ធនបុរី

ធនបុរី ธนบุรี
ស្រុក
តំបន់វង្វៀនយ៉ៃនៅយប់
ទីកន្លែងស្រុកនៅបាងកក
ប្រទេស	ថៃ
ខេត្ត	បាងកក
ផ្ទៃក្រឡា
• សរុប	៨.៥៥១ គម2 (៣.៣០២ ម៉ាយ ការ)
ប្រជាជន (2017)
• សរុប	១០៩៤៨២
• សន្ទភាព	១២៨០៣.៤១/km2 (៣៣.១៦/sq mi)
លេខ​កូដ​ប្រៃ​ស​ណី​យ	10600
ភូមិក្រម	1015

ធនបុរី ( ថៃ: ธนบุรี , ត្រូវបញ្ចេញសំឡេង [tʰōn būrīː] ) គឺជាស្រុកមួយក្នុងចំណោម 50 ស្រុក ( ខេត ) នៃ ទីក្រុងបាងកក ប្រទេសថៃ ។ ស្ថិតនៅនៅច្រាំងខាងលិចនៃ ទន្លេចៅប្រាយ៉ា វាធ្លាប់ជាផ្នែកនៃ ខេត្តធនបុរី ។

ក្រៅពីអ្នកស្រុកកំណើត ស្រុកនេះត្រូវបានតាំងទីលំនៅដំបូងដោយជនបរទេស ឈ្មួញចិនដំបូង បន្ទាប់មកជនជាតិព័រទុយហ្គាល់បន្ទាប់ពីការដួលរលំនៃ អយុធ្យា ទៅ ភូមា នៅឆ្នាំ 1767 ។ ក្រៅពីជនជាតិចិន និងព័រទុយហ្គាល់ ក៏មាន អ្នកកាន់សាសនាឥស្លាម និង មន មកពីប្រទេសភូមា ក៏ដូចជាសង្ឃបារាំងផងដែរ ជាពិសេសនៅក្នុងសង្កាត់ដែលហៅថា គូឌីជីន ។ តំបន់នេះនៅតែរក្សាបាននូវទីសក្ការៈបូជា វិហារអ៊ីស្លាម និងវត្តសាងតាគ្រូសដែលជាព្រះវិហារកាតូលិកទីពីរដែលត្រូវបានសាងសង់នៅក្នុងប្រទេសថៃ។

ស្រុក​នេះ​ធ្លាប់​ត្រូវ​បាន​គេ​ហៅ​ថា រាជគ្រឹហ៍ (ราชคฤห์) ដោយ​សារ​តែ ​វត្ត ​ក្បែរ​នោះ​មាន​ឈ្មោះ​ដូច​គ្នា។ វាត្រូវបានប្តូរឈ្មោះទៅជា បាងយីរូរាជ នៅថ្ងៃទី 11 ខែកក្កដា ឆ្នាំ 1916 (បន្ទាប់ពីទីតាំងរបស់សាលាស្រុកថ្មី) ហើយទីបំផុត ធនបុរី នៅថ្ងៃទី 17 ខែមេសា ឆ្នាំ 1939។ ស្រុកនោះជារបស់ ខេត្តធនបុរី ។ នៅខែធ្នូ ឆ្នាំ១៩៧១ ខេត្តនេះត្រូវបានបញ្ចូលគ្នាជាមួយទីក្រុងបាងកក ដើម្បីបង្កើតជាតំបន់ទីក្រុងបាងកកនាពេលបច្ចុប្បន្ន។

ព្រះពុទ្ធតាត្រៃរតនៈ ដែលគេស្គាល់ថាជា ហ្លួងផូតូ ឬ ព្រះពុទ្ធអង្គ នៃវត្តកល្យាណមិត្ត