អ្នកម្នាងកែវទី១
| កែវ | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| អ្នកម្នាង | |||||
| រជ្ជកាល | ចក្រព័ត្រ | ||||
| ស្វាមី/មហេសី | ចក្រព័ត្រ | ||||
| បុត្រ | សិរីកុមារ បទុមកុមារ បក្សីចាំក្រុង | ||||
| |||||
| ប្រសូត | មហានគរ | ||||
| សុគត | មហានគរ នគរគោកធ្លក | ||||
អ្នកម្នាងកែវ ជាព្រះមហេសីរបស់ព្រះបាទចក្រព័ត្រហើយមានព្រះ រាជបុត្រពីរអង្គគឺ ព្រះសិរីកុមារ និង បទុមរាជា។ជាមួយគ្នានោះ អ្នកម្នាងកែវ មហេសីមួយទៀតរបស់ព្រះចក្រព័ត្រក៏មានគភ៌ដែរ គឺនៅក្នុងឆ្នាំជូត ព.ស ១៥៤៤ ត្រូវជាគ.ស ១០០០។
ព្រះអង្គត្រូវជាបុត្ររបស់អ្នកម្នាងកែវ និងព្រះបាទចក្រព័ត្រ (ឯពង្សាវតារខ្លះថាទ្រង់ជាបុត្រពញាពេជ្រ (បុត្រព្រះបាទចក្រព័ត្រ) និង អ្នកម្នាងទេពវិញ)។
កាលណោះ ព្រះបាទចក្រព័ត្រ ព្រះមហាក្សត្រខ្មែរទី១៦ មានមហេសីមួយឈ្មោះអ្នកម្នាងកែវ។ ព្រះនាងទ្រង់មានគភ៌នៅក្នុងឆ្នាំជូត ព.ស ១៥៤៤ ដែលត្រូវជា គ.ស ១០០០ គឺនៅក្នុងសម័យកាលដែលដំបងគ្រញូងបានបះបោរ លើកកងទ័ពមកវាយប្រហារដណ្ដើមយករាជ្យ។ ក្នុងឱកាសនោះ ព្រះនាងបានបន្លំធ្វើជាអ្នកស្រុកអ្នកភូមិសាមញ្ញ លួចរត់គេចភៀសខ្លួន ចេញផុតពីមហានគរ ទៅរស់នៅតាមជាយជនបទ ឆ្ងាយដាច់ស្រយាលពីគេឯង។ ព្រះនាងបានតាយាយពីរនាក់ប្ដីប្រពន្ធ តាគហេ យាយលក្ខណ៍ ទទួលយកទៅចិញ្ចឹមបីបាច់ថែរក្សា ជួយលាក់បំពួនបំបិទបំបាំង ឆ្ងាយពីភ្នែកច្រមុះ ពួកក្រុមស្ដេចដំបងគ្រញូង។ ខែមាឃ ឆ្នាំឆ្លូវ ព.ស ១៥៤៥ ត្រូវជាម.ស. ៩២៣ ច.ស ៣៦៣ និងគ.ស ១០០១ ព្រះនាងប្រសូតបានបុត្រមួយព្រះអង្គមានសម្បុរភ្លឺស្រស់បំព្រង ហើយមានសញ្ញាកងចក្រលើបាតដៃ និងបាតជើង ដែលបញ្ជាក់លក្ខណៈជាអ្នកមានបុណ្យ។
គាត់បាន រៀបរាប់គ្រប់ហេតុការណ៍ពីដើមដល់ចប់ប្រាប់ប្រពន្ធ និងទូលថ្វាយអ្នកម្នាងកែវ ហើយគាត់ក៏ឲ្យភរិយាចាត់ចែងរៀបចំបាយទឹកស្បៀងអាហារ និងបង្វេចសម្រាប់រត់ភៀសខ្លួនចាកចេញពីទីប្រជុំជន ទៅនៅឲ្យឆ្ងាយដាច់ស្រយាល ក្នុងគោលបំណងសង្ឃឹមថា នឹងបានសន្ដិសុខដល់រូបបក្សីចាំក្រុង។ រួចស្រេចហើយកាលណា តាគហេត្រលប់ទៅយកបក្សីចាំក្រុងលើកអៀវដាក់លើ-ក ហើយធ្វើដំណើរផ្សងព្រេង កាត់វាលចូលព្រៃដោយគ្មានទិសដៅអ្វីជាពិតប្រាកដ។
ពង្សាវតារសម្ដេចវាំងជួន បានសរសេរបន្ដទៅទៀតថា ព្រះបាទបក្សីចាំក្រុង បានយាងព្រះមាតា អ្នកម្នាងកែវឲ្យមកគង់ក្នុងបរមរាជវាំងជាមួយ។ ព្រះអង្គបានប្រទានដល់ព្រះមាតាព្រះបរមនាម សម្ដេចព្រះវររាជនី ទេវីលក្ខិណា មហាក្សត្រី។