នន្ថសេន

( លាវ: ພຣະເຈົ້ານັນທະເສນ បានស្លាប់នៅឆ្នាំ ១៧៩៥) ដែលត្រូវបានគេស្គាល់ថា ចៅណានគឺជាស្តេចទី ៦ នៃ ព្រះរាជាណាចក្រវៀងច័ន្ទ ។ គាត់បានគ្រប់គ្រងពីឆ្នាំ 1781 ដល់ឆ្នាំ 1795 ។

ទ្រង់ ជា​បុត្រច្បង​របស់​ អង្គប៊ុន។ នៅឆ្នាំ ១៧៧៨ ព្រះបាទ តាក់ស៊ីន នៃ សៀម បានសម្រេចចិត្តវាយលុកនគរលាវចំនួនបីដោយសារតែពួកគេគាំទ្រភូមា ហើយស្តេច ភូមា បានចាត់ទុកនគរលាវជាមូលដ្ឋានរបស់ទ្រង់ដើម្បីពង្រីកទៅទិសខាងកើត។ កងទ័ពសៀមក្រោមការដឹកនាំរបស់រាមាទី១ បានវាយលុកក្រុងវៀងចន្ទន៍។ ទ្រង់ ត្រូវបានតែងតាំងជាមេទ័ពដើម្បីប្រយុទ្ធនឹងសៀម។ រាជាណាចក្រ​វៀងចន្ទន៍​ចាញ់​ហើយ អង្គ ប៊ុន​ភៀស​ខ្លួន​ចូល​ព្រៃ។ ទ្រង់ ត្រូវ​បាន​ទ័ព​សៀម​ចាប់​យក​ទៅ ​ក្រុង​ធនបុរី ​ជាមួយ​នឹង​បង​ប្អូន​របស់​ទ្រង់។ ព្រះកែវមរកត និង ព្រះបាង ក៏ត្រូវបាននាំយកទៅ ធនបុរី។

នៅខែមករា ឆ្នាំ 1795 ទ្រង់ត្រូវបានចោទប្រកាន់ថាបានរៀបចំការបះបោរ ជាមួយអភិបាលខេត្ត នគរភ្នំ របស់ឡាវ ដោយបានចោទប្រកាន់ថាបានធ្វើការទូតជាមួយ ថាយ សឺន។ ទ្រង់​ត្រូវ​បាន​គេ​បញ្ជូន​ទៅ​ទីក្រុង​បាងកក ក្នុង​នាម​ជា​អ្នក​ទោស។ ទ្រង់បានសុគតនៅទីនោះក្នុងខែមិថុនា ឬខែកក្កដា ឆ្នាំ 1795 ដោយគ្មានបុត្រ អនុជរបស់ទ្រង់នាម ឥន្ថវង្ស បានសោយរាជបន្ត។