ទីងមោង

ទីងមោង ក្នុងឆ្នាំ ២០២០ កំឡុងពេល មានការរាតត្បាតជំងឺកូវីដ១៩ នៅកម្ពុជា

ទីងមោង គឺជាក្បាច់ ក្លែងបន្លំ ឬ រូប ដែលពេញនិយមក្នុង រឿងព្រេងខ្មែរ ទំនៀមទំលាប់មានក្បាល និងគ្មានដងខ្លួន ប៉ុន្តែថ្មីៗនេះមានរូបរាង មនុស្ស ស្រដៀងនឹង រូប ដែរ ប៉ុន្តែមានមុខងារខុសគ្នា ដោយសារគោលបំណងរបស់វាមិនមែនដើម្បីបន្លាច។ តែត្រូវកំចាត់វិញ្ញាណអាក្រក់ និងគ្រោះកាច។

ប្រភព៖ អ្នកថែរក្សាប្រាសាទ

យោង​តាម​អ្នក​ស្រាវជ្រាវ​ជនជាតិ​ខ្មែរ លោក អាំង ជូលៀន បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា ក្អែក​ខ្មែរ​អាច​ត្រូវ​បាន​គេ​យក​ទៅ​រក្សា​ទុក​ជា ​អាទិទេព ​ក្នុង ​ប្រាសាទ​អង្គរ ។ អ្នក​ដែល​មាន​មុខ​គួរ​ឱ្យ​ខ្លាច និង​គ្មាន​រាង​កាយ អាច​ត្រូវ​បាន​គេ​តាមដាន​ទៅ​នឹង​រូប ​រាហ៊ូ ខណៈ​ខ្លះ​ទៀត​នឹក​ឃើញ​ពី​យក្ស និង​បិសាច​ក្នុង​ទេវកថា​ខ្មែរ។

ការរចនា៖ ពីព្រះអ្នកចម្បាំងរហូតដល់មនុស្ស

ទីងមោង មានការរចនាប្លែកៗនៅតាមខេត្តផ្សេងៗនៃប្រទេសកម្ពុជា។ ជារឿយៗគេធ្វើអំពីឆ្នាំងចាស់នៃដីឥដ្ឋដែលខូច លាបជាមួយធ្យូង ដើម្បីធ្វើអោយមុខគួរអោយខ្លាច។ ពួកគេត្រូវបានព្យួរនៅលើរបងខាងក្រៅនៃផ្ទះឯកជនជាពិសេសនៅជិតច្រកចូល។

នៅ​ក្នុង ​ខេត្ត​សៀមរាប ទីងមោង ជា​ញឹក​ញាប់​ជា​រូបកាន់​អាវុធ។

ចាប់តាំងពីទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1990 ការរចនានៃ ទីងមោង បានវិវឌ្ឍដោយសារអ្នកភូមិបានតុបតែងច្រកចូលភូមិ ឬផ្ទះរបស់ពួកគេដោយបន្លាចមនុស្ស ដោយប្រើសម្លៀកបំពាក់ជជុះ ដែលមានតម្លៃថោក និងអាចចូលប្រើប្រាស់បានច្រើនជាងកាលពីអតីតកាល។ ខណៈពេលដែលគំនិតដើមគឺដើម្បីបន្លាចខ្មោចឱ្យឆ្ងាយ អ្នកបន្លាចខ្មោចឥឡូវនេះមានទំនោរមើលទៅហាក់ដូចជាមនុស្សកាន់តែច្រើនដែលបញ្ចេញនូវអារម្មណ៍កំប្លែង។

នៅសម័យនេះ កសិករដែលមានអបិយជំនឿបានដាំ ទីងមោង ជាសត្វបន្លាចផ្កាដែលមានឆ្នាំងជ័រសម្រាប់ក្បាល និងប្រដាប់ដោយដំបង។