ព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី១

ពីវិគីភីឌា
ព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី១
រជ្ជកាល៦៥៥-៦៨១
រាជ្យមុនព្រះបាទភវវរ្ម័នទី២
រាជ្យបន្តព្រះនាងជ័យទេវី
សាសនាព្រហ្មញ្ញសាសនា

ព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី១(ឆ្នាំ៦៥៥-ឆ្នាំ៦៨១នៃគ.ស[កែប្រែ]

ព្រះបាទភវវរ្ម័នទី២ ព្រះអង្គបុត្ររបស់ព្រះបាទភវវរ្ម័នទី២។ ព្រះអង្គបានបញ្ជូនរាជទូតទៅប្រទេសចិន និងបន្តនយោបាយគ្រប់គ្រងទឹកដីប៉ែកខាងលិច(ដងទន្លេមេណាម)។ ព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី១ គ្មានរជ្ជទាយាទទេ ទើបរាជសម្បត្តិធ្លាក់ទៅលើព្រះរាជបុត្រីគឺព្រះនាងជ័យទេវី។ ព្រះអង្គបានបែកចែកអាណាចក្រចេនឡាជាតំបន់រដ្ឋបាលគ្រប់គ្រងដូចជា[១]

  • តំបន់វត្តភូ៖ ចាប់ពីវត្តភូ ស្ទឹងត្រែង បាភ្នំ ព្រៃនគរ ក្រុងសម្ភុបុរៈ(ក្រចេះ)។
  • តំបន់ខាងលិច៖ ចាប់ពីអាងទន្លេមេគង្គ អង្គរបូរី បាត់ដំបង ខាងជើងបឹងទន្លេសាប។ ព្រះអង្គបានកសាងប្រាសាទនៅរាជធានីវ្យាធបុរៈ(ព្រៃវែង) វត្តភូ(ឡាវ)និងនរវននគរនៅអង្គរបូរី ខេត្តតាកែវ។

ឯកសារយោង[កែប្រែ]

  1. សៀវភៅសិក្សាសង្គម ថ្នាក់ទី១០ ឆ្នាំ២០១៧ របស់ក្រសួងអប់រំ យុវជននិងកីឡា ទំព័រទី១៤១