វិឝយ

វិឝយ (វិសយ,វិស័យ) មានន័យថាជាចម្បង - 'ផ្នែកនៃឥទ្ធិពលឬសកម្មភាព' ហើយក៏សំដៅទៅ - 'ការគ្រប់គ្រង', 'នគរ', 'ទឹកដី', 'ប្រទេស', 'លំនៅដ្ឋាន' 'ដី' ជាដើម។ ប៉ុន្តែនៅក្នុង ទស្សនវិជ្ជាហិណ្ឌូ វា ត្រូវបានប្រើដើម្បីចង្អុលបង្ហាញ 'ប្រធានបទ', 'វត្ថុអារម្មណ៍', 'ប្រធានបទនៃការបកស្រាយ', 'តំបន់ឬជួរនៃ ពាក្យ ឬ 'វាលនៃបទពិសោធន៍' ។ នេះបើយោងតាម Mimamsakas a adhikarana ពេញលេញ (अधिकरणम्) ie main, relation or connection, មាន viśayah - កម្មវត្ថុ ឬ វត្ថុដែលត្រូវពន្យល់, viśeya(विशय) ឬ sanśeya(संशय) - ការសង្ស័យឬសំណួរដែលកើតឡើងលើបញ្ហានោះ pūrvapakśa (पूर्वपक्ष) - អំណះអំណាង prima facie ទាក់ទងនឹងវា, uttarpakśa(उत्तर्पक्ष) ឬ siddhanta (सिद्धान्त) – ចម្លើយ ឬការសន្និដ្ឋានដែលបានបង្ហាញ និង sangati (संगति) – ភាពពាក់ព័ន្ធ ឬភាពពាក់ព័ន្ធ ឬការសន្និដ្ឋានចុងក្រោយ។ យោងទៅតាម Srimad Bhagavatam (XI.ix.29), viśayahឬវត្ថុនៃសេចក្តីរីករាយ ត្រូវបានរកឃើញនៅគ្រប់ទីកន្លែង ដូចជា āhāra('អាហារ'), nidrā('ដេក'), bhaya ('ការភ័យខ្លាច - ការយកឈ្នះ') និង maithuna ('មិត្ត' មានន័យថា សេចក្តីត្រេកអរ) ។

អត្ថន័យ

Viśayah ( សំស្រ្កឹត : វិឝយ ) មានន័យថា – វត្ថុ​នៃ​ការ​ត្រេកអរ​តាម​កម្មវត្ថុ វត្ថុ​សម្រាប់​រីករាយ​ក្នុង​អារម្មណ៍ វត្ថុ​សម្រាប់​ត្រេកអរ​ក្នុង​អារម្មណ៍ វត្ថុ​នៃ​ការ​ត្រេកអរ​តាម​អារម្មណ៍ ។ នៅក្នុង Bhagavad Gita ពាក្យនេះត្រូវបានគេប្រើពីរដងក្នុងទម្រង់ពហុវចនៈ विषया ( Viśayā ) ខណៈពេលដែលសំដៅលើ - លើប្រធានបទនៅក្នុង Sloka II.45 – त्रैगुण्यविषया वेदा និងចំពោះវត្ថុសម្រាប់ការរីករាយដោយអារម្មណ៍នៅក្នុង Sloka II.59 – विषया विनिवर्तन्ते ។ Viśayah មានន័យថាជាចម្បង – វិស័យនៃឥទ្ធិពល ឬសកម្មភាព ហើយក៏សំដៅទៅលើ – ការគ្រប់គ្រង នគរ ទឹកដី ប្រទេស លំនៅដ្ឋាន ទឹកដី viśayah មានប្រភពមកពី viś មានន័យថាធ្វើសកម្មភាព។