ច្បាប់កំលាំងរបស់អំពែរ

សូមកុំច្រលំជាមួយ ច្បាប់អំពែរ

ច្បាប់កំលាំងរបស់អំពែរជាច្បាប់ដែលនិយាយពីកំលាំងអន្តរកម្មរវាងខ្សែចំលង​២ដែលឆ្លងកាត់ដោយចរន្តអគ្គីសនី។ ប្រភពរបស់កំលាំងនោះកើតឡើងដោយ ខ្សែចំលងម្ខាងបង្កើតដែនម៉ាញ៉េទិច (យោងតាមច្បាប់ប្យូ-សាវ៉ា ហើយខ្សែចំលងម្ខាងទៀតរងកំលាំងឡូរិន។

ឧទាហរណ៍ងាយជាងគេ​ដែលគេស្គាល់ គឺករណីខ្សែចំលងត្រង់២ តូចឆ្មារ ដាក់ស្របគ្នាក្នុងសុញ្ញកាស ឆ្លងកាត់ដោយចរន្តអគ្គីសនីថេរ។ កំលាំងដែលមានអំពើលើខ្សែមួយក្នុងមួយខ្នាតប្រវែងគឺ៖

$F_{m}={\frac {\mu _{0}}{2\pi }}{\frac {I_{1}I_{2}}{r}}\$

ដែល

• $r\;$ ជាគំលាតរវាងខ្សែចំលាងទាំង២
• $I_{1}\;$ និង $I_{2}\;$ ជាអាំងតង់ស៊ីតេចរន្តអគ្គីសនីឆ្លងកាត់ខ្សែចំលង
• $\mu _{0}=4\pi \times 10^{-7}N/A^{2}$ ជាពែរមេអាប៊ីលីតេរបស់សុញ្ញកាស។

រូបមន្តទូទៅរបស់ច្បាប់កំលាំងរបស់អំពែរសរសេរ៖

${\vec {F}}_{12}={\frac {\mu _{0}}{4\pi }}I_{1}I_{2}\oint _{C_{1}}\oint _{C_{2}}{\frac {d{\vec {s}}_{2}\ \mathbf {\times } \ (d{\vec {s}}_{1}\ \mathbf {\times } \ {\vec {r}}_{12})}{r_{12}^{2}}}\$

ដែល

• ${\vec {F}}_{12}$ ជាកំលាំងសរុបដែលសៀគ្វីទី1 មានអំពែរលើសៀគ្វីទី2 (ជាទូទៅគិតជា ញូតុន)
• $I_{1}\;$ និង $I_{2}\;$ ជាអាំងតង់ស៊ីតេចរន្តឆ្លងកាត់សៀគ្វីទី1 និងទី2 រៀងគ្នា (ជាទូទៅគិតជា អំពែរ),
• អាំងតេក្រាលខ្សែកោងឌុបជាផលបូកកំលាំងដែលផ្នែកនីមួយរបស់សៀគ្វីទី1 មានអំពើលើផ្នែកនីមួយៗរបស់សៀគ្វីទី2
• $d{\vec {s}}_{1}$ និង $d{\vec {s}}_{2}$ ជាវ៉ិចទ័រផ្នែកល្អិតរបស់ខ្សែកោង C₁ និង C₂ រៀងគ្នា ដែលមានទិសដៅដូចគ្នានឹងចរន្ត(ជាទូទៅគិតជា ម៉ែត្រ)
• ${\vec {r}}_{12}$ ជាវ៉ិចទ័រឯកតារបស់បន្ទាត់ភ្ជាប់ផ្នែកតូចៗនៃខ្សែទាំង២ ពី $ds_{1}\;$ ទៅ $ds_{2}\;$ហើយ $r_{12}\;$ជាចំងាយរវាងផ្នែកតូចៗទាំងនោះ
• × ជាផលគុណវ៉ិចទ័រ

ដើម្បីកំនត់កំលាំងដែលមានអំពើរវាងខ្សែចំលងទាំង២នៅក្នុងមជ្ឍដ្ឋានរូបធាតុ គេត្រូវជំនួស ពែរមេអាប៊ីលីតេសុញ្ញកាសដោយពែរមេអាប៊ីលីតេរបស់មជ្ឍដ្ឋាននោះ។