ប្រាសាទច្រាប

ប្រាសាទច្រាប
ឈ្មោះ:	ប្រាសាទច្រាប
អ្នកកសាង:	ព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៤
កាលបរិច្ឆេទកសាង:	សតវត្សរ៍ទី១០
ឧទ្ទិសថ្វាយ:	ព្រហ្មញ្ញសាសនា
ស្ថាបត្យកម្ម:	រចនាបថកោះកែ
ទីតាំង:	ភូមិកោះកេរ ឃុំស្រយ៉ង់ ស្រុកគូលែន ខេត្តព្រះវិហារ

ប្រវត្តិប្រាសាទ

ច្រាបមានន័យថាអំណាយភ័យ(ឧទាហរណ៍ច្រាបជាន់)ដីប្រៃ(ដីច្រាប) និងជាផ្សិតដែលដុះនៅលើដីប្រៃ(ផ្សិតច្រាប)។ ប្រាសាទនេះគ្មានឈ្មោះដើមនៅក្នុងសិលាចារឹកឡើយ រហូតពេលលោក អេជែន លុយណេដឺឡាហ៊្សុងគែ មកស្រាវជ្រាវនិងចុះបញ្ជីសារពើភណ្ឌនោះ មិនបានចុះលេេខនិងឈ្មោះដែរ។ ទើបអ្នកស្រាវជ្រាវសម័យក្រោយមកនិងក្រសួងវប្បធម៌ និងវិចិត្រសិល្បៈហៅថាប្រាសាទច្រាបជាផ្លូវការជារៀងរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ននេះ ដោយមានចុះលេខ CISARK.685។ សព្វថ្ងៃប្រាសាទនេះស្ថិតនៅចម្ងាយ ៣គីឡូម៉ែត្រទិសអាគ្នេយ៍ភូមិកោះកេរ ៤០០ម៉ែត្រខាងកើតឆៀងខាងត្បូងបន្តិចពីជ្រុងអាគ្នេយ៍នៃរហាល និង ៤០០ម៉ែត្រទិសអាគ្នេយ៍នៃ ប្រាសាទចម្រេះ។ គេឃើញថាវាមានកំពែងការពារព័ន្ធជុំវិញចំនួនពីរជាន់ធ្វើអំពីថ្មបាយក្រៀមដូចគ្នា ដោយកំពែងទី១ឬកំពែងខាងក្នុងរត់ជួរជើងទៅត្បូង បែរមុខទៅរកទិសខាងលិចតាមស៊ុមទ្វារអំពីថ្មភក់។ ប្រាសាទនេះមានតួប៉មបី ធ្វើអំពីថ្មបាយក្រៀមត្រូវរលុះអស់ពាក់កណ្តាលផ្នែកខាងលិច ជាទិសដែលប្រាសាទបែរមុខរក តួប៉មទាំងនេះលំអដោយទ្វារបញ្ឆោតពីខាងជើង កើត និងត្បូង សង់លើខឿនថ្មបាយក្រៀមតែមួយដោយមានជណ្តើរបីចូលខាងលិចមុខប្រាសាទតែម្តង។ បដិមាព្រះសិវមួយអង្គត្រូវបានដឹកចេញពីប្រាសាទនេះតម្កល់ទុកនៅសារមន្ទីរជាតិភ្នំពេញសព្វថ្ងៃ។ ក្នុងធ្លានៃកំពែងទីមួយ មានហោត្រៃពីរមានប្លង់រាងចតុកោណដោយបណ្ណាល័យខាងជើងស្ថាបនាឡើងដោយថ្មបានក្រៀម ចំណែកបណ្ណាល័យខាងត្បូងធ្វើអំពីឥដ្ឋតាន់បែរមុខទៅរកទិសខាងលិចដូចប្រាសាទដែរ ក៏ប៉ុន្តែត្រូវរលំទាំងស្រុងលើដី។ កំពែងទី២ឬកំពែងខាងក្រៅបង្អស់សង់អំពីថ្មបាយក្រៀម ដោយមានគោបុរៈពីរគឺទិសខាងលិចមានប្លង់រាងកាកបាទ និងច្រកខាងកើតដែររលុះទាំងស្រុង។