ផានផាន

ពីវិគីភីឌា
(ត្រូវបានបញ្ជូនបន្តពី ស្តេច ហ៊ុន ប៉ានប៉ាន)
ផានផាន
កុរុង
រជ្ជកាលគ.ស ២១៧-២២០
រាជ្យមុនកុរុងហ៊ុនផានហួង
រាជ្យបន្តកុរុងឝ្រីមារញ
ស្វាមី/មហេសីមិនស្គាល់
បុត្រមានបុត្រពីរអង្គ មិនស្គាល់ព្រះនាម
វង្សហ៊ុន
សន្តតិវង្សសោមវង្ស
បិតាកុរុងហ៊ុនផានហួង
មាតាមិនស្គាល់
ប្រសូតគ.ស?
ភ្វូណាន
សុគតគ.ស ២២០
ភ្វូណាន

កុរុងផានផាន (ចិន:盤盤, ភិងអ៊ិង:Pánpán, យ៉ាត់ផេង:pun4pun4 រឺ ភូនភូន) (គ.ស ?-២២០) រជ្ជកាល (គ.ស ២១៧-២២០) កាល​កុរុង​ហ៊ុនផានហួង អង្គ​អធិរាជសោយទិវង្គតហើយ ​ព្រះ​រាជ​ឱរស​ព្រះ​នាម ផានផាន ត្រូវជាបុត្រទីពីរ បាន​ទទួល​គ្រង​រាជ​សម្បត្តិ​តមក ទ្រង់​មាន​ព្រះ​អគ្គមហេសី​ព្រះ​នាម​ដូចម្ដេច​មិន​ប្រាកដ មាន​ព្រះ​រាជ​ឱរស​តូច​ៗ ពីរ​អង្គ។ ការ​ផែនដី ព្រះ​មហាក្ស​ត្រិយ៍​អង្គ​នេះ ប្រហែល​ជា​ទ្រង់​ខ្សោយ​ព្រះ​សមត្ថភាព ឬ​ពុំ​ដូច្នោះ ក៏​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​កាយ​ទុរពល​មិន​គួរ​ដល់​រាជកិច្ច​ទាំងពួង ទើប​ប្រាកដ​ថា ទ្រង់​បាន​ប្រគល់​សព្វ​កិច្ចការ​ផែនដី​ឲ្យ​សេនាបតី​ធំ ១ នាក់ ​ឈ្មោះ ឝ្រីមារញ (ឧទយ តាមព្រះរាជពង្សាវតារកម្ពុជា របស់លោកឧកញ៉ាពិទូរ-ក្រសេម) សឹង​ទាក់ទង​ជា​ព្រះ​រាជវង្ស ជា​អ្នក​មាន​សមត្ថភាព​នឹង​សតិ​បញ្ញា​ជ្រៅជ្រះ​ទទួល​ប្រតិបត្តិការ​ស្នង​ព្រះ​អង្គ។ ការ​ផែនដី​ក្នុង​វេលា​នោះ​បាន​ចម្រើន​យ៉ាង​ណា​ខ្លះ មិន​ឃើញ​មាន​ពោល​ដល់។ កុរុងផានផាន​ស្ដេច​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​រាជ​សម្បត្តិ​បាន​តែ ៣ ឆ្នាំ ក៏​សោយទិវង្គត។ កាល​កុរុង​ផានផាន​សោយ​ទិវង្គត​ហើយ រាជ​សម្បត្តិ​គួរ​បាន​ទៅ​ព្រះ​រាជ​ឱរស​របស់​ព្រះ​អង្គ តែ​ត្រឡប់​ជា​បាន​ទៅ​ផ្វានឝ៊ឺម៉ានសេនាបតី​ប្រាកដ​ព្រះ​បរម​នាម​ថា ឝ្រីមារញ។ ការ​បាន​ទទួល​រាជ​សម្បត្តិ​របស់​កុរុង​ឝ្រីមារញ បើ​និយាយ​តាម​ច្បាប់​រាជ​សន្តតិវង្ស​ឈ្មោះ​ថា ទម្លាយ​សិទ្ធិ​របស់​ព្រះ​រាជ​កុមារ​រជ្ជទាយាទ​បង់ តែ​នេះ​ប្រហែល​ជា​ដោយ​ហេតុ​ព្រះ​រជ្ជទាយាទ​នៅ​កុមារ​តូច​ពេក ទាំង​ដោយ​ហេតុ​ព្រះ​ឝ្រីមារញ ​សេនាបតី​មាន​សមត្ថភាព ធ្លាប់​បាន​ទទួល​អំណាច​សម្រេច​ការ​ផែនដី​តាំង​ពី​ដំបូង​មក​ជា​ទី​និយម​របស់​ប្រជាជន​ទូទៅគណៈកម្មការ​រាជ​សន្តតិវង្សទើប​ព្រមព្រៀង​អញ្ជើញ​ឝ្រីមារញ ​សេនាបតី​ឲ្យ​ឡើង​សោយរាជ្យ។

ព្រះរាជពង្សាវលី[កែប្រែ]

ឯកសារយោង[កែប្រែ]

គោរម្យងារសំរាប់រាជ្យ
មុនដោយ
កុរុងហ៊ុនផានហួង
កុរុងភ្វូណាន រឺ វ្យាធបុរ
គ.ស ២១៧-២២០
តដោយ
កុរុងឝ្រីមារញ