រឿងសូផាត
| ||||||||||||||||
ដំណើផ្សងព្រេងរបស់សុផាត បង្កើតជាបញ្ហាទាំងឡាយនៅក្នុងរឿងនេះ។
១៩៣៨ គឺជាកម្រងរឿងប្រលោមលោកខ្មែរ ដែលត្រូវបានសរសេរតាំងតែពីឆ្នាំ ១៩៣៨ មកម្ល៉េះ ដោយអ្នកនិពន្ធ រីម គីន ។ រហូតដល់ឆ្នាំ ១៩៤២ ទើបត្រូវបានបោះពុម្ពផ្សាយ ឯការបោះពុម្ពនោះទៀតសោត គឺនៅឯព្រៃនគរ ក្រុង ច្រឺឡឺង ប្រទេសវៀតណាមឯណោះ ពីព្រោះនៅក្នុងប្រទេសយើងមិនមានរោងពុម្ពច្រើនល្មមគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ការបម្រើការបោះពុម្ពនេះឡើយ នាគ្រាកាលសម័យនោះ ។ ជាប្រលោមលោកដែលក់ដាច់ខ្លាំងណាស់ក្នុងសម័យនោះ ក្រោយមកក៏ត្រូវបានដាក់បញ្ចូលទៅក្នុងកម្មវិធីសិក្សាថ្នាក់ជាតិ (បឋមភូមិ) ។ សូផាត ដែលជាកុមារកំព្រាបានរស់រៀនសូត្រ និងធំដឹងក្តី ដោយការជួយទំនុកបម្រុងពីអ្នកស្រុក និងព្រះសង្ឃ ។ បន្ទាប់ពីនាងសូយា ដែលត្រូវជាម្តាយបានលាចាកលោកនេះទៅ ។ ដំណើរផ្សងព្រេងរបស់សូផាតមកកាន់ទីក្រុងភ្នំពេញ បង្កើតបានជារឿងនេះឡើង ។ តើមានអ្វីកើតឡើងខ្លះចំពោះដំណើរជីវិតរបស់ ’សូផាត” ។ សូមអញ្ជើញអានចុះ ជាវទុកជាសក្ខីសម្រាប់រក្សាទុក រក្សាឲ្យកូនៗខាងក្រោយបានអានតទៅទៀត ... ។
សាច់រឿង[កែប្រែ]
សួន ចៅហ្វាយស្រុក ស្រុកសិរីសោភ័ណ ជានាម៉ឺនប្រកបដោយរូបឆោមល្អឆើតឆាយ សមសួននឹងតម្រេះវិជ្ជា លោកអាយុទើបតែ២៣ឆ្នាំទេ ប៉ុន្តែលោកបានមកកាន់កាប់ស្ដីទីរាជការចំនួនពីរឆ្នាំហើយ ក្នុងស្រុកសិរីសោភ័ណនេះ។ លោកមិនបានដណ្ដឹងស្ត្រីឯណាមួយធ្វើជាគូគាប់ចិត្តសោះ ប៉ុន្តែរាស្ត្រទាំងពួងដឹងជាក់ថា លោកបានទៅរួមរ័កដោយលាក់កំបាំងនឹងស្ត្រីកំព្រាម្នាក់ឈ្មោះនាង “សូយា” ចំនួនប្រាំពីរខែហើយ។
ថ្ងៃមួយលោក សួន បានទទួលសំបុត្រពីរាជការធំដែលនៅភ្នំពេញ ផ្លាស់លោកទៅទីក្រុងដើម្បីទៅកាន់កាប់ទីរាជការថ្មីទៀត។
លោក សួន គិតថា ខ្លួនអើយ ! មកនៅស្រុកនេះចំនួនពីរឆ្នាំហើយ ឃ្លាតចេញពីក្រុងភ្នំពេញ ដែលជាស្រុកកំណើតរបស់ខ្លួន ហើយដែលខ្លួនមិនដែលបានទៅណាមកណាឃ្លាតយូរដល់ម្ល៉េះសោះ! អ្នកម្ដាយម៉េម៉ាយនៅតែម្នាក់ឯង ឯរាជធានី តែងនឹងរលឹកខ្លួនរាល់ថ្ងៃ។ ការដែលរាជការ តម្រូវឲ្យត្រឡប់ទៅស្រុកវិញជាការប្រសើរណាស់។
លោកចៅហ្វាយស្រុកគិតដូច្នេះស្រេចហើយ ក៏មានទឹកមុខរីករាយ។
លោក សួន កំពុងតែនឹកមមៃ សប្បាយចិត្តដោយបានវិលថ្កានឋានមាតា ស្រាប់តែភ័ក្ត្រលោកប្រែជាស្រពោនមួយរំពេច ដោយមានគំនិតមួយ ចូលលុកលុយខួរក្បាលលោក “ឱ! សូយា មាសបងអើយ! នាងមានផ្ទៃពោះប្រាំខែហើយ បើបងនឹងចាកចោលនាងដូច្នេះ យល់ជាមិនសមគួរឡើយ ឥលូវ បើនឹងយកនាងទៅជាមួយផង យល់ថាមិនកើតទេ។ អ្នកម្ដាយកាលដែលខ្លួនចេញមកនៅស្រុកនេះ បានប្ដេជ្ញាថា កុំឲ្យទៅយកស្ត្រីឯណាធ្វើជាភរិយា ពីព្រោះអ្នកបា ដណ្ដឹងកូនគេបញ្ចាំចិត្តទុកឲ្យហើយ។ ព្រះអើយ! ខ្ញុំមិនដឹងគិតយ៉ាងណាទេ!
លោក សួន យកកន្សែងតូចមួយដែលជាស្នាដៃនាង សូយា ជូតទឹកភ្នែកដែលហូររឹមៗ។ លោកអញ្ជើញចូលទៅក្នុងបន្ទប់ មានដំណើរធេងធោង នឹងពន់ទុក្ខសោកនៅអាត្មា។
វេលានោះស្ត្រីម្នាក់ចូលមក។ នាងនោះមានរូបឆោមលោមពណ៌ល្អ ភាពជាស្រីថៃពាក់កណ្ដាល ស្រីខ្មែរពាក់កណ្ដាល ពោះប៉ោងបន្តិច ឲ្យសម្គាល់ដឹងថានាងមានផ្ទៃពោះ។
លោក សួន ឮសូរជើងនាងដើរ ក៏ចេញពីបន្ទប់ភ្លាម ស្ទុះទៅឱបនាង និយាយថា៖
- សូយា ! មាស
ទឹកមុខនាង សូយា ក្រៀមក្រំស្រងូតស្រងាត់ គួរឲ្យអាណិតពេកណាស់។ នាងផ្ដេកក្បាលទៅលើទ្រូងសង្សារ នាងខ្សឹកខ្សួលអួលអាក់ ហូរធ្លាក់ទឹកនេត្រាទាំងគូរហាម។
លោក សួន យកដៃមួយចាប់ភ័ក្ត្រនួននាងផ្ទាប់នឹងឱរាលោក ដៃមួយទៀតអង្អែលកេសាស្ត្រី ពោលពាក្យល្ហឹមលេ