មហោស្រពទីក្រុងហូជីមិញ (ព្រៃនគរ)

 

Municipal Theatre of Ho Chi Minh City
Nhà hát Thành phố Hồ Chí Minh
The opera house in 2014
Alternative names	Saigon Opera House
ព័ត៌មានទូទៅ
ស្ថានភាព	Complete
ប្រភេទ	Opera house, theater
រចនាបទស្ថាបត្យកម្ម	Flamboyant
អាសយដ្ឋាន	7 Lam Son Square, Ben Nghe Ward, District 1
ទីក្រុង	Ho Chi Minh City
ប្រទេស	Vietnam
កូអ័រដោណេ	10°46′36.12″N 106°42′11.59″E
Construction started	1898
Opening	1 January 1900 (1900-០១-01)
Renovated	1955, 1998, 2007-2009
Renovation cost	VND$25 billion, or ~US$2 million in 1998
ការរចនា និងសំណង់
Architect	Félix Olivier, Ernest Guichard, Eugène Ferret
ព័ត៌មានផ្សេងៗ
Seating type	Cushion
Seating capacity	559 (1900) 500 (2009)
គេហទំព័រ
hbso.org.vn (Not mobile friendly)

រោងមហោស្រពទីក្រុងហូជីមិញ (ព្រៃនគរ) ដែលគេស្គាល់ថាជា រោងមហោស្រពក្រុងសៃហ្គន ( Vietnamese: Nhà hát Thành phố Hồ Chí Minh ) គឺជារោងល្ខោនមួយនៅទីក្រុងហូជីមិញ( ព្រៃនគរ) ប្រទេសវៀតណាម ។ វាជាឧទាហរណ៍នៃស្ថាបត្យកម្មអាណានិគមបារាំង នៅវៀតណាម។

សាងសង់ក្នុងឆ្នាំ១៨៩៧ ដោយស្ថាបត្យករជនជាតិបារាំង អឺជែន ហ្វេរិត ជាអូប៉េរាសៃហ្គន (Opéra de Saïgon ) អគារ៥០០ អាសនៈត្រូវបានបម្រើជាកន្លែងរបស់សភាជាតិឯកអគ្គរដ្ឋទូតពីឆ្នាំ១៩៥៦ ដល់ឆ្នាំ១៩៦៧ ហើយបន្ទាប់មកជាទ្វេសភា : សភាជាន់ទាប (Hạ Nghị Viện) និងព្រឹទ្ធសភា (Thượng Nghị Viện) នៃរដ្ឋសភាវៀតណាមខាងត្បូង ក្រោយឆ្នាំ១៩៥៦។ ហើយក៏បានប្រារព្ធធ្វើសភាប្រជាជន (Đại hội đại biểu Nhân dân) នៃសាធារណរដ្ឋវៀតណាមខាងត្បូង ពីឆ្នាំ ១៩៧៥ ផងដែរ។ វាមិនមែនរហូតដល់ឆ្នាំ១៩៧៦ ដែលវាត្រូវបានប្រើប្រាស់ម្តងទៀតជារោងមហោស្រព ហើយផ្នែកខាងមុខត្រូវបានជួសជុលឡើងវិញនៅឆ្នាំ១៩៩៥ ។

ប្រវត្តិសាស្ត្រ

បន្ទាប់ពីការលុកលុយកូសាំងស៊ីន និងការបង្កើតអាណានិគមមួយ នៅឆ្នាំំំំ១៨៦៣ អាណានិគមបារាំងបានអញ្ជើញក្រុមហ៊ុនមហោស្រពមួយទៅកាន់ទីក្រុងសៃហ្គន ដើម្បីសម្តែងសម្រាប់កងទាហានបារាំងនៅក្នុងផ្ទះវីឡារបស់ឧត្តមនាវីបារាំងនៅទីលាននាឡិកា (Place de l'Horloge) (បច្ចុប្បន្នជ្រុង ផ្លូវ ង្វៀនដូ និង ដុងខឺយ)។ មួយសន្ទុះក្រោយមក រោងមហោស្រពបណ្ដោះអាសន្នមួយត្រូវបានសាងសង់នៅទីតាំងនៃអ្វីដែលឥឡូវនេះជាសណ្ឋាគារការ៉ាវេលឡេ ។ នៅឆ្នាំ១៨៩៨ ការសាងសង់រោងមហោស្រពថ្មីបានចាប់ផ្តើមនៅលើទីតាំងនៃកន្លែងចាស់ ហើយវាត្រូវបានបញ្ចប់ត្រឹមថ្ងៃទី ១ ខែមករា ឆ្នាំ ១៩០០។

រវាង សង្គ្រាមលោកលើកទី១ និង សង្គ្រាមលោកលើកទី២ រាល់ការចំណាយលើការចល័ត និងការចល័តទ័ព ព្រមទាំងការចំណាយផ្សេងទៀតសម្រាប់ក្រុមហ៊ុនល្ខោនពីប្រទេសបារាំងទៅកាន់ទីក្រុងសៃហ្គនត្រូវបានបង់ដោយរដ្ឋាភិបាលក្រុង។ ទោះបីជាការពិតដែលរោងមហោស្រពត្រូវបានគ្រោងទុកជាកន្លែងកម្សាន្តសម្រាប់មនុស្សវណ្ណៈកណ្តាលដែលកំពុងកើនឡើងក៏ដោយ ក៏ទស្សនិកជនរបស់វាបានធ្លាក់ចុះ ដោយសារក្លឹបរាត្រី និងសាលរាំកាន់តែច្រើនឡើងនៅក្នុងទីក្រុង។ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​នេះ ការ​សម្ដែង​ត្រូវ​បាន​គេ​បង្ហាញ​តែ​ម្ដង​ម្កាល ខ្លះ​ជា​ការ​ប្រគំ​តន្ត្រី និង​កម្មវិធី​ កាយឡុង ផ្សេង​ទៀត។

បន្ទាប់ពីការរិះគន់ចំពោះមុខរោងមហោស្រព និងការចំណាយខ្ពស់ក្នុងការរៀបចំការសម្តែង រដ្ឋាភិបាលក្រុងមានបំណងបង្វែររោងមហោស្រពទៅជាសាលប្រគុំតន្ត្រី (Salle de Concert) ប៉ុន្តែវាមិនដែលត្រូវបានអនុវត្តនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ការតុបតែង ចម្លាក់ និងរូបចម្លាក់ត្រូវបានដកចេញពីមុខរោងមហោស្រពក្នុងឆ្នាំ១៩៤៣ ដើម្បីធ្វើឱ្យល្ខោនមើលទៅក្មេងជាងវ័យ។ នៅឆ្នាំ១៩៤៤ រោងមហោស្រពត្រូវបានខូចខាតដោយសារការវាយប្រហារតាមអាកាស របស់សម្ព័ន្ធមិត្ត ប្រឆាំងនឹងកងទ័ពអធិរាជជប៉ុន ហើយរោងមហោស្រពបានឈប់ដំណើរការ។ នៅពេលដែលជប៉ុនចុះចាញ់នឹងកងកម្លាំងសម្ព័ន្ធមិត្ត បារាំងបានត្រលប់ទៅកូសាំងស៊ីនវិញ។ នៅឆ្នាំ១៩៥៤ ការបរាជ័យរបស់បារាំងនៅ សមរភូមិដៀនបៀនផុ បាននាំឱ្យមាន កិច្ចព្រមព្រៀងទីក្រុងហ្សឺណែវ ក្នុងឆ្នាំដដែល។ បន្ទាប់មក រោងមហោស្រព​នេះ​ត្រូវ​បាន​ប្រើ​ជា​ជម្រក​បណ្ដោះអាសន្ន​សម្រាប់​ជន​ស៊ីវិល​បារាំង​ដែល​មក​ពី​វៀតណាម​ខាង​ជើង។

នៅឆ្នាំ១៩៥៥ រោងមហោស្រពត្រូវបានស្ដារឡើងវិញជាអាសនៈនៃសភាជាន់ទាបនៃរដ្ឋវៀតណាម បន្ទាប់មកសាធារណរដ្ឋវៀតណាម ។ បន្ទាប់ពីការ ដួលរលំនៃទីក្រុងសៃហ្គន(ព្រៃនគរ) ក្នុងឆ្នាំ១៩៧៥ រដ្ឋាភិបាលបដិវត្តបណ្តោះអាសន្នបានចាប់ផ្តើមរៀបចំសភាប្រជាជននៅរោងមហោស្រព។ បន្ទាប់ពីការបង្រួបបង្រួមប្រទេសវៀតណាមក្នុងឆ្នាំ១៩៧៦ អគារនេះត្រូវបានស្ដារឡើងវិញនូវមុខងារដើមរបស់ខ្លួនជារោងមហោស្រព។ នៅឆ្នាំ១៩៩៨ ក្នុងឱកាសគម្រប់ខួប ៣០០ ឆ្នាំនៃការបង្កើតទីក្រុងសៃហ្គន (ព្រៃនគរ) រដ្ឋាភិបាលក្រុងបានជួសជុលផ្នែកខាងមុខនៃរោងមហោស្រព។

ក្នុងឆ្នាំ២០២០ ស្ថានីយ៍ផ្ទះល្ខោនអូប៉េរ៉ា មេត្រូរបស់ទីក្រុងហូជីមិញ(ព្រៃនគរ) បានបើកឱ្យសាធារណជនទស្សនា ដោយប្រតិបត្តិការ ខ្សែទី១ គ្រោងនឹងចាប់ផ្តើមនៅឆ្នាំ២០២៣។