ពុទ្ធបដិមារឥរិយាបទ នាគប្រក់

ព្រះពុទ្ធបដិមានាគប្រក់ នៅក្នុងរចនាបថខ្មែរសម័យអង្គរ ក្នុងសតវត្សរ៍ទី១២

ប្រក់នាគ ប្រែថា "នាគធ្វើជាជម្រកអោយព្រះពុទ្ធ", គឺជា ឥរិយាបទរបស់ព្រះពុទ្ធនៅក្នុងសិល្បៈភូមា, ខ្មែរ , លាវ, និងថៃ ដែល ព្រះពុទ្ធ ទ្រង់គង់ក្នុង សមាធិ ឬ ឥរិយាមារយាទ ។ ជ្រកដោយឬគ្របដោយ នាគ ពហុក្បាល។ នាគ​ដែល​មាន​ឈ្មោះ​ថា មុចលិន្ទ ជា​ធម្មតា​មាន​ក្បាល​ប្រាំពីរ ឬ​ប្រាំបួន ហើយ​បាន​លេច​ចេញ​ជា​តួ​គល់​នៃ​ព្រះពុទ្ធ​បដិមា។

ឥរិយាបទ​នេះ​សំដៅ​លើ​វគ្គ​មួយ​ក្នុង​ជីវិត​របស់​ព្រះពុទ្ធ​បន្ទាប់ពី​បាន ​ត្រាស់​ដឹង ។ គាត់បានធ្វើដំណើរទៅកាន់នគរផ្សេងៗដើម្បីបង្រៀន និងចំណាយពេលដែលនៅសល់របស់គាត់ដើម្បីធ្វើសមាធិ។ នៅយប់មួយ ខ្យល់ព្យុះបក់បោកយ៉ាងខ្លាំងនៅក្នុងព្រៃដែលគាត់កំពុងធ្វើសមាធិ។ នាគមួយឈ្មោះ មុចលិន្ទ បានឃើញគាត់ធ្វើសមាធិក្រោមអាកាសធាតុដ៏អាក្រក់។ មុចលិន្ទ បានសម្រេចចិត្តរុំជុំវិញ អាសនៈ (កន្លែងអង្គុយ) ហើយប្រើខ្លួនគាត់ជាខែលដើម្បីការពារព្រះពុទ្ធពីទឹកភ្លៀង។

អាកប្បកិរិយាត្រូវបានត្រួសត្រាយក្នុង សិល្បៈខ្មែរ សម័យដើម។

វិចិត្រសាល

• 
  រូបសំណាកខ្មែរ សតវត្សទី១១, នៅសារមន្ទីជាតិ ចៅសំប្រាយ៉ា ខេត្តអយុធ្យា
• 
  ព្រះពុទ្ធ​សំរឹទ្ធិ​របស់​ខ្មែរ​នៅ​សតវត្ស​ទី​១២, ពី ​បន្ទាយ​ឆ្មារប្រទេស​កម្ពុជា។
• 
  នៅ ឧទ្យាន​ប្រវត្តិសាស្ត្រ​សុខោទ័យ រូបសំណាក​នេះ​បញ្ជាក់​អំពី​រាង​របស់​នាគ។
• 
  នៅ វត្ត Phra That Doi Suthep ខេត្តឈៀងម៉ៃ
• 
  នៅវត្ត បាងរៀង ខេត្ត ផាងង៉ា
• 
  នៅ Sala Keoku ខេត្ត ណងខៃ
• 
  នៅវត្ត ស៊ីមឿង ក្រុងវៀងច័ន្ទ
• 
  ព្រះពុទ្ធ Nagayon នៅ Monywa ប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ា