែត្រ​ពី​ទី​រួម​ខេត្ត​។ រមណីយដ្ឋាន​នេះ​បាន​កសាងឡើង​ដោយ​អាណានិគមនិយម​បារាំង​នៅ​ឆ្នាំ​១៩២២ ក្នុង​រជ្ជកាល​ព្រះបាទ​ស៊ីសុវត្ថិ​។ ភ្នំ​បូកគោ​គឺជា​កន្លែង​កម្សាន្ត​សម្រាប់​ពួក​អាណានិគម​បារាំង ដែល​ត្រូវ​ការផ្លាស់ប្តូរ​បរិយាកាស​ពី​តំបន់​វាលទំនាប​ទៅ​តំបន់​ភ្នំ​ក្បែរ​ មាត់សមុទ្រ​។​

កាអប់រំ[កែប្រែ]

ការអប់រំពុំមានការវិវត្តន៏ខ្លាំងនេះទេ​ ដោយសារនៅទីនោះពុំនូវមានរីកចំរើន ផ្លូវពិបាកក្នុងការធ្វើដំណើរ ជីវភាពមានការខ្វះខាត​ ។ដោយសារប្រជាជននៅទីនោះមានជីវភាពខ្វះខាត​ធ្វើអោយពួកគេទៅរកការងារធ្វើនៅតាមរោងចក្រផ្សេងៗដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពគ្រួសាររបស់គេ។នៅក្នុងខេត្តនេះក៏មានសាលាមត្តេយ្យ សាលាបឋមសិក្សា អនុវិឡាលយ័ និងវិទ្យាល័យផងដែរ។ប៉ុន្តែពុំសូវបានទទួលការអប់រំទូលំទូលាយទេ ដោយសារជីវភាពខ្វះខាត និងពេលវេលាសម្រាប់សិក្សា ព្រោះពួកគាតជួយធ្វើការដើម្បីរកចំណូល​ ទើបប្រជាជននៅទីនោះពុំសូវទទួលបានការអប់រំច្រើននោះទេ។