ការតែងតាំងអាទិទេព
ការតែងតាំងអាទិទេព ត្រូវបានគេស្គាល់ផងដែរដោយឈ្មោះជាភាសាចិនថា Fengshen Yanyi (ចិនបុរាណ: 封神演義; Mandarin Pinyin: Fēngshén Yǎnyì; វ៉េដ–ហ្គែយល្ស៍: Fêng1-shên2 Yan3-yi4; Jyutping: Fung1 San4 Jin2 Ji6 ) និង Fengshen Bang (封神榜),[note ១] គឺជាប្រលោមលោករបស់ចិននៅសតវត្សរ៍ទី១៦ និងជាស្នាដៃសំណេរប្រពៃណីជនជាតិចិន ដ៏សំខាន់មួយនៅក្នុងប្រភេទសាច់រឿង អាទិទេព និងបិសាច ( Shenmo ) ដែលសរសេរក្នុងសម័យ រាជវង្សមិង (១៣៨៦-១៦៤៤) ។ [១] ដោយមាន ១០០ជំពូក វាត្រូវបានបោះពុម្ពជាលើកដំបូងក្នុងទម្រង់ជាសៀវភៅរវាងឆ្នាំ១៥៦៧ និង១៦១៩។ [១] ប្រភពមួយទៀតអះអាងថា វាត្រូវបានបោះពុម្ពនៅក្នុងការបោះពុម្ពចុងក្រោយក្នុងឆ្នាំ១៦០៥ [២] ការងារនេះរួមបញ្ចូលគ្នានូវធាតុផ្សំនៃប្រវត្តិសាស្រ្ត រឿងព្រេងនិទាន ទេវកថា រឿងព្រេង និងរឿងប្រឌិត។ [៣]
រឿងនេះត្រូវបានកំណត់ឡើងនៅក្នុងសម័យនៃការធ្លាក់ចុះនៃ រាជវង្សសាង (១៦០០-១០៤៦មុនគ.ស) និងការងើបឡើងនៃ រាជវង្សចូវ (១០៤៦-២៥៦មុនគ.ស) ។ វាបានផ្សារភ្ជាប់ធាតុជាច្រើននៃ ទេវកថាចិន រួមមានអាទិទេព សភាវៈអមតៈ និងវិញ្ញាណ។ ស្នាដៃនិពន្ធនេះត្រូវបានសន្មតថាជារបស់ ស៊ូ ចុងលីន ។
សាច់រឿង[កែប្រែ]
ប្រលោមលោកនេះ គឺជាការរៀបរាប់ឡើងវិញលក្ខណៈប្រលោមលោក នៃការផ្តួលរំលំ ស្តេចចូវ ដែលជាមហាក្សត្រចុងក្រោយនៃ រាជវង្សសាង ដោយ ជី ហ្វា ដែលនឹងបង្កើត រាជវង្សចូវ ជំនួសវិញ។ រឿងនេះរួមបញ្ចូលរឿងនិទានផ្ទាល់មាត់ និងជាលាយលក្ខណ៍អក្សររបស់តួអង្គទេវកថាចិនជាច្រើន ដែលចូលរួមក្នុងការតស៊ូផងដែរ។ តួអង្គទាំងនេះរួមមាន វីរបុរសមនុស្ស សភាវៈអមតៈ និងវិញ្ញាណផ្សេងៗ (ជាធម្មតាត្រូវបានតំណាងក្នុងទម្រង់រូបតំណាង ដូចជា សត្វកញ្ជ្រោង និង សត្វក្ងោក ហើយម្តងម្កាលជាវត្ថុដែលគ្មានជីវិតដូចជា ខ្លុយ )។
ដោយត្រូវបានពង្វក់ដោយស្រីស្នំរបស់ព្រះអង្គគឺ តាជី ដែលធាតុពិតជាវិញ្ញាណបិសាចក្លែងខ្លួនជានារីដ៏ស្រស់ស្អាត។ ស្តេចចូវនៃសាង បានជិះជាន់ប្រជារាស្រ្ត និងធ្វើទុក្ខបុកម្នេញអ្នកដែលប្រឆាំងព្រះអង្គ រួមទាំងអ្នកដែលហ៊ានតវ៉ាជាមួយទ្រង់។ ជី ហ្វា (ស្តេចអ៊ូនៃចូវ) ដែលមានជំនួយពីអ្នកយុទ្ធសាស្រ្តរបស់ទ្រង់គឺ ជៀង ជីយ៉ា បានប្រមូលផ្តុំកងទ័ពមួយដើម្បីផ្តួលរំលំរបបផ្តាច់ការ និងស្តារសន្តិភាព និងសណ្តាប់ធ្នាប់ឡើងវិញ។ ពេញមួយសាច់រឿង មានការប្រយុទ្ធគ្នារវាងនគរសាង និងចូវ ដោយភាគីទាំងសងខាងបានអំពាវនាវដល់សត្វអរូបីផ្សេងៗ ដូចជា អាទិទេព សភាវៈអមតៈ បិសាច វិញ្ញាណ និងមនុស្សដែលមានជំនាញវេទមន្ត ដើម្បីជួយពួកគេក្នុងសង្គ្រាម។ យន់ស៊ី ធានជុន ("ម្ចាស់ធំបំផុតនៃឋានសួគ៌") ផ្តល់ឱ្យ ចៀង ជីយ៉ា នូវ Fengshen Bang ដែលជាបញ្ជីដែលផ្តល់អំណាចឱ្យគាត់ក្នុងការតែងតាំងលើព្រះនៃស្ថានសួគ៌។ វីរបុរសរបស់ចូវ និងសត្រូវមួយចំនួនរបស់ពួកគេដែលបានស្លាប់ដោយពួកសាង នៅទីបំផុតត្រូវបានផ្តល់ឋានៈនៅឋានសួគ៌ និង ត្រូវបានលើកកម្ពស់ជាព្រះ ដូចចំណងជើងនៃប្រលោមលោក។
ការនិទានខ្លះៗ[កែប្រែ]
រឿងប្រលោមលោកនេះមានលក្ខណៈពិសេសជាច្រើន ដែលសភាវៈផ្សេងៗចូលទៅក្នុងអាណាចក្រមនុស្ស និងផ្លាស់ប្តូរជោគវាសនានៃជីវិតមនុស្សសាមញ្ញ និងដំណើរនៃប្រវត្តិសាស្រ្តជាមួយនឹងអំណាចវេទមន្តរបស់ពួកគេ។ ខាងក្រោមនេះគឺជាការនិទានផ្នែកដែលគេស្គាល់ច្បាស់ជាងមុនមួយចំនួន។
នីវវ៉ា និង ស្តេចចូវ[កែប្រែ]
ស្តេចចូវ បានយាងទៅប្រាសាទទេពបុរាណចិន ព្រះម៉ែ នីវវ៉ា ដើម្បីថ្វាយធូប និងបួងសួង។ នៅពេលគាត់កំពុងធ្វើដូច្នេះ ស្រាប់តែមានខ្យល់បក់បោកមកលើរូបសំណាក ព្រះម៉ែនីវវ៉ា។ ព្រះអង្គសង្កេតឃើញថារូបសំណាកព្រះនាងមានភាពទាក់ទាញខ្លាំងណាស់។ ដោយមិនគិតគូរ ព្រះអង្គមានបន្ទូលផ្តេសផ្តាសនៅមុខរូបសំណាកថា "វាច្បាស់ជាល្អប្រសិនបើយើងអាចរៀបអភិសេធជាមួយនាង" ។ ទ្រង់សរសេរកំណាព្យនៅលើជញ្ជាំងដើម្បីបង្ហាញពីចំណង់តណ្ហារបស់ព្រះនាង។ ព្រះអង្គបានប្រមាថព្រះម៉ែនីវវ៉ា ដោយមិនដឹងខ្លួន ហើយព្រះម៉ែនីវវ៉ាបានទស្សទាយថា ស្តេចចូវ មានវាសនាជាមហាក្សត្រចុងក្រោយនៃរាជវង្ស សាង ។ ព្រះនាងបានបញ្ជូន វិញ្ញាណសត្វស្វាអាយុមួយពាន់ឆ្នាំ វិញ្ញាណបក្សីក្បាលប្រាំបួន និង វិញ្ញាណពិនត្បូង ទៅធ្វើទារុណកម្មស្តេចចូវ ព្រោះព្រះនាងខ្ញាល់ខ្លាំងណាស់ពេលឃើញស្តេចចូវ អាចសប្បាយនឹងខ្លួនឯងបាន២៨ឆ្នាំ។ ស្តេចចូវឈ្លក់វង្វេងនឹងវិញ្ញាណ ដែលក្លែងខ្លួនជាស្រីស្អាត ហើយចាប់ផ្តើមព្រងើយកន្តើយនឹងកិច្ចការរដ្ឋ ហើយគ្រប់គ្រងដោយឃោរឃៅ។ ប្រជាជនរងទុក្ខនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់ ហើយនៅទីបំផុតបានចូលរួមជាមួយ ជី ហ្វា ដើម្បីក្រោកឡើងផ្ដួលរំលំទ្រង់។
តាជី និង បូ អ៊ីកាវ[កែប្រែ]
ស្តេចចូវ ដាក់ ជី ឆាង ដែលជាស្តេចត្រាញ់ខាងលិច ឱ្យស្ថិតនៅក្រោមការឃុំខ្លួនក្នុងផ្ទះនៅយូលី (羑里) អស់រយៈពេលជិតប្រាំពីរឆ្នាំ។ កូនប្រុសច្បងរបស់ ជី ឆាង បូ អ៊ីកាវ មក ចាវកឺ (ហឺប៉ី ខេត្តហឺណាន នាពេលបច្ចុប្បន្ន) ដើម្បីអង្វរស្តេចចូវ ឱ្យដោះលែងឪពុករបស់គាត់។ តាជី បានលង់ស្នេហ៍ជាមួយ បូ អ៊ីកាវ ហើយសុំឱ្យស្តេចអនុញ្ញាតឱ្យ បូ អ៊ីកាវ បង្រៀននាងពីរបៀបលេង ពិន ។ តាជី ព្យាយាមល្បួង បូ អ៊ីកាវ ប៉ុន្តែគាត់បដិសេធ និងចំអកឱ្យនាង។ តាជី ដែលខឹងសម្បារ បានត្អូញត្អែរនៅមុខស្តេចចូវ ថា បូ អ៊ីកាវ បានធ្វើបាបនាង និងជេរប្រមាថស្តេចតាមរយៈតន្ត្រីរបស់គាត់។ ព្រះរាជាទ្រង់ព្រះពិរោធ ហើយទ្រង់បានប្រហារជីវិត បូ អ៊ីកាវ ដោយកាត់ជាចំណែកៗ ធ្វើជានំសាច់ ថ្វាយដល់បិតាគាត់។ ជី ឆាង ដឹងពីការទស្សន៍ទាយ ហើយបានទាយទុកជាមុនអំពីជោគវាសនារបស់កូនប្រុសគាត់។ ទ្រង់បានលាក់បាំងទុក្ខសោក ហើយសោយសាច់នំ ។ បន្ទាប់ពីឧប្បត្តិហេតុនោះ ស្តេច ចូវ បានបន្ថយការប្រុងប្រយត្ន័របស់ខ្លួនប្រឆាំងនឹង ជី ឆាង ហើយអនុញ្ញាតឱ្យស្តេចត្រាញ់នេះត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។ ជី ឆាង បានកសាងកម្លាំងរបស់គាត់ ហើយគ្រោងសងសឹកកូនប្រុសគាត់។
ជី ឆាង និង ជៀង ជីយ៉ា[កែប្រែ]
ជៀង ជីយ៉ា គឺជាសិស្សគុនរបស់លោកម្ចាស់នៃភ្នំឃុនលុន យន់សុី ធានជុន ។ គាត់ចាកចេញពីចៅហ្វាយរបស់គាត់នៅអាយុ៧២ឆ្នាំ។ គាត់ប្រើតែសន្ទួចត្រីត្រង់គ្មាននុយ ដាក់នៅចម្ងាយបីហ្វីតពីលើទឹកសម្រាប់ដាក់ត្រី។ អ្នកជិតខាងរបស់គាត់ឆ្ងល់នឹងវិធីនេសាទចម្លែករបស់គាត់។ ពួកគេសួរគាត់ដោយចង់ដឹងចង់ឃើញ។ ជៀង ជីយ៉ា ឆ្លើយថា "អ្វីដែលខ្ញុំកំពុងនេសាទនោះ មិនមែនជាត្រីមួយក្បាលទេ ប៉ុន្តែជាស្តេច និងអ្នកចំណុះធំៗជាច្រើន។ មានតែអ្នកដែលចង់ទៅស្ទូចទេ ទើបខ្ញុំចាប់បាន"។ ជៀង ជីយ៉ា មានន័យថាគាត់កំពុងរង់ចាំអ្នកគ្រប់គ្រងដ៏ឈ្លាសវៃដែលទទួលស្គាល់ទេពកោសល្យរបស់គាត់និងត្រូវការគាត់។
មានមនុស្សបានទៅប្រាប់ ជី ឆាង អំពី ជៀង ជីយ៉ា ហើយ ជី ឆាង បានចាប់អារម្មណ៍នឹងគាត់។ ថ្ងៃមួយ ជី ឆាង បានទៅលេង ជៀង ជីយ៉ា ។ ជៀង ជីយ៉ា បានទាមទារឱ្យ ស្តេចត្រាញ់ជួយទាញរទេះរបស់គាត់។ ជី ឆាង ធ្វើដូច្នេះ ហើយឈប់ទាញ បន្ទាប់ពីគាត់បានផ្លាស់ទី៨០០ ជំហានទៅមុខ។ ជៀង ជីយ៉ា ប្រាប់ស្តេចត្រាញ់ថា អនាគតអាណាចក្ររបស់ទ្រង់( រាជវង្សចូវ ) នឹងមានអាយុកាល ៨០០ឆ្នាំ។ ជី ឆាង ចង់ទាញរទេះពីរបីជំហានទៀត ប៉ុន្តែគាត់ហត់ខ្លាំងពេកមិនអាចដើរទៅមុខបាន។ ជៀង ជីយ៉ាង បានក្លាយជាឧបរាជរបស់នគរចូវ ហើយក្រោយមកជួយ ជី ឆាង ក្នុងការកសាងនគររបស់ទ្រង់។
ពី កាន បាត់បង់បេះដូង[កែប្រែ]
តាមទំនាយដែលបានបង្ហាញដោយឆ្អឹងទស្សន៍ទាយ ជៀង ជីយ៉ា បានទស្សន៍ទាយថា ពី កាន ដែលជាមេទ័ពស្មោះត្រង់និងមានចិត្តសប្បុរសបស់ស្តេចចូវ នឹងត្រូវទទួលមរណភាពក្នុងពេលឆាប់ៗនេះ។ គាត់បានផ្តល់វត្ថុការពារខ្លួនមួយឲ្យទៅ ពី កាន។ នៅយប់មួយ ក្នុងអំឡុងពេលពិធីជប់លៀងដែលរៀបចំដោយស្តេចចូវ មានទេវតាមួយចំនួនបានបង្ហាញខ្លួន ហើយស្តេចមានសេចក្តីសោមនស្សរីករាយដែលបានឃើញពួកគេ។ ពួកទេវតាទាំងនោះ តាមពិតគឺជាបក្សពួកវិញ្ញាណបិសាចកញ្ជ្រោងរបស់ តាជី ដែលក្លែងបន្លំខ្លួន ហើយ ពី កាន ដែលមានវត្តមាននៅក្នុងពិធីជប់លៀងផងដែរ មានអារម្មណ៍ថាមានអ្វីខុសចម្លែក។ ការសង្ស័យរបស់ ពីកាន ត្រូវបានបញ្ជាក់នៅពេលដែលវិញ្ញាណកញ្ជ្រោងបញ្ចេញកន្ទុយរបស់ពួកគេដោយមិនដឹងខ្លួនបន្ទាប់ពីស្រវឹង។ ពី កាន បានប្រមូលផ្តុំទាហានមួយក្រុម ហើយពួកគេបានតាមដានវិញ្ញាណកញ្ជ្រោងត្រឡប់ទៅរូងរបស់ពួកគេវិញ ហើយសម្លាប់ពួកគេទាំងអស់។ ពី កាន បានប្រើរោមរបស់កញ្ជ្រោងទាំងនោះដើម្បីធ្វើជាអាវធំ ហើយថ្វាយទៅស្តេចចូវ។ ដាជី រន្ធត់ចិត្ត និងសោកស្ដាយពេលឃើញអាវធំ ហើយនាងលួចសងសឹក ពី កាន ជាសម្ងាត់។
មិនយូរប៉ុន្មាន តាជី បានប្រាប់ស្តេចចូវ ថានាងគាំងបេះដូង ហើយមានតែ "បេះដូងប្រាំពីរថត" (七巧玲瓏心) ទេ ដែលអាចបំបាត់ការឈឺចាប់របស់នាងបាន។ គ្មាននរណាម្នាក់ក្នុងវាំងមានបេះដូងបែបនេះឡើយ លើកលែងតែ ពី កាន ដែលត្រូវបានគេគោរពជាអ្នកបរិសុទ្ធ។ ពី កាន លេបវត្ថុការពារដែលផ្តល់ដោយ ជៀង ជីយ៉ា ហើយចាប់ទាញបេះដូងចេញពីខ្លួន ហើយថ្វាយទៅស្តេចចូវ ។ ពី កាន មិនបានស្លាប់ភ្លាមៗ ឬស្រក់ឈាមមួយតំណក់នោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់ដើរចេញពីវាំង ហើយធ្វើតាមការណែនាំរបស់ ជៀង ជីយ៉ា ឲ្យទៅផ្ទះដោយមិនមើលក្រោយ។
នៅពេលគាត់នៅសល់ឆ្ងាយពីផ្ទះតែប៉ុន្មានជំហាន ស្ត្រី អ្នកលក់ ម្នាក់បានស្រែកពីក្រោយថា "ហេ! ស្ពៃថោកគ្មានឬស (បេះដូង)!" (ពាក្យ "បេះដូង" ក៏ត្រូវបានប្រើសំដៅទៅលើឬសដើមរបស់រុក្ខជាតិ) ។ ពី កាន ងាកមកសួរអ្នកលក់ដោយឆ្ងល់ថា "តើមានស្ពៃគ្មានឬសមកពីណា?" ស្ត្រីនោះញញឹមយ៉ាងអាក្រក់ ហើយឆ្លើយថា "ត្រូវហើយលោកអើយ ស្ពៃមិនអាចរស់ដោយគ្មានឬស ដូចមនុស្សប្រុសមិនអាចរស់ដោយគ្មានបេះដូងបានទេ"។ពី កាន បានស្រែក ហើយ ដួល ស្លាប់។ អ្នកលក់បន្លែនោះ តាមពិតជាវិញ្ញាណ ខ្លុយត្បូង ដែលកាឡាខ្លួន។
ក្រុមទាំងបួននៃកោះនាគប្រាំបួន[កែប្រែ]
ក្រុមទាំងបួននៃកោះនាគប្រាំបួន (九龙岛四圣) គឺជាតួអង្គប្រឌិតចំនួនបួន។ បុគ្គលទាំងបួននាក់នេះគឺ វ៉ាង ម៉ូ យ៉ាង សេន ចាវ យូឈាន និង លី ស៊ីងបា ដែលពួកគេម្នាក់ៗមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះជាបុរសកំពូល។ បុរសកំពូលទាំងបួននាក់នេះ ក្រោយមកត្រូវបានជ្រើសរើសដោយព្រះរាជគ្រូ វិន ចុង ក្នុងគោលបំណងដើម្បីបញ្ចប់ការគំរាមកំហែងរបស់ស្តេចអ៊ូ ។
ការបង្កើតនៃ តាជី[កែប្រែ]
នេះគឺជាបញ្ជីនៃគម្រោងផ្សេងៗគ្នាដែលបង្កើតឡើងដោយ តាជី នៅទូទាំងប្រលោមលោក Fengshen Yanyi ដោយ ស៊ូ ចុងលីន និង លូ ស៊ីស៊ីង ។ [៤]
ឡសំរិទ្ធិ[កែប្រែ]
ឡសំរិទ្ធិ [៤] ត្រូវបានផលិតឡើងដោយមានបំណងធ្វើជាឧបករណ៍ធ្វើទារុណកម្ម និងប្រហារជីវិត ត្រូវបានស្នើឡើងដំបូងដោយ តាជី ។ វាជាឧបករណ៍ស៊ីឡាំងសំរិទ្ធដែលមានកម្ពស់ជាងម្ភៃហ្វីត និងទទឹងប្រាំបីហ្វីត។ វាមានកង់ពីរនៅសងខាង ដូច្នេះវាអាចផ្លាស់ទីជុំវិញបាន។ វាមានស្រទាប់ធ្យូងបីជាន់នៅពីលើស្រទាប់ភ្លើងឆេះទាំងបីនៅក្នុងឧបករណ៍នេះ។ ជនរងគ្រោះត្រូវបានដោះខោអាវអាក្រាត និងចងចំណងមុននឹងដាក់ចូលក្នុងរណ្តៅ ។ រណ្តៅនេះត្រូវបានគេប្រើដើម្បីប្រហារជីវិតមន្រ្តីឧត្តមប្រឹក្សា ម៉ី បូ ។ កង្ហារធំៗត្រូវបានគេប្រើដើម្បីដុតបន្ថែមកម្ដៅឲ្យខ្លាំងអំឡុងពេលប្រហារជីវិត ម៉ី បូ។
ឡ សំរិទ្ធិ ត្រូវបានលើកឡើងតែនៅក្នុងជំពូកទី៦ប៉ុណ្ណោះ។
រណ្តៅពស់[កែប្រែ]
រណ្តៅ ពស់ [៤] ជាឧបករណ៍ ធ្វើទារុណកម្ម មួយផ្សេងទៀត ត្រូវបានណែនាំជាលើកដំបូងនៅក្នុងជំពូកទី១៧ ។ រណ្តៅពស់មានទំហំ ២៥ ហ្វីតត្រូវបានជីកនៅពីក្រោមព្រះរាជដំណាក់ទតផ្កាយ ។ សត្វពីងពាង ដែលមានពិស និងពស់ពិសខ្លាំង ត្រូវបានដាក់ចូលទៅក្នុងរណ្តៅ។ នៅពេលដែលរណ្តៅនេះត្រូវបានសាងសង់ជាស្ថាពរ ស្ត្រីបម្រើអកុសលចំនួន ៧២នាក់ ដែលត្រូវបានគេកោរសក់ និងដោះសំលៀកបំពាក់ ត្រូវបានចងជាប់ ហើយបោះចូលទៅក្នុងរណ្តៅដើម្បីចិញ្ចឹមពស់។
ឧបករណ៍ធ្វើទារុណកម្មនេះត្រូវបានលើកឡើងជាច្រើនដងបន្ទាប់ពីជំពូកទី១៧ ។
អាងស្រា និងព្រៃសាច់[កែប្រែ]
អាងស្តុកស្រា និងព្រៃសាច់ ត្រូវបានបង្ហាញនៅក្នុងជំពូកទី១៧ [៤] អាងស្តុកស្រាមានទីតាំងនៅខាងឆ្វេងនៃរណ្តៅពស់ ខណៈពេលដែលព្រៃសាច់នៅខាងស្តាំ ដូច្នេះបង្កើតជាសួនតូចមួយនៅពីមុខ ព្រះរាជដំណាក់់ទតផ្កាយ។ ស្រីក្រមុំ៥០នាក់ និងអាមាត្យ៥០នាក់ត្រូវបានជ្រើសរើស ហើយចងជាមួយគ្នាបង្កើតបានជា ៥០គូ។ បន្ទាប់មកគូនីមួយៗនឹងត្រូវគេបោះចូលក្នុងអាងទឹក ហើយនឹងត្រូវបានបញ្ជាឱ្យផឹកស្រាក្នុងអាងខណៈពេលកំពុងសម្តែងក្បាច់ហែលទឹក។ នៅពេលដែលគូនីមួយៗស្រវឹងហើយ ពួកគេនឹងត្រូវដាក់ចូលទៅក្នុងព្រៃសាច់ ដើម្បីរីករាយជាមួយនឹងទាឆ្អិន ជ្រូកអាំង។ល។ នៅពេលថ្ងៃលិច ពីរបីគូនឹងត្រូវវាយរហូតដល់បែកឈាម ហើយត្រូវបញ្ជូនជាសម្ងាត់ឱ្យ តាជី ដើម្បីបម្រើដល់តម្រូវការសាច់មនុស្សរបស់នាង។
វិធីសាស្រ្តនៃការធ្វើទារុណកម្មនេះ បង្កើតឡើងដោយ តាជី ត្រូវបានលើកឡើងជាលើកដំបូងនៅក្នុងជំពូកទី១៧ ក៏ដូចជាច្រើនដងក្រោយមកទៀត។
វិចិត្រសាលសត្វក្តាន់[កែប្រែ]
វិចិត្រសាលសត្វក្តាន់ ក៏ត្រូវបានលើកឡើងនៅក្នុងជំពូកទី១៧ ផងដែរ [៤] តាជី បានជ្រើសរើសវិចិត្រសាលសត្វក្តាន់នេះជាមធ្យោបាយមួយ ដើម្បីបញ្ចប់ជីវិត ជៀង ជីយ៉ា ដែលត្រូវបានប្រគល់ភារកិច្ចដើម្បីបញ្ចប់បេសកកម្មដែលមិនអាចធ្វើទៅរួចមួយ នៃការបង្កើតវិចិត្រសាលសត្វក្តាន់ដោយខ្លួនឯង។ រចនាសម្ព័នដូចប៉មដ៏ធំនេះមានកម្ពស់សែសិបប្រាំបួនហ្វីត (ទំហំទ្វេដងនៃ ព្រះរាជដំណាក់ទតផ្កាយ) ដោយបំពាក់យ៉ាងពេញលេញជាមួយនឹងសសរនៃត្បូងថ្ម កម្រាលថ្មម៉ាប ដំបូល និងពិដាននៃគ្រឿងអលង្ការរឿងព្រេងនិទាន និងផ្លូវដែកគុជ និងផ្កាថ្មសមុទ្រដ៏អស្ចារ្យ។
ការរិះគន់[កែប្រែ]
ថ្វីត្បិតតែប្រលោមលោកឥឡូវនេះត្រូវបានគេមើលឃើញថាជាប្រលោមលោកដ៏វិសេសវិសាលនៃអក្សរសិល្ប៍ចិនបុរាណក៏ដោយ ប៉ុន្តែវាបានទទួលការរិះគន់ខ្លះៗពីអ្នករិះគន់ផ្នែកអក្សរសាស្ត្រកាលពីអតីតកាល។ នៅក្នុងការប្រៀបធៀបការងារទៅនឹងប្រលោមលោករបស់ចិនធំៗផ្សេងទៀត លោក លូ ស៊ុន បានកត់សម្គាល់នៅក្នុងសៀវភៅ A Brief History of Chinese Fiction ឆ្នាំ១៩២៤ របស់គាត់ថា Fengshen Yanyi "ខ្វះភាពប្រាកដនិយមនៃរឿង ច្រាំងទឹក និងការស្រមើលស្រមៃនៃ ដំណើរឆ្ពោះទៅទិសខាងលិច " ។ [1]
ការបកប្រែ[កែប្រែ]
- Xu Zhonglin (1992). Creation of the Gods. Beijing: New World Press. ល.ស.ប.អ. 780005134X.
- Xu Zhonglin (2002). Tales of the Teahouse Retold: Investiture of the Gods. Lincoln, NE: Writers Club Press. ល.ស.ប.អ. 9780595254194. This is an abridged translation containing only the first 46 chapters out of 100.
សៀវភៅនេះក៏ត្រូវបានបកប្រែជាភាសាហូឡង់ដូចជា Feng Shen: De Verheffing tot Goden ដោយ Nio Joe Lan ( Jakarta, 1940)។
ការបង្កើតស្នាដៃផ្សេងៗ[កែប្រែ]
ប្រលោមលោកមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងលើ វប្បធម៌ប្រជាប្រិយរបស់ ចិន និងជប៉ុន។ វាត្រូវបានកែសម្រួលក្នុងទម្រង់ផ្សេងៗរួមទាំងរឿងភាគទូរទស្សន៍ ម៉ាន់វ៉ា ម៉ានហ្កា និងវីដេអូហ្គេម។ ការបង្កើតគួរឱ្យកត់សម្គាល់មួយចំនួនត្រូវបានរាយខាងក្រោម៖
- កម្មវិធីវិទ្យុ Pingshu ឆ្នាំ 1970 ដោយ Unabridged ដោយ Yuan Kuocheng ដែលរួមមាន Fēngshén Yǎnyì ទាំងមូលក្នុង 200 ភាគ។
- រឿងរបស់ព្រះចិន ជាភាពយន្តគំនូរជីវចលដែលគូរដោយដៃឆ្នាំ ១៩៧៦។
- God's Parade ដែលជារឿងភាគទូរទស្សន៍ TVB ឆ្នាំ 1981 ដែលមានបទចម្រៀងដែលសំដែងដោយ Adam Cheng ។
- The Founding of the Zhou Dynasty, the first story arc of Hong Kong manhua series Legend of Emperors ដោយ Wong Yuk-long ។
- Hoshin Engi ដែលជារឿងភាគជប៉ុនដោយ Ryu Fujisaki ផ្អែកលើការបកប្រែដោយ Tsutomu Ano នៃប្រលោមលោក។
- Gods of Honour ដែលជារឿងភាគទូរទស្សន៍ហុងកុងឆ្នាំ 2001 ផលិតដោយ TVB ដែលត្រូវបានសន្មតថាជា ក្បួនដង្ហែរបស់ព្រះ ។
- Mystic Heroes (バトル封神 Batoru Hōshin) ដែលជាវីដេអូហ្គេមឆ្នាំ 2002 ដោយ Koei ផ្អែកលើសៀវភៅ។
- The Legend and the Hero ដែលជារឿងភាគទូរទស្សន៍ចិនឆ្នាំ 2007 ។ វាត្រូវបានបន្តដោយរឿងភាគឆ្នាំ 2009 រឿង The Legend និង the Hero 2 ។
- Warriors Orochi ដែលជាស៊េរីវីដេអូហ្គេមផលិតដោយ Koei ។ វាមានតួអង្គបីនាក់ពីប្រលោមលោក - Daji (ហៅថា Da Ji នៅក្នុងហ្គេម) Nezha និង Jiang Ziya (ហៅថា Taigong Wang នៅក្នុងហ្គេម) - ជាតួអង្គដែលអាចលេងបាន។
- The Investiture of the Gods ដែលជាស៊េរីសកម្មភាពបន្តផ្ទាល់របស់ប្រទេសចិនឆ្នាំ 2014 ផលិតដោយទូរទស្សន៍ Shandong និងសម្តែងដោយ Sammul Chan និង Viann Zhang ។
- League of Gods ជាភាពយន្តចិន 3D ឆ្នាំ 2016 ដែលផលិតដោយ China Star Entertainment Group សម្តែងដោយ Jacky Heung ជាតួអង្គសំខាន់ Lei Zhenzi, Jet Li ជា Jiang Ziya, Tony Leung Ka-fai ជា ស្តេច Zhou of Shang, Louis Koo ជា Mahamayuri, Huang Xiaoming ដូចជា Erlang Shen, Angelababy ជានាងមច្ឆា, Fan Bingbing ជា Daji និង Wen Zhang ជា Nezha ។
- Chronicles of the God's Order, ហុងកុងដែលកំពុងបន្ត។
- Ne Zha ដែលជាភាពយន្តគំនូរជីវចល 3D របស់ចិនឆ្នាំ 2019។
- Investiture of the Gods ដែលជារឿងភាគបន្តផ្ទាល់របស់ចិនឆ្នាំ 2019 ដែលផលិតដោយ Mango Studio និងសម្តែងដោយ Wang Likun, Luo Jin, Zhang Bo, Yu Hewei, Deng Lun និង Collin Chou ។
- Jiang Ziya ដែល ជាភាពយន្តគំនូរជីវចល 3D របស់ចិនឆ្នាំ 2020។
- New Gods: Nezha Reborn ដែលជាភាពយន្តគំនូរជីវចល 3D របស់ចិនឆ្នាំ 2021។
- New Gods: Yang Jian ដែលជាភាពយន្តគំនូរជីវចល 3D របស់ចិនឆ្នាំ 2022។
- ការបង្កើតព្រះ 2023
សូមមើលផងដែរ[កែប្រែ]
- ទេវកថាចិន
- សាសនានៅប្រទេសចិន
ឯកសារយោង[កែប្រែ]
ការដកស្រង់[កែប្រែ]
- ↑ ១,០ ១,១ The Greenwood Encyclopedia of Folktales and Fairy Tales: A-F. 2008. p. 340. ល.ស.ប.អ. 978-0-313-33442-9. https://archive.org/details/unset0000unse_w7y9/page/340.
- ↑ Chang, Kang-i Sun (2010). The Cambridge History of Chinese Literature Volume II: From 1375.
- ↑ Chew, Katherine Liang (2002). Tales of the Teahouse Retold: Investiture of the Gods. Page XI. ISBN 0-595-65161-5.
- ↑ ៤,០ ៤,១ ៤,២ ៤,៣ ៤,៤ Apotheosis of Heroes (Chinese Edition). China: June 1, 2012. 2012. ល.ស.ប.អ. 9787514503388. Cite error: Invalid
<ref>tag; name "Apotheosis" defined multiple times with different content
ប្រភព[កែប្រែ]
- ទូទៅ
- Lu Xun (1959). A Brief History of Chinese Fiction. Foreign Languages Press. ល.ស.ប.អ. 9780898751543. https://books.google.com/books?id=XRgBo81L7R8C..
Cite error: <ref> tags exist for a group named "note", but no corresponding <references group="note"/> tag was found