វិជ័យជាញ

វិជ័យជាញ วิไชยชาญ
រូបថតរបស់វិជ័យជាញគង់នៅលើរាជបល្ល័ង្ករបស់ព្រះអង្គ។
ឧបរាជនៃសៀម
ការកាន់កាប់	២ តុលា ១៨៦៨ − ២៨ សីហា ១៨៨៥
ត្រូវបានតែងតាំង	ដោយក្រុមប្រឹក្សាឡើងសោយរាជ្យ ក្នុងនាម ចុល្លាង្ករណ៍ (រាមាទី៥)
អង្គមុន	ពិនក្លៅ
អ្នកស្នង	តំណែងត្រូវបានលុបចោល (មហាវជិវុណ្ហិស ព្រះអង្គម្ចាស់នៃសៀម)
ប្រសូត	(1838-04-06)6 មេសា 1838 បាងកក, សៀម
សុគត	28 សីហា 1885(1885-08-28) (អាយុ 47 ឆ្នាំ) បាងកក, សៀម
រាជពន្ធភាព	ព្រីកលេក ណៈ នគរ
រាជបច្ឆាញាតិ	ព្រះឱរសនិងបុត្រី ២៨ អង្គ ជាមួយ​នឹង​មហេសី​ផ្សេងៗ
វង្ស	រាជវង្សចក្រី
បិតា	ពិនក្លៅ
មាតា	ចៅគុណចមមាតាឯម

ក្រមព្រះរាជាវាំងបបវរវិជ័យជាញ ( ថៃ: กรมพระราชวังบวรวิไชยชาญ ) ឬ ព្រះអង្គចៅយ៉តយីងយស (ឬ យីងយស ) ( พระองค์เจ้ายอดยิ่งยศ ) (ប្រសូតនៅថ្ងៃទី ៦ ខែ មេសា ឆ្នាំ ១៨៣៨ – សុគតថ្ងៃទី ២៨ ខែ សីហា ឆ្នាំ ១៨៨៥) គឺជា ព្រះអង្គម្ចាស់សៀម និងជាសមាជិកនៃរាជវង្សចក្រី ។ ព្រះអង្គ​ជា​បុត្រ​ច្បង​របស់​ឧបរាជ ​ពិនក្លៅ និងព្រះនាងអេម និងជាក្មួយប្រុសរបស់ស្តេច មង្កុដ (រាមាទី៤) វិជ័យជាញបានស្នងរាជ្យបន្តពីបិតារបស់ទ្រង់ ដោយត្រូវបានតែងតាំងជា ក្រមព្រះរាជវាំងបវរស្ថានមង្គល (វិមានខាងមុខ) និងជាឧបរាជនៃសៀម ក្នុងឆ្នាំ ១៨៦៨ ក្នុងរជ្ជកាលរបស់បងប្អូនជីដូនមួយរបស់ព្រះអង្គគឺព្រះបាទ ចុល្លាង្ករណ៍ (រាមាទី៤) ។ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​កាន់​តំណែង​របស់​ព្រះអង្គ ការិយាល័យ វិមានខាងមុខ មាន​ឥទ្ធិពល​ខ្លាំង​ណាស់ ហើយ​បាន​ប្រជែង​នឹងរាជវង្ស​ផ្ទាល់។ ដោយជៀសមិនរួច កងកម្លាំងទាំងពីរបានប៉ះទង្គិចគ្នាក្នុង វិបត្តិការណ៍វាំងមុខ ។ វិជ័យជាញទ្រង់ត្រូវបានចាញ់ ហើយអំណាចនៃរណសិរ្សរណសិរ្សត្រូវបានថយចុះយ៉ាងខ្លាំង។ បន្ទាប់ពីការសោយទិវង្គតរបស់ព្រះអង្គនៅឆ្នាំ១៨៨៥ ស្លាកស្នាមចុងក្រោយនៃងារត្រូវបានលុបចោល ដើម្បីជាជំនួយដល់ ព្រះអង្គម្ចាស់ ។