ព្រះបាទ ហ័ស្វរៈវរ្ម័ន

ព្រះបាទ ហ័ស្វរៈវរ្ម័ន (ប្រសូតនៅ គ.ស ៩០១-៩៤៤) រជ្ជកាលគ្រងរាជ (គ.ស ៩២៨-៩៤២) ទ្រង់បានរៀបអភិសេកនិងមហេសីរបស់ទ្រង់១អង្គមិនស្គាល់ ព្រះនាម ហើយទ្រង់មានបុត្រ២អង្គ ព្រះនាម "ហ័ស្វរៈវរ្ម័នទី២" និង មួយអង្គទៀតព្រះនាម "ជ័យវរ្ម័នទី៤" ។ ក្រោយពេលរត់គេចពី ព្រះបាទ (ព្រហ្មកិត) ដែលតាមស្លាប់ទ្រង់ ព្រះបាទ ហ័ស្វរៈវរ្ម័ន មានបុណ្យវាសនាខ្ពស់ ទើបធ្វើឲពួកចៅហ្វាយខេត្តជាច្រើនដូចជា ចៅហ្វាយខេត្តម៉ៅ នៅខេត្តកណ្ដាល ចៅហ្វាយខេត្តដំបងគ្រូញូង នៅខេត្តបាត់ដំបង ធ្វើការបះបោរបង្ករទ័ពផ្ដួលរំលំ ព្រះបាទ (ព្រហ្មកិត) ហើយលើកព្រះបាទ ហ័ស្វរៈវរ្ម័ន ជាស្ដេចដែនដី ដែលមានព្រះនាមក្នុងរាជថា "ព្រះបាទសម្ដេច គម្ដែងអញប្រដែង រាជបក្សីចាំក្រុង បម្រុង​រាស្ត្រ" ។ ទ្រង់បានកសាងនៅ ប្រាសាទបក្សីចាំក្រុង បង្កើត ខេត្តថ្មីហៅថា ខេត្តបាត់ដំបង ។